نظر اسلام دور افكندنی نيست بلكه دور افكندنش ( اسراف ، تبذير ، تضييع‏
مال ) حرام قطعی است . اشتباه از آنجا ناشی شده كه اسلام با هدف قرار
دادن ثروت ، با اين كه انسان فدای ثروت شود مخالف است و سخت مبارزه‏
كرده است ، به عبارت ديگر پول پرستی را و اينكه انسان برده پول باشد ،
به عبارت ديگر اينكه انسان پول را به خاطر خود پول و برای ذخيره كردن و
اندوختن بخواهد كه " « الذين يكنزون الذهب و الفضه و لا ينفقونها فی‏
سبيل الله فبشرهم بعذاب اليم ». . . " ( 1 ) كه نام اين حالت حرص و
آز است ، و يا پول را فقط برای پركردن شكم و برای عياشی و بيكاری و
ولگردی بخواهد كه نام آن شهوترانی است ، [ اينها را محكوم كرده است ] .
در اين حالت پول خواستن توام است با دنائت و پستی و محو شخصيت انسانی‏
در پول و فقدان هرگونه شخصيت انسانی و شرافت معنوی . نقطه مقابل ، اين‏
است كه انسان پول را به عنوان يك وسيله برای فعاليت و عمل و تسهيل و
توليد بخواهد . در اين صورت پول تابع آن هدف كلی است كه انسان پول را
برای آن هدف می‏خواهد .
حديثی است از رسول اكرم : « نعم المال الصالح للرجل الصالح » . مولوی‏
مضمون اين حديث را به نظم آورده می‏گويد :
مال را گر بهر دين باشی حمول
نعم مال صالح خواندش رسول
آب در كشتی هلاك كشتی است
ور بود در زير كشتی پشتی است
تشبيه ثروت و انسان به دريا و كشتی از آن نظر كه در يك

پاورقی :
. 1 توبه / . 34