ميل به تنوع و تجدد
انسان حالتی دارد كه از يكنواختی ملول میشود ، طالب تجدد و تنوع است . تجدد و نوخواهی احتياجی است در وجود بشر . اما اينكه رمز اين كار چيست ، چرا بشر در كمال اشتياق چيزی را طلب میكند و همينكه به او رسيد از شدت هيجانش كاسته می شود ، كم كم به سردی و خستگی و احيانا به تنفر و انزجار منتهی میشود، مطلبی است كه امشب نمی خواهم وارد بحث آن بشوم. بعضی گمان میكنند كه اين خصيصه ذاتی بشر است . بشر هميشه مشتاق و آرزومند چيزهايی است كه ندارد . داشتن ، مدفن عشق و علاقه و خواستن است . اما بعضی ديگر نظر دقيق تری دارند ، میگويند اگر واقعا چيزی مطلوب غريزی و ذاتی بشر باشد ، ممكن نيست كه وصال او را سرد و افسرده بكند . در نهاد و غريزه بشر