رحمت واسعه خود آن را می‏پذيرد . توبه در دو موقف و دو موطن پذيرفته‏
نمی‏شود : يكی در همين دنيا آنگاه كه كيفر رسيده باشد ، و در حقيقت حالتی‏
كه انسان در اين وقت به خود می‏گيرد صورت توبه دارد ولی حقيقت توبه‏
ندارد . در سوره مباركه مؤمن آيه 85 درباره بعضی از اقوام گذشته كه دچار
عقوبت الهی شدند می‏فرمايد :
" همينكه عقوبت سخت ما را ديدند اظهار داشتند كه به خدای يگانه‏
ايمان آورده ايم و تمام آن چيزهايی را كه شريك خداوند ساخته بوديم به‏
دور ريختيم . ولی اينچنين توبه و ايمانی كه بعد از مشاهده عقوبت سخت‏
پيدا شود هرگز به حال آنها سود نخواهد بخشيد . اين سنتی است از خداوند
كه هميشه بوده است و كافران در اين موطن و موقف زيان كرده‏اند " .
درباره فرعون نيز در قرآن كريم آمده است كه فرعون دست از سر بنی‏
اسرائيل بر نمی‏داشت . در حالی هم كه آنها به رهبری موسی از مصر خارج‏
شدند باز آنها را تعقيب كرد تا آنوقت كه در دريا آنها را تعقيب كرد و
غرق شد . در آن حال فرياد بر آورد : به خدای يگانه كه قوم موسی به آن‏
ايمان آورده‏اند من هم ايمان آوردم و تسليم او هستم . به او گفته شد : حالا
و در اين وقت ؟ ! و حال آنكه تا لحظه‏ای پيش آدمی فسادگر بودی .
موقف دوم كه توبه پذيرفته نمی‏شود جهان آخرت است . همينكه آدمی بدان‏
جهان رفت ديگر توبه و پشيمانی سودی ندارد ، نه تنها بدان جهت كه در
آنجا آدمی كيفر را حاضر و مشهود می‏بيند بلكه بدان جهت كه در آنجا ديگر
عمل و تغيير تصميم و حركت و تكامل