پايه عقل گذاشته‏اند نمی‏توانند عشق را تجويز كنند . عشق از جمله اموری‏
است كه قابل توصيه و تجويز نيست ، آنچه در مورد عشق قابل توصيه است‏
اين است كه اگر به حسب تصادف و به علل غير اختياری پيش آيد ، شخص‏
بايد چگونه عمل كند تا حداكثر استفاده را ببرد و از آثار مخرب آن مصون‏
بماند .
مطلب عمده‏ای كه در اينجا هست رابطه عشق و عفت است . آيا عشق به‏
مفهوم عالی و مفيد خود در محيط های به اصطلاح آزاد ، بهتر رشد می‏يابد و يا
عشق عالی توأم با عفت اجتماعی است ، محيط هائی كه در آنجا زن به حال‏
ابتذال در آمده است ، كشنده عشق عالی است ؟
اين مطلبی است كه در قسمت آينده كه آخرين قسمت اين بحث است مطرح‏
خواهد شد .