سرمايه خودمانرا نشناسيم و از وجود آن آگاه نباشيم و ارزش سرمايه
خودمانرا ندانيم كه چيست شرط اول رشد را واجد نيستيم و از همان قدم اول
لنگ هستيم .
وقتيكه وارد اين مسئله میشويم میبينيم كه متأسفانه مطلب از همين قرار
است . ما امروز آن اولين شرط رشد اسلامی را كه شناخت اسلام و سرمايههای
اسلامی است نداريم ، ما فرهنگ اسلامی را نمیشناسيم ، بلكه هنوز نمیدانيم
كه اسلام هم فرهنگی دارد ، ما تاريخ درخشان خودمانرا نمیشناسيم ، نميدانيم
كه ما يك تاريخ بسيار درخشان اسلامی داشته ايم و داريم ، ما شخصيتهای
بزرگ خود را كه نقش بزرگی در تمدن عالم و در تحول جهان داشتهاند هنوز
نميشناسيم و به همين جهت بخودمان اعتماد نداريم و خودمانرا حقير
میپنداريم . بدين معنی كه تاريخ خودمان را تاريخ لاغر و حقيری میپنداريم .
اگر ما چيزی را ندانيم و نشناسيم چگونه ميتوانيم آنرا حفظ و نگهداری كنيم
و از آن بهره برداری نمائيم .
قرآنهای نفيس
شايد من اين داستان را در يك يا دو سخنرانی ديگر هم گفته باشم : كه دو
سه سال پيش بود و شايد شما هم در روزنامه خوانده باشيد ، يكی از مدير
كلهای آستان قدس رضوی ، اعلام كرد كه در حدود سيصد يا چهار صد جلد قرآن
نفيس خطی در ميان ورق پارههائی كه در صندوقها برای دور ريختن و دفن كردن
ريخته بودند كشف شد . اين قرآنها را قبلا داخل صندوقهائی ريخته بودند و