قضاوت درباره اشخاص است نه گفتار . دوم اين كه خدای متعال حقوق مردم
را بر يكديگر يكطرفی وضع نكرده ، حقوق متبادل است ، هر كس حقی بر عهده
اجتماع دارد دينی هم به اجتماع دارد ، تنها ذات اقدس الهی است كه بر
مخلوقات خود حق دارد و دينی نسبت به آنها ندارد . سوم اين كه رسيدن به
حقوق بدون تعاون و كمك ميسر نمیشود ، از تك روی و تك انديشهای كاری
ساخته نيست ، هيچ كس ما فوق همكاری و هم فكری با ديگران نيست . همان
طوری كه هيچ كس مادون همكاری و هم فكری نيست . چهارم : علامت اهل حق
اين است كه از استماع تذكرات اصلاحی و انتقادات صحيح و بجا ابا و
امتناعی ندارند ، اولين دليل صدق و كذب كسی كه مدعی است اهل حق است و
روی مرز حق رفتار میكند يا نمیكند اين است كه گوشش آماده شنيدن انتقاد
و اعتراض باشد [ يا نباشد ] ، هيچ فردی از افراد نيست كه در سطح بالاتر
از اعتراض و انتقاد قرار گرفته باشد .
اين بود قسمتی از كلام اميرالمؤمنين عليه السلام پيشوای اهل حق [ درباره
حق ] و درباره عدالت كه مبنايش محفوظ ماندن حقوق است .
والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته
|