معروف و نهی از منكر است . تازه اين ، يك درجه و يك مرحله‏اش است ،
و داستان درازی دارد . زين العابدين چه گفت ، يكی از دختران امام حسين‏
چه گفت ، كنار بازار كوفه ، زينب چه خطابه‏ای انشاء كرد ! زين العابدين‏
در آنجا چه خطابه‏ای انشاء كرد ، در بين راه چه كردند ، در خرابه يا در
خيابانها و كوچه‏ها با مردم كه مواجه می‏شدند ، چه می‏گفتند و از همه اينها
به نظر من بالاتر ، آن خطابه بسيار غراء زينب سلام الله عليها در مجلس‏
يزيد بن معاويه است . در آنجا ديگر صحبت بيست و چهار ساعت و چهل و
هشت ساعت نيست . نزديك يك ماه است كه زينب در چنگال اينها اسير
است و حداكثر زجری را كه به يك اسير می‏دهند به او داده‏اند . ولی بينيد
در مجلس يزيد چه كرده است ؟ !
پس در نهضت حسينی ، عنصر امر به معروف و نهی از منكر را ، از اين‏
وجهه و جهت‏هم بايد در نظر گرفت كه اين نهضت ، يك نهضت امر به معروف‏
و نهی از منكر بود ، و آثار اين امر به معروف و نهی از منكر را هم بايد
كاملا بررسی كرد ، مخصوصا در خودشام كه چگونه شام را زير و رو كرد .
مطلب ديگری كه خواستم برای شما عرض كنم ، اينست :
فقهای ما در باب امر به معروف و نهی از منكر دو مطلب گفته‏اند كه‏
بايد آنها را توضيح دهيم . يكی اينست كه امر به معروف و نهی از منكر در
جايی است كه انسان احتمال اثر بدهد . معنی اين جمله چيست ؟ امر به‏
معروف و نهی از منكر يك قانون تعبدی مثل نماز يا روزه نيست كه البته‏
حكمت و فلسفه و اثری دارد ولی به ما مربوط نيست كه ببينيم اگر اثر
خودش را می‏بخشد ، انجام