. 8 خودآگاهی پيامبرانه

خودآگاهی پيامبرانه با همه‏ء آنها متفاوت است . پيامبر هم خودآگاهی‏
خدايی دارد و هم خلقی ، هم درد خدا دارد و هم درد خلق خدا ، اما نه در
شكل ثنويت و دوگانگی و دوگونگی و دو قطبی و دو قبله‏ای ، نه به اين صورت‏
كه نيمی از قلب پيامبر به سوی خداست و نيمی به سوی خلق ، يك چشمش به‏
حق است و يك چشمش به خ لق ، مهر و محبتش ، هدفها و آرزوهايش ميان‏
خدا و خلق خدا تقسيم شده است . ابدا .
قرآن كريم می‏فرمايد : خداوند در سينه‏ء بشر دو دل قرار نداده كه به دو
جا بسپارد « ( ما جعل الله لرجل من قلبين فی جوفه ) »( 1 ) . با يك دل‏
دو دلبر نمی‏توان داشت . پيامبران قهرمانان توحيدند . در كار آنها
كوچكترين شركی وجود ندارد : نه شرك در مبدأ و نه شرك در هدف و آرزو و
نه شرك در دردمندی . پيامبران به ذره ذره‏ء جهان عشق می‏ورزند ، از آن‏
جهت كه همه از او و مظاهر اسماء و صفات اويند .
به جهان خرم از آنم كه جهان خرم از اوست عاشقم بر همه عالم كه همه‏
عالم از اوست
عشق اوليای حق به جهان ، پرتوی از عشق به حق است نه عشقی در برابر عشق‏
به حق . درد خلقی آنها منبعث از درد حقی آنهاست نه از يك ريشه و منبع‏
ديگر . هدفها و آرزوها و غايات آنها پله‏های بالا رفتن و بالا بردن مردم به‏
سوی غاية الغايات يعنی خداست .

پاورقی :
. 1 احزاب / . 4