و ابتكار بشر همه جزئی از جهان و نظام الهی است . هر كاری كه بشر میكند
در حقيقت قضا و قدر الهی را اجرا میكند . جهان و قوانين جهان ، همه
متساويا مخلوق خدا است ، ما هم بنده خدا هستيم ، ما و اراده ما و قدرت
ما و نيروی ما و همه چيز ما را خدا خلق كرده است ، دست ما هم دست خدا
است . در كار خدا مداخله كردن معنی ندارد ، يعنی كاری كه بر خلاف قضا و
قدر الهی و بر خلاف علم ازلی الهی باشد در دنيا واقع نمیشود . اين از نظر
اصولی .
اما از نظر فقهی . فقها میگويند كه اگر نطفه در رحم منعقد شد
لغزانيدنش اشكال دارد ، اما مادامی كه هنوز منعقد نشده است و هنوز جنين
انسانی به وجود نيامده است ، اشكالی ندارد . جنين انسانی آنوقت به وجود
میآيد كه اسپرم مرد و او ول زن ( تخمك ) با يكديگر تركيب بشوند . اول
باری كه واحد انسان به وجود میآيد آن وقت است . اما قبل از اينكه اين
دو باهم جفت شوند ، هسته اول انسان پيدا نشده است . نطفه مرد به تنهائی
يا نطفه زن به تنهائی هيچكدام بذر انسان نيست . مادام كه بذر انسان را
به وجود نياوردهاند اختيار با آنها است كه جلوی آبستنی را بگيرند يا
نگيرند ، زيرا انسان كشی محسوب نمیشود . مانند يك مدرسه كه تا قبل از
نام نويسی میتواند بگويد جا نداريم ولی پس از نامنويسی ديگر حق اخراج
ندارد .
مسأله ازدياد نفوس در جهان امروز يك مسئله جديد است كه جهان با آن
روبرو است . نمیخواهم بگويم كه موضوع ازدياد نفوس و لزوم جلوگيری در
همه كشورها صادق است . برخی كشورها دچار كمبود نفوس هستند . تبليغاتی
كه در اين زمينهها میشود غالبا ريشه استعماری دارد . اروپائيها به حد
نصاب جمعيتشان رسيدهاند و چون از منابع و منافع
|