آنها را اوصيای پيغمبر اكرم و مفسر و توضيح دهنده حقايق اسلام میدانيم و
گفتار آنها را گفتار پيغمبر و كردار آنها را كردار پيغمبر و سيرت آنها
را سيرت پيغمبر ( ص ) میدانيم ، از امكاناتی در شناخت حقايق اسلامی
بهرهمنديم كه ديگران محرومند . و چون وفات حضرت امام حسن عسكری ( ع )
كه امام يازدهم است و بعد از ايشان دوره غيبت پيش آمد در سال 260 واقع
شد ، از نظر ما شيعيان مثل اين است كه پيغمبر اكرم تا سال 260 هجری زنده
بود و در همه اين زمانها با همه تحولات و تغييرات و اختلاف شرايط و
اوضاع و مقتضيات ، حاضر بود .
البته نمیخواهم بگويم كه اثر وجود پيغمبر اكرم اگر زنده بود چه بود و
آيا اگر فرضا آن حضرت در اين مدت حيات میداشت چه حوادثی در عالم اسلام
پيش میآمد . نه ، بلكه مقصودم اين است كه از نظر ما شيعيان كه معتقد به
امامت و وصايت هستيم ، وجود ائمه اطهار از جانبه حجيت قطعی گفتار و
كردار و سيرت در اين مدت طولانی مثل اين است كه شخص پيغمبر ولی نه در
لباس نبوت و زعامت بلكه در لباس يك فرد مسلمان عامل به وظيفه وجود
داشته باشد و دورههای مختلفی را كه بر عالم اسلام در آن مدت گذشت شاهد
باشد و در هر دورهای وظيفه خود را بدون خطا و اشتباه ، متناسب با همان
دوره انجام دهد .
بديهی است كه با اين فرض ، مسلمانان بهتر و روشنتر میتوانند وظايف
خود را در هر عصر و زمانی دريابند و تشخيص دهند .
|