( يعنی آن زمان كه پروردگار توبه فرشتگان گفت من در زمين جانشين قرار
خواهم داد ، گفتند آيا میخواهی مخلوقی در زمين قرار دهی كه فساد و
خونريزی میكند و حال آنكه ما ترا تسبيح و حمد و تقديس میكنيم ؟ گفت من
چيزی میدانم كه شما نمی دانيد . تمام نامها را به آدم ياد داد ، بعد آنان
را بر فرشتگان عرضه داشت و گفت اگر راست میگوييد به من بگوييد نام
اينها چيست گفتند ما جز آنچه تو به ما آموختهای نمی دانيم ، البته تويی
دانا و حكيم . گفت ای آدم ! تو نامهای آنها را به اينها بگو . چون آدم
نامهای آنها را گفت ، خداوند گفت من به شما نگفتم كه من از نهان و سر
آسمان و زمين آگاهم ؟ آنچه شما ظاهر سازيد و آنچه پنهان داريد همه را
میدانم ) .
در مضمون اين آيات نكات زيادی هست كه فعلا مجال شرح آن نيست . چيزی
كه در اين آيات و همچنين آيات ديگری كه در داستان آدم است ذكر نشده
استدلال به خلقت استثنايی آدم بر توحيد است .
|