اعتبارات ماهيت
آمدهاند يك بابی را باز كردهاند تحت عنوان اعتبارات ماهيت ، كه در واقع عمل ذهن را بيان میكند . البته اينها چيزی نيست كه روانشناسی هم بيان كرده باشد . اينها را ما گاهی سوژه روانشناسی فلسفی ناميدهايم . اين مسائل در حوزه قدرت روانشناسی معمولی اصلا نيست . روانشناسی معمولی مسائل را به طريق عينی و از جنبههای سطحی و ظاهری آن ، يا از روی شهود خودش و يا از روی آثاری كه در ديگران میبيند مطالعه میكند . در حاليكه اينها يك تحليلهای دقيقی است كه فقط فيلسوفان اين جور روانشناسی را به اصطلاح دارند . غير فيلسوفان ندارند . میگويند هر ماهيتی را معمولا ذهن سه جور اعتبار میكند : يك وقت هست كه اين ماهيت را بشرط شیء اعتبار میكند ، حالا آن شیء معين باشد يا مطلق اشياء فرق نمیكند ، و از اين جهت تفاوتی ندارد ، او را بشرط شیء اعتبار میكنند . مثلا يك وقتهست كه وقتی میخواهيد بگوئيد انسان چنين است ، میگوئيد انسان عالم چنين است . يعنی آن را كه موضوع حكم قرار دادهايد به قيدی مقيد كردهايد و گفتهايد انسان عالم . میگويند شما ماهيت را بشرط علم اعتبار كردهايد . اين میشود ماهيت بشرط شیء . اين را اصطلاحا مخلوط هم میگويند ، يعنی او را آميخته با شیء ديگر اعتبار كردهايد كه همان عالم باشد .