بودهاند كه در بيابانی بر تشنهای ببارد ، مصداق قول خدا بودهاند :
" « و نريد ان نمن علی الذين استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمة و
نجعلهم الوارثين . »" خداوند بواسطه وجود آنها بر بيچارگان و مظلومان
منت نهاد و آنها را برای نجات اين خوار شمردهشدگان مبعوث فرمود .
علی عليه السلام عصر و زمينه بعثت رسول اكرم را اينطور توصيف میفرمايد
: " « أرسله علی حين فترش من الرسل و طول هجعة من الأمم و انتقاض من
المبرم و انتشار من الامور و تلظ من الحروب و الدنيا كاسفة النور ظاهرش
الغرور علی حين اصفرار من ورقها و اياس من ثمرها » " يعنی خداوند او را
در دورهای مبعوث فرمود كه فترت و فاصلهای در آمدن پيامبران رخ داده بود
، ملتها در خوابی گران و طولانی فرو رفته بودند ، كارها پراكنده ، تنور
جنگها داغ بود . جهان را تاريكی فرا گرفته و غرور و فريب در آن نمايان
بود . برگ درخت بشريت بسوی زردی گرائيده اميدی به ميوه اين درخت
نمیرفت .
پيامبران معمولا در مواقعی ظهور كردهاند كه بشريت و لااقل محيط اجتماعی
ظهور آنها در يك پرتگاه خطرناكی قرار داشته و آنها سبب نجات و اصلاح
اجتماع خود شدهاند . قرآن كريم خطاب بمردم عصر رسول اكرم چنين میفرمايد
: " « و كنتم علی شفا حفرش من النار فأنقذكم منها »" شما در پرتگاه
سقوط در آتش بوديد كه خداوند ( بوسيله رسول مكرم ) شما را از آن نجات
داد .
میگويند : " عند انتهاء الشدش تكون الفرج " . شدت كه
|