اندازه قدرت ظهور و بروز دارد .
معمولا اهل منبر وقتی كه میخواهند قضيه كربلا را بزرگ كنند جنبه فاجعه
بودن و ظلم و ستمها را بزرگ میكنند ، در جستجوی پيدا كردن و حتی جعل
كردن فاجعههايی هستند ، با بيانهای مختلف و تشبيهات و مجسم ساختنها
جنبه فاجعه بودن را تقويت میكنند و حال آنكه ما بايد از خود بپرسيم
بزرگی حادثه كربلا از چه نظر است ؟ آيا از نظر فجيع بودن است ؟ قطعا اين
فاجعه ، فاجعه كم نظيری است چنانكه ابوريحان بيرونی در " الاثار الباقية
" به نقل " نفس المهموم " گفته و همچنين ديگران ، ولی فاجعه عظيم و
شايد عظيمتر از اين در دنيا زياد بوده . خود فاجعه مدينه كمتر از فاجعه
كربلا نبوده . عظمت مطلب از لحاظ سيد الشهدا و ياران آن حضرت است نه
از لحاظ ابن زياد و ابن سعد و اتباع و اشياع آنها ، عظمت سعادت است نه
عظمت شقاوت . كربلا بيش از آن اندازه كه نمايشگاه شقاوت و بدی و ظهور
پليدی بشر باشد نمايشگاه روحانيت و معنويت و اخلاق عالی و انسانيت است
ولی اهل منبر كمتر به آن جنبه توجه دارند ، و به عبارت ديگر در اين قضيه
از آن جنبه بايد نگاه كرد كه اباعبدالله و اباالفضل و زينب قهرمان
داستانند نه از آن جهت كه شمرو سنان قهرمان داستانند .
|