در سوره اعراف آيه 128 نيز چنين آمده است :
« قال موسی لقومه استعينوا بالله و اصبروا ان الأرض لله يورثها من‏
يشاء من عباده و العاقبة للمتقين ».
موسی به مردم خود گفت : از خداوند استعانت بجوييد و شكيبا باشيد ،
همانا زمين ملك خداست ، به هر كس از بندگان خود بخواهد وراثت آن را
واگذار می‏كند و ( اما ) عاقبت و پايان از آن متقيان است .
يعنی سنت الهی اين است كه در نهايت امر ، متقيان وارث زمين خواهند
بود .
در سوره انبياء آيه 105 می‏فرمايد :
« و لقد كتبنا فی الزبور من بعد الذكر أن الأرض يرثها عبادی الصالحون‏
غ .
در زبور ، پس از آنكه يك بار ديگر ( در كتابی ديگر ) يادآوری كرده‏
بوديم نوشتيم كه وراثت زمين به بندگان شايسته كار من خواهد رسيد .
در اين زمينه آيات ديگر نيز هست .
اكنون چه بكنيم ؟ مفاد آيه استضعاف را بگيريم و يا مفاد آيه استخلاف و
چند آيه ديگر را ؟ آيا می‏توانيم بگوييم اين دو تيپ آيات گرچه بر حسب‏
ظاهر دو مفاد دارند ولی يك حقيقت را می‏گويند به اين بيان كه مستضعفان‏
همان مؤمنان و صالحان و متقيان‏اند و بر عكس ، استضعاف عنوان اجتماعی و
طبقاتی آنهاست و ايمان و عمل و صلاح و تقوا عنوان ايدئولوژيكی آنهاست ؟
البته نه ،