سليمان بن صرد كه در آن زمان زندگی می‏كرده و از اوضاع و احوال سياسی‏
بخوبی اطلاع داشته است حركت امام حسين ( ع ) را از مدينه بمكه بعنوان‏
يك حركت دفاعی در مقابل تهاجم حكومت يزيد تشخيص داده و اين دليل‏
بسيار روشنی است كه حركت امام در مرحله اول قبل از هر چيز دفاع و
مقاومت اجتناب ناپذيری بوده است در مقابل تهاجم حكومت .
به هيچ وجه دليل نيست ، بلكه جمله بالا دليل بر تمرد و مخالفت امام با
حكومت طاغيه وقت است ، و لازمه مخالفت اين است كه آنها هم متعرض‏
امام می‏شدند ، و امام از گزند تعرض آنها به مكه رفت .
صفحه 190 :
در اينجا امام در ضمن جوابی كه بابن عباس داد فرمود :
" « يا ابن عباس فما تقول فی قوم اخرجوا ابن بنت رسول الله من وطنه‏
و داره و موضع قراره و مولده و حرم رسوله و مجاورش قبره و مسجده و موضع‏
مهاجرته و تركوه خائفا مرعوبا لا يستقر فی قرار و لا يأوی الی وطن يريدون‏
بذلك قتله و سفك دمه » " .
يعنی " ای ابن عباس تو چه می‏گوئی درباره مردمی كه فرزند دختر پيغمبر
خدا را از وطن خود و از حرم رسول خدا ( ص ) و مجاورت قبر و مسجد و محل‏
هجرت او بيرون كردند ، مردمی كه فرزند پيغمبر را بوحشت انداخته‏اند كه‏
نه قدرت دارد در محلی آرام گيرد و نه می‏تواند در وطن خود مأوی گزيند ،
اينان با اين وضع می‏خواهند مرا بكشند و خونم را بريزند " .
اين سخنان امام بخوبی دلالت می‏كند كه آنحضرت با وحشت از