. 6 خودآگاهی انسانی
خودآگاهی انسانی يعنی آگاهی به خود در رابطه با همهء انسانها .
خودآگاهی انسانی بر اين اصل و فلسفه استوار است كه انسانها مجموعا يك
واحد واقعی به شمار میروند و از يك " وجدان مشترك انسانی " بهرهمندند
، احساس انسان دوستی و انسان گرايی در همهء افراد انسان موجود است . به
قول سعدی :
بنی آدم اعضای يك پيكرند
|
كه در آفرينش زيك گوهرند
|
چو عضوی به درد آورد روزگار
|
دگر عضوها را نماند قرار
|
تو كز محنت ديگران بی غمی
|
نشايد كه نامت نهند آدمی
|
افرادی كه مانند " اگوست كنت " در جستجوی " دين انسانيت " بوده
و هستند ، اين انديشه را در مغز خود میپرورانند . اومانيسم كه كم و بيش
فلسفهء رايج زمان ماست و غالبا مدعيان روشنفكری از آن دم میزنند ، همين
است .
اومانيسم انسان را در ماورای طبقات ، مليتها ، فرهنگها ، مذهبها ،
رنگها ، نژادها ، خونها به صورت يك واحد میبيند و هر گونه تبعيض و
تفاوتی را نفی میكند . اعلاميههايی كه به نام " حقوق بشر " در جهان
منتشر شده است بر اين فلسفه تكيه دارد و مبلغ اين نوع خودآگاهی در جهان
است .
اگر اين نوع خودآگاهی در فردی پيدا شود ، دردش درد انسان ، آرزوهايش
آرزوهای انسان میشود و جهت گيری و تلاشش در جهت انسان صورت میگيرد و
دوستيها و دشمنيهايش همه رنگ