بعد نقش مؤثری داشته است . محقق شريف آثار و تأليفات فراوان دارد و
همه پرفايده است و به قول قاضی نورالله همه علماء اسلامی بعد از مير سيد
شريف طفيلی و عيال افادات اويند . تأليفات مير ، بيشتر به صورت‏
تعليقات و شروح است . از قبيل حاشيه بر شرح حكمةالعين در فلسفه حاشيه‏
شرح مطالع در منطق ، حاشيه شمسيه در منطق ، حاشيه مطول تفتازانی در علم‏
فصاحت و بلاغت ، شرح مفتاح العلوم سكاكی در اين علم ، حاشيه بر كشاف‏
زمخشری كه تفسيری است مشتمل بر نكات علم بلاغت ، و شرح مواقف عضدی در
كلام .
از كتب معروف مير ، يكی تعريفات است كه بنام تعريفات جرجانی‏
معروف است و ديگر كبرا در منطق است به فارسی كه برای مبتديان نوشته و
ديگر صرف مير است به فارسی در علم صرف كه از زمان خودش تاكنون كتاب‏
درسی مبتديان طلاب بوده است .
ميرسيد شريف شاگرد قطب‏الدين رازی سابق‏الذكر است ، گرچه اهل جرجان‏
است ولی در شيراز رحل اقامت افكند . مطابق نقل روضات از مجالس‏
المؤمنين ، آنگاه كه شاه شجاع بن مظفر به گرگان آمد و باسيد ملاقات كرد
او را با خود به شيراز برد و تدريس در مدرسه دارالشفا را كه خود تأسيس‏
كرده بود به او واگذار كرد . امير تيمور كه بعد وارد شيراز شد مير را با
خود به سمرقند برد و در همانجا بود كه با سعدالدين تفتازانی مناظرات‏
داشت پس از مرگ امير تيمور ، مير بار ديگر به شيراز آمد و تا پايان‏
عمر در شيراز بود .
ميرسد شريف از بيست سالگی به كار تدريس و تحقيق مشغول بوده ، مخصوصا
به تدريس فلسفه و حكمت اهتمام زياد داشت و حوزه درس قابل توجهی از
فضلا تشكيل داده بود .
گويند يكی از كسانی كه در حوزه درس او شركت می‏كرد خواجه لسان الغيب‏
حافظ شيرازی بود ، هرگاه در مجلس او شعر خوانده ميشد می‏گفت به‏