. . . [ از نظر منكران اصالتهای انسانی ] اين حرفهايی كه ما به نام
اصالتهای انسانی ، شرافتهای انسانی ، كرامتهای انسانی میناميم ، همه
موهوم محض است ، منتها بعضی از اين منكرها میگويند موهومهايی است كه
مصلحت و منافع جامعه بشر اقتضا میكند كه بشر اين موهومها را بپذيرد والا
حقيقتی ندارد ، مثلا صداقت در مقابل فريب و فريبكاری هيچ اصالتی ندارد ،
برای انسانی كه میخواهد صادق باشد يا فريبكار ايندو هيچ فرقی نمیكند ،
اگر همه مردم بخواهند فريبكار باشند به زيان همه مردم است ، برای اينكه
همه مردم بهتر به منافع خودشان برسند و زيان كمتری ببرند ناچار بايد اين
موهومات را پذيرفت . آنگاه فيلسوفانی آمدند و اين حرفها را به مردم
تلقين كردند كه شرافت اقتضا میكند كه انسان
|