شيرازی ( 1 ) و آقای جلالالدين همائی استاد دانشگاه تهران از شاگردان
اويند . حكيم خراسانی در وارستگی و پاكی كم نظير بود و مانند جهانگيرخان
و آخوند كاشی تا آخر عمر مجرد زيست در سال 1355 درگذشت .
پس از درگذشت حكيم خراسانی ، در اصفهان دو نفر ديگر بودند كه اين شمع
را روشن نگه میداشتند : مرحوم حاج آقا صدر كوپائی و مرحوم شيخ محمود مفيد
. با درگذشت اين دو نفر اين چراغ چهارصدساله تقريبا به خاموشی گرائيد .
7 - حاج شيخ محمد حسين غروی اصفهانی . در تقوا و علم ، منقولا و معقولا
يگانه بود ، در سال 1296 در نجف متولد شد ، پدرش بازرگانی بود متدين
مقيم كاظمين ، مرحوم اصفهانی تا نزديك به بيست سالگی در كاظمين مقيم
بود ، و تحصيل میكرد بعد به نجفمشرف شد و در درس مرحوم آخوند ملامحمد
كاظم خراسانی حاضر شد و تا پايان عمر استاد ( 1329 ) ادامه داد .
وی در علوم معقول ، شاگرد مرحوم ميرزا محمد باقر حكيم اصطهباناتی است
. مرحوم اصفهانی تأليفات زيادی در فقه و اصول دارد و انديشهاش هم اكنون
جزء انديشههای زندهای است كه در ميان علما و فضلاء حوزههای درس فقه و
اصول مطرح است . منظومهای در فلسفه دارد بسيار عالی به نام تحفةالحكيم ،
رسالهای هم در معاد نوشته است . حضرت استاد ناالعلامه آقای طباطبائی
مدظلهالعالی در سالهای ميان 1354 1344 از محضر اين بزرگ بهرههای فراوان
برده و افتخار شاگرديش را دارند معظمله در سال 1361 با سكته مغزی
درگذشت ( 2 ) .
پاورقی :
( 1 ) مرحوم آقای حاج ميرزا علی آقا شيرازی رضوانالله عليه ، از نظر
سنی ظاهرا تفاوت چندانی با حكيم خراسانی نداشته و با معظم له و آقای حاج
آقا رحيم ارباب ، يگانه يادگار سلف صالح ، دوستيی در كمال صميميت
داشتهاند ، ولی نظر به اينكه فلسفه را در بزرگسالی تحصيل كرده از محضر
دوست صميميش بهرهمند شده است .
( 2 ) مقدمه مرحوم شيخ محمدرضا مظفر كه از شاگردان معظمله بود بر
تعليقه معظم له بر مكاسب شيخ انصاری .