پاورقی : 1 - سوره حجرات ، آيه . 9
میخوانند و احتمال باطل را دنبال میكنند همچنان كه از زبان نهج البلاغه
شنيديد آنها كلمه حق را میگويند و از آن باطل را اراده میكنند . اين ،
عمل به قرآن و احياء آن نيست بلكه اماته قرآن است . عمل به قرآن آنگاه
است كه درك از آن دركی صحيح باشد .
قرآن همواره مسائل را به صورت كلی و اصولی طرح میكند ولی استنباط و
تطبيق كلی بر جزئی بسته به فهم و درك صحيح ماست . مثلا در قرآن ننوشته
در جنگی كه در فلان روز بين علی و معاويه در میگيرد حق با علی است . در
قرآن همين قدر آمده است كه :
« و ان طائفتان من المؤمنين اقتتلوا فاصلحوا بينهما فان بغت احديهما
علی الاخری فقاتلوا التی تبغی حتی تفیء الی امر الله »( 1 ) .
" اگر دو گروه از مؤمنان كارزار كردند ، آشتی دهيد آنان را و اگر يكی
بر ديگری سر كشی و ستمگری كند با آنكه ستمگر است نبرد كنيد تا به سوی
فرمان خدا برگردد " .
اين قرآن و طرز بيان قرآن . اما قرآن نمیگويد در فلان جنگ فلان كس حق
است و ديگری باطل .
قرآن يكی يكی اسم نمیبرد ، نمیگويد بعد از چهل سال يا كمتر و يا بيشتر
مردی به نام معاويه پيدا میشود و با علی جنگ میكند شما به نفع علی وارد
جنگ شويد . و نبايد هم وارد جزئيات
پاورقی : 1 - سوره حجرات ، آيه . 9 |