پيغمبر اكرم فرمود : « اذا اجتمعت حرمتان تركت الصغری للكبری » . اگر
دو ارزش ، دوامر محترم در اسلام با يكديگر اجتماع پيدا كنند ، يعنی تزاحم‏
پيدا كنند ، بايد كوچكتر را رها كنيد ، بزرگتر را بگيريد .
اين مطلب مثالهای خيلی واضحی دارد . مثال معروفی كه ذكر می‏كنند اين‏
است : وارد زمين غصبی شدن حرام است . اگر شما ديديد در يك زمين غصبی‏
يك انسان و حتی يك حيوان و نفس محترمی در آب افتاده و دارد غرق می‏شود
، چه بايد بكنيد ؟ يا بايد پا روی زمين غصبی بگذاريد ( كه اين فی حد ذاته‏
حرام است ) و برويد او را نجات بدهيد ، يا به خاطر اينكه به زمين غصبی‏
وارد نشويد سرجايتان بايستيد تا آن نفس محترم هلاك شود . اينجا چه بايد
كرد ؟ دو حرمت است : يكی حرمت مال كه قوانين مالی بايد محفوظ بماند ،
احترام مال مشروع مردم بايد محفوظ بماند ، بدون رضايت صاحبش نبايد به‏
آنجا وارد شد . و ديگر احترام نفس و جان . احترام مال هرگز به پای‏
احترام جان نمی‏رسد . شما اگر بناست از اين دو احترام ، يكی را فدای‏
ديگری كنيد ، بايد مال را فدای جان كنيد . و در آنوقت اگر وارد زمين‏
غصبی شويد نه تنها گناهی مرتكب نشده‏ايد ، بلكه ثوابی مرتكب شده‏ايد ،
اطاعتی كرده‏ايد .
در باب امر به معروف و نهی از منكر ، اين مسئله مطرح است كه مرز اين‏
كار كجاست ؟ بنده و شما كه بايد امر به معروف و نهی از منكر كنيم تا
كجا بايد جلو برويم ؟ يكوقت است كه امر به معروف و نهی از منكر می‏كنيم‏
و هيچگونه آسيبی ، خطری متوجه ما