در مورد احتمال اثر هم همينطور است . بنده بروم در اطاقم بنشينم ،
بگويم من كه احتمال اثر نمیدهم . تو حق نداری احتمال اثر بدهی يا ندهی .
تو كه اصلا مطالعه نداری ، تو كه از اوضاع خبر نداری ، جريانات را
نمیدانی ، تو كه نمیدانی راه امر به معروف و نهی از منكر چيست ، تو كه
روانشناسی نمیدانی كه برای نفوذ در بشر از چه راهی بايد با روح او مواجه
شد ، تو كه جامعه شناسی نمیدانی ، تو كه چيزی نمیدانی ، حق نداری بگوئی
من احتمال اثر میدهم يا احتمال اثر نمیدهم . اينست كه دور كن اين اصل
اساسی ، قدرت و آگاهی است ، و هر دو را هم بايد تحصيل كرد و به دست ،
آورد ، غير از اين نمیشود .
شما در روزنامههای خودمان میخوانيد كه در آمريكا بيش از سيصد و هشتاد
كميته جمع آوری اعانه برای اسرائيل وجود دارد . من از اين نظر اينها را
تقدير میكنم كه ملت بيداری هستند ، برای خودشان دارند كار میكنند . اين
ملت میفهمد كه راهش همين است . هر مردمی در هر محلهای ، در هر گوشهای
هستند ، خودشان بايد بنشينند ، فكر كنند ، كار كنند ، آگاهی و اطلاع به
دست آورند ، عاقبت را بينديشند . اين ، آگاهی است و تحصيل آگاهی واجب
است . اين قدرت است ، و تحصيل قدرت واجب است .
باز گردم به آن مطلبی كه در ابتدا عرض كردم ، يعنی بررسی عنصر امر به
معروف و نهی از منكر در نهضت حسينی ، از اين نظر ، از اين وجهه كه اهل
بيت پيغمبر چگونه از اين فرصت حداكثر استفاده را كردند . خدا رحمت كند
مرحوم آيتی رضوان الله
|