پاورقی : 1 - بيعتی كه امام حسين را بدان مكلف میكردند ، تصويب ولايت عهد بود ، با بيعت علی ( ع ) و ائمه ديگر كه تسليم را اكثريت خاطی بود فرق داشت . 2 - بعدها منكراتی كه موجب نهی از منكر و قيام شد شرح داده خواهد شد ، ولی جمله : و اسير بسيرش جدی و ابی » با توجه به آنچه در آن ايام به نام سيره شيخين مطرح بوده كه علی و خاندانش آنرا قبول نداشتهاند ، عطف به انحرافاتی هم كه از زمان شيخين شروع شده هست ، از قبيل تقسيم [ بيت المال ] به غير سويه ، و از قبيل تحقير نماز به عنوان خير العمل ، و از قبيل مطلق اجتهادهای ( به اصطلاح ) روشنفكرانه عمر . دو جريان انحرافی وجود يافت يكی عمری و ديگر عبدالله عمری . انحراف عمری ، اقبال به جهاد منهای عبادت ، يعنی سنگين كردن كفه برونگرائی و عملی عينی و سبك كردن كفه معنوی بود . انحراف عبدالله عمری ، بر عكس ، سنگين كردن كفه عبادت و تحقير كارهای سخت دنيائی و جهادی بود كه در نتيجه نه جهاد ، جهاد بود
و نه نماز ، نماز. اما امام حسين در شب عاشورا : لهم دوی كدوی النحل، و در روز عاشورا ذكرت الصلاش جعلك الله من المصلين » .