جهاد كه همين آيات است نازل شد . ببينيد لحن آيات اين است : « ان‏
الله يدافع عن الذين آمنوا ». خدا از اهل ايمان دفاع ميكند خدا خيانت‏
كارهای كافر پيشه را دوست نميدارد ، اشاره باينكه اينها بشما خيانت‏
كردند ، اينها كفران نعمت كردند آنوقت می‏فرمايد : « اذن للذين يقاتلون‏
بانهم ظلموا ». اجازه داده شد باين مردمی كه ديگران به جنگ اينها آمدند
، كه بجنگند . يعنی ای مسلمانان حالا كه كافران بجنگ شما آمده‏اند پس‏
بجنگيد ، اين درست حالت دفاع است . چرا اين اجازه داده شد بدليل اينكه‏
مظلوم بايد از خودش دفاع كند بعد هم وعده ياری ميدهد : « و ان الله علی‏
نصرهم لقدير . الذين اخرجوا من ديارهم بغير حق الا ان يقولوا ربنا الله
. ما با اين مردم كه آنها را از شهر و ديار خودشان بناحق بيرون كردند و
جرمی نداشتند جز اينكه می‏گفتند پروردگار ما خدا است اجازه جهاد ميدهيم ،
جرمشان اين بود كه گفتند : « ربنا الله ». چنين مردميرا ما اجازه ميدهيم‏
بجنگند .
ببينيد لحن چقدر لحن دفاع است . بعد فلسفه كلی جهاد را ذكر ميكند ،
عجيب است قرآن در بيان كردن حقايق و در اينكه نكاترا يادآوری ميكند .
بعد كه اين جمله را ميگويد كانه قرآن مواجه شده با همين سؤالات و
اشكالاتيكه مسيحيها ميكنند كه ای قرآن تو كتاب آسمانی هستی ، تو يك‏
كتاب دينی‏ای ، تو چگونه اجازه جنگ ميدهی ؟ جنگ بد چيزيست ، تو همه‏اش‏
بگو صلح ، بگو صفا ، بگو عبادت .
قرآن ميگويد : نه ، اگر در مواقعی كه تهاجم از نقطه مقابل شروع ميشود
اين طرف دفاع نكند سنگ روی سنگ بند نميشود ، تمام مراكز عبادت هم از
ميان ميرود : « ولو لا دفع الله الناس بعضهم ببعض لهدمت صوامع و بيع و
صلوات و مساجد يذكر فيها اسم الله ».