پاورقی : . 1 بقره / . 164
قرآن كريم موجودات محسوس و مشهود را " آيات " ( نشانه ها ) مینامد
، يعنی هر موجودی به نوبه خود نشانهای از هستی نامحدود و از علم ، قدرت
، حيات و مشيت الهی میباشد . از نظر قرآن مجيد سراسر طبيعت مانند
كتابی است كه از طرف مؤلفی دانا و حكيم تاليف شده است و هر سطر بلكه
هر كلمه اش نشانهای از دانايی و حكمت بیمنتهای مؤلف خود دارد . از نظر
قرآن هر اندازه بشر با نيروی علم ، به شناخت اشياء نائل گردد ، بيش از
پيش به آثار قدرت و حكمت و عنايت و رحمت الهی واقف میگردد .
هر علمی از علوم طبيعت در عين اينكه از يك نظر طبيعت شناسی است ،
از ديده ای ديگر و با نظری عميق تر ، خداشناسی است .
برای آنكه با منطق قرآن درباره طبيعت شناسی به منظور خداشناسی آشنا
شويم ، به عنوان نمونه يك آيه از آيات بسيار قرآن را در اين زمينه ذكر
میكنيم :
« ان فی خلق السموات و الارض و اختلاف الليل و النهار و الفلك التی
تجری فی البحر بما ينفع الناس و ما انزل الله من السماء من ماء فاحيا به
الارض بعد موتها و بث فيها من كل دابة و تصريف الرياح و السحاب المسخر
بين السماء و الارض لايات لقوم يعقلون »( 1 ) .
همانا در آفرينش آسمانها و زمين ، آمد و شد ( گردش ) شب و روز ،
كشتيهايی كه به سود بشر دريا را طی میكنند ، آبی كه خدا از بالا فرود
میآورد و بدين وسيله زمين مرده را از نو جان میدهد و انواع جاندارها را
در روی زمين میپراكند ، چرخش بادها و ابر كه ميان زمين و آسمان به
پاورقی : . 1 بقره / . 164 |