مهدويت در اسلام
مسئله مهدويت در اسلام و بالاخص در تشيع يك فلسفه بزرگ است ، اعتقاد به ظهور منجی است ، نه در شعاع زندگی يك قوم و يك ملت و يا يك منطقه و يا يك نژاد بلكه در شعاع زندگی بشريت . مربوط به اين نيست كه يك منجی بيايد ، و مثلا شيعه را يا ايران را يا آسيا را يا مسلمانان جهان را نجات دهد ، مربوط به اين است كه يك منجی و مصلح ظهور كند و تمام اوضاع زندگی بشر را در عالم دگرگون كند و در جهت صلاح و سعادت بشر تغيير بدهد. ممكن است افرادی خيال كنند كه دليلی ندارد در عصر علم و دانش ، در عصری كه بشر زمين را در زير پای خود كوچك میبيند و آهنگ تسخير آسمانها را دارد تصور كنيم كه خطری بشريت را تهديد میكند و بشريت نيازی به چنين مدد غيبی دارد . بشريت روز بروز مستقلتر و بالغتر و كاملتر میشود و طبعا نيازمنديش بكمكها و مددهای غيبی ( بفرض قبول آنها ) كمتر میگردد . عقل و علم تدريجا اين خلأها و نيازها را پر میكند و از ميان میبرد . خطر ، آن زمان بشريت را تهديد میكرد كه