ياد خدا ، تنها مايه آرامش جان

بسم الله الرحمن الرحيم
آدمی همان طور كه در ناحيه تن و جسم خود ممكن است به يك رشته عوارض‏
خوب و بد دچار شود ، در ناحيه روح و روان خود نيز گاهی مبتلا به يك رشته‏
عوارض و حوادث مشابه می‏گردد هر چند در بسياری از جهات ، تن و روح با
يكديگر تفاوت دارند ، مثلا تن حجم و وزن دارد و روح حجم و وزن ندارد ،
اگر اندكی غذا وارد بدن بشود بر وزن بدن اضافه می‏شود و اما اگر يك جهان‏
دانش و معلومات پيدا كند ذره‏ای بر وزن و سنگينی او افزوده نمی‏شود .
ظرفيت تن و جسم محدود است و ظرفيت روح نامحدود هر يك لقمه غذا كه‏
آدمی بخورد به همان اندازه معده‏اش پر می‏شود تا تدريجا به كلی سير می‏گردد
و از فروبردن يك لقمه ديگر عاجز است و تا وقتی كه آن غذا از معده نگذرد
جايی برای غذای جديد نيست . بر خلاف معده ، ظرفيت غذايی معنوی روح سير
شدنی و پر شدنی نيست ، هر اندازه بيشتر معلومات كسب كند برای كسب‏
معلومات ديگر آماده‏تر و گرسنه‏تر می‏شود و می‏گويد خدايا بر علم من بيفزای‏
، چنين نيست كه بايد معلومات اولی خود را فراموش كند و ظرف روح خود
را از آنها