آخرت ) میپردازد . در ضمن توصيف اين گروه میفرمايد :
" « و لبئس المتجر ، ان تری الدنيا لنفسك ثمنا » " .
بد معاملهای است كه شخصيت خود را با جهان برابر كنی ، و برای همه
جهان ارزشی مساوی با انسانيت خويش قائل شوی ، جهان را به بهای انسانيت
خويش بخری .
ناصر خسرو در اين مضمون میگويد :
تيز نگيرد جهان ، شكار ، مرا
|
نيست دگر باغمانش ، كار ، مرا
|
لاجرم اكنون جهان شكار من است
|
گر چه همی داشت او ، شكار ، مرا
|
گر چه همی خلق را فكار كند
|
كرد نيارد جهان ، فكار ، مرا
|
جان من از روزگار برتر شد
|
بيم نيايد زروزگار ، مرا
|
اين مضمون ، در كلمات پيشوايان اسلام زياد ديده میشود كه مساله ، مساله
قربانی شدن انسانيت است ، انسانيت انسان است كه به هيچ قيمتی نبايد
از دست برود .
اميرالمؤمنين ( ع ) در وصيت معروف خود به امام حسن ( ع ) كه جزو
نامههای نهج البلاغه است میفرمايد :
" « اكرم نفسك من كل دنيه ، فانك لن تعتاض بما تبذل من نفسك ثمنا»
" .