پاورقی : 1 - نهج البلاغه ، حكمت . 103 2 - نهج البلاغه ، نامه . 45
و رشته تسلط دنيا را به گردن خود بيندازد طبعا آخرت را و آنچه مربوط به
آخرت است دشمن میدارد . دنيا و آخرت به منزله مشرق و مغربند كه نزديكی
به هر يك از اينها عين دوری از ديگری است اين دو در حكم دو هو و
میباشند ( 1 ) .
علی عليه السلام در يكی از نامههايش مینويسد : ( 2 )
" « و ايم الله يمينا استثنی فيها بمشيه الله لاروضن نفسی رياضه تهش
معها الی القرص اذا قدرت عليه مطعوما و تقنع بالملح مادوما و لادعن
مقلتی كعين ماء نضب معينها مستفرغه دموعها ا تمتلی السائمه من رعيها
فتبرك . . . و ياكل علی من زاده فيهجع ؟ ! قرت اذا عينه ، اذا اقتدی
بعد السنين المتطاوله بالبهيمه الهامله و السائمه المرعيه » " .
" سوگند ياد میكنم به ذات خدا كه به خواست خدا نفس خويش را چنان
ورزيده سازم و گرسنگی بدهم كه به قرص نانی و اندكی نمك قناعت بورزد و
آنرا مغتنم بشمارد همانا آنقدر ( در خلوتهای شب ) بگريم كه آب چشمه
چشمم خشك شود ، شگفتا آيا اين درست است كه شتران در چراگاهها شكم
خويش را انباشته كنند و در خوابگاه خويش را انباشته كنند و در خوابگاه
خويش بخسبند ، و گوسفندان در صحراها خود را سير كنند و در جايگاه خويش
آرام گيرند ، علی نيز شكم خويش را سير كند و در بستر خود استراحت كند ؟
چشم علی روشن ! پس از ساليان دراز به چهار پايان اقتدا كرده است "
آنگاه میفرمايد :
پاورقی : 1 - نهج البلاغه ، حكمت . 103 2 - نهج البلاغه ، نامه . 45 |