از آنها پی نبرده بوديم " خداشناسی " ما را به اين اصل هدايت می‏كرد .
همچنان كه می‏بينيم در صد سال پيش كه هنوز درست به آثار نيك پروراندن‏
استعدادها و آثار سوء ترك پرورش آن پی نبرده بودند ، دانشمندانی به‏
همين دليل به حفظ اعضاء بدن و مهمل نگذاشتن قوای نفسانی توصيه می‏كردند .
پس در اثر لزوم پروراندن استعدادها به طور كلی جای ترديد نيست ، بلكه‏
مفهوم لغت تربيت كه از قديم برای اين مقصود انتخاب شده است همين معنی‏
را می‏رساند ، لغت تربيت مفهومی جز پروراندن ندارد عليهذا بحث در اين‏
نيست كه آيا بايد استعدادها را پرورش داد يا نه ؟
بحث در اين است كه راه صحيح پرورش طبيعی استعدادهای بشر كه به هيچ‏
وجه نوع آشفتگی و بی نظمی و اختلال منجر نشود چيست ؟
ما ثابت می‏كنيم كه رشد طبيعی استعدادها و از آن جمله استعداد جنسی‏
تنها با رعايت مقررات اسلامی ميسر است و انحراف از آن سبب آشفتگی و
بی نظمی و حتی سركوبی و زخم خوردگی اين استعداد می‏گردد ، اكنون لازم است‏
نظری به منطق اسلام در زمينه