عقيده خوارج در امر به معروف
اين جهت كه اعمال بصيرت در امر به معروف و نهی از منكر واجب است مورد اتفاق جميع فرق اسلامی است به استثنای خوارج . خوارج روی همان جمود و خشكی و تعصب خاصی كه داشتند میگفتند امر به معروف و نهی از منكر تعبد محض است ، شرط احتمال اثر و عدم ترتب مفسده ندارد ، نبايد نشست در اطرافش حسابگری كرد ، تكليفی است كه بايد چشم بسته انجام داد . خوارج طبق همين عقيده با علم به اينكه كشته میشوند و خونشان هدر میرود و با علم به اينكه هيچ اثر مفيدی بر قيامشان مترتب نيست قيام میكردند ، ترور میكردند ، شكم پاره میكردند ، و لهذا اينها نه فقط در عمل بصيرت نداشتند بلكه منكر بصيرت در عمل در باب امر به معروف و نهی از منكر بودند و از اين راه مصيبتی بزرگ برای عالم اسلام به وجود آوردند .مصائبی كه خوارج برای اسلام به وجود آوردند
چه مصيبتی بالاتر و بزرگتر از قتل علی بن ابی طالب ؟ علی مرتضی ( ع ) به دست آنها كشته شد . عبدالرحمان بن ملجم خارجی مذهب بود . همان طوری كه خود اميرالمؤمنين فرمود هيچ گونه كدورت شخصی و نارضايتی بين او و اميرالمؤمنين نبود ، اميرالمؤمنين احسانها به او كرده بود ، ولی اين مرد جاهل بيباك طبق عقيده خارجی خود معتقد شده بود كه علی كافر شده و يكی از سه نفری