استقبال میكند تا او هم با شما قطع رابطه كند و آزادتر دنبال منكرات و
كارهای زشت برود . در اينجا قطع رابطه شما با او نه تنها اثر تنبيهی
ندارد بلكه اثر تشويقی نيز دارد . يعنی او را بيشتر در كار خود آزاد
میگذاريد و عملا به آن كار تشويق میكنيد . در چنين مواردی اين كار درست
نيست .
پس اين كه علما میگويند يكی از درجات امر به معروف و نهی از منكر
اعراض و هجر است ، در موردی است كه كار شما اثر بگذارد و اثر آن هم
تنبيه طرف باشد . البته اعراض و هجر ديگری نيز هست كه نهی از منكر
نيست و عنوان ديگری دارد . شما با خانوادهای محشور بودهايد ، رابطه
دوستی و احيانا خويشاوندی داشتهايد ، میبينيد اين خانواده فاسد شده است
. به خاطر حفظ خود و خانوادهتان ( برای اينكه معاشرت با بيمار ، بيماری
میآورد :
میرود از سينهها در سينهها
|
از ره پنهان صلاح و كينهها
|
افراد به طور مخفی در يكديگر اثر میگذارند ) و برای اينكه عادت زشت
آنها در خانواده شما سرايت نكند ، با آنها قطع رابطه میكنيد . حساب اين
مورد از موارد ديگر جداست .
پس در مواردی كه انسان خود بهتر تشخيص میدهد ، در مواردی كه انسانی
دچار عادت زشتی شده است كه اگر شما دوستی خود با او را ادامه دهيد به
منزله تشويق اوست ، ولی اگر با او قطع رابطه كنيد ، زجر روحی میكشد و
تنبيه میشود ، قطعا بر شما واجب است كه با اين شخص قطع رابطه كنيد ،
از او اعراض