سيدالشهدا عليه السلام ، عظمت روح و سلب آسايش از بدن
1 - " متنبی " میگويد :
و اذا كانت النفوس كبارا
|
تعبت فی مرادها الاجسام
|
( 1 )
به طور كلی روحيههای كوچك چون از خود درد ندارند و هدف ندارند ( همه
دردها و هدفهايشان درخواستههای جسمانی خلاصه میشود ) و ايده آل ندارند ،
تنها را به زحمت نمیاندازند ، به لقمهای كه به دريوزگی تحصيل میكنند
قناعت میكنند ، اما روحيههای بزرگ هميشه تن را به حركت وامیدارند و در
زحمت و بلاقرار میدهند ، فرقشان شكافته و سرشان بريده میشود . به همين
جهت شهادت برای آنها افتخار است ، كه نشانه عظمت نفس آنها است . [
در ] اينگونه اشخاص كه روحشان از جسمشان بزرگتر است كار بدن دشوار است
. بدن علی اگر میخواهد با روح علی بسازد بايد با نان جوين و شب
زندهداریها بسر برد ، احيانا از ناحيه خود علی مجازات ببيند و سر را توی
تنور ببرد . تن حسين اگر بخواهد با روح حسين همدم باشد بايد آماده تشنگی
بی اندازه باشد ، آماده زير
پاورقی :
1 [ وقتی نفس كسی بلند مرتبه بود تن او در راه مراد آن به زحمت
میافتد ] .