در معرض و كانون خطر قرار دادند . يعنی خودشان آمدند . اما از كانون خطر
اينها ، يك نفر هم به آن مامن نرفت . اگر حسين بن علی قبلا آن غربالها و
اعلام خطرها را نكرده بود ، از اين حادثهها خيلی پيش میآمد . يك وقت
میديدی نيمی از جمعيت رفتند و بعد هم العياذ بالله عليه حسين بن علی
عليه السلام تبليغ میكردند . چون آن كسی كه میرود ، نمیگويد من ضعيف
الايمانم ، من میترسيدم ، بلكه برای خود توجيهی درست میكند ، دروغی
میسازد و ادعا میكند كه ما اگر تشخيص میداديم راه حق همين است ، رضای
خدا در اين است ، اين كار را میكرديم ، خير ، ما تشخيص داديم كه حق با
اين طرف است . قهرا برای خود منطق هم میسازد . ولی چنين چيزی نشد ، و
اين يكی از بزرگترين افتخارات حسين بن علی و مكتب حسينی است . يكی از
بزرگترين سردارهای آنها را به سوی خود آوردند ، كسی كه اساسا نامزد اميری
بود : " حربن يزيد رياحی " . او آدم كوچكی نبود . اگر حساب میكردند
بعد از عمر سعد شخصيت دوم در اين لشكر كيست ، غير از حربن يزيد رياحی
كسی نبود . مرد بسيار با شخصيتی بود . به علاوه اولين كسی بود كه با هزار
سوار مامور اين كار شده بود . ولی نيرو و جاذبه و ايمان و عمل ، امر به
معروف عملی حسين بن علی عليه السلام حربن يزيد را كه روز اول شمشير به
روی امام كشيده بود ، وادار به تسليم كرد . توبه كرد ، جزء التائبون شد .
« التائبون العابدون الحامدون السائحون الراكعون الساجدون الامرون
بالمعروف و الناهون عن المنكر ».
مردی كه معروف بود به دليری و دلاوری ، و بهترين
|