ناز پروردگی
به هر نسبت كه مواجهه با شدايد مربی و مكمل و صيقل ده و جلابخش و كيميا اثر است ، پرهيز كردن اثر مخالف دارد . لهذا دانشمندان گفتهاند بزرگترين دشمنيهايی كه درباره اطفال و كودكان میشود همانهاست كه پدران و مادران نادان به عنوان محبت و از روی كمال علاقه انجام میدهند ، يعنی نوازشهای بی حساب ، مانع شدن از برخورد با سختی ، ناز پرورده كردن آنها . اينهاست كه طفل را بيچاره و ناتوان بار میآورد ، او را در صحنه زندگی خلع سلاح میكند ، كاری میكند كه كوچكترين ناملايمی آنها را از پا در آورد و كمترين تغيير وضعی سبب نابودی آنها گردد . او را مثل كسی بار میآورند كه هرگز در همه عمر به داخل آب نرفته و شناوری نكرده و نياموخته است و يكمرتبه مواجه شود با دريا و بخواهد در آن شناوری كند . كسی كه شناوری هيچ نمیداند اولين باری كه به آب بيفتد غرق میشود . شناوری هم چيزی نيست كه با غير عمل ، با درس و كتاب و گوشه اطاق بتوان ياد گرفت ، هنر است ، فن عملی است ، بايد رفت ميان آب و در همانجا ضمن عمل و تلاش و زير آب رفتن و بالا آمدن تدريجا آن را آموخت . در يكی از احاديثی كه در ابتدای سخن خواندم اين تعبير بود " « إن اللهإذا أحب عبدا غته بالبلاء غتا » " ( 1 ) " غت " به معنی غمس و فرو بردن در آب است ، يعنی خداوند وقتی كه كسی را دوست بدارد او راپاورقی : . 1 كافی ، ج 2 ، ص . 253