هم خيلی زياد بوده است ) كه در واقع نوعی نمايش از حادثه كربلا بود .
نمايش قضيه كربلا فیحدذاته بدون شك اشكال ندارد ، يعنی نمايش از آن
جهت كه نمايش است اشكال ندارد . ولی ما میديديم و همه اطلاع دارند كه
خود مسئله شبيهخوانی برای مردم هدف شده بود . ديگر هدف امامحسين ( ع )
و ارائه داستان كربلا و مجسم كردن آن حادثه مطرح نبود . هزاران چيز در
شبيهخوانی داخل شده بود كه آن را به هر چيزی شبيه میكرد غير از حادثه
كربلا و قضيه امامحسين ( ع ) ، و چه خيانتها و شهوترانيها و اكاذيب و
حقهبازيها در همين شبيهخوانيها میشد كه گاهی به طور قطع مرتكب امر حرام
میشدند . به هيچ چيز پايبند نبودند . از بچگی اين در يادم هست كه در
همين محل خودمان كه فريمان است ، هميشه مسئله شبيهخوانی مورد نزاع مرحوم
ابوی ما رضواناللهعليه و مردم بود ، گو اينكه ايشان در اثر نفوذی كه
داشتند تا حد زيادی در آن منطقه جلوی اين مسئله را گرفته بودند ، ولی
هميشه يك كشمكش در اين مورد وجود داشت . ايشان میگفتند كه شما كارهای
مسلمالحرامی را به نام امامحسين ( ع ) مرتكب میشويد و اين ، كار درستی
نيست .
در سالهايی كه در قم بوديم يادم هست كه در آنجا هم يك نمايشها و
شبيههای خيلی مزخرفی در ميان مردم بود . سالهای اول مرجعيت مرحوم
آيتالله بروجردی رضواناللهعليه بود كه قدرت فوقالعاده داشتند . قبل از
محرم بود به ايشان گفتند كه وضع شبيهخوانی ما اين جور است . دعوت كردند
، تمام رؤسای هيئتها به منزل ايشان آمدند ،
|