مرگ من در همين حال برسد و من بميرم ، در حال عبادت و انجام وظيفه از
دنيا رفته‏ام ، زيرا اين كار ، عين طاعت و بندگی خداست . تو خيال كرده‏ای‏
كه عبادت منحصر به ذكر و نماز و دعاست . من زندگی و خرج دارم ، اگر كار
نكنم و زحمت نكشم ، بايد دست حاجت به سوی تو و امثال تو دراز كنم . من‏
در طلب رزق می‏روم كه احتياج خود را از كس و ناكس سلب كنم . وقتی بايد
از فرارسيدن مرگ ترسان باشم كه در حال معصيت و خلافكاری و تخلف از
فرمان الهی باشم ، نه در چنين حالی كه ، در حال اطاعت امر حق هستم ، كه‏
مرا موظف كرده بار دوش ديگران نباشم ، و رزق خود را خودم تحصيل كنم "
.
زاهد : " عجب اشتباهی كرده بودم ، من پيش خود خيال كردم كه ديگری را
نصيحت كنم . اكنون متوجه شدم كه خودم در اشتباه بوده‏ام ، و روش غلطی را
می‏پيموده‏ام و احتياج كاملی به نصيحت داشته‏ام " ( 1 ) .

پاورقی :
. 1 بحار الانوار ، چاپ كمپانی ، جلد 11 ، حالات امام باقر ، صفحه 82.