عبدالحميد ، كاتب معروف و كاتب مروان بن محمد آخرين خليفه اموی بود
و اصلا هم اهل شام است ، اين مرد ضرب المثل بلاغت و فصاحت و نويسندگی‏
است تا آنجا كه گفته‏اند : " بدأت الكتابة بعبد الحميد و ختمت بابن‏
العميد " نويسندگی با عبدالحميد شروع شد و به ابن العميد ختم شد . وقتی‏
كه از عبدالحميد می‏پرسند : " ما الذی خرجك فی البلاغه ؟ " چه چيز تو را
به اين بلاغت رساند ؟ گفت : " حفظ كلام الاصلع " كلمات اصلع يعنی علی‏
را حفظ كردم . اين مرد همان طور كه عرض كردم از نزديكان امويهاست و اصلا
اهل شام است و در عين حال اقرار می‏كند كه استاد من در اين فن علی بن‏
ابيطالب است .
جاحظ در البيان و التبيين جلد اول ، اين جمله را از علی عليه السلام نقل‏
می‏كنند : " « قيمة كل امری ما يحسنه » " . بعد می‏گويد اگر در همه اين‏
كتاب جز اين كلمه نبود كافی بود ، بلكه فوق كفايت بود و بهترين سخن آن‏
است كه در عين اختصار معنايی عالی در برداشته باشد . می‏گويد : " و كان‏
الله عزوجل قد البسه من الجلالة و غشاه من نور الحكمة علی حسب نية صاحبه‏
و تقوی قائله " يعنی مثل اين است كه خداوند متعال اين جمله را با
جامه‏ای از جلالت و نوری از حكمت پوشانيده است و روح و نيت و تقوای‏
گوينده‏اش در او ظاهر شده است . بعد می‏گويد : " و اگر سخن از لحاظ معنا
عالی و از لحاظ لفظ ، فصيح باشد و تكلف در او به كار نرفته باشد با قلب‏
آدمی آن طور می‏كند كه باران با زمين پاكيزه می‏كند " . اين شخص هم كه‏
اين تعبير را می‏كند از شيعيان و دوستان اميرالمؤمنين نيست ، بلكه‏
گفته‏اند : " و كان مائلا الی النصب " او را