راجع به علمای امت يك سخن كلی را عرض میكنم : عالم نقطه انحرافش در
اينجاست كه هميشه خودش را در مقابل نقاط ضعف و عيبهای مردم میبيند .
نقاط ضعف روحی و اخلاقی و اجتماعی در افراد يك نوع بيماری است . در
بيماريهای جسمانی ، خود بيمار معمولا بيماری خودش را احساس میكند و
خودش دنبال معالجه میرود . ولی در بيماريهای روحی آنچه كه كار را مشكل
میكند اين است كه شخص بيمار است ولی خودش نمیفهمد كه بيمار است !
بلكه برعكس ، آن بيماری را به عنوان سلامت میپذيرد ! به بيماری خودش
علاقه دارد ! چنين نيست كه افراد ، نقاط ضعف خودشان را به عنوان نقطه
ضعف بشناسند و قبول كنند ، بلكه آنها را نقطه قوت در خودشان میدانند !
اين ، عالم است كه میفهمد نقاط ضعف اجتماعش چيست .
عالم كه در مقابل نقاط ضعف اجتماع قرار میگيرد ، دو حالت دارد : 1 -
با نقاط ضعف مردم مبارزه میكند . اين را مصلح میگويند مصلح يعنی كسی كه
با نقاط ضعف مردم مبارزه میكند . غالبا مردم از او خوششان نمیآيد ! 2 -
مبارزه كردن با نقاط ضعف مردم را كار سخت و مشكلی میبيند . مبارزه كردن
با نقاط ضعف مردم نه تنها منفعت ندارد بلكه ضرر هم دارد ، از نقاط ضعف
مردم استفاده میكند ! اينجاست كه مصداق « فقيهفاجر » میشود كه به فرموده
پيغمبراكرم ( ص ) يكی از آفات سه گانه دين است .
در سايرمسائل بحث نمیكنيم بلكه فقط در واقعهعاشورا بحث میكنيم . عامه
مردم دو نقطه ضعف در موضوع عزاداری امامحسين ( ع )
|