كتاب است كه در پانصد سال پيش نوشته شده است . قبل از اين كتاب ،
مردم به منابع اصلی مراجعه میكردند . شيخ مفيد رضوان الله عليه "ارشاد"
را نوشته است و چقدر متقن نوشته است . ما اگر به " ارشاد " شيخمفيد
خودمان مراجعه كنيم ، احتياج بجای ديگر نداريم . از اهلتسنن ، طبری نوشته
، ابن اثير نوشته ، يعقوبی و ابن عساكر و خوارزمی نوشتهاند . من نمیدانم
اين بیانصاف چه كرده است ! وقتی كه اين كتاب را خواندم ديدم حتی اسمها
جعلی است ! يعنی در اصحاب امام حسين ( ع ) اسمهايی را ذكر میكند كه اصلا
وجود نداشتهاند ، در ميان دشمن هم اسمهايی را میگويد كه همه جعلی است .
داستانها را بشكل افسانه درآورده است .
اين كتاب چون اولين كتابی است كه بزبانفارسی نوشته شد ، لذا مرثيه
خوانها كه اغلب بیسواد بودند و به كتابهای عربی مراجعه نمیكردند ، همين
كتاب را میگرفتند و در مجالس ازرو میخواندند . اينست كه امروز مجالس
عزاداری امام حسين ( ع ) را روضه خوانی میگوئيم . در زمان امامحسين ( ع )
و حضرت صادق (ع) و امام حسن عسكری ( ع ) اصطلاح روضه خوانی رايج نبوده و
بعد، در زمان سيد مرتضی و خواجه نصيرالدين طوسی هم روضه خوانی نمیگفتهاند
. از پانصد سال پيش به اين طرف اسمش روضه خوانی شده ، روضه خوانی يعنی
خواندن كتاب روضة الشهداء، يعنی خواندن همان كتاب دروغ. از وقتی كه اين
كتاب بدست مردم افتاد ، كسی تاريخ واقعی امام حسين (ع) را مطالعه نكرد.
|