ببيند و بهتر درك كند و بهتر قضاوت كند " . در آيه ديگر می‏فرمايد : "
آيا آن كس كه روحی مرده داشت و ما او را زنده ساختيم و نوری به او
داديم كه با آن نور در ميان مردم حركت كند و معاشرت نمايد ، با آن نور
با مردم برخورد كند ، با آن نور روابط اجتماعی خود را با ديگران تحت نظر
بگيرد ، آيا اين چنين آدم روشن با آن كسی كه عناد و لجاج و ساير صفات‏
رذيله او را تيره و تاريك كرده است و در تاريكی گام بر می‏دارد ، در
ميان شك و حيرت و ترديد و اضطراب گرفتار است و راه بيرون شدن را
نمی‏داند ، آيا اين دو نفر مساوی با يكديگرند ؟ " . اين است كه بزرگان و
پيشوايان دين و اخلاق گفته‏اند تا انسان روشن بين نباشد راه سعادت خويش‏
را پيدا نمی‏كند و تا دودهای آتش حسد و كينه و خودپرستی و تكبر و ديو
صفتی و ساير صفات رذيله را از بين نبرد نور افكن عقلش نمی‏تواند راه را
بر او روشن كند .