پاورقی : 1 - سوره بقره ، آيه . 18 2 - سوره بقره ، آيه . 19
يك نوری است ، همان طور كه حس و غريزه برای انسان نور است و راهنما )
كسی كه عقل خودش را در خدمت نكری و عليه هدايت دين قرار دهد ، مثل كسی
است كه در تاريكی آتش روشن كند تا در ظلمت بيابان از نور آن استفاده
نمايد و راه پيدا كند وقتی آتش را روشن میكند اول استفاده هم میبرد و
اطرافش روشن میشود ولی خدا زود اين نور را میبرد و او را در تاريكی
میگذارد « صم بكم عمی فهم لا يرجعون »( 1 ) ، نه تنها آنها را در تاريكی
باقی میگذارد بلكه چشم و گوش و زبانشان را هم میگيرد ، چون اگر چشم باز
باشد ، اگر چراغی از دور پيدا شود آدم میبيند و راه را پيدا میكند ، يا
اگر گوشش باز باشد ، در تاريكی صدای زنگ شتری يا بوق ماشينی را میشنود
و متوجه میشود راه از آن طرف است ، يا اگر زبان آدم باز باشد فرياد
میكشد تا اگر كسی آن نزديكيهاست ، بشنود و او را هدايت كند ولی همه
اينها از او گرفته میشود .
« او كصيب من السماء فيه ظلمات و رعد و برق يجعلون اصابعهم فی آذانهم
من الصواعق حذر الموت و الله محيط بالكافرين »( 2 ) . اين مثل شديدتری
است كه قرآن بيان میكند : برقی در آسمان میجهد ، يك لحظه هست و بعد
خاموش میشود و چون همراه با رعد است اينها انگشتان خود را در گوشهای
خود میگذارند و در نتيجه از راهيابی و رسيدن به مقصد دور میمانند .
پس قرآن برای خدعه هيچگونه موفقيتی قائل نيست نمیگويد عالم را خدعه
اداره كرده است قرآن اين منطق را قبول ندارد كه
پاورقی : 1 - سوره بقره ، آيه . 18 2 - سوره بقره ، آيه . 19 |