موجب اعجاب همگان واقع می‏گردد .
هر وقت ديده يا شنيده شود كه شخصی كار مهمی انجام داد ، مثلا كشفی و
اختراعی كرده ، كار فوق العاده‏ای انجام داده ، اول چيزی كه در مغزها
معمولا خطور می‏كند اين است كه چه نابغه‏ای بوده ! چه استعداد فوق العاده‏ای‏
داشته ! چه مغز عجيبی داشته ! همه موفقيتها را به حساب نبوغ و مغز بزرگ‏
و فكر بلند و هوش تيز می‏گذارند ، خيال می‏كنند نبوغش به قدری زياد بوده‏
كه فقط چند ساعت يا چند روز به خود زحمت داده و چنين توفيقی حاصل كرده‏
است . هيچكس متوجه يك مطلب ديگر كه آن هم به نوبه خود يك ركن اساسی‏
است نمی‏شود و آن حوصله زياد است ، فكر نمی‏كند كه سی سال اين مرد مثلا
خاكها را در بيابانها زير و رو كرده و انواع مشقتها را متحمل شده تا فلان‏
كشف تاريخی را كرده و فلان اثر را به دست آورده و تحقيق كرده است .
نمی‏توان به طور حتم ادعا كرد كه مخترعين و مكتشفين هر عصری با
استعدادترين افراد آن عصر بوده‏اند ، زيرا ممكن است افراد مستعدتری‏
بوده‏اند ولی فاقد يك شرط ديگر بوده‏اند و آن حوصله و صبر زياد است . صبر
و حوصله است كه دوست قديمی ظفر و موفقيت است ، در اثر صبر و حوصله‏
است كه نوبت ظفر می‏رسد . اگر صبر و استقامت و حوصله باشد بی
استعدادترين افراد هم ولو در يك زمان طولانی به هدف خواهند رسيد ، همان‏
طوری كه مولی علی عليه السلام فرمود : " آدم با حوصله ظفر را به چنگ‏
خواهد آورد ولو بعد از يك زمان طولانی " .