است كه فقط معرف شخص است و بيش از اين چيز ديگری نيست . ولی‏
شعارهای ديگری است كه علاوه بر معرفی شخص ، معرف فكر هم هست ، معرف‏
احساس است ، معرف نظر و ايده است ، و اينها را ما در روز عاشورا زياد
می‏بينيم ، هر دو نوع شعار را می‏بينيم .
اما شعارهای خود اباعبدالله ، خود داستان مفصلی است كه همه آن را
نمی‏توانم در اين يك جلسه برای شما عرض بكنم .
اباعبدالله در مقام افتخار ، خيلی تكيه می‏كرد روی علی مرتضی . البته به‏
اعتبار جدش هم افتخار می‏كرد ، آنكه جای خود دارد ، ولی مخصوصا به پدرش‏
علی مرتضی افتخار می‏كرد ، با اينكه آنها كه در آنجا بودند دشمنان علی‏
بودند ولی مدعی بودند كه ما امت پيغمبر هستيم . امام حسين كوشش داشت‏
كه افتخارش را به علی مرتضی رسما بيان كرده باشد
اشعاری كه اباعبدالله در روز عاشورا خوانده‏اند ، خيلی مختلف است ، با
آهنگهای مختلف سروده شده است كه بعضی از آنها از خود اباعبدالله و بقيه‏
از ديگران است و ايشان استشهاد كرده‏اند ، مثل اشعار معروف " فروه بن‏
مسيك " كه سراپا حماسه است . يكی از اشعاری كه اباعبدالله در روز
عاشورا می‏خواند و آنرا شعار خودش قرار داده بود ، اين شعر بود ( مخصوصا
يك مصراع آن ) :
الموت اولی من ركوب العار
و العار اولی من دخول النار (1)

پاورقی :
1 - مقتل مقرم / ص . 345