سرمايه خودمانرا نشناسيم و از وجود آن آگاه نباشيم و ارزش سرمايه‏
خودمانرا ندانيم كه چيست شرط اول رشد را واجد نيستيم و از همان قدم اول‏
لنگ هستيم .
وقتيكه وارد اين مسئله می‏شويم می‏بينيم كه متأسفانه مطلب از همين قرار
است . ما امروز آن اولين شرط رشد اسلامی را كه شناخت اسلام و سرمايه‏های‏
اسلامی است نداريم ، ما فرهنگ اسلامی را نمی‏شناسيم ، بلكه هنوز نمی‏دانيم‏
كه اسلام هم فرهنگی دارد ، ما تاريخ درخشان خودمانرا نمی‏شناسيم ، نميدانيم‏
كه ما يك تاريخ بسيار درخشان اسلامی داشته ايم و داريم ، ما شخصيتهای‏
بزرگ خود را كه نقش بزرگی در تمدن عالم و در تحول جهان داشته‏اند هنوز
نميشناسيم و به همين جهت بخودمان اعتماد نداريم و خودمانرا حقير
می‏پنداريم . بدين معنی كه تاريخ خودمان را تاريخ لاغر و حقيری می‏پنداريم .
اگر ما چيزی را ندانيم و نشناسيم چگونه ميتوانيم آنرا حفظ و نگهداری كنيم‏
و از آن بهره برداری نمائيم .

قرآنهای نفيس

شايد من اين داستان را در يك يا دو سخنرانی ديگر هم گفته باشم : كه دو
سه سال پيش بود و شايد شما هم در روزنامه خوانده باشيد ، يكی از مدير
كل‏های آستان قدس رضوی ، اعلام كرد كه در حدود سيصد يا چهار صد جلد قرآن‏
نفيس خطی در ميان ورق پاره‏هائی كه در صندوقها برای دور ريختن و دفن كردن‏
ريخته بودند كشف شد . اين قرآنها را قبلا داخل صندوقهائی ريخته بودند و