پاورقی : . 1 نحل / . 32
آياتی كه دلالت میكند كه انسان در فاصله مرگ و قيامت از نوعی حيات
برخوردار است و در آن حال شديدا احساس میكند ، گفت و شنود دارد ، لذت
و رنج و سرور و اندوه دارد و بالاخره از نوعی زندگانی سعادت آميز [ يا
شقاوت آلود ] برخوردار است ، زياد است . مجموعا در حدود 15 آيه است
كه در قرآن كريم به نحوی از انحاء يك جريان حياتی را ياد كرده است كه
میرساند در فاصله بين مرگ و قيامت از يك حيات كامل برخوردار است .
اين آيات بر چند گونه است :
. 1 آياتی كه جريان يك سلسله گفت و شنودها ميان انسانهای صالح و
نيكوكار و يا انسانهای فاسد و بدكار را با فرشتگان الهی ياد میكند كه
بلافاصله بعد از مرگ صورت میگيرد . اين گونه آيات زياد است . آيه 97
از سوره نساء و آيه 100 از سوره مؤمنون - كه قبلا هر دو آيه را نقل و
ترجمه كرديم - از اين گونه آيات است .
. 2 آياتی كه علاوه بر مضمون آيات بالا رسما میگويند كه فرشتگان پس از
آن گفت و شنودها به صالحان و نيكوكاران میگويند از اين پس از نعمتهای
الهی بهره گيريد ، يعنی آنها را در انتظار رسيدن قيامت كبری نمیگذارند .
دو آيه ذيل مشتمل بر اين مطلب است : « الذين تتوفاهم الملائكه طيبين
يقولون سلام عليكم ادخلوا الجنه بما كنتم تعملون »( 1 ) .
آنان كه در حالی كه پاكيزهاند فرشتگان آنان را تحويل میگيرند و فرشتگان
به آنها میگويند : درود بر شما ! همانا به موجب كردارهای شايستهتان وارد
بهشت گرديد .
پاورقی : . 1 نحل / . 32 |