نوع اول از شرور : فناها
يك قسم شرور و بديها از نوع فناهاست . اين شايد مهمترين مسألهای است كه مورد سؤال واقع میشود كه اگر اشياء پيدا میشوند ، حادث میشوند ، به وجود میآيند ، چرا برای هميشه نمیمانند ، چرا بعد فانی میشوند ؟ در شعرهای معروف خيام كه دنيا را با مقياس دستگاه كوزهگری میسنجد خيلی هم عجيب است میگويد كوزهگری كه كوزه میسازد ، اگر بيايد آن كوزهای را كه خودش ساخته بشكند ، همه او را يك آدم جاهل و احمق حساب میكنند ، چرا دستگاه خلقت از اين كوزهگر ياد نمیگيرد كه كوزه را كه میسازد ، ديگر لااقل خودش نشكند ، چرا اينها را میشكند ؟ پس اين مسأله به اين صورت است كه چرا بعد از آنكه اشياء هست میشوند ، نيست میشوند ؟ البته عرض كرديم كه منشأ اصلی اين نيستيها و يا لااقل يكی از مناشئش تضاد و تزاحمی است كه ميان علل و اسباب اين عالم هست ، كه دو منشأ دارد و هر دو را برای شما توضيح میدهيم . ما میخواهيم ببينيم آيا از نظر نظام كلی عالم ، فايدهای بر وجود اين نيستيها و اين مرگها در انسانها و حيوانها و گياهها مترتب است يا اساسا هيچ فايدهای ندارد ؟