اين را بايد توضيح بدهم :
يك مسابقه ورزشی را در نظر بگيريد ، مثلا مسابقه كشتی يا دويدن يا
وزنه‏برداری را . در مسابقه‏ها مدال است ، جايزه است ، افتخار است ،
محبوبيت است . اين جايزه‏ها نصيب چه كسی است ؟ نصيب آن كس كه مسابقه‏
را بهتر انجام دهد . از روز اول كسی كه متولد می‏شود در پيشانی‏اش نوشته‏
نشده كه تنها اين شخص حق دارد روی سكوی افتخار بايستد و كسی ديگر حق‏
ندارد ، بلكه حق شركت در مسابقه را به همه می‏دهند ، به همه آزادی برای‏
شركت می‏دهند . از آن ميان ، بعضيها در اثر تمرين و پشتكار برنده مسابقه‏
می‏شوند ، و بعضی ديگر به علت عدم لياقت فطری و يا به علت عدم تمرين و
مجاهدت از آن مواهب محروم می‏مانند . همچنين است حال دانش آموزان و
دانشجويان كلاس كه در مدت يك سال سر كلاس حاضر می‏شوند و درس می‏خوانند
و آخر سال از طرف معلم امتحان می‏شوند . به آنها نمره داده می‏شود : يكی‏
نمره قبولی می‏گيرد و يكی رد می‏شود ، يكی نمره عالی می‏گيرد ، يكی اعلا و
شاگرد اول می‏شود . نمره ، امتيازی است كه داده می‏شود و به هر كس‏
متناسب با مقدار زحمت و استعداد و فعاليتش نمره داده می‏شود .
جامعه به حكم اينكه با پيكر فرق دارد و وظايف افراد به حكم خلقت و به‏
طور جبری تعيين نشده ، و به حكم اينكه خداوند افراد بشر را آزاد و مختار
و حر آفريده و يك وظيفه محدود و يك مقام ثابت و معلوم و غير قابل‏
تخلف و تجاوز برايش قرار نداده ، ميدان وسيعی برای عمل و فعاليتش قرار
داده به حكم اين امور جامعه ميدان مسابقه است و افراد با بردن مسابقه و
ابراز لياقت و استعداد و فعاليت بايد مواهب و حقوق را حيازت كنند .
نمی‏خواهم بگويم همه