كنيد . اين يك درجه است .
درجه دومی كه علما و دانشمندان برای نهی از منكر ذكر كرده‏اند ، مرحله‏
زبان است ، مرحله پند و نصيحت و ارشاد است . يعنی بسا هست آن بيماری‏
كه دچار منكری هست و عمل زشتی را مرتكب می‏شود ، به خاطر جهالت و
نادانی او است ، تحت تاثير يك سلسله تبليغات قرار گرفته است ،
احتياج به مربی دارد ، احتياج به هادی و راهنما و معلم دارد ، احتياج به‏
روشن كننده دارد ، احتياج به فردی دارد كه با او تماس بگيرد ، با كمال‏
مهربانی با او صحبت كند ، موضوع را با او در ميان بگذارد ، معايب و
مفاسد را برای او تشريح كند تا آگاه شود و باز گردد . اين مرحله نيز يك‏
درجه از " نهی از منكر " است ، به اين معنی كه در مواردی كه كسی با ما
تماس دارد و نيز به يك عمل منكر و زشتی ابتلا دارد و ما می‏توانيم با
منطقی روشنگر او را به ترك آن عمل قانع كنيم ، بر ما واجب است كه با
چنين منطقی با آن شخص تماس بگيريم .
مرحله سوم ، مرحله عمل است . گاهی طرف در درجه‏ای و در حالی است كه‏
نه اعراض و هجران ما تاثيری بر او می‏گذارد و نه می‏توانيم با منطق و بيان‏
و تشريح مطلب ، او را از منكر باز داريم ، بلكه بايد وارد عمل شويم .
اگر وارد عمل شويم ، می‏توانيم . چطور وارد عمل شويم ؟ وارد عمل شدن‏
مختلف است . معنای وارد عمل شدن تنها زور گفتن نيست ، كتك زدن و
مجروح كردن نيست . البته نمی‏گويم در هيچ جا نبايد تنبيه عملی شود . بله‏
مواردی هم هست كه جای تنبيه عملی است . اسلام دينی است كه طرفدار حد