زمانها پسنديده است ، زهد به معنی عزت نفس و مناعت طبع و بلند نظری‏
است كه انسان در همه حال و همه زمانها خوب است نسبت به امور مادی بی‏
اعتنا باشد ، دين را به دنيا و فضيلت و اخلاق را به پول و مقام نفروشد ،
به امور مادی به چشم وسيله نگاه كند و نه به چشم هدف و مقصد .
اما ساير امور كه مربوط به توسعه و تضييق و بود و نبود وسايل زندگی‏
است يك امر ثابت و تغيير ناپذيری نيست ، ممكن است در زمانی تكليف‏
جوری اقتضا كند و در زمانی ديگر جور ديگر ، همان طوری كه رسول خدا و علی‏
مرتضی عليهما السلام طوری زندگی كردند و ساير ائمه عليهم السلام طور ديگر .

قيام يا سكوت ؟

مثال ديگر كه مثال زدم مسأله قيام و سكوت بود . اين مسأله هم بسيار
قابل بحث است ، فرصت نخواهد بود كه در اين جلسه به طور كامل در اطراف‏
اين مطلب بحث كنم . برای نمونه سيدالشهداء سلام الله عليه را از يك‏
طرف و امام صادق ( ع ) را از طرف ديگر ذكر می‏كنم .
امام حسين ( ع ) بدون پروا با آنكه قراين و نشانه‏ها حتی گفته‏های خود آن‏
حضرت حكايت می‏كرد كه شهيد خواهد شد ، قيام كرد ، ولی امام صادق ( ع )
با آنكه به سراغش رفتند اعتنا ننمود و قيام نكرد . ترجيح داد كه در خانه‏
بنشيند و به كار تعليم و تدريس و ارشاد بپردازد .
به ظاهر تعارض و تناقضی به نظر می‏رسد كه اگر در مقابل