در دو سه جلسه پيش عرض كردم كه قرآن كريم گاهی موضوع زنده شدن زمين‏
را در فصل بهار برای شهادت بر توحيد می‏آورد ، و گاهی به عنوان نمونه يك‏
رستاخيز كوچك و تبديل نشئه‏ای به نشئه ديگر . خداوند متعال بشر را تنبيه‏
می‏فرمايد كه همان طوری كه در نظام جزئی زندگی زمين شما مردن و زنده شدن‏
هست ، هر تخمی و بذری كه در يك فصل سال در زمين افشانده شود در فصل‏
ديگری همان بذر رشد می‏كند و نمو می‏نمايد ، در يك فصل به مناسبت آن فصل‏
آن تخم جامد و افسرده و بيجان است و در فصل ديگر همان تخم به صورت زنده‏
جاندار ظهور می‏كند ، همين طور است در يك نظام كلی تر و يك تبديل نشئه‏
كلی تر و يك رستاخيز بزرگتری .
" « و يوم نحشر من كل امة فوجا ممن يكذب باياتنا فهم يوزعون 0 حتی‏إذا
جاؤا قال أكذبتم باياتی و لم تحيطوا بها علما »" ( 1 ) .
( روزی كه از هر امتی دسته‏ای از آنها را كه آيه‏های ما را دروغ شمردند
محشور كنيم و به صف كشيده شوند و چون بيايند ، خداوند به آنها خطاب كند
: آيات مرا كه دانش شما به آنها احاطه نداشت چرا تكذيب كرديد ؟ ! ) .
هر چيزی كه زياد شد و عادی شد اهميتش از نظرها می‏افتد . مردن و زنده‏
شدن زمين از همين قبيل است . عمر طبيعی ما طوری است كه در دوره عمر
دهها بار اين سنت جاريه را می‏بينيم و لهذا در نظر ما مهم نيست .

پاورقی :
. 1 نمل ، 83 - . 84