دليلهای چهارگانه

اين بود كه علمای عدليه گفتند ادله شرعيه چهار است : قرآن ، سنت ،
اجماع - يعنی اتفاق علمای اسلامی با شرايط مخصوص - چهارم عقل ، اما از
نظر غير عدليه هيچ معنی ندارد كه عقل از ادله شرعيه شمرده شود و يك پايه‏
از پايه‏های اجتهاد و استنباط احكام شرعی قرار گيرد . از نظر آنها تعبد
محض حكمفرما است .

استدلالهای شرم‏آور

خيلی اسباب تعجب می‏شود اگر كسی بشنود در اسلام دسته‏ای پيدا شدند كه‏
واقعا مسلمان بودند بلكه خود را از ديگران مسلمان‏تر و مقدس‏تر می‏شمردند و
خيلی متعبد بودند و خود را صددرصد تابع سنت پيغمبر می‏دانستند . آن وقت‏
همينها برای به كرسی نشاندن حرفهای خود مبنی بر انكار عدالت الهی ، هم‏
در تكوينيات و هم در تشريعيات ، به استدلال پرداختند . از طرفی نمونه‏ها
به خيال خود از بی عدالتيها در خلقت و آفرينش ذكر كرده‏اند كه شرم‏آور
است . به بيماريها و دردها مثال زدند ، خلقت شيطان را دليل آوردند ،
گفتند اگر جريان عالم بر طبق عدالت می‏بود نمی‏بايست علی بن ابی‏طالب‏
كشته شود و بعد جای او را زياد بن ابيه و حجاب بن يوسف بگيرند ، و
امثال اين مثالها . اين در قسمت تكوينيات و نظام تكوين .
در قسمت تشريعيات و نظام تشريع هم برای اينكه ثابت