علت اينكه اين همه دروغ در اين مورد پيدا شده ، اين است كه وقايع
راستين را كسی نمیداند كه چه بوده است ، بعد كه مطالعه كردم ديدم اتفاقا
هيچ حادثهای در تاريخهای دور دست مثل سيزده ، چهارده قرن پيش به اندازه
حادثه كربلا تاريخ معتبر ندارد . مورخين معتبر اسلامی از همان قرون اول و
دوم قضايا را با سندهای معتبر نقل كردند و اين نقلها با يكديگر انطباق
دارد و به يكديگر نزديك هستند ، و يك قضايائی در كار بوده است كه سبب
شده جزئيات اين تاريخ بماند . يكی از چيزهائی كه سبب شده متن اين حادثه
محفوظ بماند و هدفش شناخته شود اين است كه در اين حادثه خطبه زياد
خوانده شده . در آن عصرها خطبه حكم اعلاميه در اين عصر را داشت . همان
طور كه در اين عصر ، در جنگها مخصوصا اعلاميههای رسمی بهترين چيزی است كه
متن تاريخ را نشان بدهد ، در آن زمان هم خطبهها اين طور بوده است . لذا
خطبه زياد است ، چه قبل از حادثه كربلا و چه در خلال آن و چه بعد از آن كه
اهل بيت در كوفه ، در شام ، در جاهای ديگر خطبههايی ايراد كردند . و اصلا
هدف آنها از اين خطبهها اين بود كه میخواستند به مردم اعلام كنند كه چه
گذشت و قضايا چه بود و هدف چه بود ، و اين خودش يك انگيزهای بوده كه
قضايا نقل شود .
در قضيه كربلا سؤال و جواب زياد شده است و همينها در متن تاريخ ثبت
است كه ماهيت قضيه را به ما نشان میدهد .
در كربلا رجز زياد خوانده شده است ، مخصوصا شخص ابا عبدالله زياد رجز
خوانده است و همين رجزها میتواند ماهيت قضيه را نشان بدهد .
|