چگونه به روزی خود عشق میورزد و دانهها را به لانه خود منتقل میكند و در
آنجا با كمال مهارت و استادی نگهداری میكند ، در اوقات گرما برای هنگام
سرما ، و در زمان ورود برای زمان خروج ، آذوقه ذخيره میكند . " « و لو
فكرت فی مجاری أكلها فی علوها و سفلها ، و ما فی الجوف من شراسيف
بطنها ، و ما فی الرأس من عينها و اذنها ، لقضيت من خلقها عجبا » " (
1 ) اگر در مجاری غذايی او از بالا تا پايين بينديشی كه چگونه او آن ماده
غذايی را با آن اندام كوچك فرو میبرد و هضم میكند و كسب نيرو میكند و
اگر در آنچه در اطراف شكم به منزله استخوان بندی دندههاست فكر كنی و
اگر در چشمش كه در سرش قرار داده شده دقيق شوی و اگر دستگاه شنوايی او
را بفهمی ، غرق شگفتی و حيرت خواهی شد .
اين نمونهای از حيوانات از لحاظ تحصيل روزی .
انسان و روزی او
اما انسان ، انسان كه موجودی عالیتر و راقیتر است و آنچه برای زندگی
حيوانها كافی است برای او كافی نيست ، مسأله تحصيل روزی او شكل و وضع
ديگری دارد . فاصله بين روزی و روزی خود در اينجا زيادتر است ، لهذا
وسايل زيادتری در اختيار او قرار داده ، دستگاه هدايت در وجود انسان
تقويت شده ، به او عقل و علم و فكر داده شده ، وحی و نبوت به كمك او
آمده و برايش وظيفه و تكليف مقرر كرده . همه اينها از شؤون رزاقيت
خداوند است .
پاورقی :
. 1 نهج البلاغة ، خطبه . 227