ابن بطوطه متوفی 779 هجری جهانگرد معروف مراكشی در سال 746 هجری موقع
مسافرت به چين از سامودرا ديدن نمود و در آن هنگام سلطان ملك ظهير ،
نوه ملك صالح ، پادشاه آن ناحيه بود ، وی میگويد از استقرار دين اسلام در
آن زمان تقريبا يك قرن میگذشت ، و از تواضع و زهد و دينداری سلطان كه
مانند مردم آنجا پيرو مذهب شافعی بود مطالبی در سفرنامه پر ارج خود
نوشته است . ملك ظهير مجالس بحث و جدال درباره مطالب دينی و قرائت
قرآن با حضور علما و متكلمين ترتيب داده بود و پياده به نماز جمعه
میرفت و گاه بيگاه با كفار نواحی داخلی میجنگيد .
در مقاله نامبرده سپس درباره نه نفر كه به مقدسين نهگانه معروفند و
اسلام را در اندونزی ترويج كردند سخن میراند ، آنگاه میگويد يكی از آنها
به نام " سه سيتی جنار " عقايد صوفيانهای نظير عقائد حلاج داشته و مورد
انكار ديگران بوده است و سپس اينچنين به سخن خود ادامه میدهد .
اگر چه عقائد سهسيتی با عقائد حلاج ايرانی كاملا شباهت دارد ، ولی اين
امر دليل نمیشود كه اسلام از طريق ايران به جاوه آمده باشد . اما به طور
مسلم میتوان گفت اسلامی كه در جاوه رواج دارد از ايران به هند غربی و
سپس به سوماترا آمده است برای تأييد مطلب فوق مثال ديگری نيز میتوان
آورد ، از اين قرار كه روز دهم ماه محرم ، شيعيان به خاطر روز شهادت
حسين بن علی عليهالسلام عزاداری میكنند و مجالس سوگواری ترتيب میدهند .
در اندونزی نيز غذايی تهيه میكنند به نام " بوبود سورا " كه شايد از
لغت عاشورای ايرانی كه همانا دهم ماه محرم میباشد گرفتهاند . در جاوه
نيز محرم را سورا نامند . نفوذ بارز شيعه را در ناحيه اتجه وا قع در شمال
سوماترا میتوان مشاهده كرد و در آنجا محرم را ماه حسن حسين میگويند . . .
از دلائل ديگری كه در اثبات نفوذ اسلام از راه ايران به اندونزی میتوان
ذكر كرد ، اين است كه در اندونزی هنگام
|