يا در سوره‏ق می‏فرمايد :
" « و نزلنا من السماء ماء مباركا فأنبتنا به جنات و حب الحصيد 0 و
النخل باسقات لها طلع نضيد 0 رزقا للعباد و أحيينا به بلده ميتا كذلك‏
الخروج »" ( 1 ) .
در بعضی از آيات به هر دو موضوع اشاره شده، مثل آيه 5 سوره مباركه حج.
" « و تری اعرض هامده فاذا أنزلنا عليها الماء اهتزت و ربت و
أنبتت من كل زوج بهيج 0 ذلك بأن الله هو الحق و أنه يحيی الموتی و أنه‏
علی كل شی‏ء قدير »" ( 2 ) .
و بعضی آيات ديگر .
اساسا در قرآن عنايتی است كه خداوند را به صفت محيی و مميت ( دهنده‏
حيات و گيرنده آن ) معرفی كند و حيات دادن را صفت خاص خدا قرار دهد .
در اين زمينه آيات زيادی هست كه لزومی ندارد ذكر شود ، آنچه لازم است‏
اين است كه به منطق قرآن در اين باب آشنا بشويم .
نكته‏ای كه ما بايد توجه داشته باشيم اين است كه آنچه

پاورقی :
> پس زنده كرديم بدان آن زمين را پس از آنكه مرده بود . اينچنين است‏
رستاخيز بزرگ . ( فاطر ، 9 ) .
. 1 و فرو فرستاديم از آسمان آبی با بركت را . پس به سبب آن‏
رويانيديم بوستانها و دانه‏های كشت درو شونده را و نيز درختان بلند خرما
را كه دارای بر و ثمره‏ای است در هم رسته و مرتب و برای روزی بندگان . و
نيز به آن باران بيابان خشك بی گياه را زنده كرديم . همچنين است زنده‏
شدن و از قبر بيرون آمدن . ( ق ، 9 - 11 ) .
. 2 نشان و ترجمه اين آيه در صفحه 308 گذشت .