می‏كند .
برخی از اين نامه‏ها به سلاطين و حكمرانان جهان و رؤسای قبايل و حكام‏
دست نشانده رومی يا ايرانی خليج فارس و ساير شخصيتهاست و مشتمل بر
دعوت به اسلام است ، برخی ديگر حكم بخشنامه و دستورالعمل دارد و جزء
مدارك فقهی اسلام به شمار می‏رود ، برخی ديگر به منظور كارهای ديگر است .
بسياری از آن نامه‏ها معلوم است كه به خط چه كسی است ، كاتب نام خود را
در آخر نامه قيد كرده است . گويند اول كسی كه اين سنت را در آنجا رايج‏
كرد كه نام كاتب در آخر نامه قيد شود ، ابی بن كعب صحابی معروف است .
هيچيك از اين نامه‏ها و پيمان‏نامه‏ها و دفاتر را رسول خدا به خط خود
ننوشته است ، يعنی يك جا نمی‏بينيم كه گفته باشند فلان نامه را رسول خدا
به خط خود نوشت . بالاتر اينكه هيچ جا ديده نمی‏شود كه رسول خدا يك آيه‏
قرآن را به خط خود نوشته باشد ، در صورتی كه كتاب وحی هر كدام به خط خود
قرآنی نوشته‏اند . آيا ممكن است رسول اكرم خط بنويسد و آنگاه به خط خود
قرآنی يا سوره‏ای از قرآن و لااقل آيه‏ای از قرآن ننويسد ؟ !
در كتب تواريخ نام دبيران رسول خدا آمده است . يعقوبی در جلد دوم‏
تاريخ خويش می‏گويد :
" دبيران رسول خدا كه وحی ، نامه‏ها و پيمان‏نامه‏ها را می‏نوشتند
اينان‏اند : علی بن ابی طالب ( ع ) ، عثمان بن عفان ، عمرو بن العاص ،
معاوية بن ابی سفيان ، شرحبيل بن حسنه ، عبدالله بن سعد بن ابی سرح ،
مغيره بن شعبه ، معاذ بن جبل ، زيد بن ثابت ، حنظلة بن الربيع ، ابی بن‏
كعب ، جهيم بن الصلت ،