پاورقی : . 1 نهج البلاغه ، خطبه . 124
« صاحبه فی الدنيا و يضعه فی الاخره و يكرمه فی الناس و يهينه عندالله »
" ( 1 ) مال را در غير مورد مصرف كردن و به غير مستحق دادن اسراف و
تضييع است ، اين كار ، كننده خود را در دنيا بالا میبرد اما در آخرت
پايين میآورد ، در نزد مردم دنيا و اهل طمع عزيز و محترم میكند ولی در
نزد خدا خوار و بی مقدار میسازد . بعد فرمود : مالی كه به اين طرز صرف
شود و به ناحق به اشخاصی داده شود در عين حال عاقبت ندارد ، اين طور
صرف مال كه گيرنده هم توجه دارد روی اصل خيانت صورت میگيرد شكر و
سپاسی نمیآورد ، خداوند اين آدم را از شكرگزاری و سپاسگزاری آنها محروم
میكند ، میگيرند و میخورند و ممنون هم نمیشوند ، اگر يك روزی اين شخص
پايش بلغزد و بيفتد و احتياج به كمك آنها داشته باشد ، از همه بدتر
همانها خواهند بود .
راجع به اين مطلب يعنی اصل مساوات و عدم تبعيض در توزيع بيت المال
داستانها هست ، همين بس كه عقيل برادر بزرگتر اميرالمؤمنين نتوانست
برای خودش سهم بيشتری بر قرار كند :
شبی عقيل به عنوان مهمان بر آن حضرت در كوفه وارد شد . حضرت مقدم
برادر را گرامی شمرد و احترام كرد . امام حسن عليه السلام به اشاره پدرش
يك پيراهن و يك ردا ، از مال خودش به عقيل اهدا كرد . هوا گرم بود ،
علی و عقيل روی بام دارالاماره كوفه نشسته بودند . عقيل انتظار سفره
رنگينی داشت ، بر خلاف انتظارش غذای سادهای بيش نبود . بعد عقيل حاجت
خود را اظهار كرد و گفت : زودتر بايد به خانهام برگردم و خيلی مقروضم ،
آمدهام شما
پاورقی : . 1 نهج البلاغه ، خطبه . 124 |