دارد ، ميل به زن ندارد يعنی مقصود از زاهد ، كسی نيست كه طبيعتا به حكم‏
غريزه به امور دنيوی بی‏ميلی دارد ، بلكه زهد به صورت يك مفهوم اخلاقی‏
ذكر می‏شود ، و زاهد يعنی كسی كه به حسب طبيعت و غريزه ، به لذت مادی‏
رغبت دارد ولی به خاطر هدفها و منظورهای بالخصوصی عمل و رفتارش مانند
عمل مردم بی‏رغبت است يعنی از چيزی كه به آن ميل و رغبت دارد بخاطر
هدفی صرف نظر می‏كند به عبارت ديگر توجه روحی و فكری به چيزی و آن را
هدف فعاليت قرار دادن يك مطلب است ، و رغبت طبيعی مطلب ديگری است‏
زهد ، بی‏اعتنائی به امور مورد رغبت طبيعی است ، پس اين را به حسب‏
عرف زهد می‏گويند .
زهد يعنی انسان از امور مورد طبع خودش به خاطر هدفی دست بردارد حالا
بايد روی آن هدف بحث كرد و نظر اسلام را مشخص نمود اولا ببينيم آيا در
اسلام چنين چيزی به صورت يك امر واجب يا مستحب هست ؟ يعنی آيا اسلام‏
به صورت وجوبی يا استحبابی توصيه كرده است كه انسان به خاطر هدفی‏
احيانا از لذات مادی موافق طبيعت خودش در دنيا چشم بپوشد ؟ يا اساسا
در اسلام چنين چيزی وجود ندارد و اصلا در اسلام توصيه به ترك لذت مادی‏
برای يك هدف كه آن هدف هر چه می‏خواهد باشد ، نشده است ؟
اگر قبول كرديم كه در اسلام چنين چيزی هست ، مرحله بعدش اين است كه‏
اسلام زهد را به خاطر چه هدفهائی توصيه كرده است ؟
آن هدفهای عالی كه اسلام به خاطر آن بی‏اعتنائی به مشتهيات را