قربی كه علی در نزد خدا دارد - زيان بزرگی برای ملت مسلمان بود كه اثرش‏
برای هميشه در تاريخ باقی ماند .
عبدالرحمان بن ملجم خودش از خوارج بود ، از كسانی بود كه هم علی ( ع )
را تكفير می‏كردند هم معاويه را . خوارج می‏خواستند اين دو نفر را با عمرو
عاص از بين ببرند . سه نفر در مكه با هم پيمان بستند كه علی و معاويه و
عمرو عاص را در يك شب ترور كنند . يكی از آن سه نفر عبدالرحمان بن‏
ملجم مرادی بود . كسی كه مأمور عمرو عاص بود در مسجد به سراغش رفت ،
ولی در آن شب خود عمرو عاص نيامد و شخص ديگری به نام خارجه كه ظاهرا
قاضی مصر بود از عمرو نيابت كرد و به نماز ايستاد و نشناخته كشته شد .
كسی هم كه مأمور كشتن معاويه بود ضربت خود را زد ، ولی آن ضربت كاری‏
واقع نشد كه او را بكشد و تنها عبدالرحمان بن ملجم بود كه به مقصد خودش‏
رسيد .
با اين مقدمه ، نتيجه طبيعی از ميان رفتن علی ( ع ) روی كار آمدن‏
خطرناكترين حزبی بود كه تاريخ اسلام به خود ديده است . در آن وضع و موقع‏
حساس ، رفتن علی ( ع ) رفتن شخص نبود ، همان طوری كه مبارزه او هم با
مخالفينش مبارزه شخصی نبود كه با پيروز شدن يك طرف ، فردی جای فردی را
بگيرد ، جنگ عقيده و مرام بود ، جنگ مسلك و روش بود ، مبارزه طرز
حكومتی كه با طريقه انبياء و اولياء وفق می‏دا د ، با طرز حكومت فراعنه و
جبابره بود ، مبارزه توحيد با شرك ، و عدل با جور بود . لهذا با مدفون‏
شدن علی سلام الله عليه بسيار چيزها مدفون شد .