نقل میكنيم ولی با اينكه عقل حكم میكند كه از مشاهده چنين دور نمائی بر
خود بلرزيم ، چون جزئی از وجودمان از آن لذت ميبرد و شكافی عميق روح ما
را بدو قسمت سالم و ناسالم تقسيم میكند ، برای جلوگيری از بدبختی تصميم
قاطعی نمیگيريم " .
چه تصميمی ؟ مگر بشر قادر است چنين تصميمی بگيرد ؟
هم او میگويد : " دوره بوجود آمدن انسان نسبت بدوره تاريخی طولانی ،
ولی نسبت بدورههای زمين شناسی كوتاه است . تصور میكنند انسان يك
ميليون سال است كه بوجود آمده ، اشخاصی هستند و از آن جمله اينشتاين كه
بزعم آنها بسيار محتمل است كه انسان دوره حيات خود را طی كرده باشد و
در ظرف سنين معدودی موفق شود با مهارت شگرف علمی خود ، خويشتن را
نابود كند " .
انصافا اگر بر اساس علل مادی و ظاهری قضاوت كنيم اين بدبينیها بسيار
بجا است . فقط يك ايمان معنوی ، ايمان به " امدادهای غيبی " و اينكه
جهان را صاحبی باشد خدانام لازم است كه اين بدبينیها را زايل و تبديل به
خوشبينی كند و بگويد بر عكس ، سعادت بشريت ، رفاه و كمال بشريت ،
زندگی انسانی و زندگی مقرون به عدل و آزادی و امن و خوشی بشر ، در آينده
است و انتظار بشر را میكشد .
اگر اين بدبينی را بپذيريم واقعا مسأله صورت عجيب و مضحكی بخود
میگيرد ، مثل بشر مثل طفلی میشود كه در اولين لحظهای كه قادر میشود چاقو
بدست
|