پاورقی : 1 - سوره احزاب آيه . 39
نوشتههای كوچك كه حجمشان به اندازه يك كتاب نيست را رساله میگويند ،
و حال آنكه موضوع رساله به پيامی ارتباط ندارد . مثلا فرض كنيد كسی
كتابچهای مینويسد درباره ريشه فلان لغت ، درباره دستور زبان فارسی يا
دستور زبان عربی ، میگويند فلانی در فلان موضوع رسالهای نوشته است ، در
حالی كه اين اسم با آن موضوع ( مثلا ريشه لغت ) جور در نمیآيد .
" رساله " در جايی بايد به كار رود كه پيامی در كار باشد ، اما كسی
كه يك مسئله علمی يا ادبی را حل كرده است ، پيامی برای كسی نياورده
است . در اين مورد استعمال اين كلمه درست نيست . ولی اخيرا كلمه "
رسالت " را در لفظ فارسی به كار میبرند و مثلا میگويند فلانی رسالتی در
جامعه خودش دارد . يعنی امروز در مورد كسی كه احساس میكند برای جامعه
خودش و در جامعه خودش وظيفهای دارد كه بايد آن را انجام بدهد ، میگويند
او رسالتی دارد ، و اين تعبير ، و آن تعبيری كه در قرآن برای كلمه "
رسالت " آمده است ، اگر يكی نباشند خيلی به هم نزديكند ، و به عبارت
ديگر ، اين مفهوم به مفهوم رسالت در قرآن بسيار نزديك است . قرآن
میفرمايد : « الذين يبلغون رسالات الله و يخشونه و لا يخشون احدا الا الله
( 1 ) ، آنانكه پيامهای الهی را به مردم میرسانند و جز از خدا از احدی
بيم ندارند . اين ، شرط بزرگی برای پيامرسان است كه بعدها اگر موفق شديم
، انشاء الله دربارهاش بحث میكنيم .
وقتی معلوم شد كه " ابلاغ " يا " تبليغ " رساندن پيام است ، نتيجه
پاورقی : 1 - سوره احزاب آيه . 39 |