« الذين آمنوا ان الله لا يحب كل خوان كفور . اذن للذين يقاتلون بانهم‏
ظلموا و ان الله علی نصرهم لقدير . الذين اخرجوا من ديارهم بغير حق الا ان‏
يقولوا ربنا الله و لو لا دفع الله الناس بعضهم ببعض لهدمت صوامع و بيع‏
و صلوات و مساجد يذكر فيها اسم الله كثيرا و لينصرن الله من ينصره ان‏
الله لقوی عزيز . الذين ان مكناهم فی الارض اقاموا الصلوه و آتوا الزكوه‏
و امروا بالمعروف و نهی عن المنكر و لله عاقبه الامور ».
چه آيات عجيبی است ، اينها اولين آياتی است كه در قرآن راجع به‏
تشريع جهاد آمده است .

مسلمين در مكه

اين مقدمه را عرض كنم : چنانكه ميدانيم وحی بر پيغمبر اكرم در چهل‏
سالگی در مكه نازل شد و سيزده سال در مكه اقامت داشت و در آن سيزده سال‏
چه خود ايشان و چه اصحاب ايشان فوق‏العاده در تحت شكنجه كفار قريش‏
بودند ، بطوريكه عده‏ای مجبور شدند پس از استجازه از رسول اكرم از مكه‏
مهاجرت كنند ، هجرت كردند و رفتند به حبشه . مسلمين مكرر از پيغمبراكرم‏
اجازه می‏خواستند كه از خودشان دفاع كنند و پيغمبر اكرم تا سيزده سال كه‏
در مكه بود اجازه نداد ، كه اين هم فلسفه‏ای دارد . تا آنكه كار فوق‏العاده‏
سخت شد و از طرف ديگر اسلام در خارج از مكه نفوذ كرد ، از آنجمله در
مدينه ، و عده‏ای قليل از اهل مدينه مسلمان شدند و آمدند و با پيغمبراكرم‏
بيعت كردند و متعهد شدند كه اگر ايشان بمدينه بيايند از ايشان حمايت‏
كنند . پيغمبر اكرم هجرت كردند و مسلمين هم تدريجا مهاجرت كردند و در
مدينه برای اولين بار يك مركز مستقل بوجود آمد . سال اول هم اجازه دفاع‏
داده نشد . در سال دوم هجرت بود كه برای اولين بار آيات

پاورقی :
1 - سوره حج - آيات 41 - 38