مشرع نيستند . اينست كه پيغمبران خدا دو دسته‏اند : پيغمبرانی كه هم‏
مشروعند و هم مبلغ ، و پيغمبرانی كه فقط مبلغند . پيغمبران مشرع يعنی‏
پيغمبران قانونگزار كه عده‏شان خيلی كم است ، جمعا پنج تا می‏شوند : نوح ،
ابراهيم ، موسی ، عيسی و خاتم الانبياء صلی الله عليه و آله وسلم . ولی‏
همه پيغمبران ، مبلغ رسالات الهی هستند همچنانكه آمر به معروف و ناهی از
منكر هستند . اينكه شنيده‏ايد يكصد و بيست و چهار هزار پيغمبر آمده‏اند ،
هر پيغمبری ، برای بشر قانون نياورده ، آنها كه قانون آورده‏اند محدودند .
ساير پيغمبران مبلغ پيامی بوده‏اند ، كه پيغمبران مشرع آورده‏اند ، و آنها
را پيغمبران تبليغی بايد گفت . همان طوری كه بعد از پيغمبر آخرالزمان و
خاتم ، پيغمبر مشرعی نخواهد آمد ، بعد از او پيغمبر مبلغی هم نخواهد آمد
، ولی مبلغ بايد باشد ، چطور ؟ چون دوره ختميه دوره كمال و بلوغ بشر است‏
، در اين دوره آن وظيفه‏ای را كه صدوبيست و چهار هزار پيغمبر منهای پنج‏
تا انجام می‏دادند ( و در واقع خدا خودش انجام می‏داد ، يعنی پيغمبرانی را
برای اين كار مبعوث می‏كرد ) ، يعنی تبليغ را ، بايد مردم عادی انجام‏
بدهند ، غير پيغمبران بايد انجام بدهند ، علماء و غير علماء بايد انجام‏
بدهند . اين است كه مبلغين واقعی اسلام ، پيامبران پيامبرند ، يعنی پيام‏
پيامبر را به مردم می‏رسانند .
اما ، شرط موفقيت يك پيام چيست ؟ چگونه پيامی می‏تواند موفق بشود ؟
آيا اسلام خودش پيام موفقی بوده است ؟ اگر آری ، راز موفقيت اسلام در
چيست ؟ شرايط موفقيت يك پيام چهار چيز است كه اگر اين چهار شرط در
يك جا جمع بشود ، موفقيت آن پيام