استقبال می‏كند تا او هم با شما قطع رابطه كند و آزادتر دنبال منكرات و
كارهای زشت برود . در اينجا قطع رابطه شما با او نه تنها اثر تنبيهی‏
ندارد بلكه اثر تشويقی نيز دارد . يعنی او را بيشتر در كار خود آزاد
می‏گذاريد و عملا به آن كار تشويق می‏كنيد . در چنين مواردی اين كار درست‏
نيست .
پس اين كه علما می‏گويند يكی از درجات امر به معروف و نهی از منكر
اعراض و هجر است ، در موردی است كه كار شما اثر بگذارد و اثر آن هم‏
تنبيه طرف باشد . البته اعراض و هجر ديگری نيز هست كه نهی از منكر
نيست و عنوان ديگری دارد . شما با خانواده‏ای محشور بوده‏ايد ، رابطه‏
دوستی و احيانا خويشاوندی داشته‏ايد ، می‏بينيد اين خانواده فاسد شده است‏
. به خاطر حفظ خود و خانواده‏تان ( برای اينكه معاشرت با بيمار ، بيماری‏
می‏آورد :
می‏رود از سينه‏ها در سينه‏ها
از ره پنهان صلاح و كينه‏ها
افراد به طور مخفی در يكديگر اثر می‏گذارند ) و برای اينكه عادت زشت‏
آنها در خانواده شما سرايت نكند ، با آنها قطع رابطه می‏كنيد . حساب اين‏
مورد از موارد ديگر جداست .
پس در مواردی كه انسان خود بهتر تشخيص می‏دهد ، در مواردی كه انسانی‏
دچار عادت زشتی شده است كه اگر شما دوستی خود با او را ادامه دهيد به‏
منزله تشويق اوست ، ولی اگر با او قطع رابطه كنيد ، زجر روحی می‏كشد و
تنبيه می‏شود ، قطعا بر شما واجب است كه با اين شخص قطع رابطه كنيد ،
از او اعراض