مسائل مربوط به وحی متناهی است

مسائلی كه بشر از طريق وحی و الهام بايد آنها را كشف كند و از اين‏
طريق بايد به بشر الهام بشود نا متناهی نيست ، محدود است و متناهی .
وقتی آنچه كه در ظرفيت و استعداد بشر هست بيان شد ، مطلب ختم می‏شود .
آنوقت افرادی بعد از اين پيغمبر خاتم می‏آيند كه در حد و درجه بسياری از
پيغمبران گذشته هستند يا بالاتر از آنها ، اما اينها ديگر نمی‏توانند
پيغمبر باشند ، يعنی نمی‏توانند خبر تازه‏ای بياورند ، يعنی هر خبری كه‏
بياورند خبری است كه قبل از اينها آورده شده است ، گفته شده و كشف شده‏
است . علی بن ابی‏طالب عليه‏السلام قطعا و يقينا از بسياری از انبيای سلف‏
افضل است . بسياری از مكنونات و معارف غيبی را او می‏داند كه حتی‏
بسياری از انبيای سلف هم نمی‏دانستند . اما علی بن ابی‏طالب چيز تازه‏ای‏
از ناحيه خدا بداند كه قبل از آن پيغمبری حتی خاتم الانبياء آن را كشف‏
نكرده باشد و انباء ننموده و خبر نداده باشد ندارد .
اين يك تعريفی است كه در باب خاتميت كرده‏اند و تعريف درستی هم‏
هست . اين تعريف ، هم شامل معارف الهی می‏شود ، و هم شامل مقررات‏
اخلاقی و اجتماعی و عبادی . توحيد و الهيات و معارف ربوبی هم مراتبی‏
دارد . آنكس كه می‏گويد خدا يكی است و تصورش درباره يگانگی خدا مانند
تصوری است كه می‏گويد مثلا خورشيد يكی است و دوتا نيست ، يك درجه از
توحيد را باور دارد ، و آنكس كه مانند علی بن ابی‏طالب عليه‏السلام می‏گويد
: « كل مسمی بالوحدش غيره قليل » ( 1 ) درجه ديگری از توحيد

پاورقی :
. 1 نهج البلاغه ، خطبه . 63