موجب اعجاب همگان واقع میگردد .
هر وقت ديده يا شنيده شود كه شخصی كار مهمی انجام داد ، مثلا كشفی و
اختراعی كرده ، كار فوق العادهای انجام داده ، اول چيزی كه در مغزها
معمولا خطور میكند اين است كه چه نابغهای بوده ! چه استعداد فوق العادهای
داشته ! چه مغز عجيبی داشته ! همه موفقيتها را به حساب نبوغ و مغز بزرگ
و فكر بلند و هوش تيز میگذارند ، خيال میكنند نبوغش به قدری زياد بوده
كه فقط چند ساعت يا چند روز به خود زحمت داده و چنين توفيقی حاصل كرده
است . هيچكس متوجه يك مطلب ديگر كه آن هم به نوبه خود يك ركن اساسی
است نمیشود و آن حوصله زياد است ، فكر نمیكند كه سی سال اين مرد مثلا
خاكها را در بيابانها زير و رو كرده و انواع مشقتها را متحمل شده تا فلان
كشف تاريخی را كرده و فلان اثر را به دست آورده و تحقيق كرده است .
نمیتوان به طور حتم ادعا كرد كه مخترعين و مكتشفين هر عصری با
استعدادترين افراد آن عصر بودهاند ، زيرا ممكن است افراد مستعدتری
بودهاند ولی فاقد يك شرط ديگر بودهاند و آن حوصله و صبر زياد است . صبر
و حوصله است كه دوست قديمی ظفر و موفقيت است ، در اثر صبر و حوصله
است كه نوبت ظفر میرسد . اگر صبر و استقامت و حوصله باشد بی
استعدادترين افراد هم ولو در يك زمان طولانی به هدف خواهند رسيد ، همان
طوری كه مولی علی عليه السلام فرمود : " آدم با حوصله ظفر را به چنگ
خواهد آورد ولو بعد از يك زمان طولانی " .
|