صغرا و كبرای بسيار كامل می‏چيند . طبق قانون معروف ، اول يك كبرای كلی‏
را ذكر می‏كند : ايها الناس ! پيغمبر فرمود : هر گاه كسی حكومت ظالم و
جائری را ببيند كه قانون خدا را عوض می‏كند ، حلال را حرام ، و حرام را
حلال می‏كند ، بيت المال مسلمين را به ميل شخصی مصرف می‏كند ، حدود الهی‏
را بر هم می‏زند ، خون مردم مسلمان را محترم نمی‏شمارد ، و در چنين شرايطی‏
ساكت بنشيند ، سزاوار است خدا ( حقا خدا چنين می‏كند ، يعنی در علوم‏
الهی ثابت است ) كه چنين ساكتی را به جای چنان جائر و جابری ببرد . بعد
صغرای مطلب را ذكر می‏كند : « ان هولاء القوم » . . . اينها كه امروز
حكومت می‏كنند ( آل اميه ) همينطور هستند . آيا نمی‏بينيد حرامها را حلال‏
كردند و حلالها را حرام ؟ آيا حدود الهی را به هم نزدند ، قانون الهی را
عوض نكردند ؟ آيا بيت المال مسلمين را در اختيار شخصی خودشان قرار
ندادند و مانند مال شخصی و برای شخص خودشان مصرف نمی‏كنند ؟ بنابر اين‏
هر كس كه در اين شرايط ساكت بماند ، مانند آنهاست . بعد تطبيق به شخص‏
خود كرد : « و انا احق من غير » من از تمام افراد ديگر برای اينكه اين‏
دستور جدم را عملی كنم ، شايسته‏ترم .
وقتی انسان حسين را با اين صفات و خصائل می‏شناسد ، می‏بيند حق است و
سزاوار است كه نام او تا ابد زنده بماند ، چون حسين مال خود نبود ،
خودش را فدای انسان كرد ، فدای اجتماع انسانی كرد ، فدای مقدسات بشر
كرد ، فدای توحيد كرد ، فدای عدالت كرد ، فدای انسانيت كرد . از اين‏
جهت افراد بشر همه او را دوست می‏دارند . وقتی انسان ، ديگری را می‏بيند
كه در او هيچ چيزی از