اصل تنزيه
در مسأله توحيد يكی از اركان توحيد ، تنزيه است . تنزيه به معنی نفی تشبيه است " « ليس كمثله شیء »" ( 1 ) . بايد توجه داشته باشيم كه اگر خداوند را به علم و حيات و قدرت ، و به سميع و بصير بودن ، و به اراده و رزاقيت و غيره وصف میكنيم نبايد او را شبيه و مانند مخلوقی مثل خودمان فرض كنيم . اگر عالم است با عالم بودن ما متفاوت است و شباهتی در كار نيست ، همچنين است قدرت و حيات و اراده و مشيت و ساير صفات حق ، رزاقيت خداوند هم همين طور است .تعهد و ضمانت الهی
اينقدر بايد بدانيم كه تعهد و ضمانت الهی و رزاقيت و روزی رسانی كه به ذات اقدس الهی نسبت میدهيم ، با تعهدات و ضمانتها و تكلفهای انسانی يك گونه نيست . اگر انسانی كفيل رزق و عهدهدار مخارج كسی شد به يك نحو است ، و اگر خداوند كافل و ضامن روزی بود به نحوی ديگر است كه شايسته ذات كامل اوست . همينكه در قرآن میخوانيم " « و ما من دابة فی اعرضإلا علی الله رزقها »" ( رزق هر جنبدهای برعهده الله است ) بايد متوجه شويم كه آن كه به عهده گرفته " الله " است نه يك مخلوق . الله يعنی آن كسی كه آفريننده اين نظامات و مخلوقات است . پس تعهد او فرق دارد با تعهد مخلوقی كهپاورقی : . 1 شوری ، . 11