طبيعت هم گاهی بشرط لا و گاهی لابشرط است ، يعنی گاهی قبول می‏كند يك‏
صورت را و قبول نمی كند صورت ديگر را ، مثلا ماده گوسفند گاهی صورت‏
ديگری را قبول نمی كند ولی گاهی لابشرط است يعنی كمالات گوسفندی را قبول‏
می‏كند و ابا از قبول صور ديگر هم ندارد . اينست كه مرحوم آخوند می‏گويد
مقصود شيخ از كلمه بالقوه ، بالامكان در مقابل فعليت نيست ، بلكه به‏
معنای عدم التمايز و عدم التفصيل است ، به صورت اجمال و به صورت وحدت‏
است .