دارد ، ميل به زن ندارد يعنی مقصود از زاهد ، كسی نيست كه طبيعتا به حكم
غريزه به امور دنيوی بیميلی دارد ، بلكه زهد به صورت يك مفهوم اخلاقی
ذكر میشود ، و زاهد يعنی كسی كه به حسب طبيعت و غريزه ، به لذت مادی
رغبت دارد ولی به خاطر هدفها و منظورهای بالخصوصی عمل و رفتارش مانند
عمل مردم بیرغبت است يعنی از چيزی كه به آن ميل و رغبت دارد بخاطر
هدفی صرف نظر میكند به عبارت ديگر توجه روحی و فكری به چيزی و آن را
هدف فعاليت قرار دادن يك مطلب است ، و رغبت طبيعی مطلب ديگری است
زهد ، بیاعتنائی به امور مورد رغبت طبيعی است ، پس اين را به حسب
عرف زهد میگويند .
زهد يعنی انسان از امور مورد طبع خودش به خاطر هدفی دست بردارد حالا
بايد روی آن هدف بحث كرد و نظر اسلام را مشخص نمود اولا ببينيم آيا در
اسلام چنين چيزی به صورت يك امر واجب يا مستحب هست ؟ يعنی آيا اسلام
به صورت وجوبی يا استحبابی توصيه كرده است كه انسان به خاطر هدفی
احيانا از لذات مادی موافق طبيعت خودش در دنيا چشم بپوشد ؟ يا اساسا
در اسلام چنين چيزی وجود ندارد و اصلا در اسلام توصيه به ترك لذت مادی
برای يك هدف كه آن هدف هر چه میخواهد باشد ، نشده است ؟
اگر قبول كرديم كه در اسلام چنين چيزی هست ، مرحله بعدش اين است كه
اسلام زهد را به خاطر چه هدفهائی توصيه كرده است ؟
آن هدفهای عالی كه اسلام به خاطر آن بیاعتنائی به مشتهيات را
|