طبقه يازدهم
1 - فخرالدين ، محمدبن عمروبن الحسين الرازی معروف به امام فخر رازی . هم فقيه بود و هم متكلم و هم مفسر و هم فيلسوف و هم پزشك و هم خطيب . ذهنی فوقالعاده جوال داشت و در تبحر در علوم مختلف كم نظير است . در عين اينكه در افكار فلاسفه وارد است ، و تأليفاتی گرانبها در فلسفه دارد ، طرز تفكرش تفكر كلامی است نه فلسفی و سخت بر فلاسفه میتازد و در مسلمات فلسفه تشكيك مینمايد . در تنظيم و تبويب و تقرير مسائل حسن سليقه دارد ، صدرالمتألهين از اين نظر از او بسيار استفاده كرده است . مهمترين كتاب فلسفی او ( المباحث المشرقيه ) است ، شهرت بيشترش بواسطه تفسير مفاتيح الغيب است بر قرآن مجيد كه جای شايستهای در ميان تفاسير برای خود باز كرده است . برای وی در فلسفه استادی جز مجدالدين جيلی سابقالذكر سراغ نداريم و شايد بيشتر با مطالعه بر مسائل فلسفی دست يافته است . ولی شاگردان زيادی داشته است ، كه بعضیپاورقی : ( 1 ) عيون الانباءج 2 صفحه . 328 ( 2 ) عيونالانباءج 2 صفحه . 327 ( 3 ) تاريخ الحكماء ابن القفطی ص . 290 ( 4 ) عيون الانباءج 2 صفحه . 328