نقل می‏كنيم ولی با اينكه عقل حكم می‏كند كه از مشاهده چنين دور نمائی بر
خود بلرزيم ، چون جزئی از وجودمان از آن لذت ميبرد و شكافی عميق روح ما
را بدو قسمت سالم و ناسالم تقسيم می‏كند ، برای جلوگيری از بدبختی تصميم‏
قاطعی نمی‏گيريم " .
چه تصميمی ؟ مگر بشر قادر است چنين تصميمی بگيرد ؟
هم او می‏گويد : " دوره بوجود آمدن انسان نسبت بدوره تاريخی طولانی ،
ولی نسبت بدوره‏های زمين شناسی كوتاه است . تصور می‏كنند انسان يك‏
ميليون سال است كه بوجود آمده ، اشخاصی هستند و از آن جمله اينشتاين كه‏
بزعم آنها بسيار محتمل است كه انسان دوره حيات خود را طی كرده باشد و
در ظرف سنين معدودی موفق شود با مهارت شگرف علمی خود ، خويشتن را
نابود كند " .
انصافا اگر بر اساس علل مادی و ظاهری قضاوت كنيم اين بدبينی‏ها بسيار
بجا است . فقط يك ايمان معنوی ، ايمان به " امدادهای غيبی " و اينكه‏
جهان را صاحبی باشد خدانام لازم است كه اين بدبينی‏ها را زايل و تبديل به‏
خوشبينی كند و بگويد بر عكس ، سعادت بشريت ، رفاه و كمال بشريت ،
زندگی انسانی و زندگی مقرون به عدل و آزادی و امن و خوشی بشر ، در آينده‏
است و انتظار بشر را می‏كشد .
اگر اين بدبينی را بپذيريم واقعا مسأله صورت عجيب و مضحكی بخود
می‏گيرد ، مثل بشر مثل طفلی می‏شود كه در اولين لحظه‏ای كه قادر می‏شود چاقو
بدست