ياد خدا ، تنها مايه آرامش جان
بسم الله الرحمن الرحيم آدمی همان طور كه در ناحيه تن و جسم خود ممكن است به يك رشته عوارض خوب و بد دچار شود ، در ناحيه روح و روان خود نيز گاهی مبتلا به يك رشته عوارض و حوادث مشابه میگردد هر چند در بسياری از جهات ، تن و روح با يكديگر تفاوت دارند ، مثلا تن حجم و وزن دارد و روح حجم و وزن ندارد ، اگر اندكی غذا وارد بدن بشود بر وزن بدن اضافه میشود و اما اگر يك جهان دانش و معلومات پيدا كند ذرهای بر وزن و سنگينی او افزوده نمیشود . ظرفيت تن و جسم محدود است و ظرفيت روح نامحدود هر يك لقمه غذا كه آدمی بخورد به همان اندازه معدهاش پر میشود تا تدريجا به كلی سير میگردد و از فروبردن يك لقمه ديگر عاجز است و تا وقتی كه آن غذا از معده نگذرد جايی برای غذای جديد نيست . بر خلاف معده ، ظرفيت غذايی معنوی روح سير شدنی و پر شدنی نيست ، هر اندازه بيشتر معلومات كسب كند برای كسب معلومات ديگر آمادهتر و گرسنهتر میشود و میگويد خدايا بر علم من بيفزای ، چنين نيست كه بايد معلومات اولی خود را فراموش كند و ظرف روح خود را از آنها