اصل تنزيه

در مسأله توحيد يكی از اركان توحيد ، تنزيه است . تنزيه به معنی نفی‏
تشبيه است " « ليس كمثله شی‏ء »" ( 1 ) . بايد توجه داشته باشيم كه‏
اگر خداوند را به علم و حيات و قدرت ، و به سميع و بصير بودن ، و به‏
اراده و رزاقيت و غيره وصف می‏كنيم نبايد او را شبيه و مانند مخلوقی مثل‏
خودمان فرض كنيم . اگر عالم است با عالم بودن ما متفاوت است و شباهتی‏
در كار نيست ، همچنين است قدرت و حيات و اراده و مشيت و ساير صفات‏
حق ، رزاقيت خداوند هم همين طور است .

تعهد و ضمانت الهی

اينقدر بايد بدانيم كه تعهد و ضمانت الهی و رزاقيت و روزی رسانی كه‏
به ذات اقدس الهی نسبت می‏دهيم ، با تعهدات و ضمانتها و تكلفهای‏
انسانی يك گونه نيست . اگر انسانی كفيل رزق و عهده‏دار مخارج كسی شد به‏
يك نحو است ، و اگر خداوند كافل و ضامن روزی بود به نحوی ديگر است كه‏
شايسته ذات كامل اوست . همينكه در قرآن می‏خوانيم " « و ما من دابة فی‏
اعرض‏إلا علی الله رزقها »" ( رزق هر جنبده‏ای برعهده الله است ) بايد
متوجه شويم كه آن كه به عهده گرفته " الله " است نه يك مخلوق . الله‏
يعنی آن كسی كه آفريننده اين نظامات و مخلوقات است . پس تعهد او فرق‏
دارد با تعهد مخلوقی كه

پاورقی :
. 1 شوری ، . 11