امام هم فرمود : « لا يخفی علی الامر » . در جواب " فرزدق " فرمود كه
اگر كارها بر وفق آنچه میخواهيم انجام گيرد خدا را شكر میكنيم « و ان حال
القضاء دون الرجاء فلن يتعد ( يعتد ) من كان الحق نيته و التقوی سريرته »
( 1 ) . به علاوه از امام جملههائی شنيده شده است در بين راه كه نشان
میدهد امام اين سفر خود را سفر سلامت نمیدانسته است . اگر خطبه « خط
الموت علی ولد آدم » . . . و جمله : « و ان من هوان الدنيا ان رأس يحيی
بن زكريا اهدی الی بغی من بغايا بنیاسرائيل ، » ( 2 ) و همچنين خواب
معروف « ان الله شاء ان يراك قتيلا » ، يا : « ان لك درجة عندالله لن
تنالها الا بالشهادش » اصل قابل اعتمادی داشته باشد كه ديگر مطلب خيلی
واضح است .
د - آيا امام از اول به قصد كربلا حركت كرد يا نه ؟ و اگر فرضا به قصد
كربلا حركت نكرد ، آيا به قصد كشته شدن و با علم به كشته شدن حركت كرد
يا نه ؟
از نظر تاريخی نمیتوان اثبات كرد كه امام به قصد كربلا و يا با علم به
كشته شدن حركت كرد ، بلكه از نظر تاريخ كه ظواهر قضايا را نقل میكند ،
امام به طرف كوفه و قصد كوفه حركت كرد و در اثر برخورد با " حر " و
اجازه ندادن " حر " كه امام از حوزه عراق خارج شود و حاضر نشدن امام كه
تحت الحفظ " حر " به كوفه برود ، راهی را به طرف غرب و چپ جاده
پيش
پاورقی :
1 - [ و اگر قضای الهی مانع رسيدن ما به آرزويمان شود ، البته آنكس كه
نيتش حق بوده و باطنش به تقوا آراسته باشد متجاوز به حساب نيايد ] .
2 - [ مرگ بر فرزند آدم جای دارد . . . و از پستی دنياست كه سر
مبارك يحيی بن زكريا به نزد يكی از بدكاران بنی اسرائيل هديه گرديد ] .