پاورقی : . 1 كافی ، ج 2 ، ص . 255
مثلا در حديث است :
" « إن الله عز وجل ليتعاهد المؤمن بالبلاء كما يتعاهد الرجل أهله
بالهداية من الغيبة » " ( 1 )
خداوند ياد میكند و مورد نوازش قرار میدهد بنده مؤمن را به وسيله
فرستادن يك سختی و مشكل ، آن طور كه يك مرد در وقتی كه در مسافرت است
با فرستادن يك هديه خاندان خود را ياد میكند و مورد محبت و نوازش قرار
میدهد .
يا در حديث وارد شده :
" « إن اللهإذا أحب عبدا غته بالبلاء غتا » " .
خداوند وقتی كه بندهای را دوست بدارد او را در شدايد غرق میكند .
يا وارد شده كه رسول اكرم حاضر نبود از غذای كسی تناول كند كه هيچ وقت
شدت و سختی و گرفتاری به سراغ او نيامده است ، اين را علامت عدم
قابليت او و دور بودن او از خدا میدانست .
اين سؤال ابتدا به ذهن هر كسی میآيد كه چگونه لطف و محبت و رضايت
خداوند از كسی اقتضا میكند كه او را با شدايد و مشكلات مواجه كند ؟ لازمه
مهر و محبت ، فراهم كردن موجبات خوشی و آسايش است نه موجبات سختی و
عدم آسايش . باز يك نوع تعبير ديگری در زبان قرآن و سنت هست كه سؤال
ديگری پيش میآورد و آن تعبير امتحان است : خداوند بندگان را به وسيله
شدايد و بلايا امتحان میكند ، يعنی چه ؟ مگر خداوند از باطن كار مردم
پاورقی : . 1 كافی ، ج 2 ، ص . 255 |