كه يكی از متون اصلی ادبيات عربی در علم معانی و بيان و بديع است ، از
اوست . و همچنين اشخاص ديگر . مثلا مرحوم مجلسی رضوان الله عليه ، از
علمای بزرگ شيعه است كه در عين حال يك واعظ و خطيب بوده است .
در گذشته در ميان علمای اسلام مقام خطيب و مبلغ و واعظ ، مقام كسی كه
اسلام را معرفی میكرد ، همپايه مقام مرجعيت تقليد بود ، يعنی همين طور كه
امروز اگر كسی ادعا كند كه من رساله نوشتهام و مرجع تقليدم ، محال است
كه شما قبول بكنيد ، و میپرسيد خوب آقا كجا و پيش كدام مجتهد درس
خوانده ؟ و اين آقا سنش هنوز مثلا چهل سال بيشتر نيست ، در گذشته در
مورد يك مبلغ نيز اينچنين دقيق بودند . در سن چهل سالگی ادعا میكند كه
من مرجع تقليد هستم ، ديگر نمیداند كه نه آقا ، درس خواندن خيلی لازم
است ، چهل ، پنجاه سال درس خواندن لازم است تا كسی به اين پايه برسد كه
بتوان او را مجتهد ، فقيه ، مفتی و شايسته برای استنباط و استخراج احكام
فقهی و شرعی دانست . مثلا اگر میگويند مرحوم آيت الله بروجردی ، شما
اجمالا و بطور سربسته میدانيد كه اين مرد چندين سال زحمت كشيده است ، تا
نزديك سی سالگی در اصفهان بوده ، در اين شهر اساتيد بزرگی ديده ، فقه و
اصول و فلسفه و منطق را تحصيل كرده است . در حالی كه در اصفهان يك
استاد محقق و مجتهد بوده و به مقام اجتهاد رسيده است ، به نجف میرود و
در حوزه درس مرحوم آيت الله آخوند
|