پاورقی : 1 - سوره آل عمران آيه . 190
سحر از دو ساعت مانده به طلوع صبح بلند شويم و بعد ، از عمق روح خودمان
يا رب يارب بگوييم ؟ اساسا بيدار نمیشويم و اگر هم بيدار شويم درست
مثل مستی كه چند جام شراب خورده است ، تلو تلو میخوريم .
پس اگر انسان بخواهد لذتهای معنوی و الهی را در اين دنيا درك كند ،
چاره ای ندارد جز اينكه از لذتهای مادی و جسمانی كسر بكند علی عليه السلام
، سحر كه بلند میشد ، حال عجيبی داشت ، وقتی نگاهش به آسمان پرستاره
خدا میافتاد ، چنين میخواند : « ان فی خلق السموات و الارض و اختلاف
الليل و النهار لايات لاولی الالباب الذين يذكرون الله قياما و قعودا و
علی جنوبهم و يتفكرون فی خلق السموات والارض ربنا ما خلقت هذا باطلا
سبحانك فقنا عذاب النار »( 1 ) . به خدا قسم لذتی كه يك مرد با ايمان
در آن وقت شب كه بلند میشود و چشمش میافتد به آسمان پرستاره و اين چند
آيه قرآن را كه صدای هستی است و از قلب وجود برخاسته است ، میخواند و
با هستی همصدا میشود ، احساس میكند ، برابر است با يك عمر لذت مادی
در اين دنيا يك چنين آدمی نمیتواند مثل ما زندگی كند ، نمیتواند سر سفره
شام بنشيند و در حالی كه ظهر غذاهای سنگين ، انواع گوشتها ، روغنهای
حيوانی و نباتی ، انواع شيرينيها و انواع محرك اشتهاها خورده است ،
تازه مقداری سوپ بخورد تا اشتهايش تحريك بشود اين روح ، خود به خود
میميرد ، اين آدم نمیتواند در نيمه های شب بلند شود و اگر هم بلند شود ،
نمیتواند از عبادت لذت ببرد .
پاورقی : 1 - سوره آل عمران آيه . 190 |