حساستر است ، فعلا مجال بحث درباره اين جهت نيست .

ابراهيم ، رهبر و امام

قرآن درباره ابراهيم حرف عجيبی می‏زند و می‏گويد : " « و اذ ابتلی‏
ابراهيم ربه بكلمات »" . . .
خداوند ابراهيم را در مراحل بسيار مورد آزمايش قرار داد و ابراهيم از
اين آزمايشها پيروز بيرون آمد .
ابراهيم از پيغمبرهائی است كه سرگذشت عجيبی دارد و آزمون‏ها برايش‏
پيش آمده و در همه آنها كمال موفقيت و پيروزی را داشته است .
در ميان قوم بابل به نبوت مبعوث شد و يك تنه با عقائد منحط و شرك‏
آميز قوم خود كه همه را فرا گرفته بود مبارزه كرد ، همه بتها را باستثنای‏
بت بزرگ شكست . تبر بت شكنی را به گردن بت بزرگ انداخت ، به علامت‏
اينكه بت ها با يكديگر نزاع كرده و بت بزرگ ساير بتها را به اين روز
انداخته است .
ابراهيم با اين كار خود نيروی فطری عقلی خفته مردم را بيدار كرد . زيرا
فطرتا درك می‏كنند كه ممكن نيست ، جمادات با يكديگر به نزاع برخيزند ،
همين جا به خود می‏آيند كه پس چرا انسان عاقل شاعر مدرك ، سر به آستان‏
اين موجودات لا يشعر فرود آورد . ابراهيم مكرر مورد غضب و خشم نمرود
قرار گرفت تا آن جا كه او را در گودالی ، حتی می‏توان گفت در دريائی ،
از آتش انداختند ولی او از سخن خود دست بر نمی‏داشت . ابراهيم‏