قبل از هر چيز خود را مواجه با طرد تام و تحقير همه جانبه قدرت مسلط
ديده‏اند ، واكنش ايشان تحسين خود و مداحی از خويش است ، به جای تصديق‏
بی قيد و شرط فرهنگ اروپايی ، تصديق بی قيد و شرط فرهنگ آفريقايی به‏
كرسی می‏نشيند . بطور كلی شعرای سياه ستا اردوهای پير و فرسوده را در
برابر آفريقای جوان ، عقل غم افزا را در برابر شعر ، و منطق ستمگر را در
برابر طبيعت پر جوش و خروش قرار می‏دهند . در يك سر خشونت است و
تشريفات و شك گرايی و در سوی ديگر بی غل و غشی و شور وحدت و آزادی ،
زمين باروری

پاورقی :
5 - تيبورمند : جهانی ميان ترس و اميد .
6 - de la culture nationale : Les damnees de la terre : Frantz Fanon