ظاهری ظاهرتر است بلكه ظاهر واقعی اوست ، " همه عالم به نور اوست
پيدا " ، در عين حال ، به واسطه اينكه ساختمان فكری بشر طوری است كه
معمولا اشياء را به كمك نقطه مقابل میشناسد ، خداوند را از طريق تجلياتش
و مظاهرش كه افول و غروب دارند ، گاهی هستند و گاهی نيستند ، نورهايی
هستند هماغوش با ظلمت ، حياتهايی هستند مقرون و همريسمان با مرگ ، به
بشر میشناساند . اينكه قرآن اين همه به حيات و آثار حيات و تجليات
حيات و شؤون حيات تذكر میدهد برای همين منظور است .
|