. . . [ از نظر منكران اصالتهای انسانی ] اين حرفهايی كه ما به نام‏
اصالتهای انسانی ، شرافتهای انسانی ، كرامتهای انسانی می‏ناميم ، همه‏
موهوم محض است ، منتها بعضی از اين منكرها می‏گويند موهومهايی است كه‏
مصلحت و منافع جامعه بشر اقتضا می‏كند كه بشر اين موهومها را بپذيرد والا
حقيقتی ندارد ، مثلا صداقت در مقابل فريب و فريبكاری هيچ اصالتی ندارد ،
برای انسانی كه می‏خواهد صادق باشد يا فريبكار ايندو هيچ فرقی نمی‏كند ،
اگر همه مردم بخواهند فريبكار باشند به زيان همه مردم است ، برای اينكه‏
همه مردم بهتر به منافع خودشان برسند و زيان كمتری ببرند ناچار بايد اين‏
موهومات را پذيرفت . آنگاه فيلسوفانی آمدند و اين حرفها را به مردم‏
تلقين كردند كه شرافت اقتضا می‏كند كه انسان