اوضاع سياسی در عهد امام صادق ( ع )
در زمان امام صادق ( ع ) خلافت از دودمان اموی به دودمان عباسی منتقل شد . عباسيان از بنی هاشماند و عموزادگان علويين به شمار میروند . در آخر عهد امويين كه كار مروان بن محمد ، آخرين خليفه اموی ، به عللی سست شد ، گروهی از عباسيين و علويين دست به كار تبليغ و دعوت شدند . علويين دو دسته بودند : بنی الحسن كه اولاد امام مجتبی بودند ، و بنی الحسين كه اولاد سيدالشهداء عليهما السلام بودند . غالب بنی الحسين كه در رأسشان حضرت صادق ( ع ) بود از فعاليت ابا كردند . مكرر حضرت صادق دعوت شد و نپذيرفت . ابتدای امر سخن در اطراف علويين بود . عباسيين به ظاهر به نفع علويين تبليغ میكردند . سفاح و منصور و برادر بزرگترشان ابراهيم الامام با محمد بن عبدالله بن الحسن بن الحسن معروف به نفس زكيه بيعت كردند و حتی منصور كه بعدها قاتل همين محمد شد در آغاز امر ، ركاب عبدالله بن حسن را میگرفت و مانند يك خدمتكار جامه او را از روی زين اسب مرتب میكرد ، زيرا عباسيان میدانستند كه زمينه و محبوبيت از علويين است . عباسيين مردمی نبودند كه