می نويسد به نام " روضة الشهداء " . ] اين مرد واعظ است و چون اهل‏
سبزوار و بيهق بوده و آنجا مركز تشيع بوده ذكر مصيبت هم می‏كرده است .
اين مرد تا توانسته ساخته و پرداخته و حتی اسمهايی در اين كتاب هست از
اصحاب و از مخالفين كه معلوم است مجعول است و ظاهرا از خود ساخته .
بعد اين كتاب چون فارسی بوده به دست مرثيه خوان‏ها می‏افتد و سند و مدرك‏
آنها می‏شود كه اين كتاب را از رومی خ وانده‏اند و به همين مناسبت آنها
را روضه‏خوان گفته‏اند ، و اين كتاب بعد بجای همه كتابهای درست ، منبع و
مأخذ روضه‏های دروغ شده است . اين كتاب در اواخر قرن نهم يا اوايل قرن‏
دهم نوشته شده است زيرا ملا حسين كاشفی در 910 وفات كرده است . بعد در
اواخر قرن سيزدهم و اوايل قرن چهاردهم كتاب ديگری كه صد چوب به سر آن‏
كتاب زده به نام " اسرار الشهادش " نوشته و چاپ می‏شود و كار را
می‏رساند به آنجا كه رسانده‏اند . البته كتابهايی از قبيل " محرق القلوب‏
" نيز بی تأثير نبوده‏اند .
تحريفهای لفظی از قبيل : داستان ليلی و علی اكبر ، داستان عروسی قاسم ،
داستان آب آوردن حضرت ابی الفضل در كودكی برای امام حسين ، آمدن زينب‏
در حين احتضار به بالين ابا عبدالله ( ع ) ، عبور اسرا در اربعين از كربلا
، عدد مقتولين ، هاشم بن عتبه با نيزه هجده ذرعی ، روز عاشورا 72 ساعت‏
بود ، امام حسين بازی شاهان از مكه خارج شد ، بی خبر بودن امام سجاد ( ع‏
) از وقايع ، افسانه اسب آوردن زينب برای ابا عبدالله و بوسيدن گلوگاه‏
آن حضرت ، بيهوش شدن امام سجاد ( ع ) و امام صادق ( ع ) .