اسم همه آنها هست و ما روايات زيادی داريم كه راوی آنها زن بوده است .
كتابی است كه به نام بلاغات النساء يعنی خطبهها و خطابههای بليغی كه
توسط زنها ايراد شده است . اين كتاب از . . . بغدادی است كه در حدود
سال 250 هجری يعنی در زمان امام عسكری عليه السلام میزيسته است ( چنانكه
میدانيد حضرت امام عسكری عليه السلام در سنه 260 وفات كردند ) . از جمله
خطبههايی كه بغدادی در كتابش ذكر كرده است ، خطبه حضرت زينب در مسجد
يزيد و خطبه ايشان در مجلس ابن زياد و خطبه حضرت زهرا عليه السلام در
اوائل خلافت ابوبكر است .
در اين ضريح جديدی كه اخيرا برای حضرت معصومه ساختهاند ، روايتی را
انتخاب كردهاند كه راويها همه زن هستند تا میرسد به پيغمبر اكرم . در
ضمن ، اسم همه آنها فاطمه است ( حدود چهل فاطمه ) . روايت كرده فاطمه
دختر . . . از فاطمه دختر . . . تا میرسد به فاطمه دختر موسی بن جعفر .
بعد ادامه پيدا میكند تا فاطمه دختر حسين بن علی بن ابيطالب و در آخر
میرسد به فاطمه دختر پيغمبر . يعنی شركت اينها اينقدر رايج بوده ، ولی
هيچوقت اختلاط نبوده . بسياری از راويان بودند كه میآمدند روايت حديث
میكردند . زنها میآمدند استماع میكردند . اما زنها در كناری مینشستند و
مردها در كناری . مردها در اطاقی بودند و زنها در اطاقی . ديگر نمیآمدند
صندلی بگذارند كه يك مرد بنشيند و يك زن ، زن مينی ژوب بپوشد و تا
بالای رانش پيدا باشد كه بله ، خانم میخواهند تحصيل علم بكنند . اين ،
معلوم است كه ظاهرش يك چيز است و باطنش چيز ديگر . اسلام میگويد علم
، اما
|