و غيره ( 1 ) .
كريستن سن در فصل دوم كتاب خويش می‏نويسد :
روحانيون در روابط خود با جامعه وظائف متعدد و مختلف داشته‏اند از
قبيل اجراء احكام طهارت و اصغاء اعترافات گناهكاران و عفو و بخشايش‏
آنان و تعيين ميزان كفارات و جرائم و انجام دادن تشريفات عادی هنگام‏
ولادت ، و بستن كستيك ( كمربند مقدس ) و عروسی و تشييع جنازه و اعياد
مذهبی . . . روزی چهار بار بايستی آفتاب را ستايش و آب و ماه را
نيايش نمود . هنگام خواب و برخاستن و شستشو و بستن كمربند و خوردن غذا
و قضای حاجت و زدن عطسه و چيدن ناخن و گيسو و افروختن چراغ و امثال آن‏
بايستی هر كسی دعايی مخصوص تلاوت كند . آتش اجاق هرگز نبايستی خاموش‏
شود و نور آفتاب نبايستی بر آتش بتابد . و آب با آتش نبايستی ملاقات‏
نمايد و ظروف فلزی نبايستی زنگ بزند زيرا كه فلزات مقدس بودند .
اشخاصی كه به جسد ميت و بدن زن حائض يا زنی كه تازه وضع حمل كرده‏
مخصوصا اگر طفل مرده از او به وجود آمده باشد دست می‏زدند بايستی در حق‏
آنها تشريفاتی اجراء كنند كه بسی خستگی آور و پر زحمت بود . اردای ويراز
كه از اوليای دين زردشتی است ( 2 ) هنگام مشاهده جهنم در ميان معذبين‏
مثل قاتل و لواط و كافر و جانی ، افرادی را هم ديد كه به سبب استحمام در
آب گرم و آلودن آتش و آب به اشياء پليد و سخن گفتن در حين تناول طعام‏
و گريستن بر اموات و راه رفتن بدون كفش در رديف ساير

پاورقی :
( 1 ) كريستن سن اينها را از بيرونی نقل می‏كند .
( 2 ) اردای ويرافنامه كتابی است كه مكاشفه يا معراجنامه اين روحانی‏
زردشتی به شمار می‏رود .