آيا اخلاق اسلامی با رشد طبيعی استعدادها مباين است ؟
اينكه میگويند استعدادهای طبيعی را بايد پروراند و نبايد از آن جلوگيری كرد ، مورد قبول ما است ، اگر ديگران فقط از راه آثار نيكی در پرورش استعدادها و آثار سوئی كه در منع و جلوگيری از پرورش آنها ديدهاند به لزوم اين كار توصيه میكنند ما علاوه بر اين راه از راه ديگر كه باصطلاح برهان " لمی " است بر اين مدعا استدلال میكنيم . ما میگوئيم خداوند نه عضوی از اعضاء جسمانی را بيهوده آفريده است و نه استعدادی از استعدادهای روحی را و همانطوری كه همه اعضای بدن را بايد حفظ كرد و به آنها غذای لازم بايد رساند ، استعدادهای روحی را نيز بايد ضبط كرد و به آنها غذای كافی داد تا سبب رشد آنها شود . ما فرضا از راه آثار به لزوم پرورش استعدادها و عدم جلوگيری