عقيده خوارج در امر به معروف

اين جهت كه اعمال بصيرت در امر به معروف و نهی از منكر واجب است‏
مورد اتفاق جميع فرق اسلامی است به استثنای خوارج . خوارج روی همان جمود
و خشكی و تعصب خاصی كه داشتند می‏گفتند امر به معروف و نهی از منكر تعبد
محض است ، شرط احتمال اثر و عدم ترتب مفسده ندارد ، نبايد نشست در
اطرافش حسابگری كرد ، تكليفی است كه بايد چشم بسته انجام داد . خوارج‏
طبق همين عقيده با علم به اينكه كشته می‏شوند و خونشان هدر می‏رود و با علم‏
به اينكه هيچ اثر مفيدی بر قيامشان مترتب نيست قيام می‏كردند ، ترور
می‏كردند ، شكم پاره می‏كردند ، و لهذا اينها نه فقط در عمل بصيرت نداشتند
بلكه منكر بصيرت در عمل در باب امر به معروف و نهی از منكر بودند و از
اين راه مصيبتی بزرگ برای عالم اسلام به وجود آوردند .

مصائبی كه خوارج برای اسلام به وجود آوردند

چه مصيبتی بالاتر و بزرگتر از قتل علی بن ابی طالب ؟ علی مرتضی ( ع )
به دست آنها كشته شد . عبدالرحمان بن ملجم خارجی مذهب بود . همان طوری‏
كه خود اميرالمؤمنين فرمود هيچ گونه كدورت شخصی و نارضايتی بين او و
اميرالمؤمنين نبود ، اميرالمؤمنين احسانها به او كرده بود ، ولی اين مرد
جاهل بيباك طبق عقيده خارجی خود معتقد شده بود كه علی كافر شده و يكی از
سه نفری