محدود است و بالاخره در اختيار افراد معينی قرار می‏گيرد آنها بگيرند ،
ولی خداوند متعال يك نوع بی نيازی و عزت و مهابتی ديگر در ميان همه‏
مردم به طور متساوی تقسيم كرده كه همه می‏توانند از آنها برخوردار شوند ،
فقط اندكی معرفت و زحمت لازم دارد و آن عبارت است از تحصيل اصولی محكم‏
در زندگی بر مبنای خداشناسی و تقوا و ديانت . آدم خداشناس و متقی و
سليم النفس كه اهل عقيده و مسلك و شخصيت اخلاقی و معنوی است خود بخود
در نظر همه محبوب و محترم است ، در عين محبوبيت عظمت و جلال و مهابت‏
دارد و در عين حال هر وقت احتياج و نيازی پيدا كند همه مردم او را مثل‏
خود و برادر خود می‏دانند ، در زندگی و سعادت همه مردم شريك است . آری‏
، نعمتهای مادی محدود و قسمت شده است ، اگر انسان محور آرزوهايش حوائج‏
مادی باشد هيچ وقت به آنها نمی‏رسد ، زيرا به هر آرزويی كه برسد آرزويی‏
بزرگ تر در جلو چشمش نمايان می‏شود ، دائما احساس اضطراب و نگرانی‏
می‏كند ، اطمينان و رضايت خاطر كه رمز سعادت است هيچ وقت برايش دست‏
نمی‏دهد ، ولی امور معنوی و روحانی ، روح بشر را قانع می‏كند و به او
رضايت خاطر و اطمينان می‏دهد . اين است كه بزرگان گفته‏اند : مثل آرزوهای‏
باطل دنيوی مثل آب شور است ، نه تنها انسان را سيراب نمی‏كند و رفع‏
تشنگی نمی‏نمايد ب لكه تشنگی و عطش وی را اضافه می‏كند و شخص بيشتر
می‏آشامد تا آنجا كه او را می‏كشد :
آن شنيدستی كه در صحرای غور
بار سالاری بيفتاد از ستور
گفت چشم تنگ دنيا دار را
يا قناعت پر كند يا خاك گور