نشانه‏ها و يادگارهای آن چيز را نيز دوست می‏دارد " از آن جهت دوست‏
می‏دارند كه آثار و مخلوقات الهی و آيات و نشانه‏ها و يادگارها و
يادآورهای خدا می‏باشند . برخی پا را از اين هم فراتر می‏گذارند و جز او و
جلوه‏های او چيزی نمی‏بينند ، يعنی او را در همه چيز می‏بينند ، همه چيز در
حكم آيينه و همه جهان يك آيينه خانه می‏شود كه به هر سو بنگرند او را و
جلوه او را می‏بينند ، زبان حالشان اين می‏شود كه :
به صحرا بنگرم صحرا تو بينم
به دريا بنگرم دريا تو بينم
به هر جا بنگرم كوه و در و دشت
نشان از روی زيبای تو بينم
علی ( عليه السلام ) فرمود : " هيچ چيزی را نديدم مگر آنكه قبل از او و
با او خدا را ديدم " .
يك نفر عبادتگر آنچه را در حال عبادت با خدای خويش در ميان می‏گذارد
، در متن زندگی آن را پياده می‏كند و به مرحله " صدق " درمی‏آورد .
عبادت برای يك عبادتگر واقعی " پيمان " است و صحنه زندگی وفای‏
پيمان است . اين پيمان مشتمل بر دو شرط اصلی است : يكی رهايی و آزادی‏
از حكومت و اطاعت غير خدا - اعم از هوای نفس و مطامع نفسانی و از
موجودات و اشياء و اشخاص - و ديگر تسليم محض در مقابل آنچه خدا به آن‏
امر می‏كند و به آن راضی است و آن را دوست می‏دارد .
عبادت واقعی برای عبادتگر عامل بزرگ و اساسی تربيت و پرورش روحی‏
اوست . عبادت ، برای عبادتگر درس است ، درس وارستگی ، آزادمنشی ،
فداكاری ، محبت خدا ، محبت خلق خدا ، محبت امر خدا ، همبستگی و دوستی‏
اهل حق ، احسان و خدمت به