پايه عقل گذاشتهاند نمیتوانند عشق را تجويز كنند . عشق از جمله اموری
است كه قابل توصيه و تجويز نيست ، آنچه در مورد عشق قابل توصيه است
اين است كه اگر به حسب تصادف و به علل غير اختياری پيش آيد ، شخص
بايد چگونه عمل كند تا حداكثر استفاده را ببرد و از آثار مخرب آن مصون
بماند .
مطلب عمدهای كه در اينجا هست رابطه عشق و عفت است . آيا عشق به
مفهوم عالی و مفيد خود در محيط های به اصطلاح آزاد ، بهتر رشد میيابد و يا
عشق عالی توأم با عفت اجتماعی است ، محيط هائی كه در آنجا زن به حال
ابتذال در آمده است ، كشنده عشق عالی است ؟
اين مطلبی است كه در قسمت آينده كه آخرين قسمت اين بحث است مطرح
خواهد شد .
|