پاورقی : 1 - سوره صافات ، آيه . 95
اينجا احتمالات ديگری هم هست ( و جمع ميان اينها يعنی اينكه همه اينها
درست باشد هم ممكن است ) . يكی از اين احتمالات در معنی كلمه مبين ، بی
پرده سخن گفتن است . يعنی پيامبران نه فقط مغلق و پيچيده و معقد سخن
نمیگفتند ، بلكه با مردم بیرودربايستی و بیپرده حرف میزدند ، سخن خود را
با گوشه و كنايه نمیگفتند ، اگر احساس میكردند مطلبی را بايد گفت ، در
نهايت صراحت و روشنی به مردم میگفتند . « ا تعبدون ما تنحتون »؟ ( 1 )
آيا تراشيدههای خودتان را داريد عبادت میكنيد ؟
مسئله دوم كه قرآن مجيد در مسئله تبليغ روی آن تكيه میكند ، چيزی است
كه از آن به " نصح " تعبير مینمايد . ما معمولا نصح را به خيرخواهی
ترجمه میكنيم . البته اين معنا درست است ولی ظاهرا خيرخواهی عين معنی
نصح نيست ، لازمه معنی نصح است . " نصح " ظاهرا در مقابل " غش "
است . شما اگر بخواهيد به كسی شير بفروشيد ، ممكن است شير خالص به او
بدهيد و ممكن است خدای ناخواسته شيری كه داخلش آب كردهايد بدهيد ، يا
اگر میخواهيد سكه طلائی را به كسی بدهيد ممكن است آن را به صورت خالص
بدهيد ( در حد عيارهای معمولی ) ، و ممكن است به صورت مغشوش بدهيد ،
يعنی در آن غش باشد . نصح در مقابل غش است . ناصح واقعی آن كسی است
كه خلوص كامل داشته باشد . توبه نصوح يعنی توبه خالص . مبلغ بايد ناصح
و خالص و مخلص باشد ، يعنی در گفتن خودش هيچ هدف و غرضی جز رساندن
پيام كه خير آن طرف است ، نداشته باشد .
پاورقی : 1 - سوره صافات ، آيه . 95 |