حاجت و ضرورت در كار نيست ، نظر به غير وجه و كفين جايز نيست . اما
وجه و كفين : اگر خوف فتنه در كار است نظر به آنها نيز جايز نيست و
اگر خوف فتنه در كار نيست ، به عقيده شيخ طوسی مانعی ندارد ولی مكروه‏
است . اكثر شافعيه نيز همين عقيده را دارند ولی به عقيده بعضی از شافعيه‏
نظر به وجه و كفين حرام است " .
علامه پس از آنكه ادله اين عده از شافعيه را نقل می‏كند می‏گويد :
" به عقيده من نيز نظر بر وجه و كفين حرام است " .
محقق در شرايع می‏گويد : نظر به چهره و دو دست يك بار جايز است و
تكرارش جايز نيست . شهيد در لمعه ، و علامه در بعضی كتابهايش همين‏
عقيده را انتخاب كرده‏اند .
مجموعا در باب نظر بر وجه و كفين سه قول است :
الف - ممنوعيت مطلقا . علامه در تذكره و چند نفر معدود ديگر و از
آنجمله صاحب جواهر اين عقيده را انتخاب كرده‏اند .
ب - جواز نظر يك نوبت و ممنوعيت تكرار نظر . محقق در شرايع و شهيد
اول در لمعه و علامه در بعضی ديگر از كتبش تابع اين نظرند .
ج - جواز مطلقا . شيخ طوسی ، كلينی ، صاحب حدائق ، شيخ انصاری ، نراقی‏
در مستند و شهيد ثانی در مسالك اين نظر را تأييد می‏كنند . شهيد ثانی در
مسالك ، اين قول را تأييد و ادله‏ای كه شافعيه بدان تمسك كرده‏اند و مورد
پسند علامه واقع شده است رد می‏كند . ولی در آخر می‏گويد : شك نيست كه‏
قول به تحريم طريق احتياط و سلامت است .