ملت مسلمان درسهای بسيار بزرگی بود . پس اينكه می‏گويند حسين‏بن‏علی (
عليهماالسلام ) چه كرد و چطور شد كه دين اسلام زنده شد ، جوابش همين است‏
كه حسين بن علی روح تازه دميد ، خونها را به جوش آورد ، غيرتها را
تحريك كرد ، عشق و ايده‏آل به مردم داد ، حس استغناء در مورد مردم به‏
وجود آورد ، درس صبر و تحمل و بردباری و مقاومت و ايستادگی در مقابل‏
شدائد به مردم داد ، ترس را ريخت ، همان مردمی كه تا آن مقدار
می‏ترسيدند ، تبديل به يك عده مردم شجاع و دلاور شدند .
اين داستان معروف است ، می‏گويند : نادر در يكی از جنگهايش سربازی را
ديد كه فوق‏العاده شجاع و دلير بود ، و از شجاعت و دلاوری او اعجاب می‏كرد
. يك روز او را خواست ، گفت تو با اين شجاعت و دلاوريت ، آن روزی كه‏
افاغنه ريختند به اصفهان غارت كردند و كشتند كجا بودی ؟ گفت من اصفهان‏
بودم ، گفت تو اصفهان بودی و افاغنه آمدند و آنهمه جنايت كردند ؟ گفت‏
بله بودم ، گفت پس آن روز شجاعتت كجا بود ؟ گفت آن روز نادری نبود .
مقداری از شجاعتی كه امروز من دارم ، از روحيه نادر دارم ، تو را كه‏
می‏بينم ، غيرت من تحريك می‏شود ، شجاع و دلير و دلاور می‏شوم .
اينكه من تأكيد می‏كنم كه حماسه حسينی و حادثه كربلا و عاشورا بايد بيشتر
از اين جنبه مورد استناد ما قرار بگيرد ، بخاطر همين درسهای بزرگی است‏
كه اين قيام می‏تواند به ما بياموزد . من مخالف رثاء و مرثيه نيستم ، ولی‏
می‏گويم اين رثاء و مرثيه بايد به شكلی باشد كه در عين حال آن حس قهرمانی‏
حسينی را در وجود ما تحريك و احياء