« عن الفساد »(1) ، چرا در نسلهای گذشته يك عده مردم صاحب مايه ( مايه‏
عقلی ، فكری ، روحی ) نبودند كه با فسادها مبارزه كنند تا در نتيجه اين‏
ملتها در اثر فسادها تباه نشوند ، منقرض و هلاك نشوند ؟
درباره قوم ديگر می‏فرمايد : « كانوا لا يتناهون عن منكر فعلوه لبئس ما
كانوا يفعلون »( 2 ) ، اينها بدبخت و بيچاره شدند ، به هلاكت رسيدند ،
از ميان رفتند . چرا ؟ چون نهی از منكر نمی‏كردند ، با فساد مبارزه‏
نمی‏كردند و بسيار بد می‏كردند .
خطاب به مسلمانان می‏فرمايد : « ولتكن منكم امه يدعون الی الخير و
يامرون بالمعروف و ينهون عن المنكر و اولئك هم المفلحون »( 3 ) ، بايد
در ميان شما يك امت ، يك جمعيت كارش امر به معروف و نهی از منكر
باشد . [ اين معنی در صورتی است كه ] " من " را " من " تبعيضی‏
بگيريم . اگر طور ديگر تفسير كنيم معنايش اينست : از شما امت چنين‏
امتی بايد ساخته شود . يعنی همه شما بايد چنين امتی باشيد ( امر به‏
معروف و نهی از منكر كنيد ) . هر دو تفسير درست است و با هم منافات‏
ندارند . چون امر به معروف و نهی از منكر ، يك وظيفه عمومی است برای‏
همه مردم ، و وظيفه خاصی است برای يك طبقه معنی كه از حد عامه مردم‏
بيرون است .
بايد از ميان شما چنين جمعيتی باشد يا بايد شما امت ، چنين امتی باشيد
كه كارتان دعوت به خير ( امر به معروف ) و نهی از منكر باشد « و اولئك‏
هم المفلحون »، تنها چنين امتی كه در ميان آنها

پاورقی :
1 - سوره هود ، آيه . 116
2 - سوره مائده ، آيه . 79
3 - سوره آل عمران ، آيه . 104