در چنين شرائطی امام حسين ( ع ) از فداكاری و جانبازی سخن می‏گويد و به‏
ياران خود بيدار باش ميزند .
اين توجيه با لحن قاطع خطبه سازگار نيست .
صفحه 154 :
حقيقت اينست كه امير المؤمنين ( ع ) وقتی كه عازم پيكار با معاويه‏
می‏شود تمام نيروی خود را بكار ميبرد كه معاويه را از زمين بردارد ، و هر
چه فعاليت می‏كند فقط برای همين منظور است و هرگز برای كشته شدن بيرون‏
نميرود و برای شهيد گشتن فعاليت نمی‏كند .
سخن در فعاليت برای كشته شدن نيست .
صفحه 156 :
از آنچه گفتيم روشن شد كه امام حسين ( ع ) از آنوقت كه تصميم گرفت‏
بكوفه برود هر چه فعاليت كرده است در درجه اول بمنظور مقاومت و تشكيل‏
حكومت صد در صد اسلامی و زنده كردن سنت پيغمبر بوده و هيچگاه برای كشته‏
شدن فعاليت نكرده و بدين منظور حركت نفرموده است .
خيلی عجيب است !
صفحه 157 :
ولی بعضی افراد چون در زمان بعد از وقوع حادثه كربلا زندگی می‏كنند بطور
نا خودآگاه فكرشان از اول متوجه شهادت امام می‏شود و فقط آن سخنانی را كه‏
درباره شهادت آنحضرت است مورد توجه قرار