قرآن كريم كه ما را از حادثه بزرگ قيامت آگاه كرده است ظهور اين‏
حادثه بزرگ را مقارن با خاموش شدن ستارگان ، بی‏فروغ شدن خورشيد ، خشك‏
شدن درياها ، هموار شدن ناهمواريها ، متلاشی شدن كوهها و پيدايش لرزشها و
غرشهای عالمگير و دگرگونيها و انقلابات عظيم و بی‏مانند بيان كرده است .
مطابق آنچه از قرآن كريم استفاده می‏شود تمامی عالم به سوی انهدام و خرابی‏
می‏رود و همه چيز نابود می‏شود و بار ديگر جهان نوسازی می‏شود و توليدی ديگر
می‏يابد و با قوانين و نظامات ديگر كه با قوانين و نظامات فعلی جهان‏
تفاوتهای اساسی دارد ، ادامه می‏يابد و برای هميشه باقی می‏ماند .
قيامت در قرآن كريم با نامها و عنوانهای مختلف خوانده شده است كه هر
كدام نشان دهنده وضع مخصوص و نظام مخصوص حاكم بر آن است . مثلا از آن‏
جهت كه همه اولين و آخرين در يك سطح قرار می‏گيرند و ترتيب زمانی آنها
از بين می‏رود ، " روز حشر " يا " روز جمع " يا " روز تلاقی " خوانده‏
شده است و از آن جهت كه باطنها آشكار و حقايق بسته و پيچيده باز می‏شوند
، " « يوم تبلی السرائر »" يا " روز نشور " ناميده شده است و از آن‏
جهت كه فنا ناپذير است و جاويد است ، " « يوم الخلود »" ، و از آن‏
جهت كه انسانهايی سخت در حسرت و ندامت فرو می‏روند و احساس غبن‏
می‏كنند كه چرا خود را برای چنين مرحله‏ای آماده نكرده‏اند ، " « يوم‏
الحسره »" يا " « يوم التغابن »" ، و از آن جهت كه بزرگترين خبرها
و عظيم‏ترين حادثه‏هاست " « نبا عظيم »" خوانده شده است .