پاورقی : 1 - سوره فجر آيه 27 تا . 30
امام صادق فرمود : سوره والفجر را در نوافل و فرائض خودتان بخوانيد كه
سوره جدم حسين بن علی است . عرض كردند به چه مناسبتی سوره جد شماست ؟
فرمود آن آيات آخر سوره والفجر مصداقش حسين است ، آنجا كه میفرمايد :
« يا ايتها النفس المطمئنه ، ارجعی الی ربك راضيه مرضيه ، فادخلی فی
عبادی و ادخلی جنتی »( 1 ) شما ببينيد شب عاشورای حسينی به چه حالی
میگذرد . اين شب را اباعبدالله چقدر برای خودش نگه داشت ، برای
استغفار ، برای دعا ، برای مناجات ، برای راز و نياز با پروردگار خودش
. نماز روز عاشورا را ببينيد كه در جنبههای توحيدی و عبوديت و ربوبيت و
جنبههای عرفانی ، مطلب چقدر اوج میگيرد .
مكرر عرض كردهايم كه برخی از اصحاب و همه اهل بيت و خود اباعبدالله
، بعد از ظهر عاشورا شهيد شدند . مردی به نام ابوالصائدی ، میآيد خدمت
امام حسين عليه السلام عرض میكند : يابن رسول الله ! وقت نماز است ، ما
آرزو داريم آخرين نمازمان را با شما به جماعت بخوانيم . ببينيد چه نمازی
بود ! نماز ، آن نماز بود كه تير مثل باران میآمد ولی حسين و اصحابش ،
غرق در حالت خودشان بودند ، الله اكبر « بسم الله الرحمن الرحيم ، الحمد
الله رب العالمين ». يك فرنگی میگويد : چه نماز شكوفائی خواند حسين بن
علی ، نمازی كه دنيا نظير آن را سراغ ندارد . صورت مقدسش را روی
پاورقی : 1 - سوره فجر آيه 27 تا . 30 |