ديگران‏اند از حدود منطقه و رنگ و نژاد و زبان و خصوصيات يك ملت‏
بالخصوص خارج می‏باشند ؟ برای آنكه عظمت و رفعت آنها آنان را در مقامی‏
قرار داده كه با همه قاره‏ها و منطقه‏ها ، رنگها و نژادها ، زبانها و
عادتها نسبت متساوی دارند . در دنيا به اين حقيقت معترف است كه‏
بزرگان علم و دانش و اخلاق و معنويات متعلق به همه جهان می‏باشند .
رسول خدا فرمود : اگر می‏خواهيد وجود شما مثل ابر و باران و ماه و
خورشيد نعمت شامل و جامعی بشود كه به همه احاطه پيدا كند ، رفعت و
عظمت پيدا كنيد ، چه رفعت و چه عظمتی ؟ رفعت و عظمتی كه از صفات عالی‏
انسانيت برای انسان پيدا می‏شود ، رفعت و عظمتی كه وابسته به مال و
ثروت نيست كه خطر دزديدن و سوختن و غرق شدن داشته باشد ، وابسته به‏
مقام اجتماعی نيست كه با يك تصميم ما فوق يكباره معدوم شود ، رفعت و
عظمتی كه با روح و جان شما يكی بشود .
تزاحمها و تصادمها و تنازعها مولود محدوديت و ضيق است ، وقتی كه‏
طالب زياد شد و مطلوب كم ، وقتی گرسنه زياد شد و طعمه وافی نبود ، خواه‏
ناخواه جنگ و نزاع و خونريزی پيدا می‏شود . اما اين نكته را بايد در نظر
داشت كه گاهی نه ضيق است و نه محدوديت و در عين حال مزاحمت وجود دارد
، و آن در وقتی است كه روح انسان گرفتار ضيق و محدوديت يعنی نظر تنگی و
حرص و آز بشود ، در اين وقت است كه برای بشر يك حالت سبعيت و
درندگی پيدا می‏شود ، حاضر است برای نيم دانگ كه به خودش برسد موجبات‏
زيان و بدبختی ديگران را فراهم سازد ، آدمی كه گرفتار حرص و طمع است‏