تعبير هم از قرآن است : « قل ان الخاسرين الذين خسروا انفسهم »( 1 )
قرآن میگويد كه بزرگترين باختنها و بزرگترين باختن در قمارها اين است كه
انسان " خود " را ببازد .
ای كه در پيكار ، خود را باخته
|
ديگران را تو زخود نشناخته
|
توبه هر صورت كه آيی بيستی ( 2 )
|
كه منم اين ، والله آن تو نيستی
|
بعد دليل میآورد ، میگويد :
يك زمان تنها بمانی تو زخلق
|
درغم و انديشه مانی تا به حلق
|
آيا زمانی كه خلوت برايت رخ دهد كه اجبارا در خلوت بروی و يا
اختيارا از مردم جدا شوی ، از تنهايی وحشت میكنی يا نمیكنی ؟ كداميك از
ما هستيم كه ده شبانه روز در يك جا تنها باشيم و حوصلهمان سر نرود ؟
حبس تك سلولی بالاترين حبسهاست چون آدم تنها میماند . اگر خودت را
يافته بودی و خودت را درك كرده بودی [ چنين حالتی پيدا نمیكردی ] .
اين توكی باشی كه توآن او حدی
|
كه خوش و زيبا و سرمست خودی
|
اگر تو خودت را كشف كرده بودی ، وقتی در خلوت با خودت بودی ، نيازی
به هيچ چيز نداشتی . اينكه در خلوت وحشت میكنی برای اين است كه با
خودت هم نيستی ، خودت را هم گم كردهای ، خودت را باختهای .
اين است كه روح و حقيقت عبادت كه توجه به خداست ، باز يافتن خود
واقعی است . انسان خود حقيقیاش را در عبادت و در
پاورقی :
. 1 سوره زمر ، آيه . 15
. 2 يعنی بايستی .