قرآن كريم كه ما را از حادثه بزرگ قيامت آگاه كرده است ظهور اين
حادثه بزرگ را مقارن با خاموش شدن ستارگان ، بیفروغ شدن خورشيد ، خشك
شدن درياها ، هموار شدن ناهمواريها ، متلاشی شدن كوهها و پيدايش لرزشها و
غرشهای عالمگير و دگرگونيها و انقلابات عظيم و بیمانند بيان كرده است .
مطابق آنچه از قرآن كريم استفاده میشود تمامی عالم به سوی انهدام و خرابی
میرود و همه چيز نابود میشود و بار ديگر جهان نوسازی میشود و توليدی ديگر
میيابد و با قوانين و نظامات ديگر كه با قوانين و نظامات فعلی جهان
تفاوتهای اساسی دارد ، ادامه میيابد و برای هميشه باقی میماند .
قيامت در قرآن كريم با نامها و عنوانهای مختلف خوانده شده است كه هر
كدام نشان دهنده وضع مخصوص و نظام مخصوص حاكم بر آن است . مثلا از آن
جهت كه همه اولين و آخرين در يك سطح قرار میگيرند و ترتيب زمانی آنها
از بين میرود ، " روز حشر " يا " روز جمع " يا " روز تلاقی " خوانده
شده است و از آن جهت كه باطنها آشكار و حقايق بسته و پيچيده باز میشوند
، " « يوم تبلی السرائر »" يا " روز نشور " ناميده شده است و از آن
جهت كه فنا ناپذير است و جاويد است ، " « يوم الخلود »" ، و از آن
جهت كه انسانهايی سخت در حسرت و ندامت فرو میروند و احساس غبن
میكنند كه چرا خود را برای چنين مرحلهای آماده نكردهاند ، " « يوم
الحسره »" يا " « يوم التغابن »" ، و از آن جهت كه بزرگترين خبرها
و عظيمترين حادثههاست " « نبا عظيم »" خوانده شده است .
|