چهارمين اثر ايمان مذهبی از نظرگاه بهجت و انبساط ، آرامش خاطر است
انسان فطرتا جويای سعادت خويش است ، از تصور وصول به سعادت غرق در
مسرت میگردد ، و از فكر يك آينده شوم و مقرون به محروميت لرزه
براندامش میافتد ، سخت دچار دلهره و اضطراب میگردد آنچه مايه سعادت
میگردد دو چيز است :
. 1 تلاش .
. 2 اطمينان به شرايط محيط .
موفقيت يك دانش آموز معلول دو چيز است : سعی و تلاش خودش ، ديگر
مساعدت و آمادگی محيط مدرسه و تشويق و ترغيب و تقدير اوليا مدرسه يك
دانش آموز ساعی و كوشا ، اگر به محيطی كه در آنجا درس میخواند و معلمی
كه آخر سال نمره میدهد اعتماد نداشته باشد و نگران يك رفتار غير عادلانه
باشد در تمام ايام سال دلهره و اضطراب سراپای وجودش را میگيرد .
تكليف انسان با خودش روشن است از اين ناحيه اضطرابی دست نمیدهد
زيرا اضطراب از شك و ترديد پديد میآيد انسان درباره آنچه مربوط به
خودش است شك و ترديد ندارد آنچه كه انسان را به اضطراب و نگرانی
میكشاند و آدمی تكليف خويش را درباره او روشن نمیبيند جهان است .
آيا كار خوب فايده دارد ؟ آيا صداقت وامانت بيهوده است ؟ آيا با
همه تلاشها و انجام وظيفهها پايان كار محروميت است ؟ اينجا است كه
دلهره و اضطراب در مهيبترين شكلها رخ مینمايد .
ايمان مذهبی ، به حكم اينكه به انسان كه يك طرف معامله است ، نسبت
به جهان كه طرف ديگر معامله است ، اعتماد و اطمينان
|