پاورقی : 1 - ملائكه گفتند پروردگارا ! آيا كسانی را خواهی گماشت كه در زمين فساد كنند و خونها بريزند و حال آنكه ما خود ، تو را تسبيح و تقديس میكنيم ؟ سوره بقره ، آيه . 30 2 و 3 - سوره بقره ، آيه . 30
شمر نيست . در آنجا ، قهرمان حسين ( ع ) است . در آن صفحه ، ديگر
جنايت نيست ، تراژدی نيست ، بلكه حماسه است ، افتخار و نورانيت است
، تجلی حقيقت و انسانيت است ، تجلی حقپرستی است . آن صفحه را كه نگاه
كنيم ، میگوئيم بشريت حق دارد به خودش ببالد . اما وقتی صفحه سياهش را
مطالعه میكنيم میبينيم كه بشريت سر افكنده است و خودش را مصداق آن آيه
میبيند كه میفرمايد : « قالوا اتجعل فيها من يفسد فيها و يسفك الدماء و
نحن نسبح بحمدك و نقدس لك »( 1 ) مسلما جبرئيلامين در مقابل اعلام خدا
كه فرمود : « انی جاعل فی الارض خليفة »( 2 ) سؤالی نمیكند ، بلكه آن
دسته از فرشتگان كه فقط صفحه سياه بشريت را میديدند و صفحه ديگر آن را
نمیديدند ، از خدا اين سؤال را میكردند كه آيا میخواهی كسانی را در زمين
قرار دهی كه فساد كنند و خونها بريزند ؟ و خدا در جواب آنها فرمود :
« انی اعلم ما لا تعلمون »( 3 ) من میدانم چيزی را كه شما نمیدانيد .
آن صفحه ، صفحهای است كه ملك اعتراض میكند ، بشر سرافكنده است و
اين صفحه ، صفحهای است كه بشريت به آن افتخار میكند . چرا بايد حادثه
كربلا را هميشه از نظر صفحه سياهش مطالعه كنيم ؟ و چرا بايد هميشه
جنايتهای كربلا گفته شود ؟ چرا هميشه بايد حسينبن
پاورقی : 1 - ملائكه گفتند پروردگارا ! آيا كسانی را خواهی گماشت كه در زمين فساد كنند و خونها بريزند و حال آنكه ما خود ، تو را تسبيح و تقديس میكنيم ؟ سوره بقره ، آيه . 30 2 و 3 - سوره بقره ، آيه . 30 |