پست خدايی
پس عمده اين است كه به اصطلاح ، مقام الوهيت را تشخيص دهيم و جا و مقام و پست خدايی را بشناسيم . آيا جای خدا در هستی و مقام الوهيت در عالم وجود اين است كه او را در رديف يكی از موجودات عالم وجزئی از عالم بدانيم و در ميان كارهای جهان كاری را به او اختصاص دهيم و به اصطلاح تقسيم كار به عمل آوريم ، آنگاه در تشخيص كار مخصوص خدا كه چيست و چگونه است برويم ببينيم در ميان آثار و معلولات كدام اثر است كه علت و سبب آن بر ما مجهول است و هر جا علت و سبب ، مجهول بود بگوييم اين يكی ديگر كار خداست ؟ نتيجه اين طرز تفكر اين است كه خدا را در ميان مجهولات خود جستجو كنيم . طبعا هر چه بر معلومات ما افزوده میگردد و از مجهولات ما كاسته میشود ، منطقه خداشناسی ما محدودتر میگردد تا جايی كه اگر فرض كنيم جميع مجهولات بشر يك روز حل شود ، ديگر جايی برای خدا و خداشناسی باقی نمی ماند . طبق اين طرز تفكر ، تنها برخی موجودات جهان آيت و حكايت و آينه وجود خداوند میباشند و آنها همان موجوداتی هستند كه علل آنها مجهول است ، اما موجودات شناخته شده از نظر اسباب و علل ، از قلمرو آيت و معرف بودن ذات پروردگار خارجاند .