اين دسته از آيات زمينه است برای اينكه ماديات را از صورت معبودها
و كمال مطلوبها خارج سازد .
در كنار اين آيات و بلكه در ضمن اين آيات فورا اين نكته گوشزد میشود
كه ولی ای انسان ، جهانی ديگر ، پايدار و دائم ، هست : مپندار كه آنچه
هست همين امور گذرا و غير قابل هدف قرار گرفتن است پس زندگی پوچ است
و حيات بيهوده است .
|