مولوی در مثنوی گفتههای او را طرح و شرح میكند در نيمه اول قرن ششم
درگذشته است .
د - احمد جامی ، معروف به ژنده پيل ، از مشاهير عرفا و متصوفه است
قبرش در تربت جام نزديك سرحد ايران و افغانستان معروف است . از
اشعار او در باب خوف و رجا اين دو بيتی است :
غره مشو كه مركب مردان مرد را
|
در سنگلاخ باديه پيها بريدهاند
|
نوميد هم مباش كه رندان جرعه نوش
|
ناگه به يك ترانه به منزل رسيدهاند
|
و هم او در رعايت اعتدال در امر انفاق و امساك گفته است :
چون تيشه مباش و جمله برخود متراش
|
چون رنده زكار خويش بیبهره مباش
|
تعليم زاره گير در كار معاش
|
چيزی سوی خود ميكش و چيزی ميپاش
|
احمد جامی در حدود سال 536 درگذشته است .
ه - عبدالقادر گيلانی ، تولدش در شمال ايران بوده و در بغداد نشو و نما
يافته و در همانجا دفن شده است ، بعضی او را اهل ( جيل ) بغداد
دانستهاند نه اهل ( جيلان ) ( گيلان ) از شخصيتهای جنجالی جهان اسلام است
. سلسله قادريه از سلاسل صوفيه منسوب به او است ، قبرش در بغداد معروف
و مشهور است ، او از كسانی است كه دعاوی و بلند پروازيهای زياد از او
نقل شده است . وی از سادات حسنی است ، در سال 560 يا 561 درگذشته است
.
و - شيخ روزبهان بقلی شيرازی كه به ( شيخ شطاح ) ، معروف است . زيرا
شطحيات زياد میگفته است . اخيرا بعضی كتب او وسيله مستشرقين چاپ و
منتشر شده است . اين مرد در سال 606 درگذشته است .
قرن هفتم
اين قرن عرفای بسيار بلند قدری پرورانده است ، ما عدهای از آنها را به
ترتيب تاريخ وفاتشان نام میبريم .