نمیداند .
سؤال : شهود اين حرفها غير از علم حصولی نمیتواند باشد ؟
استاد : منظور از شهود چيست ؟
- : همان حالت خودمان كه امری را شهود میكنيم و غير از استدلال است .
استاد : نه ، شهود نمیشود . شهود در علم حضوری بيشتر [ پيش میآيد ] .
در حالی كه اين علم روی علم است . ببينيد : الان عرض كردم كه هر علم
حصولی خودش علم حضوری است ، به مقايسه علم حصولی میشود . در علم حصولی
هم اگر خوب دقت كنيد ، آن تصويری از شما كه پيش شما حاضر است ، آن
چيزی كه شما آن را شهود میكنيد ، خودتان نيستيد ، بلكه صورتی از خودتان
را شهود میكنيد ، كه آن صورت پيش شما به علم حضوری حاضر است . در تمام
شهودها ، آدم خيال میكند كه مشهودش يك وجود عينی است . بلكه مشهود
واقعیاش آن وجود [ ذهنی ] است كه به آن علم حضوری دارد ، ولی از آن
جهت كه آن علم حضوری به نحوی با شیء خارجی تطابق دارد ، ما شیء خارجی را
مشهود تلقی میكنيم . يعنی شما كه الان نشستهايد و مرا میبينيد ، در واقع
شما مرا نمیبينيد . در همان حالی كه به من خيره شدهايد و مرا شهود میكنيد
، ولی در واقع مرا شهود نمیكنيد ، بلكه تصويری از من الان در چشم شما وجود
دارد كه شما آن را شهود میكنيد . ولی چون آن تصوير صد درصد با من مطابق
است ، [ میگوئيد مرا شهود میكنيد ] . چون آن تصوير خلاف وجود من نيست ،
و چنين نيست كه مثلا من كوچك باشم و او بزرگ نشان دهد ، يا من بزرگ
باشم و او كوچك نشان دهد ، من سياه باشم و آن سفيد نشان دهد ، بلكه چون
صد درصد مطابق است ، يا فرض میكنيم كه مطابق است ، با اينكه شما در
واقع آن تصوير را داريد شهود میكنيد ، ولی از روزنه آن - كه روزنه هم
تعبير ناقصی است - به تبع آن ، اين وجود عينی را شهود میكنيد .
|