شرابخواری ، رقص ، موسيقی و انواع آهنگها ، بعد چه جناح عظيمی به نام
موسيقيدانها و به قول امروز هنرمندان و هنرپيشگان در دنيای اسلام به وجود
آمد .
ابوالفرج اصفهانی خودش اموی و از مورخين بسيار زبردست است و اتفاقا
عالم با انصافی است و كتابی نوشته به نام مقاتل الطالبين مقتلهای آل
ابیطالب را ذكر كرده و كتاب معتبری است و علمای شيعه هم به كتاب او
اعتماد میكنند و انصافا میشود گفت اين كتاب را بیطرفانه نوشته است
كتاب اغانی هجده جلد و بيشتر مربوط به سرگذشت هنرمندان و هنرپيشگان و
موسيقيدانهای دنيای اسلام است .
او در اين كتابش چيزهای خيلی عجيبی نقل كرده است ، از جمله میگويد :
يك وقت يك شيعی با يك مرجیء با يكديگر سخت بر سر همين مسئله عمل
مباحثه میكردند ، مرجیء میگفت اساس ، اين است كه آدم ايمان داشته باشد
، عمل بود ، بود نبود ، نبود شيعه میگفت ايمان از عمل انفكاك ندارد ،
اگر عمل نباشد ، ايمان نيست مباحثه آنها شديد شد ، نه اين قانع میشد ، و
نه آن .
برای فيصله دادن به نزاع گفتند اولين كسی كه از سر كوچه پيدا شد ، از
او میپرسيم كه حق با كداميك از ماست ، اتفاقا اولين كسی كه آمد يك نفر
موسيقيدان بود ( و به همين تناسب اين داستان را در كتاب آغانی نقل كرده
است ) چون آن دو قبول كرده بودند كه از اولين كسی كه میآيد بپرسند مرجیء
خيلی خوشحال شد كه عجب آدم مناسبی پيدا شد و الان طرف مرا خواهد گرفت
به او گفتند ما چنين
|