يعنی او آزاد است ، می‏خواهد راه صحيح را انتخاب كند و می‏خواهد راه‏
كفران نعمت را انتخاب كند .
باز قرآن می‏فرمايد :
« من كان يريد العاجلة عجلنا له فيها ما نشاء لمن نريد ثم جعلنا له‏
جهنم يصليها مذموما مدحورا 0 و من اراد الاخره و سعی لها سعيها و هو مؤمن‏
فأولئك كان سعيهم مشكورا 0 كلا نمد هؤلاء و هؤلاء من عطاء ربك و ما كان‏
عطاء ربك محظورا »( 1 ) .
هر كه به نعمتهای زودگذر بسنده كند ، از آن نعمتها هر چه خواهيم به هر
كس كه خواهيم زود دهيم و سپس جهنم را برای او قرار دهيم كه در آن داخل‏
شود نكوهيده و دور از رحمت . و هر كس كه خانه عاقبت خواهد و برای آن‏
به مقدار لازم و شايسته كوشش كند و مؤمن باشد ، پس اينان كوشش شان‏
قدردانی خواهد شد . همه را آن گروه و اين گروه را از بخشش پروردگارت‏
مدد كنيم ، و عطای پروردگارت منع شدنی نيست .
آری ، اين است منطق قرآن . قرآن هيچ منافاتی ميان قضای عام الهی و
حريت و اختيار انسان نمی بيند . از نظر برهانی و فلسفی نيز در جای خود
ثابت شده است كه ميان ايندو منافاتی نيست . اما اين فيلسوفان قرن‏
بيستم خيال كرده‏اند كه تنها اگر خدا را نپذيرند آزادند ، آن هم بدين معنی‏
كه در اين صورت می‏توانند رابطه اراده خود

پاورقی :
. 1 اسراء / 18 - . 20