ايرانيان در يمن
در اوان تولد حضرت رسول صلی الله عليه و آله گروهی ايرانی در يمن ، عدن ، حضرموت ، و ساحل دريای سرخ زندگی میكردند ، و حكومت يمن را نيز در دست داشتند . قبل از بررسی در اين موضوع ناگزير هستيم برای روشن شدن مطلب علت مهاجرت و اقامت افراد ايرانی را در يمن بررسی كنيم تا موضوع بهتر قابل درك باشد . در زمان انوشيروان ، دولت حبشه از طريق دريا به يمن حمله آورد و حكومت اين منطقه را بر انداخت . سيف بن ذی يزن پادشاه يمن به دربار انوشيروان آمد تا از وی ياری جويد و حبشيان را از يمن بيرون كند . مورخين نوشته اند سيف مدت هفت سال در تيسفون ( مدائن ) اقامت نمود تا اجازه يافت كه با انوشيروان ملاقات كند ، سيف بن ذی يزن به انوشيروان گفت : مرا در جنگ با حبشيان ياری كن و گروهی از سربازان خود را با من بفرست تا مملكت خود را بگيرم . انوشيروان گفت : در آيين من روا نيست كه لشكريان خود را فريب دهم و آنها را به كمك افرادی كه با من هم عقيده نيستند بفرستم . پس از مشورت با درباريان و مشاورينش قرار شد كه گروهی از زندانيان محكوم به اعدام را همراه سيف بن ذی يزن به يمن بفرستند تا حبشيان را از آنجا اخراج كنند . اين رأی به تصويب رسيد ، و مورد عمل قرار گرفت . تعداد اين جماعت را در حدود هزار نفر نوشتهاند . و همين جماعت اندك توانستند حبشيان را كه عدد آنها از سی هزار هم بيشتر بود از پا در آورند و همه را هلاك كنند . فرماندهی ايرانيان در يمن به عهده شخصی به نام " وهرز " بود . پس از شكست حبشيان و مردن سيف بن ذی يزن ، همين " و هرز " ايرانی كه