انسان در جهان بينی اسلامی

انسان در جهان بينی اسلامی داستانی شگفت دارد . انسان اسلام تنها يك‏
حيوان مستقيم القامه كه ناخنی پهن دارد و با دو پا راه می‏رود و سخن‏
می‏گويد نيست ، اين موجود از نظر قرآن ژرف‏تر و مرموزتر از اين است كه‏
بتوان آن را با اين چند كلمه تعريف كرد .
قرآن انسان را مدحها و ستايشها كرده و هم مذمتها و نكوهشها نموده است‏
. عالی‏ترين مدحها و بزرگترين مذمتهای قرآن درباره‏ء انسان است ، او را از
آسمان و زمين و از فرشته برتر و در همان حال از ديو و جار پايان پست‏تر
شمرده است . از نظر قرآن انسان موجودی است كه توانايی دارد جهان را
مسخر خويش سازد و فرشتگان را به خدمت خويش بگمارد ، و هم می‏تواند به‏
" اسفل سافلين " سقوط كند . اين خود انسان است كه بايد در باره‏ء خود
تصميم بگيرد و سرنوشت نهايی خويش را تعيين نمايد .
سخن خويش را از ستايشهای انسان در قرآن تحت عنوان " ارزشهای انسان‏
" آغاز می‏كنيم .