است ، سخنرانی است ، كتاب است ، نوشتن است ، نثر است ، شعر است ،
والا اين منبر هم كه الان در اينجا قرار دارد ، خودش يك وسيله و ابزار
برای تبليغ است ، اين ميكروفن كه در اينجا قرار گرفته است ، خودش يك‏
وسيله و ابزار برای گفتن و رساندن پيام است ، و هزاران وسيله ديگر .
البته اولين شرط رساندن يك پيام الهی اين است كه از هر گونه وسيله‏ای‏
نمی‏توان استفاده كرد . يعنی برای اينكه پيام الهی رسانده بشود و برای‏
اينكه هدف مقدس است ، نبايد انسان اين جور خيال بكند كه از هر وسيله‏
كه شد برای رسيدن به اين هدف بايد استفاده بكنيم ، می‏خواهد اين وسيله‏
مشروع باشد و يا نامشروع . می‏گويند الغايات ، تبررالمبادی ، يعنی‏
نتيجه‏ها مقدمات را تجويز می‏كنند . همين قدر كه هدف ، هدف درستی بود ،
ديگر به مقدمه نگاه نكن . چنين اصلی ، مطرود است . ما اگر بخواهيم برای‏
يك هدف مقدس قدم برداريم ، از يك وسيله مقدس و حداقل از يك وسيله‏
مشروع می‏توانيم استفاده بكنيم . اگر وسيله نامشروع بود ، نبايد به طرف‏
آن برويم . در اينجا ما می‏بينيم كه گاهی از اوقات برای هدفهائی كه خود
هدف ، فی حد ذاته مشروع است ، از وسائلی استفاده می‏كنند و استفاده‏
می‏شود كه اين وسائل نامشروع است و خود اين می‏رساند كه كسانی كه وانمود
می‏كنند ما چنان هدفی داريم و اينها وسيله است ، خود همان وسيله برای‏
آنها هدف است .
برای مثال در قديم موضوعی بود به نام شبيه‏خوانی ( در تهران