مسؤوليت به عنوان يك ارزش معنوی در مكتب انسانيت
ماركسيستها يك خوبی در كارشان هست كه چون ماترياليست هستند چندان دنبال مسائل معنوی نمیروند و دم هم از آن نمیزنند ، دم از انسانيت نمیزنند ، اگر انسانيت سالم هم بگويند مقصودشان همان جامعه بی طبقه است ، چون انسان از نظر آنها يا سالم است يا معيوب ، و انسانها به خاطر مالكيت و تفاوتهای طبقاتی فاسد میشوند ، وقتی آنرا برداريم به حالت اوليه باقی میماند . ديگر كمال ديگری برای انسان قائل نيستند ، برای او ترقی و تكامل ديگری كه در معنويات پيدا بكند ، نمیشناسند . به عقيده آنها انسان همينقدر كه به واسطه مالكيت فاسد نشود ، كافی است ، پول پرست و پول زده نشود ، كافی است . ولی اين مكاتبی كه اخيرا پيدا شده ، بانيان آن ( مانند سارتر ) از