پاورقی : 1 - سوره رعد ، آيه . 17
نظر منطق دينی و مذهبی . قرآن مجيد روی اين مطلب تكيه دارد كه يك امر
اگر حق و حقيقت باشد ، خود همان حقيقت بودن عاملی است برای بقاء آن ،
و نيز باطل بودن ، بیمحتوی بودن ، بیفايده و بیاثر بودن يك پيام ، خود ،
عامل فنای آن و چيزی است كه از درون آن را از بين میبرد . مثلی در قرآن
مجيد در اين زمينه هست كه میفرمايد : « انزل من السماء ماء فسالت اوديه
بقدرها فاحتمل السيل زبدا رابيا و مما يوقدون عليه فی النار ابتغاء حلية
او متاع زبد مثله كذالك يضرب الله الحق والباطل فاما الزبد فيذهب جفاء
و اما ما ينفع الناس فيمكث فی الارض كذلك يضرب الله الامثال »( 1 ) .
بطور خلاصه معنی قسمت اخير آيه را ذكر میكنم : بعد از اينكه موضوع آمدن
باران و راه افتادن سيل را بيان میكند ، و اينكه هر جويی و هر نهری ،
بزرگ يا كوچك به اندازه ظرفيت خود آب میگيرد و در خلال حركت سيل كفی
روی آن قرار میگيرد و كف احيانا روی آب را میپوشاند ، میفرمايد : اما
كف از بين میرود . آنچه كه به حال مردم نافع و مفيد است ، يعنی خود آب
باقی میماند . بعد میگويد : اين مثل ، مثل حق و باطل است .
عوامل ديگری هم برای موفقيت يك پيام هست كه مربوط به ماهيت و
محتوای آن نيست . يك پيام وقتی میخواهد از روحی به روح ديگر برسد و در
روحهای مردم نفوذ بكند ، جامعهای را تحت تاثير و نفوذ معنوی خودش قرار
بدهد ، بدون شك احتياج به پيامرسان
پاورقی : 1 - سوره رعد ، آيه . 17 |