وانضوی الی لفيف الشعوبية وانحاز ، و عصمنی من مذهبهم الذی لم يجد عليهم
الا الرشق بالسنة اللاعنين و المشق بالسنة الطاعنين " .
تنها خدای را سپاس میگزارم كه مرا از دانشمندان فن ادب عربی قرار داد
و در سرشت من طرفداری از عرب را به وديعت نهاد ، بلطف خودش نخواست
كه من از ياران جدی آنها جدا و بركنار بمانم و در دام شعوبيه گرفتار آيم
. مرا حفظ كرد از مذهب شعوبيه كه سودی به آنها نبخشيد جز تير باران شدن
با زبان لعنت كنندگان و پاره پاره شدن با نيزه طعن زنندگان .
از جمله اخير زمخشری معلوم میشود كه شعوبيگری از نظر توده ايرانی آن
اندازه محكوم و مردود بوده است كه نصيب طرفدارش جز لعنت و نفرين و
ملامت نبوده است .
ثعالبی نيشابوری صاحب كتاب يتيمةالدهر ، متوفی در سال 429 هجری قمری
كه او نيز از اكابر و مفاخر علمای مسلمان ايران است ، مانند زمخشری ،
بلكه بيشتر و به حد افراط ، در مقدمه كتاب " سرالادب فی مجاری كلام
العرب " عليه شعوبيه و به نفع اعراب شعار میدهد و مانند يك عرب
متعصب از فضيلت و تقدم عرب بر غير عرب دم میزند .
پس از حمد وثنای الهی و درود بر پيامبر گرامی ، چنين میگويد :
هر كس خدا را دوست بدارد ، پيامبرش محمد مصطفی صلی الله عليه وآله
را نيز دوست میدارد ، و هر كس كه پيامبر را دوست بدارد عرب را دوست
میدارد و هر كه عرب را دوست بدارد زبان عربی را كه بهترين كتابها بر
بهترين انسانها به آن زبان نازل شده است دوست میدارد ، و هر كه زبان
عربی را دوست بدارد به آن اهتمام میورزد هر كس كه خداوند او را به اسلام
|