رحمت واسعه خود آن را میپذيرد . توبه در دو موقف و دو موطن پذيرفته
نمیشود : يكی در همين دنيا آنگاه كه كيفر رسيده باشد ، و در حقيقت حالتی
كه انسان در اين وقت به خود میگيرد صورت توبه دارد ولی حقيقت توبه
ندارد . در سوره مباركه مؤمن آيه 85 درباره بعضی از اقوام گذشته كه دچار
عقوبت الهی شدند میفرمايد :
" همينكه عقوبت سخت ما را ديدند اظهار داشتند كه به خدای يگانه
ايمان آورده ايم و تمام آن چيزهايی را كه شريك خداوند ساخته بوديم به
دور ريختيم . ولی اينچنين توبه و ايمانی كه بعد از مشاهده عقوبت سخت
پيدا شود هرگز به حال آنها سود نخواهد بخشيد . اين سنتی است از خداوند
كه هميشه بوده است و كافران در اين موطن و موقف زيان كردهاند " .
درباره فرعون نيز در قرآن كريم آمده است كه فرعون دست از سر بنی
اسرائيل بر نمیداشت . در حالی هم كه آنها به رهبری موسی از مصر خارج
شدند باز آنها را تعقيب كرد تا آنوقت كه در دريا آنها را تعقيب كرد و
غرق شد . در آن حال فرياد بر آورد : به خدای يگانه كه قوم موسی به آن
ايمان آوردهاند من هم ايمان آوردم و تسليم او هستم . به او گفته شد : حالا
و در اين وقت ؟ ! و حال آنكه تا لحظهای پيش آدمی فسادگر بودی .
موقف دوم كه توبه پذيرفته نمیشود جهان آخرت است . همينكه آدمی بدان
جهان رفت ديگر توبه و پشيمانی سودی ندارد ، نه تنها بدان جهت كه در
آنجا آدمی كيفر را حاضر و مشهود میبيند بلكه بدان جهت كه در آنجا ديگر
عمل و تغيير تصميم و حركت و تكامل
|