« منها خلقناكم و فيها نعيدكم و منها نخرجكم تارش اخری »( 1 ) .
شما را از زمين آفريده‏ايم و به زمين باز می‏گردانيم و از زمين بار ديگر
بيرون می‏آوريم .
اما سخن علی در اينجا ناظر به آيات ديگری از قرآن است و مفهوم بالاتری‏
دارد و آن اينكه از چه جهانی آمده‏ايم ؟ در چه جهانی هستيم ؟ به سوی چه‏
جهانی می‏رويم ؟
دنيا و آخرت نيز مانند غيب و شهادت ، از نظر جهان بينی اسلامی دو
مفهوم مطلق‏اند نه نسبی ، و به تعبير قرآن هر كدام نشئه‏ای جداگانه هستند .
آنچه نسبی است كار دنيايی و كار آخرتی است ، يعنی يك كار اگر به منظور
نفس پرستی باشد كار دنيايی است و احيانا همان كار اگر برای خدا و در
راه رضای خدا باشد كار آخرتی است . بعدا تحت عنوان " زندگی جاويد يا
حيات اخروی " درباره دنيا و آخرت ، مفصل بحث خواهيم كرد .

پاورقی :
. 1 طه / . 55