محمد پيغمبر خدا كه صحيفههای مقدس و مطهر را قرائت میكند . بايد توجه
كرد كه در اين آيات گفته نشده است كه پيغمبر صحيفههای مقدس را از خاطر
خود نقل میكند ، بلكه تصريح شده است كه اين صحيفهها را قرائت میكند و
از رو میخواند " .
پاسخ اين استدلال آنگاه روشن میشود كه مفهوم دو كلمه از كلمات آيه فوق
الذكر روشن شود : كلمه " صحيفه " و كلمه " « يتلوا »" .
" صحيفه " به معنی ورق ( برگ ) است و " صحف " جمع صحيفه است .
معنی آيه با جمله بعد كه میفرمايد : " « فيها كتب قيمة »" اين است :
" پيغمبر برگهای پاك و منزهی را كه در آنها نوشتههايی راست و پايدار
هست برای مردم میخواند . "
مقصود از اين برگها همان چيزها بود كه آيات قرآن مجيد را بر روی آنها
مینوشتهاند . پس مقصود اين است كه پيغمبر قرآن را بر مردم میخواند .
كلمه " « يتلوا »" از ماده تلاوت است . به هيچ مدركی بر نخوردهايم
كه تلاوت به معنی خواندن از رو باشد . آنچه مجموعا از كلمات اهل لغت و
از موارد استعمال كلمه " قرائت " و كلمه " تلاوت " فهميده میشود اين
است كه هر سخن گفتن ، قرائت يا تلاوت نيست . قرائت و تلاوت در موردی
است كه سخنی كه خوانده میشود مربوط به يك متن باشد ، خواه آنكه آن متن
از رو خوانده شود يا از بر ، مثلا خواندن قرآن ، قرائت و تلاوت است ،
خواه از روی مصحف خوانده شود و يا از حفظ ، با يك تفاوت ميان خود اين
دو
|