كه من داور اين مسابقه باشم ؟ همه خوشحال شدند و گفتند چه از اين بهتر ،
يا رسول الله ! شما داور مسابقه باشيد و حكم كنيد كه كداميك از ما قويتر
و زورمندتريم . فرمود : بسيار خوب ، من داور می‏شوم . احتياج ندارد كه‏
سنگ را برداريد ! هنوز سنگ را برنداشته‏ايد ، من معياری به دست شما
می‏دهم كه كداميك از شما قويتر هستيد . پرسيدند : كداميك قويتر هستيم ؟
فرمود : آن كسی كه نفسش او را به سوی معصيتی ترغيب كند و در او ميل يك‏
معصيت باشد و در مقابل اين ميل ، ايستادگی كند ، اينكه انسان از چيزی‏
خوشش بيايد و [ انجام آن فعل ] گناه و معصيت باشد ولی در مقابل نفس‏
خود ، ايستادگی كند .
پيغمبر در اينجا قدرت اراده را در مقابل ميل نفسانی مطرح كردند . زور
فقط اين نيست كه انسان سنگی را از زمين بردارد و قدرت ، فقط اين نيست‏
كه وزنه بسيار سنگينی را به دوش كشد . اين يك نوع قدرت است كه قدرت‏
عضلانی است ، قدرتی است كه در عضلات حيوانها هم وجود دارد و وجه مشترك‏
انسان و حيوان است . نه اينكه بخواهم بگويم كه اين نوع قدرت كمال نيست‏
، آن هم يك كمال است ، زور هم برای انسان يك كمالی است ولی بالاتر از
قدرت عضلانی كه در بازو و عضلات انسان هست قدرت اراده است . قدرت‏
اراده اين است كه انسان بتواند در مقابل مشتهيات نفسانی خود ايستادگی و
مقاومت كند .
روی همين منطق است كه در اخلاق اسلامی و از جمله در ادبيات عرفانی ما
هميشه اين مسئله به عنوان يك قدرت ناميده شده