لفظی و شكلی مربوط به حوادث و جرياناتی كه بوده است ، دچار يك سلسله‏
تحريفهای مهمتر در ناحيه روح و معنی و تفسير و توجيه گرديده است .
می‏دانيم امام حسين نهضتی كرده است كه شرائط سه گانه عظمت را دارا
بوده است .
الف - مقدس بودن هدف و شخصی نبودن آن ، به خاطر انسانيت بودن آن كه‏
توأم با فداكاری و گذشت از منافع فردی بوده است . به همين دليل بشريت‏
اينگونه افراد را كه مرز ميان خود و ديگران را شكسته‏اند از خود می‏داند و
خود را از آنها می‏داند ، او را فدای امت و مصالح امت می‏بيند .
ب - اينكه توأم بوده با يك بصيرت قوی و نافذ ، و آنچه ديگران در
ظاهر نمی‏ديد ند او در پشت پرده می‏ديده است . آنچه ديگران در آينه‏
نمی‏ديدند ، او در خشت خام می‏ديده است . به عبارت ديگر از محيط خودش‏
پيش بود .
ج - اينكه نوری بوده كه در ميان يك ظلمت كامل درخشيده است به شرحی‏
كه قبلا گفته‏ايم .
از طرف ديگر اولياء دين سخت توصيه كرده‏اند به مردم راجع به اخبار اين‏
حادثه و عزاداری دائم و زيارت تربت او .
در اينجا سخن اينست كه امام چرا نهضت كرد و بعد چرا پيشوايان اسلام‏
توصيه كردند كه اين حادثه زنده بماند .
تحريفی كه در اصل حادثه رخ داد اين بود كه [ گفتيم امام حسين ] كفاره‏
گناه امت را بدهد و سنگر گنهكاران باشد ، بيمه كند معصيتكاران را .