فرمود يا علی فتنهای است كه امت من بعد از من دچار آن میگردند . گفتم
آيا شما در روز احد آنگاه كه گروهی از مسلمين شهيد شدند و من از شهادت
محروم شدم و اين امر بر من گران آمد ، به من نفرموديد كه مژده بدهم به تو
، شهادت تو در پيش است ؟ فرمود همين طور است ، تو شهادت در پيش
داری ، اكنون بگو در آنوقت صبرت چگونه خواهد بود ؟ گفتم يا رسول الله
اينجا جای صبر نيست ، جای شكر و سپاس است . آنگاه پيغمبر راجع به
فتنهای كه بعد حادث خواهد شد به من توضيحاتی داد .
اينست معنی نشاط شهادت ، علی به اميد شهادت زنده بود ، اگر اين اميد
را از او میگرفتند ، خيری در زندگی نمیديد . زندگی برايش بی معنی و
بیمفهوم بود .
ما مردم به زبان ، بسيار علی علی میگوئيم ، اگر با حرف ، كارها درست
شود از ما شيعهتر در دنيا نيست ، اما اگر تشيع حقيقتی باشد - كه هست -
و اگر تشيع به معنی علی مابی و علی گونگی باشد كار خيلی مشكل است و همين
، يك نمونه است .
از علی عليه السلام كه بگذريم ، افراد ديگری را باز میبينيم كه " نشاط
شهادت " دارند .
در دل اينها يك آرزو بود ، كه آيا ممكن است خدا شهادت را به آنها
روزی كند ! يكی از دعاهای معمولی مسلمانان صدر اسلام همين بود ، در
دعاهائيكه از ائمه بما رسيده است
|