زشتيها ، نقص و زيادت هستند و هر دو از غايات بالعرض میباشند
ايراد ديگری كه مخالفين غايت داشتن طبيعت مطرح میكردند مسئله تشويهات است ، میگفتند اگر طبيعت هدف داشته باشد ، اينهمه آدمهای زشت ، هيكلهای زشت ، حيوانات نازيبا و ناقص را چرا ايجاد میكند . موجود هدفدار كوشش میكند آفريده خود را به زيباترين وجه ايجاد كند . پس چرا طبيعت اين موجودات ناقص را درست میكند ؟ اين اشكال دو قسمت میشود : يك قسمت موجودات ناقص الخلقه مانند كور مادرزاد ، كر مادرزاد و نظاير آنها . يك قسمت آنهائی كه خلقتهای زائد دارند . شيخ پاسخ آنها را در دو قسمت بيان میكند . درباره ناقصها شيخ میگويد اين نقصها به علت قصور و عصيان ماده است . يعنی در مواردی به علل اتفاقی به همان معنا كه گفتيم ( يعنی غايات بالعرض ) ماده در وضعيتی است كه قابليت دريافت يك صورت كامل را ندارد . اينطور نيست كه شما فرض كردهايد كه در اينجا مادهای كه برايش امكان