چقدر خوب علی عليه السلام فاصله خيال و آرزو را با عمل و حقيقت در ضمن‏
اين جمله‏ها بيان كرده كه بهتر از اين نمی‏شود بيان كرد و چقدر خوب انسان‏
را به خودش می‏شناساند و خوب خودش را به خودش معرفی می‏كند . اين خيال‏
و آرزو انسان را فريب می‏دهد ، گمان می‏كند خيال خوبی و آرزوی [ خوبی ] كه‏
در دماغ و دلش بود پس خدا را شكر كه از خوبان است . بايد بداند كه‏
تنها عمل خوب و كار نيك است كه انسان را در زمره نيكان قرار می‏دهد .
قرآن كريم می‏فرمايد : " برای انسان جز به مقداری كه سعی كرده و عمل‏
نشان داده نيست " . اساس سعادت بشر در دنيا و آخرت عمل است و سعی و
كوشش . جهان جهان حركت و تكاپو و فعاليت است ، يك قطره و يك ذره‏
بيكار نيست . ابر و باد و مه و خورشيد و فلك و همه چيز ديگر همه در كار
و گردش و فعاليت‏اند ، هر كدام در راه خود و مدار خود در حركتند ، انسان‏
هم مثل همه موجودات ديگر مداری و خط سيری دارد و اگر بخواهد به سعادت‏
نائل شود بايد مدار خود را طی كند .
معمولا افرادی كه از لحاظ روح و روان سالم و با نشاط اند و انحرافی پيدا
نكرده‏اند كمتر به تخيل و به هم بافتن آرزوهای دور و دراز و نا معقول‏
می‏پردازند ، هميشه عملی فكر می‏كنند و عملی آرزو می‏كنند يعنی آرزوهای آنها
در جهت همان مداری است كه در زندگی دارند ، روی بال و پر خيال‏
نمی‏نشينند و آرزوی امور ناشدنی را نمی‏كنند ، ولی افراد ضعيف كه مبتلا به‏
بيماری روانی هستند و نشاط عمل ندارند و در وجودشان همت و اراده‏ای موجود
نيست بيشتر بر مركب سريع السير خيال سوار می‏شوند و با خيالات خود را
سرگرم