كه از حوزه های علمی دينی و يا وسيله شخصيتهای مبرز مذهبی در خارج اين‏
حوزه ها صادر می‏شود - با اينكه نسبت به گذشته در سطح بالاتری قرار گرفته‏
است - با آنچه از جاهای ديگر صادر می‏شود مقايسه شود رقم ناچيزی را تشكيل‏
می‏دهد و می‏توان گفت نزديك به صفر است .
حتی خود حوزه های علميه ما هم اكنون يكی از بازارهای پررونق انديشه‏
هائی است كه از كانونهای غير مذهبی و يا ضد مذهب صادر می‏شود .
اينجا است كه هر فرد متدين آگاه ، ضرورت تجديد نظر در برنامه های‏
حوزه های علميه را شديدا احساس می‏كند .
نكته ای كه ضرورت دارد از آغاز مورد توجه قرار گيرد اينست كه هر گونه‏
تجديد نظر و تحول در برنامه های حوزه های علميه بايد بر اساس همان‏
فرهنگ غنی و قديم اسلامی و ادامه همان راه و تسريع در حركت آن و آفت‏
زدائی از آن بوده باشد همين فرهنگ كه از جوهر حياتی نيرومندی برخوردار
است و متأسفانه در اثر غفلت پاسداران آن قسمتهای مهمی از آن به فراموشی‏
سپرده شده و دچار زنگ زدگی شده و قسمتهائی از آن به نوعی آفتها دچار شده‏
، بايد از نو احيا شود و از عناصری كه فرهنگهای جديد به وجود آورده اند
تغذيه كند و مسير رشد و توسعه و تكامل خود را طی نمايد .
لازم به تأكيد است كه هر گونه تجديد نظر مبنی بر جايگزين ساختن يك‏
فرهنگ ديگر به جای فرهنگ اصيل هزار و سيصد ساله اسلامی ، خيانت به اسلام‏
و مسلمين است و نتيجه ای جز كشاندن امت اسلامی به دامن فرهنگ و تفكر
بيگانه شرقی يا غربی ، چپ يا راست ، ندارد .