عاشورا را بايد زنده نگه داشت ، مصيبت حسين نبايد فراموش شود ، اين
مكتب بايد زنده بماند . هر سال كه محرم و عاشورا پيدا میشود ، شيعه بايد
آن را زنده نگه دارد . عاشورا شعار شيعه شده است . شيعه بايد بتواند
جواب بدهد وقتی در مقابل يك سنی ، و بالاتر ، در مقابل يك مسيحی يا يك
يهودی يا يك لامذهب قرار گرفت و او گفت : شما در اين روز عاشورا و
تاسوعا كه تمام كارهايتان را تعطيل میكنيد و میآئيد و در مساجد جمع
میشويد ، دسته راه میاندازيد ، سينه میزنيد ، زنجير میزنيد ، داد میكشيد
، فرياد میكشيد ، چه میخواهيد بگوئيد ؟ حرفتان چيست ؟ بايد بتوانيد
بگوئيد ما حرفمان چيست .
اباعبدالله نيامد فقط بجنگد تا كشته شود و حرفش را نزند ، حرف خودش
را زده است ، هدف و مقصد خودش را مشخص كرده است .
بايد ديد شعارهای حسين بن علی در روز عاشورا چيست ؟ همين شعارها بود
كه اسلام را زنده كرد ، تشيع را زنده كرد و پايه دستگاه خلافت اموی را
چنان متزلزل كرد كه چنانچه نهضت اباعبدالله نبود ، بنیعباس اگر پانصد
سال خلافت كردند ، حزب اموی كه به قول عبدالله علائينی و خيلی افراد ديگر
با برنامه آمده بود تا بر سرنوشت كشورهای اسلامی مسلط شود ، شايد هزار
سال حكومت میكرد . با چه هدفی ؟ هدف برگرداندن اوضاع به ما قبل اسلام ،
احيای جاهليت ولی در زير ستاره و پرده اسلام . شعارهای اباعبدالله بود كه
اين پردهها را پاره كرد و از ميان برد .
ما در عاشورا دو نوع شعار میبينيم . يك نوع شعارهائی
|