دارد ، يعنی بين انسان و مواهب عالم در متن خلقت و در نقشه كلی خلقت‏
علاقه‏ای و رابطه‏ای است ، بطوری كه اگر انسان جزء اين نقشه نبود حساب اين‏
نقشه حساب ديگر بود . در قرآن كريم مكرر تصريح می‏كند كه به حسب اصل‏
خلقت ، مواهب عالم برای انسان آفريده شده ، پس از نظر قرآن كريم قبل‏
از آنكه بشر بتواند فعاليتی بكند و دست به كاری بشود و قبل از آنكه‏
دستورهای دين به وسيله پيغمبر به مردم اعلام شود يك نوع علاقه و ارتباط
بين انسان و مواهب خلقت هست و اين مواهب مال انسان و حق انسان است ،
مثل اينكه می‏فرمايد :
" « خلق لكم ما فی اعرض جميعا »" ( 1 )
خدا هر چه در زمين است برای شما و به خاطر شما آفريد .
يا در سوره اعراف در مقدمه داستان خلقت آدم می‏فرمايد :
" « و لقد مكناكم فی اعرض و جعلنا لكم فيها معايش قليلا ما تشكرون
" ( 2 )
ما شما را در زمين جا داديم و مستقر كرديم و در اين زمين برای شما
موهبتهايی قرار داديم كه مايه تعيش و زندگی شماست ، اما شما كم قدر اين‏
نعمت را می‏شناسيد و كم شكر اين نعمت را بجا می‏آوريد .
شكر هر نعمت يعنی از او همان استفاده را بكنند كه برای آن استفاده‏
آفريده شده . بسياری از آيات قرآن اين حقيقت را بيان

پاورقی :
. 1 بقره ، . 29
. 2 اعراف ، . 10