پاورقی : . 1 تاريخ يعقوبی ، ج 2 ، ص . 179
با مردم عداوت پيدا خواهی كرد و مردم را مسؤول بدبختی خودخواهی خواند .
سخن خود را ختم میكنم به سخنانی از يكی از بزرگترين صحابه اميرالمؤمنين
علی ( ع ) به نام صعصعة بن صوحان عبدی . صعصعه خودش مرد بزرگواری است ،
از خواص اصحاب مولای متقيان است ، حضرت به او علاقه داشتند . مرد خطيب
و سخنوری بود . جاحظ در البيان و التبيين او را به قدرت بيان و قوت
منطق وصف میكند و میگويد " و أدل من كل شیء استنطاق علی له " از هر
دليلی بالاتر بر اينكه صعصعه مردی سخنور و خطيب بوده اين است كه علی بن
ابی طالب گاهی تكليف میكرد به او كه خطابه ايراد كند و او حركت میكرد
و در حضور علی به ايراد خطابه میپرداخت .
صعصعه درباره علی يك سخن كوتاه دارد در روز اول خلافت ، و سخنی ديگر
دارد درباره آن حضرت در حالی كه در اثر ضربت خوردن به شمشير مرادی
حضرت در بستر افتاده بود ، و سخنی هم دارد مفصل بعد از دفن آن حضرت .
در روز اول خلافت رو كرد به آن حضرت و گفت :
" زينت الخلافة و ما زانتك ، و رفعتها و ما رفعتك ، ولهیإليك أحوج
منك إليها " ( 1 ) . يا اميرالمؤمنين ! تو بخلافت زينت و افتخار دادی
، اما خلافت برای تو زينت و افتخاری نيست ، مقام خلافت با خليفه شدن تو
بالا رفت اما خلافت مقام ترا بالا نبرد ، خلافت به تو محتاجتر است از تو
به خلافت .
جمله دوم بعد از ضربت خوردن اميرالمؤمنين بود . صعصعه
پاورقی : . 1 تاريخ يعقوبی ، ج 2 ، ص . 179 |