به صورت كتاب در آمدنش هزار سال میگذرد و از انشاء خطبهها حدود
هزار و سيصد و پنجاه سال میگذرد (به سال قمری) ، چه در قديم و چه در زمان
معاصر مقام عالی خود را حفظ كرده است . يك وقت استقصا كردم از قديم و
جديد ، از همان زمان اميرالمؤمنين ( ع ) تا عصر جديد ( تا امروز ) ، ديدم
همه ادباء و فصحای عرب در مقابل كلمات اميرالمؤمنين ( ع ) از نظر
فصاحت و بلاغت خضوع دارند .
گفتهاند در مصر در سالهای اخير برای شكيلارسلان كه به او اميرالبيان
يعنی امير سخن میگفتند ، جلسهای تشكيل داده بودند ، جلسهای افتخاری به
نام او ، به اصطلاح به عنوان تقدير و قدردانی از او . كسی كه رفته بود
برای شكيل ارسلان سخن بگويد ، مقايسهای كرده بود ميان او و اميرالمؤمنين (
ع ) ، گفته بود كه اين شكيل ، امير بيان و سخن در عصر ماست ، آنچنان كه
علی بن ابيطالب در زمان خودش امير سخن بود . وقتی خود شكيل رفت پشت
تريبون ، در حالی كه ناراحت شده بود ، گفت اين مزخرفات چيست كه
میگوئيد ؟ ! من را با علی مقايسه میكنيد ؟ ! من بند كفش علی هم نمیتوانم
باشم ، بيان من كجا و بيان علی كجا ؟ ! ما در عصر خودمان میبينيم ،
افرادی با دلهای خيلی صاف و پاك هستند كه وقتی سخنان علی را میشنوند
|