« أو عنده مظلمة لاحد من خلقه » " ( 1 ) .
يعنی هرگاه يكی از شما بخواهد دعايش مستجاب شود ، كار و كسب و راه‏
در آمد و روزی خود را پاكيزه كند و خود را از زير بار مظلمه‏هايی كه از
مردم برعهده دارد خلاص كند ، زيرا دعای بنده‏ای كه در شكمش مال حرام باشد
به سوی خدا بالا برده نمی شود .

مورد دعا نتيجه گناه نباشد

شرط ديگر اينكه حالتی كه بالفعل دارد و آرزو دارد آن حالت تغيير و
حالت بهتری پيدا كند ، نتيجه كوتاهی و تقصير در وظايف نباشد . و به‏
عبارت ديگر ، حالتی كه دارد و دعا می‏كند آن حالت عوض شود ، عقوبت و
نتيجه منطقی تقصيرات و گناهان او نباشد ، كه در اين صورت ، تا توبه‏
نكند و علل و موجبات اين حالت را از بين نبرد آن حالت عوض نخواهد شد.
مثلا امر به معروف و نهی از منكر واجب است . صلاح و فساد اجتماع بستگی‏
كامل دارد به اجرا و عدم اجرای اين اصل . نتيجه منطقی ترك امر به معروف‏
و نهی از منكر اين است كه ميدان برای اشرار باز می‏شود و آنها بر مردم‏
مسلط می‏گردند .
اگر مردم در اين وظيفه خود كوتاهی كنند و به عقوبت و نتيجه منطقی اين‏
كوتاهی مبتلا شوند و آن وقت بخواهند ابتلاهای خود را با دعا رفع كنند ،
ممكن نيست . راه منحصر اين است كه توبه كنند و دو مرتبه در حدود
امكانات خود امر به معروف و نهی از منكر

پاورقی :
. 1 بحار اعنوار ، ج 93 ، ص . 321