دقيقترين كلمهای كه بر كلمه امامت منطبق میشود همين كلمه رهبری است .
فرق نبوت و امامت در اينست كه نبوت راهنمائی و امامت رهبری است .
نبوت ، ابلاغ ، اخبار ، اطلاع دادن ، اتمام حجت و راهنمائی است . راهنما
چه میكند ؟ راه را نشان میدهد . وظيفهاش بيش از اين نيست كه راه را
نشان دهد ، ولی بشر علاوه بر راهنمائی به رهبری نياز دارد .
يعنی نيازمند است به افراد يا گروه و دستگاهی كه قوا و نيروهای وی را
بسيج كنند ، حركت دهند ، سامان و سازمان بخشند . نبوت راهنمائی است و
يك منصب است ، اما امامت رهبری است و منصب ديگری است . پيغمبران
بزرگ هم نبی و هم امام هستند . پيغمبران كوچك فقط نبی بودند و امام
نبودند ، رهنما بودند ولی رهبر نبودند . اما پيغمبران بزرگ هر دو منصب
و هر دو شأن را داشتهاند . هم شأن راهنمائی و هم شأن رهبری . ابراهيم ،
موسی ، عيسی هر كدام رهنما و رهبراند . خاتم الانبياء رهنمای رهبر است .
قرآن مجيد بر اين اصل بسيار تكيه میكند و در معارف شيعه اين اصل قرآنی
جای شايسته خود را دارد .
اين نكته را بايد يادآوری كنم كه آنچه قرآن تحت عنوان رهبری از آن
بحث میكند مافوق رهبری است كه بشريت میشناسد ، رهبريی كه بشريت
میشناسد از حدود رهبری در مسايل اجتماعی تجاوز نمیكند ولی منظور قرآن از
رهبری ، علاوه بر رهبری اجتماعی رهبری معنوی يعنی رهبری بسوی خدا است و
آن خود حساب دقيق و حساسی دارد و از رهبريهای اجتماعی بسی دقيقتر و
|