رعايت جنبه های معنوی و اخلاقی در انفاق

بسم الله الرحمن الرحيم
اميرالمؤمنين علی عليه السلام در يك وقت كه مقداری خرما از مال شخصی‏
خود در ميان فقرا تقسيم می‏كرد ، مقدار نسبتا زيادی برای يك نفری فرستاد
كه آن شخص هيچگونه عرض حاجت و اظهار احتياجی نكرده بود و اساسا اخلاق‏
شخصی آن مرد اين بود كه از احدی چيزی نخواهد ، مردی به اميرالمؤمنين‏
اعتراض كرد كه آن شخص كه از تو چيزی نخواسته و عرض حاجتی نكرده و
بعلاوه يك پنجم اين خرما برای او كافی است ، تو چرا اصلا برای او كه از
تو چيزی نخواسته می‏فرستی و چرا اينقدر زياد می‏فرستی ؟ سخنی كه
اميرالمؤمنين علی در جواب اين مرد معترض گفت اين بود : خدا امثال تو
را در ميان مسلمانان زياد نكند ، تو چقدر آدم پست دونی هستی ، من می‏بخشم‏
و تو بخل می‏ورزی و بعلاوه اگر بنا شود من فقط به كسانی ببخشم كه از من‏
تمنا و تقاضا كرده‏اند من بخششی نكرده‏ام بلكه عوض آنچه از آنها گرفته‏ام‏
به آنها داده‏ام ، آنها را وادار كرده‏ام كه روی خود را كه هنگام سجده برای‏
خدای خود بر خاك می‏نهند و از خداوند مسئلت می‏نمايند ، اين رو را متوجه‏
من كنند و به من