مبارزه با او ( نه مبارزه با شخص او بلكه مبارزه با كار زشت او ) و
برای اينكه او را از كار زشتش باز داريد ، از او اعراض میكنيد ، وی را
مورد هجر قرار میدهيد . يعنی با او قطع رابطه میكنيد .
به عنوان مثال ، شخصی رفيق و دوست شماست ، با يكديگر صميمی و محشور و
معاشر هستيد ، روابطتان با يكديگر دوستانه است ، رفت و آمد داريد ، با
هم گرم میگيريد ، مسافرت میرويد ، ميانتان هدايايی مبادله میشود . يك
وقت اطلاع پيدا میكنيد كه همين رفيق و دوست صميمی شما دچار فلان عمل زشت
شده است ، فلان كار زشت را مرتكب میشود ، فلان گناه قطعی و مسلم را
مرتكب میشود . يكی از درجات و مراتب امر به معروف و نهی از منكر و در
واقع يكی از اقسام تنبيه كه در مواردی بايد اجرا شود اينست كه شما نسبت
به او سردی نشان دهيد ، بی اعتنايی كنيد و آن صميميتی را كه سابقا به او
نشان میداديد بعد از اين نشان ندهيد . اين خود ، نوعی تنبيه است . البته
انسان بايد در باب امر به معروف و نهی از منكر منطق به كار ببرد ، عمل
او منطبق با منطق باشد . اين در موردی است كه اگر شما به آن شخصی كه با
او صميميت داريد قطع رابطه كنيد و نسبت به او سردی نشان دهيد ، اين عمل
شما نسبت به او تنبيه باشد و تنبيه تلقی شود . يعنی تحت يك زجر و
شكنجه روحی قرار گيرد و اين عمل شما در جلوگيری از كار بد او تاثير داشته
باشد ، و الا مواردی هم هست كه كسی ، فرزند شما ، دوست شما ، جوانی ،
مبتلا به عادت زشتی شده است و رابطه او با شما روی عادتی است كه از
گذشته داشته است . چه بسا از اينكه شما با او قطع رابطه كنيد
|