سليمان بن صرد كه در آن زمان زندگی میكرده و از اوضاع و احوال سياسی
بخوبی اطلاع داشته است حركت امام حسين ( ع ) را از مدينه بمكه بعنوان
يك حركت دفاعی در مقابل تهاجم حكومت يزيد تشخيص داده و اين دليل
بسيار روشنی است كه حركت امام در مرحله اول قبل از هر چيز دفاع و
مقاومت اجتناب ناپذيری بوده است در مقابل تهاجم حكومت .
به هيچ وجه دليل نيست ، بلكه جمله بالا دليل بر تمرد و مخالفت امام با
حكومت طاغيه وقت است ، و لازمه مخالفت اين است كه آنها هم متعرض
امام میشدند ، و امام از گزند تعرض آنها به مكه رفت .
صفحه 190 :
در اينجا امام در ضمن جوابی كه بابن عباس داد فرمود :
" « يا ابن عباس فما تقول فی قوم اخرجوا ابن بنت رسول الله من وطنه
و داره و موضع قراره و مولده و حرم رسوله و مجاورش قبره و مسجده و موضع
مهاجرته و تركوه خائفا مرعوبا لا يستقر فی قرار و لا يأوی الی وطن يريدون
بذلك قتله و سفك دمه » " .
يعنی " ای ابن عباس تو چه میگوئی درباره مردمی كه فرزند دختر پيغمبر
خدا را از وطن خود و از حرم رسول خدا ( ص ) و مجاورت قبر و مسجد و محل
هجرت او بيرون كردند ، مردمی كه فرزند پيغمبر را بوحشت انداختهاند كه
نه قدرت دارد در محلی آرام گيرد و نه میتواند در وطن خود مأوی گزيند ،
اينان با اين وضع میخواهند مرا بكشند و خونم را بريزند " .
اين سخنان امام بخوبی دلالت میكند كه آنحضرت با وحشت از
|