پروردگار شما ، مايه تنبيهی كه از طرف پروردگار شماست ، بر مردی از خود
شما بر شما آمده است ؟ عبارت : « من ربكم » نشان دهنده اين است كه‏
نمی‏خواهد خدا را بخودش اختصاص بدهد ، و در چنان مقامی ، بگويد خدای من‏
، شما كه قابل نيستيد تا بگويد خدای شما . بعد می‏گويد : « علی رجل منكم
، بر مردی از خود شما ، من هم يكی از شما هستم . شما ببينيد چقدر تواضع‏
در اين آيه كريمه افتاده است كه خطاب به پيغمبر اكرم می‏فرمايد :
« قل انما انا بشر مثلكم »( 1 ) بگو به مردم من هم بشری مثل شما هستم ،
« يوحی الی »( 2 ) ، بر يكی از امثال خود شما وحی نازل می‏شود .
« انما الهكم اله واحد فمن كان يرجوا لقاء ربه فليعمل عملا صالحا و لايشرك‏
بعباده ربه احدا ( 3 ) ». متناسب با همين مطلب ، مطلب ، مسئله ديگری‏
در رابطه با تبليغ مطرح است و آن ، مسئله رفق و لينت و نرمش يعنی‏
پرهيز از خشونت است . كسی كه می‏خواهد پيامی را ، آنهم پيام خدا را به‏
مردم برساند تا در آنها ايمان و علاقه ايجاد بشود ، بايد لين القول باشد ،
نرمش سخن داشته باشد . سخن هم درست مثل اشياء مادی ، نرم و سخت دارد .
گاهی يك سخن را كه انسان از ديگری تحويل می‏گيرد ، گويی راحت الحلقوم‏
گرفته ، يعنی اين قدر نرم و ملايم است كه دل انسان می‏خواهد به هر ترتيبی‏
كه شده آن را قبول بكند . گاهی اوقات ، برعكس ، يك سخن طوری است كه‏
گويی اطرافش ميخ كوبيده‏اند ، مثل يك سوهان است . آنقدر خار

پاورقی :
3 - 2 - 1 - سوره كهف آيه . 110