بايد نگاهی هم به نهضت حسينی بكنيم . میبينيم امام حسين عليه السلام ،
كليات اسلام را عملا در كربلا به مرحله عمل آورده ، مجسم كرده است ولی
تجسم زنده و جاندار حقيقی و واقعی ، نه تجسم بیروح . انسان وقتی در حادثه
كربلا تامل میكند ، اموری را میبيند كه دچار حيرت میشود و میگويد اينها
نمیتواند تصادفی باشد ، و سر اينكه ائمه اطهار ، اينهمه به زنده نگه
داشتن و احيای اين خاطره توصيه و تاكيد كرده و نگذاشتهاند حادثه كربلا
فراموش شود ، اين است كه اين حادثه ، يك اسلام مجسم است ، نگذاريد اين
اسلام مجسم فراموش شود .
ما در حادثه كربلا به جريان عجيبی برخورد میكنيم و آن اينكه میبينيم در
اين حادثه ، مرد نقش دارد ، زن نقش دارد ، پير و جوان و كودك ، نقش
دارند . سفيد و سياه نقش دارند ، عرب و غير عرب نقش دارند ، طبقات و
جنبههای مختلف نقش دارند . گويی اساسا در قضا و قدر الهی مقدر شده است
كه در اين حادثه ، نقشهای مختلف از طرف طبقات مختلف ايفا بشود ، يعنی
اسلام نشان داده بشود . اينكه عرض میكنم زن نقش دارد ، منحصر به زينب
سلام الله عليها نيست . در اين زمينه داستانها داريم . ما در كربلا يك زن
شهيد داريم . و آن ، زن جناب عبدالله بن عمير كلبی است . دو زن ديگر
داريم كه رسما وارد ميدان جنگ شدهاند ولی اباعبدالله مانع شد و به آنها
امر فرمود كه برگرديد و آنها برگشتند . مادرهايی ، ناظر شهادت
فرزندانشان بوده و اين را ، در راه خدا به حساب آوردهاند . همچنين ما در
كربلا ، پانزده نفر به نام
|