سرمايه بزرگ تر و با ارزش تر يعنی وقت و عمر همان معاملهای را میكنيم
كه آن جوان نسبت به مال و ثروت خود میكند و هيچ گونه متأثر نمیشويم .
اين خود نشانه اين است كه ما ارزش پول را خوب درك میكنيم ولی ارزش
وقت و زمان را درك نمیكنيم . معمولا اشخاص تربيت يافته كه به حقوق
ديگران تجاوز نمیكنند و از خدا میترسند ممكن نيست ده شاهی مال كسی را
بخورند و تلف كنند و اگر احيانا مال ديگری را تلف كردند از مال خودشان
جبران میكنند ، ولی همين اشخاص كه اينقدر برای مال ديگران حرمت و حقوق
قائل اند ، برای عمر ديگران حرمتی و حقی قائل نيستند ، به خودشان حق
میدهند به بهانهای وقت ديگری را تلف كنند ، مثلا خلف وعده میكنند . همه
اينها دليل است كه ما به معنای كلام رسول اكرم صلی الله عليه و آله توجه
نداريم و از حكمت آن حضرت پيروی نمیكنيم كه میفرمايد : حرمت عمر و
زمان بالاتر از حرمت مال است . اگر مال كسی را تلف كنيم میتوانيم ا ز
مال خودمان جبران كنيم ولی آيا اگر وقت ديگران را تلف كنيم میتوانيم
مقداری از عمر خود به او بدهيم ؟
علی عليه السلام میفرمايد : ببينيد به چه سرعتی روزها در ماهها و ماهها
در سالها و سالها در عمر میگرد . اين سالها و ماهها و هفتهها و روزها
قطعاتی است كه از عمر ما جدا میشود و معدوم میگردد و قابل وصل و برگشت
نيست ، همان عمری كه در لحظات آخر كه مرگ ما فرا میرسد حاضريم تمام
دارايی خود را بدهيم و يك سال ديگر بلكه يك روز و يك ساعت ديگر اين
دنيا را ببينيم و در آن يك روز و يك ساعت ، فرصت از دست رفته را به
دست آوريم و
|