دو طريق است : مستقيم و غير مستقيم . گاهی كه میخواهيد امر به معروف يا
نهی از منكر كنيد ، مستقيم وارد میشويد ، حرف را مستقيم میزنيد يعنی اگر
میخواهيد كسی را وادار به كاری كنيد میگوييد من از جنابعالی خواهش میكنم
فلان كار را انجام دهيد . ولی يك وقت هم به طور غيرمستقيم به او تفهيم
میكنيد ، كه البته موثرتر و مفيدتر است . يعنی بدون آنكه او بفهمد كه
شما داريد با او حرف میزنيد ، از كسی كه فلان كار را كرده است تعريف
میكنيد ، كار او را توجيه و تشريح میكنيد ، میگوييد فلانكس در فلان مورد
چنين عمل كرده ، اينطور رفتار كرده و . . . تا او بداند و بفهمد . اين ،
بهتر در او اثر میگذارد ، كما اينكه عمل هم به طور غيرمستقيم موثرتر است
. حال برای روش غيرمستقيم ، حديث معروفی را برای شما ذكر میكنم .
ببينيد اين روش چقدر موثر است :
حسنين ( امام حسن و امام حسين ) عليهماالسلام در حالی كه هر دو طفل
بودند ، به پير مردی كه در حال وضو گرفتن بود برخورد میكنند ، متوجه
میشوند كه وضوی او باطل است . اين دو آقازاده كه به رسم اسلام و رسوم
روانشناسی آگاه بودند فورا متوجه شدند كه از يك طرف بايد پيرمرد را
آگاه كنند كه وضويش باطل است و از طرف ديگر اگر مستقيما به او بگويند
آقا وضوی تو باطل است ، شخصيتش جريحه دار میشود ، ناراحت میشود ،
اولين عكسالعملی كه نشان میدهد اينست كه میگويد نخير ، همينطور درست
است ، هر چه هم بگويی گوش نمیكند . بنابراين جلو رفتند و گفتند : ما هر
دو میخواهيم در حضور شما وضو بگيريم .
|