هنگام قيامت كبری هيچ چيزی در وضع موجود باقی نمیماند . بعلاوه در قيامت
كبری اولين و آخرين جمع میشوند ، و ما میبينيم كه هنوز نظام جهان برقرار
است و شايد ميليونها و بلكه ميلياردها سال ديگر نيز برقرار باشد و
ميلياردها ميليارد انسان ديگر بعد از اين بيايند .
همچنين از نظر قرآن كريم - همان طور كه از آيات گذشته و يك سلسله
آيات ديگر استفاده میشود - هيچكس در فاصله مرگ و قيامت كبری در
خاموشی و بیحسی فرو نمیرود ، يعنی چنين نيست كه انسان پس از مردن در
حالی شبيه بيهوشی فرو رود و هيچ چيز را احساس نكند ، نه لذتی داشته باشد
نه المی ، نه سروری داشته باشد و نه اندوهی ، بلكه انسان بلافاصله پس از
مرگ وارد مرحلهای ديگر از حيات میگردد كه همه چيز را حس میكند ، از
چيزهايی لذت میبرد و از چيزهای ديگر رنج ، البته لذت و رنجش بستگی
دارد به افكار و اخلاق و اعمالش در دنيا . اين مرحله ادامه دارد تا آنگاه
كه قيامت كبری به پا شود . در آن هنگام در اثر يك سلسله انقلابها و
دگرگونيهای بینظير كه در آن واحد جهان را فرا میگيرد و از دورترين
ستارگان گرفته تا زمين ما همه مشمول آن دگرگونی میشوند ، اين مرحله يا
اين عالم كه برای هر كسی يك فاصله و حد وسط ميان دنيا و قيامت میشود ،
پايان میپذيرد .
پس از نظر قرآن كريم عالم پس از مرگ در دو مرحله صورت میگيرد ، و
به تعبير صحيحتر ، انسان پس از مرگ دو عالم را طی میكند : عالمی كه
مانند عالم دنيا پايان میپذيرد و " عالم برزخ " ناميده میشود ، ديگر
عالم قيامت كبری كه به هيچ وجه پايان نمیپذيرد . اينك بحث مختصری
درباره عالم برزخ و بحثی درباره عالم قيامت .
|