اما حسينبنعلی ( عليهماالسلام ) اصحابش را جمع میكند چنانكه گوئی روحش
از هر شخص موفقی بيشتر موج میزند ، و میفرمايد : « اثنی علی الله احسن
الثناء و احمده علی السراء و الضراء ، اللهم انی احمدك علی ان اكرمتنا
بالنبوش ، و علمتنا القرآن ، و فقهتنا فی الدين » ( 1 ) مثل اينكه تمام
محيط برايش مساعد است و واقعا هم مساعد بود ، آن شرايط برای كسی
نامساعد است كه هدفش حكومت دنيوی باشد . برای كسی كه حتی حكومت و همه
چيز را در راه حق و حقيقت میخواهد ، و میبيند در راه خودش قدم برداشته
، محيط مساعد است . او جز سپاس و شكر چيز ديگری نمیبيند .
از شعارهای روز عاشورای حسين عليهالسلام يكی اينست :
الموت اولی من ركوب العار
|
و العار اولی من دخول النار (2)
|
تا آخرين لحظهها عملش ، حركاتش ، سكناتش ، سخنانش ، تمام حقخواهی ،
حق پرستی و موجی از حماسه است . شب تاسوعا كه برای آخرين بار به او
عرضه میدارند يا كشته شدن يا تسليم ! اظهار میدارد ، « و الله لا اعطيكم
بيدی اعطاء الذليل و لا افر فرار العبيد » ( 3 ) .
به خدا قسم كه من هرگز نه دست ذلت به شما میدهم و نه مثل
پاورقی :
1 - بحارالانوار ، ج 44 ، ص 392 و مقتل الحسين خوارزمی ، ج 1 ، ص 246
مقتل الحسين ، مقرم ، ص 257 و ارشاد شيخ مفيد ، ص 231 و اعلام الوری ،
ص . 234
2 - بحارالانوار ، ج 45 ، ص 50 و مناقب ابنشهرآشوب ، ج 4 ، ص 68 و
110 و اللهوف ص 50 و كشفالغمه ، ج 2 ، ص . 36
3 - ارشادشيخمفيد ، ص 235 و مقتلالحسين ، مقرم ، ص . 280