نرم و ملايم می‏گردد . همواره چنين بوده كه در فاصله‏ها خداوند بندگانی (
ذاكر ) داشته كه در انديشه‏هاشان با آنان نجوا می‏كند و در عقلهايشان با
آنان سخن می‏گويد " .

نقش عبادت در بازيابی خود

در باب عبادت سخن آنقدر زياد است كه اگر بخواهيم بسط دهيم دهها
مقاله بايد به آنها اختصاص دهيم . تنها به يك مطلب اشاره می‏كنيم و آن‏
ارزش عبادت از نظر بازيافتن خود است .
به همان نسبت كه وابستگی و غرق شدن در ماديات انسان را از خود جدا
می‏كند و با خود بيگانه می‏سازد ، عبادت انسان را به خويشتن باز می‏گرداند
، عبادت به هوش آورنده انسان و بيدار كننده انسان است ، عبادت انسان‏
غرق شده و محو شده در اشياء را مانند نجات غريق ، از اعماق دريای غفلتها
بيرون می‏كند ، در عبادت و در پرتو ياد خداوند است كه انسان خود را
آنچنان كه هست می‏بيند ، به نقصها و كسريهای خود آگاه می‏گردد ، از بالا به‏
هستی و حيات و زمان و مكان می‏نگرد ، و در عبادت است كه انسان به‏
حقارت و پستی آمال و آرزوهای محدود مادی پی می‏برد و می‏خواهد خود را به‏
قلب هستی برساند .
من هميشه به اين سخن دانشمند معروف عصر خودمان اينشتاين به اعجاب‏
می‏نگرم . آنچه بيشتر مايه اعجاب