آخر و وسط كار يكسان است ، حيات هميشه و در هر حال - چه در آغاز و چه‏
در ضمن تكامل - هميشه نفخه الهی است .
در سوره مباركه سجده آيه‏ای است كه می‏رساند همان طوری كه آدم ابوالبشر
با نفخه الهی به وجود آمد ، همه افراد بشر با همان امداد و همان افاضه كه‏
اسمش در تفسير قرآن نفخه است به وجود می‏آيند . می‏فرمايد :
" « الذی أحسن كل شی‏ء خلقه و بدأ خلق الانسان من طين 0 ثم جعل نسله من‏
سلالة من ماء مهين 0 ثم سواه و نفخ فيه من روحه و جعل لكم السمع و اعبصار
و اعفئده قليلا ما تشكرون »" ( 1 ) .
( خدايی كه هرچه آفريد ، نيكو آفريد . آغاز خلقت انسان را از گل قرار
داد ، بعد نسل او را از خلاصه و شيره كشيده آب پست قرار داده است ،
سپس آن نسل را تعديل كرد و از روح خويش در آن دميد و برای شما گوش و
چشمها و دلها قرار داد . اما كم سپاسگزاری می‏كنيد ) .
در آيه ديگر در سوره اعراف می‏فرمايد :
" « و لقد خلقناكم ثم صورناكم ثم قلنا للملائكة اسجدوا لادم »" ( 2 ).
در اينجا می‏فرمايد شما را آفريديم ، بعد صورت بخشيديم ، بعد امر كرديم‏
فرشتگان را برای شما خضوع كنند و فقط شيطان ابا كرد . آن كس كه گفته شد
برای او خضوع كنيد همان است كه در آيات ديگر نسبت نفخ روح را به او
داده است . گذشته از اينها ساير

پاورقی :
. 1 سجده ، 7 - . 9
. 2 اعراف ، . 11