هم خيلی زياد بوده است ) كه در واقع نوعی نمايش از حادثه كربلا بود .
نمايش قضيه كربلا فی‏حدذاته بدون شك اشكال ندارد ، يعنی نمايش از آن‏
جهت كه نمايش است اشكال ندارد . ولی ما می‏ديديم و همه اطلاع دارند كه‏
خود مسئله شبيه‏خوانی برای مردم هدف شده بود . ديگر هدف امام‏حسين ( ع )
و ارائه داستان كربلا و مجسم كردن آن حادثه مطرح نبود . هزاران چيز در
شبيه‏خوانی داخل شده بود كه آن را به هر چيزی شبيه می‏كرد غير از حادثه‏
كربلا و قضيه امام‏حسين ( ع ) ، و چه خيانتها و شهوترانيها و اكاذيب و
حقه‏بازيها در همين شبيه‏خوانيها می‏شد كه گاهی به طور قطع مرتكب امر حرام‏
می‏شدند . به هيچ چيز پايبند نبودند . از بچگی اين در يادم هست كه در
همين محل خودمان كه فريمان است ، هميشه مسئله شبيه‏خوانی مورد نزاع مرحوم‏
ابوی ما رضوان‏الله‏عليه و مردم بود ، گو اينكه ايشان در اثر نفوذی كه‏
داشتند تا حد زيادی در آن منطقه جلوی اين مسئله را گرفته بودند ، ولی‏
هميشه يك كشمكش در اين مورد وجود داشت . ايشان می‏گفتند كه شما كارهای‏
مسلم‏الحرامی را به نام امام‏حسين ( ع ) مرتكب می‏شويد و اين ، كار درستی‏
نيست .
در سالهايی كه در قم بوديم يادم هست كه در آنجا هم يك نمايشها و
شبيه‏های خيلی مزخرفی در ميان مردم بود . سالهای اول مرجعيت مرحوم‏
آيت‏الله بروجردی رضوان‏الله‏عليه بود كه قدرت فوق‏العاده داشتند . قبل از
محرم بود به ايشان گفتند كه وضع شبيه‏خوانی ما اين جور است . دعوت كردند
، تمام رؤسای هيئتها به منزل ايشان آمدند ،