سرش می‏فرمايد : " « إن أكرمكم عند الله أتقيكم »" ( 1 ) و امتيازات‏
مبتنی بر فضايل را به رسميت می‏شناسد .
قرآن كريم می‏فرمايد هرگز عالم و جاهل ، متقی و غير متقی مساوی نيستند :
" « أم نجعل الذين آمنوا و عملوا الصالحات كالمفسدين فی اعرض أم نجعل‏
المتقين كألفجار »" ( 2 ) آيا ممكن است كه ما اهل ايمان و اهل عمل‏
صالح را كه صالح و مصلح‏اند با فساد كنندگان و خرابی كنندگان كه آنچه از
آنها سر می‏زند خرابی و فساد است در يك درجه و يك مرتبه قرار دهيم ؟
آيا ممكن است كه ما اهل تقوا را همدوش و همدرجه شهوترانها و بندگان هوی‏
و هوس قرار بدهيم ؟ همچنين می‏فرمايد : " « قل هل يستوی الذين يعلمون و
الذين لا يعلمون‏إنما يتذكر اولوا اعلباب »" ( 3 ) ( بگو آيا آنها كه‏
عالم و دانايند با آنهايی كه در حضيض جهل و نادانی به سر می‏برند مانند
هم‏اند ؟ فقط خردمندان توجه دارند كه مساوی نيستند ) ، يا می‏فرمايد : "
« فضل الله المجاهدين علی القاعدين أجرا عظيما »" (4) ( خداوند مجاهدان‏
را بر خانه‏نشينان به اجر عظيمی برتری داده است ) . در سوره زخرف‏
می‏فرمايد : " « أهم يقسمون رحمة ربك نحن قسمنا بينهم معيشتهم فی الحيوه‏
الدنيا و رفعنا بعضهم فوق بعض درجات ليتخذ بعضهم بعضا سخريا »" ( 5 )
آيا آنها رحمت پروردگار ترا تقسيم كرده‏اند ؟ ما هستيم كه مايه تعيش و
استعدادهای گوناگون را در ميان مردم تقسيم كرده‏ايم تا در نتيجه ، اختلاف‏
طبيعی در ميان

پاورقی :
. 1 حجرات ، . 13
. 2 ص ، . 28
. 3 زمر ، . 9
. 4 نساء ، . 95
. 5 زخرف ، . 32