سرمايه يا سربار ؟

بحث امروز ما در اطراف اين است كه ايمان و اعتقاد مذهبی چه اثری‏
می‏تواند داشته باشد . يك نفر ممكن است واقعا مؤمن و معتقد باشد و هم‏
ممكن است بی ايمان و لامذهب باشد و در بی دينی بسر ببرد . جای اين است‏
كه بحث شود آيا ايمان و اعتقاد مذهبی يك سرمايه است برای بشر كه اگر
آن را از دست داد يكی از سرمايه‏های زندگی و حيات را از دست داده ، يا
اينكه يك قيد و سرباری است ، اگر آن را از دست داد در زندگی چيزی را
نباخته ، بلكه باری را از دوش خود برداشته است ؟
تولستوی كه يكی از متفكرين و نويسندگان بزرگ قرن ما است و شهرت‏
جهانی دارد ، می‏گويد : " ايمان آن چيزی است كه آدمی با آن زندگی می‏كند
. " مقصود او اين است كه ايمان بهترين سرمايه زندگی است ، اگر انسان‏
آن را از كف داد مهمترين سرمايه زندگی را از دست داده است .
بسيار چيزها را بايد سرمايه زندگی شمرد . سلامت يك سرمايه زندگی است‏
، امنيت همين طور ، ثروت همين طور ، علم و معرفت همين طور ، عدالت‏
اجتماعی همين طور ، داشتن همسر و فرزندان صالح همين طور ، داشتن دوستان‏
شايسته و صميمی همين طور ، تربيت عالی همين طور ، سلامت روح و روان همين‏
طور . همه اينها سرمايه‏های زندگی به شمار می‏روند . هر كدام از اينها كه‏
نباشد نقصی در سعادت و كمال انسان خواهد بود و انسان يكی از سرمايه‏ها را
از كف داده است . نبود هر كدام از اينها نوعی از