جاهلانه صورت گيرد ، علم ، افزايش دهنده اثر و ارزش كار است . هر كاری‏
را كه در نظر بگيريم می‏بينيم اگر با علم و شناسايی و معرفت توأم گردد
اثر و ارزش بسيار بيشتری پيدا می‏كند . روی همين اصل است كه در اسلام دو
چيز محترم است : كار و دانش ، و دو چيز مردود است : بيكاری و نادانی .
ولی اين نكته را از اسلام نبايد فراموش كرد كه كار و دانش كه محترم‏
است از يكديگر جدا نيستند ، يعنی نه اين است كه برای بعضی كار محترم‏
است و برای بعضی ديگر دانش ، بعضی اهل كار باشند و بعضی اهل دانش ،
اينطور نيست ، كار و دانش اگر از يكديگر جدا افتند اهميتی ندارند ، اين‏
دو اصل مقدس هنگامی برای بشر به صورت دو بال در می‏آيند كه معاون يكديگر
و كمك يكديگر بوده باشند ، يعنی كار در روشنايی علم صورت گيرد ، و اگر
يكی عالم باشد و گوشه نشين و ديگری كارگر باشد و جاهل ، مثل اين است كه‏
در يك شب تاريك يكی چراغ به دست بگيرد و در گوشه‏ای بنشيند و ديگری‏
راه پيمايی كند ولی چراغ نداشته باشد ، بايد همان كس كه راه پيمايی‏
می‏كند چراغ داشته باشد و همان كس كه چراغ دارد راه پيمايی می‏كند ، يعنی‏
همگی به نوبه خود و سهم خود در زندگی حركت و فعاليت و راه پيمايی كنند
و همگی چراغ در دست داشته باشند .
تعاون و همكاری اصل مقدسی است ، ولی هيچ همكاری و هماهنگی و همگامی ،
مقدس تر و پر ارزش تر از همكاری و همگامی كار و دانش نيست ، يعنی‏
كارگر دانشمند و مطلع و عالم باشد و عالم اهل عمل و كار و فعاليت باشد .