گاهی میشنويم يا در كتابهای تاريخی میخوانيم كه بسياری از سلاطين و
پادشاهان ، افرادی كه اين اشتها را داشتهاند كه نامشان در تاريخ ثبت شود
، در صدها سال پيش ، در يك لوحه فلزی يا سنگی حك كردهاند كه منم فلانی
، پسر فلان كس ، از نژاد خدايان . منم كسی كه فلان شخص آمد پيش من زانو
زد و . . . حالا چرا پيام خودش را روی سنگ يا فلز ثبت میكند ؟ برای
اينكه از بين نرود ، باقی بماند . به همان نشانی كه ما میبينيم ، تاريخ ،
آنها را زير خروارها خاك مدفون كرد و احدی از آنها اطلاع پيدا نكرد تا
|