ناز پروردگی

به هر نسبت كه مواجهه با شدايد مربی و مكمل و صيقل ده و جلابخش و
كيميا اثر است ، پرهيز كردن اثر مخالف دارد . لهذا دانشمندان گفته‏اند
بزرگترين دشمنيهايی كه درباره اطفال و كودكان می‏شود همانهاست كه پدران و
مادران نادان به عنوان محبت و از روی كمال علاقه انجام می‏دهند ، يعنی‏
نوازشهای بی حساب ، مانع شدن از برخورد با سختی ، ناز پرورده كردن آنها
. اينهاست كه طفل را بيچاره و ناتوان بار می‏آورد ، او را در صحنه زندگی‏
خلع سلاح می‏كند ، كاری می‏كند كه كوچكترين ناملايمی آنها را از پا در آورد و
كمترين تغيير وضعی سبب نابودی آنها گردد . او را مثل كسی بار می‏آورند كه‏
هرگز در همه عمر به داخل آب نرفته و شناوری نكرده و نياموخته است و
يكمرتبه مواجه شود با دريا و بخواهد در آن شناوری كند . كسی كه شناوری‏
هيچ نمی‏داند اولين باری كه به آب بيفتد غرق می‏شود . شناوری هم چيزی‏
نيست كه با غير عمل ، با درس و كتاب و گوشه اطاق بتوان ياد گرفت ،
هنر است ، فن عملی است ، بايد رفت ميان آب و در همانجا ضمن عمل و
تلاش و زير آب رفتن و بالا آمدن تدريجا آن را آموخت .
در يكی از احاديثی كه در ابتدای سخن خواندم اين تعبير بود " « إن‏
الله‏إذا أحب عبدا غته بالبلاء غتا » " ( 1 ) " غت " به معنی غمس و
فرو بردن در آب است ، يعنی خداوند وقتی كه كسی را دوست بدارد او را

پاورقی :
. 1 كافی ، ج 2 ، ص . 253