فضايل راضی سازد بتواند از عهده بر آيد . اين نقطه اتكاء همان است كه "
ايمان " ناميده می‏شود ، همان ركن اول از چهار ركن سعادت بشر است كه‏
قرآن مجيد ذكر كرده است .
ركن دوم ، عمل صحيح و شايسته است . ممكن است مردمی ايمان داشته باشند
اما عمل صحيح نداشته باشند . ابتدا تصور اين مطلب مشكل به نظر می‏رسد كه‏
چگونه ممكن است كه ايمان باشد و تجليات وی كه عمل صالح است نبوده باشد
. اما نبايد تعجب كرد ، زيرا گاهی مردمی ايمان به مبادی عاليه دارند ،
به خدا و پيغمبران و كتب آسمانی و اولياء دين اعتقاد و ايمان دارند ولی‏
در اثر بعضی انحرافات و اشتباهات گمان می‏كنند كه تنها ايمان داشتن كافی‏
است و عمل اهميت چندانی ندارد ، و يا ممكن است مردمی عمل بكنند و
عملشان متكی به ايمان و عقيده باشد ولی در تشخيص عمل اشتباه كرده باشند
، يعنی يك سلسله اعمال را به حكم ايمان و عقيده خود انجام بدهند كه هيچ‏
اثر و فايده‏ای بر آن اعمال مترتب نگردد . چه بسيار ديده می‏شود كه مردمی‏
از روی عقيده و ايمان زحمتها می‏كشند و تلاشها می‏كنند اما بيهوده ، كوچك‏
ترين اثر نيكی بر اعمال اينها مترتب نيست .
ركن سوم سعادت بشر عبارت است از تشويق و تحريك افراد يكديگر را به‏
ملازمت ايمان و حق و عمل شايسته . افراد جامعه نه تنها