كم و بيش آثار لطف خدا را همراه خود ببيند ، من خودم ميتوانم ادعا كنم‏
كه برای خودم اين مسائل جنبه آزمايشی دارد ، عملا لطف پروردگار را در اين‏
شرائط وجدان كرده‏ام .
داستانی از مرحوم آية الله بروجردی اعلی الله مقامه بياد دارم :
در سالهای اولی كه ايشان از بروجرد به تهران و از تهران به قم آمدند و
در اثر در خواست حوزه علميه در قم اقامت فرمودند ، و البته آمدنشان‏
بطهران دنبال يك كسالت شديد بود كه احتياج به جراحی پيدا كرد و ايشان‏
تحت عمل قرار گرفتند . پس از چند ماه اقامت در قم ، تابستان رسيد و
حوزه تعطيل شد ، ايشان تصميم گرفتند بزيارت مشهد بروند زيرا در حال شدت‏
بيماری نذر كرده بودند كه اگر خداوند ايشان را شفا داد بزيارت حضرت رضا
عليه السلام تشرف حاصل كنند .
يكی از مراجع تقليد حاضر برای بنده نقل كردند كه ايشان در يك جلسه‏
خصوصی اين تصميم را ابراز فرمودند و ضمنا باصحاب خودشان كه در آن جلسه‏
شركت داشتند فرمودند كداميك از شما با من خواهيد آمد . ما گفتيم تأملی‏
می‏كنيم و بعد جواب می‏دهيم . ولی ما در غياب ايشان مشورت كرديم و اساسا
صلاح نديديم ايشان فعلا از قم به مشهد بروند ، بيشتر روی اين جهت فكر
می‏كرديم كه ايشان تازه بمركز قم آمده‏اند و هنوز مردم ايران ، مخصوصا مردم‏
تهران و مشهد كه در مسير و مقصد مسافرت ايشان هستند ايشان را درست‏
نمی‏شناسد و بنابراين تجليلی كه شايسته مقام ايشان هست از ايشان‏