بخواهد . همين نماز است كه به او نيرو داده است ، اگر اين نماز نبود ،
آن سرباز مجاهد ، مجاهد نبود .
تو او را از اشتباه بيرون بياور . مگر اسلام نمی‏گويد كه اين دستورها به‏
يكديگر وابسته است ؟ آنكه جهاد بر او واجب است ، بايد جهاد كند و
ماندنش برای نماز در مسجد مدينه حرام است . شرط قبول نماز جهاد است ،
و شرط قبول جهاد ، نماز . آنكه شرايط يك مجاهد برايش فراهم است ، بر
او واجب است كه جهاد كند ، به او بگو كه اسلام می‏گويد نماز منهای جهاد
باطل است . اين نه تنها خيرالعمل نيست ، بلكه شرالعمل است و نماز
نيست . نماز اسلام را به او ياد بده . آن نمازی كه آدم از جهاد فرار كند
و مسجد را انتخاب كند ، نماز اسلام نيست ، نماز اسلام ، خيرالعمل است .
نه اينكه بيائی " حی علی خيرالعمل " را از اذان برداری و خيال كنی اين‏
بدآموزی دارد ، چون مسلمانان به جای جهاد ، سراغ نماز می‏روند ! نه ،
فكرش را اصلاح كن ، اشتباه را از كله اش بيرون بياور . چرا چنين حرفی‏
می‏زنی ؟ !
اين است كه در منطق اسلام و اگر بخواهيم به تعبير امروز بگوييم ، در
نظام ارزشهای اسلامی ارزش ارزشها " عبادت " است ، اما " عبادت‏
اسلامی " ، " عبادت با شرايط " . قرآن به ما گفته است كه نماز ، آن‏
وقت نماز است كه اثرش هويدا باشد ، اثر خود را نشان دهد . چطور نشان‏
می‏دهد ؟ " « ان الصلوش تنهی عن الفحشاء و المنكر »" ( 1 ) خصلت نماز
درست ، اين است كه انسان را از كارهای زشت باز

پاورقی :
. 1 سوره عنكبوت ، آيه . 45