بعلاوه خود قرآن كريم همين محبتها را به عنوان نشانه‏های حكمت پروردگار
ذكر می‏كند . مثلا در سوره روم در رديف اينكه خلقت بشر و خواب و بعضی‏
چيزهای ديگر را از آيات و نشانه‏های حكمت و تدبير خداوند ذكر می‏كند ،
می‏فرمايد :
" « و من آياته أن خلق لكم من أنفسكم أزواجا لتسكنواإليها و جعل بينكم‏
موده و رحمةإن فی ذلك لايات لقوم يتفكرون »" ( 1 ) .
يعنی يكی از نشانه‏های پروردگار آن است كه از جنس خود شما آدميان برای‏
شما جفت و همسر آفريد و ميان شما مودت و محبت ايجاد كرد ، و در اين‏
حقيقت نشانه‏ها از تدبير و تسخير و حكمت پروردگار است برای كسانی كه در
اين مسائل فكر كنند .
اگر محبت همسر بد می‏بود ، در اين آيه به عنوان يكی از نشانه‏ها و آثار
حكمت و تدابير حكيمانه خداوند ذكر نمی‏شد .
مسلما اين علاقه در طبيعت مردم نهاده شده ، و خيلی واضح است كه اين‏
علايق مقدمه و وسيله‏ای است برای اينكه امور جهان نظم و گردش منظم خود را
داشته باشد . اگر اين علايق نبود نه نسل ادامه پيدا می‏كرد و نه زندگی و
تمدن پيش می‏رفت و نه كار و كسب و حركت و جنبشی در كار بود ، بلكه‏
بشری در روی زمين باقی نمی ماند .

پاورقی :
. 1 روم ، . 21