مگر آنكه معتقد است سخن علی ( ع ) بعد از قرآن و كلام نبوی ، شريفترين و
بليغ‏ترين و پرمعنی‏ترين و جامعترين سخنان است " .
علی الجندی رئيس دانشكده علوم در دانشگاه قاهره در مقدمه كتاب " علی‏
بن ابی طالب ، شعره و حكمه " درباره نثر علی ( ع ) می‏گويد :
" نوعی خاص از آهنگ موسيقی كه بر اعماق احساسات پنجه می‏افكند در
اين سخنان هست ، از نظر سجع ، چنان منظوم است كه می‏توان آنرا " شعر
منثور " ناميد " .
وی از قدامه بن جعفر نقل می‏كند كه گفته است :
" برخی در سخنان كوتاه ، توانايند و برخی در خطبه‏های طولانی ، و علی در
هر دو قسمت بر همه پيشی گرفته است ، همچنانكه در ساير فضيلتها " .
" طه حسين " اديب و نويسنده معروف مصری معاصر ، در كتاب " علی و
بنوه " داستان مردی را نقل می‏كند كه در جريان جنگ جمل دچار ترديد می‏شود
، با خود می‏گويد چطور ممكن است شخصيت‏هايی از طراز طلحه و زبير برخطا
باشند ؟ ! درد دل خود را با خود علی ( ع ) در ميان می‏گذارد و از خود علی‏
می‏پرسد كه مگر ممكن است چنين شخصيتهای عظيم بی‏سابقه‏ای برخطا روند ؟ علی‏
به او می‏فرمايد :
" « انك لملبوس عليك ، ان الحق و الباطل لا يعرفان باقدار الرجال ،
اعرف الحق تعرف اهله ، و اعرف الباطل تعرف اهله » " .
يعنی تو سخت در اشتباهی ، تو كار واژگونه