ميل به تنوع و تجدد

انسان حالتی دارد كه از يكنواختی ملول می‏شود ، طالب تجدد و تنوع است‏
. تجدد و نوخواهی احتياجی است در وجود بشر . اما اينكه رمز اين كار
چيست ، چرا بشر در كمال اشتياق چيزی را طلب می‏كند و همينكه به او رسيد
از شدت هيجانش كاسته می شود ، كم كم به سردی و خستگی و احيانا به تنفر
و انزجار منتهی می‏شود، مطلبی است كه امشب نمی خواهم وارد بحث آن بشوم.
بعضی گمان می‏كنند كه اين خصيصه ذاتی بشر است . بشر هميشه مشتاق و
آرزومند چيزهايی است كه ندارد . داشتن ، مدفن عشق و علاقه و خواستن است‏
. اما بعضی ديگر نظر دقيق تری دارند ، می‏گويند اگر واقعا چيزی مطلوب‏
غريزی و ذاتی بشر باشد ، ممكن نيست كه وصال او را سرد و افسرده بكند .
در نهاد و غريزه بشر