ضد خدايی و ضد دينی او داشته است .
كسانی كه اين فكر را تبليغ كرده و می‏كنند ، خيال كرده‏اند كه علت اينكه‏
در دين يك سلسله چيزها از قبيل شراب و قمار و زنا و ظلم و غيره نهی شده‏
اين است كه اين امور سعادت و خوشبختی و بهجت می‏آورد و دين با خوشی و
بهجت مخالف است و خدا خواسته او در دنيا خوشی و سعادت و مسرت نداشته‏
باشد تا بتواند در آخرت خوشبخت باشد ! و حال اينكه امر ، درست برعكس‏
اين است .
اين جلوگيريها و محدوديتها به خاطر اين است كه اين امور موجب بدبختی‏
و تيرگی زندگی می‏گردد . اگر خدا گفت شراب مخور ، معنايش اين نيست كه‏
اگر شراب بخوری در دنيا خوشبخت می‏شوی و خوشبختی دنيا با خوشبختی آخرت‏
ناسازگار است ، بلكه چون شراب موجب بدبختی است ، هم در دنيا و هم در
آخرت از آن جلوگيری شده است . تمام محرمات اينچنين اند ، يعنی اگر
موجب بدبختی نبودند حرام نمی شدند .
و همچنين در مورد واجبات ، يعنی واجبات چون موجب خوشبختی هستند و در
همين زندگی دنيا نيز اثر نيك دارند ، واجب شده‏اند ، نه اينكه واجب‏
شده‏اند تا قدری از خوشبختی دنيا بكاهند .
قرآن با كمال صراحت فوايد و مصالح واجبات و مضار و مفاسد محرمات را
توضيح می‏دهد . مثلا در دو آيه نيروبخشی نماز و روزه را بيان می‏كند ،
می‏فرمايد :
« استعينوا بالصبر و الصلاه و انها لكبيره الا علی الخاشعين »( 1 ) .

پاورقی :
. 1 بقره / . 45