می‏گردند . وقتی كه به آنها اعتراض می‏شود كه چرا مزاحم می‏شوی ؟ می‏گويند
اگر دلش اين چيزها را نخواهد با اين وضع بيرون نمی‏آيد .
اين دستور كه در اين آيه آمده است مانند دستوری است كه در بيست و
پنج آيه قبل از اين آيه خطاب به زنان رسول خدا وارد شده است : " « فلا
تخضعن بالقول فيطمع الذی فی قلبه مرض »" يعنی در سخن گفتن رقت زنانه‏
و شهوت‏آلود كه موجب تحريك طمع بيمار دلان می‏گردد به كار نبريد . در اين‏
دستور ، وقار و عفاف در كيفيت سخن گفتن را بيان می‏كند و در آيه مورد
بحث ، دستور وقار در رفت و آمد را .
ما قبلا گفتيم كه حركات و سكنات انسان گاهی زباندار است . گاهی وضع‏
لباس ، راه رفتن ، سخن گفتن زن معنی‏دار است و به زبان بی‏زبانی می‏گويد
دلت را به من بده ، در آرزوی من باش ، مرا تعقيب كن . گاهی برعكس با
بی‏زبانی می‏گويد دست تعرض از اين حريم كوتاه است .
به هر حال آنچه از اين آيه استفاده می‏شود اينست نه كيفيت خاصی برای‏
پوشش . از نظر كيفيت پوشش فقط آيه 31 سوره نور است كه مطلب را بيان‏
می‏فرمايد و با توجه بدينكه اين آيه بعد از آيه سوره نور نازل شده است‏
می‏توان فهميد كه منظور از " « يدنين عليهن من جلابيبهن »" اينست كه‏
دستور قبلی سوره نور را كاملا رعايت نمايند تا از شر آزار مزاحمان راحت‏
گردند .
در آيه قبل از اين آيه می‏فرمايد : " « و الذين يؤذون المؤمنين و
المؤمنات بغير ما اكتسبوا فقد احتملوا بهتانا و اثما مبينا » "