پاورقی : 1 - نهج البلاغه بخش نامهها ، نامه . 51
فرمان دادن است و از آنها اطاعت كردن ، كه اين عين راه يافتن فساد در
دل و ضعف در دين . و نزديك شدن به سلب نعمت است .
در بخشنامه ديگری كه به سران سپاه نوشته است چنين میفرمايد :
« فان حقا علی الوالی ان لا يغيره علی رعيه فضل ناله و لا طول خص به و
ان يزيده ما قسم الله له من نعمه دنوا من عباده و عطفا علی اخوانه » (1).
لازم است والی را كه هر گاه امتيازی كسب میكند و به افتخاری نائل
میشود آن فضيلتها و موهبتها او را عوض نكند ، رفتار او را با رعيت
تغيير ندهد بلكه بايد نعمتها و موهبتهای خدا بر او ، او را بيشتر به
بندگان خدا نزديك و مهربانتر گرداند .
در بخشنامههای علی ( ع ) حساسيت عجيبی نسبت به عدالت و مهربانی به
مردم و محترم شمردن شخصيت مردم و حقوق مردم مشاهده میشود كه راستی عجيب
و نمونه است .
در نهج البلاغه سفارشنامهای ( وصيتی ) نقل شده كه عنوان آن " لمن
يستعمله علی الصدفات " است يعنی برای كسانی است كه ماموريت جمع آوری
زكات را داشتهاند ، عنوان حكايت میكند كه اختصاصی نيست ، صورت عمومی
داشته است ، خواه به صورت نوشتهای بوده است كه در اختيار آنها گذاشته
میشده است و خواه
پاورقی : 1 - نهج البلاغه بخش نامهها ، نامه . 51 |