غزل ظهور

غزل ظهور
نـشسته  ام  بـه گذرگاه ناگهانى سرخ                  در  انـتظار  خـطر، زيـر آسمانى سرخ
نـشسته ام كـه بچيـنم عبور توفان را                  زجـاده  هـاى اسـاطيرى زمانى سرخ
بـر  آن  سـرم كه بخوانم نمازى از آتش                  اگر  كـه  شعله بگويد، شبى اذانى سرخ
تـمام هـستى من، دفترى غزل – آتش                  وسـهم  مـن  ز تمام جهان، زبانى سرخ
خـدا  كند  دل من در صف خطر باشى                  شـبى  كه واقعه مى گيرد، امتحانى سرخ
در انـتهاى حـماسى تـرين شب تاريخ                  ظـهور  مـى كند آن مرد آسماني، سرخ
به قاف خوف وخطر، تا ظهور آن موعود                  خـدا  كـند  دل من، منتظر بمانى سرخ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.