را بگويم جانم در خطر است ، آبرويم در خطر است ، اجتماع نمیپسندد ، از
اين مزخرفها ؟ !
بنابراين امر به معروف و نهی از منكر در مسائل بزرگ مرز نمیشناسد .
هيچ چيزی ، هيچ امر محترمی نمیتواند با امر به معروف و نهی از منكر
برابری كند ، نمیتواند جلويش را بگيرد . اين اصل دائر مدار اينست كه
موضوع امر به معروف و نهی از منكر چيست . اينجاست كه میبينيم حسين بن
علی ارزش امر به معروف و نهی از منكر را چقدر بالا برد . همانطور كه اصل
امر به معروف و نهی از منكر ، ارزش نهضت حسينی را به بيانی كه قبلا
عرض كردم بالا برد ، نهضت حسينی نيز ارزش امر به معروف و نهی از منكر
را بالا برد . چون حسين بن علی فهماند كه انسان در راه امر به معروف و
نهی از منكر به جايی میرسد كه مال و آبروی خودش را بايد فدا كند ، ملامت
مردم را بايد متوجه خودش كند ، همانطور كه حسين كرد . احدی نهضت حسينی
را تصويب نمیكرد . البته در سطحی كه آنها فكر میكردند ، درست هم فكر
میكردند ، ولی در سطحی كه حسين بن علی فكر میكرد ، ماورای حرف آنها بود
. آنها در اين سطح فكر میكردند كه اگر اين مسافرت برای به دست گرفتن
زعامت است ، عاقبت خوشی ندارد ، و راست هم میگفتند . خود امام هم در
روز عاشورا وقتی كه اوضاع و احوال را به چشم ديد ، فرمود : « لله در ابن
عباس ينظر من ستر رقيق » ، مرحبا به پسر عباس كه حوادث را از پشت
پرده نازك میبيند . تمام اوضاع امروز ، وضع مردم كوفه و وضع اهل بيت
مرا در مدينه به من گفت . ابن عباس به امام حسين ( ع ) میگفت : تو اگر
به كوفه بروی ، من
|