طرف ورق را مطالعه كردهايم ، از آن نظر مطالعه كردهايم كه داستان جنائی
است . اكنون میخواهيم صفحه ديگر را مطالعه كنيم . گفتيم كه بعضیها نظير
" محمد مسعود " مدعی هستند كه روش مسيحيان بر روش ما ترجيح دارد كه
شهادت و فداكاری مسيح را جشن میگيرند ولی ما [ شهادت حسين ( ع ) را ]
عزا میگيريم ، آنها شهادت را موفقيت و ما شكست میدانيم . اينها اشتباه
میكنند ، نمیدانند كه مسيحيت كه جشن میگيرد اولا از نظر شخصی مسئله را
مورد مطالعه قرار میدهد و اسلام از نظر اجتماع .
از نظر شخصی ما هم موفقيت میدانيم . و به علاوه آنها از آن نظر جشن
میگيرند كه شهادت را فدای گناهان میدانند . جشن میگيرند كه عيسی كشته شد
و با كشته شدن او از زير بار سنگين گناه درآمديم ، و مسلمان واقعی
نمیتواند چنين فكری داشته باشد .
اكنون میخواهيم ببينيم چگونه شخصيت حسين ( ع ) يك شخصيت حماسی است
، و چگونه كلماتش حماسه است ، و چگونه حادثه كربلا يك حادثه حماسی است
؟
اول بايد عرض كنيم كه اين حادثه كه عرض میكنم در آن تحمل است ،
صلابت است ، غيرت است ، دفاع از ايده و مسلك و فداكاری است ، شهادت
است ، و با ساير حماسهها فرق [ دارد . ] اين يك حماسه مقدس و يك
حماسه مطلق است . م طلق است يعنی به خاطر يك قوم و يك ملت بخصوص
نيست ، برای انسانيت است ، بالاتر در راه خدا است ، يعنی در راه
هماهنگی با
|