حركت می‏كرد ، و مالك اشتر نخعی با گروهی از لشكريان علی به عنوان‏
پيشاهنگ و مقدمه الجيش سپاه علی حركت می‏كرد . دو دسته پيشاهنگ در
كنار فرات به يكديگر رسيدند . مالك اشتر از طرف علی مجاز نبود جنگ را
شروع كند ، اما ابوالاعور برای اينكه زهر چشمی بگيرد حمله سختی كرد . حمله‏
او از طرف مالك و همراهانش دفع شد ، و شاميان سخت به عقب رانده شدند
. ابوالاعور برای اينكه كار را از راه ديگر بر حريف سخت بگيرد ، خود را
به محل " شريعه " ، يعنی آن نقطه شيب دار كنار فرات كه دو طرف‏
می‏بايست از آنجا آب بردارند ، رساند . نيزه داران و تيراندازان خود را
مأمور كرد تا آن نقطه را حفظ كنند و مانع ورود مالك و يارانش بشوند .
طولی نكشيد كه خود معاويه با سپاه انبوهش رسيد و از پيشدستی ابوالاعور
خشنود شد . معاويه برای اطمينان بيشتر عده‏ای بر نفرات ابوالاعور افزود .
اصحاب علی در مضيقه بی آبی قرار گرفتند . شاميان عموما از پيش آمدن اين‏
فرصت خوشحال بودند ، و معاويه با مسرت اظهار داشت :