بندگان حق لذت میبرند كه اهل دل و اهل توكل و اعتماد به خدا هستند و
آثار دعاهای خود و توكلها و اعتمادهای خود را مشاهده میكنند ، از بهجتها
بهرهمند میشوند كه برای ما كمتر قابل تصور است . البته مرتبه بالاتر آن
است كه دعا كننده مستقيما خود را با ذات حق در تماس میبيند ، بلكه
خودی نمی بيند و خودی مشاهده نمی كند ، فعل را فعل او ، صفت را صفت او
، و در همه چيز او را میبيند .
انسان وقتی كه يك هنر كوچكی را میآموزد ، علمی و فنی را ياد میگيرد ،
درس می خواند ، طبيب يا مهندس میشود ، بعد از سالها زحمت و رنج
همينكه اولين بار اثر هنر خودش را میبيند ، مثلا مريضی را معالجه میكند و
او بهبودی میيابد ، طرح ساختمانی را میريزد و ساخته میشود و خوب و ظريف
و عالی از كار در میآيد ، غرق سرور و بهجت میگردد و عزتی در خود احساس
میكند . از بالاترين لذتها اين است كه انسان اثر هنر خود را ببيند .
چه حالی به انسان دست میدهد اگر اثر هنر ايمان خود را ، يعنی لطف
خاص خدا را نسبت به خود ببيند . عزتی كه از راه موفقيت در توحيد برای
انسان دست میدهد و سرور و بهجتی كه در آن حال دست میدهد هزارها درجه
بالاتر است ، هزارها درجه لذيذتر و شيرين تر است . خداوند ما را شايستگی
دهد كه توفيق دعا و مناجات با او را پيدا كنيم و از مواهب اين حالت
مقدس و روحانی بهرهمند گرديم .
|