يعنی چه ؟ شرف و انسانيت يعنی چه ؟ كرامت يعنی چه ؟ اگر صفحه نورانی
تاريخ حسينی را ما خوانديم ، آن وقت از جنبه رثائيش میتوانيم استفاده
بكنيم و گرنه بيهوده است . خيال میكنيم حسينبنعلی ( عليهماالسلام ) در آن
دنيا منتظر است كه مردم برايش دلسوزی كنند يا العياذبالله حضرت زهرا
عليهاالسلام بعد از هزار و سيصد سال ، آنهم در جوار رحمت الهی ، منتظر
است كه چهار تا آدم فكسنی برای او گريه بكنند تا تسلی خاطر پيدا كنند !
چند سال پيش در كتابی ديدم كه نويسنده مقايسهای ميان حسينبنعلی (
عليهماالسلام ) و عيسی مسيح كرده بود ، نوشته بود كه عمل مسيحيها بر عمل
مسلمين ( شيعيان ) ترجيح دارد ، زيرا آنها روز شهادت عيسیمسيح را جشن
میگيرند و شادمانی میكنند ، ولی اينها در روز شهادت حسينبنعلی (
عليهماالسلام ) مرثيهخوانی و گريه میكنند . عمل آنها بر عمل اينها ترجيح
دارد ، زيرا آنها شهادت را برای عيسیمسيح موفقيت میدانند نه شكست ، و
چون موفقيت میدانند شادمانی میكنند . اما مسلمين شهادت را شكست
میدانند و چون شكست میدانند گريه میكنند . خوشا به حال ملتی كه شهادت
را موفقيت بشمارد و جشن بگيرد و بدا به حال ملتی كه شهادت را شكست
بداند و به خاطر آن مرثيه خوانی بكند .
جواب اين است كه اولا دنيای مسيحی كه اين شهادت را جشن میگيرد ، روی
همان اعتقاد خرافی است كه میگويد عيسی كشته شد تا بارگناه ما بريزد ، و
چون به خيال خودش سبكبال شده و استخوانش سبك شده آن را جشن میگيرد ،
در حقيقت او جشن سبكی استخوان
|