اين مطلب از دو راه بيان شده است : يكی از راه عدل الهی و اينكه‏
خداوند به هر مخلوقی آنچه را كه استحقاق دارد و شايسته آن است عنايت‏
می‏كند ، ديگر از راه حكمت خداوند و اينكه ذات اقدس الهی مخلوقات را
برای غايت و هدفی آفريده است ، حكمت الهی ايجاب می‏كند كه موجودات را
به كمال لايق و غايت ممكنشان سوق دهد .
قرآن كريم می‏گويد : اگر قيامت و حيات جاويد و سعادت جاويد و پاداش‏
و كيفر اخروی نباشد بر ضد عدل خداوندی است و نوعی ظلم است و ظلم بر
خداوند نارواست ، و هم ميگويد اگر حيات جاويد و پايان ثابت و ابدی در
كار نباشد خلقت عبث و پوچ است و عبثكاری بر خداوند نارواست .
آياتی كه با تكيه بر عدل خداوندی و يا حكمت خداوندی ، بازگشت به خدا
و حيات جاويدان را امری حتمی و تخلف ناپذير خوانده است بسيار است .
اكنون دو مورد از حكمت او : دو سوره قرآن می‏آوريم كه در هر دو مورد ، هم‏
بر عدل الهی تكيه شده است و هم بر حكمت او :
. 1 در سوره مباركه " ص " پس از ذكر اين مطلب كه كسانی كه از راه‏
خدا منحرف شده‏اند ، به موجب اينكه روز حساب را فراموش كرده‏اند عذاب‏
شديد خواهند داشت ، در آيه 27 و 28 درباره روز حساب ( روز قيامت )
چنين می‏فرمايد :
« و ما خلقنا السماء و الارض و ما بينهما باطلا ذلك ظن الذين كفروا
فويل للذين كفروا من النار 0 ام نجعل الذين آمنوا و عملوا الصالحات‏
كالمفسدين فی الارض ام نجعل المتقين كالفجار ».