يعنی انسان كامل ، انسانی است كه محبتش نسبت به غير خود بيشتر است .
هر چه انسان غير خود را و مخصوصا انسانهای غير خود را يا لااقل‏
جاندارهای غير خود و بطور كلی تمام جهان را بيشتر دوست داشته باشد و به‏
آن مهر بورزد ، كاملتر است . و هر چه انسان به غير خود بی‏محبت‏تر و
خشكتر باشد ، به چيز ديگر ديگر علاقه نداشته و خودپرست باشد ، بدتر و
ناقصتر است و اخلاق او را محكوم می‏كند و چون محور اخلاق فاسد خودپرستی‏
است . به هر نسبت كه انسان از خودپرستی خارج و به غير پرستی برسد ، به‏
همان نسبت دارای اخلاق ممدوح است . اين هم يك نظر است كه هندوها روی‏
اين مطلب تكيه‏ای دارند و تكيه بجائی است . گاندی در كتاب " اين است‏
مذهب من " بسيار خوب روی اين مسئله تكيه كرده است . البته هندوها ،
هم روی " حقيقت " تكيه می‏كنند و هم روی " محبت " و نسبت به تمدن‏
غرب كه اين دو چيز را دفع كرده و از بين برده است انتقاد دارند .

5 - كمال انسان در زيبايی است

نظريه ديگر اين است كه كمال انسان در جمال و زيبائی است ولی نه صرف‏
زيبائی جسمانی بلكه بيشتر زيبائی روحی . به عبارت ديگر [ معتقدين به اين‏
نظريه ] كمال انسان را در هنر و كارها و فعاليتهای ظريف كه ناشی از روح‏
ظريف است می‏دانند و همه چيز را تحت عنوان ظريف و زيبا می‏آورند ، حتی‏
اخلاق را هم كه ما خوب می‏گوئيم ، می‏گويند چون زيبا است كمال است . از
نظر آنها علم از مقوله زيبايی است ، خود