اين روايات با نظر ابن عباس و ضحاك و عطا منطبق است نه با نظر ابن‏
مسعود كه مدعی بوده است مقصود از زينت ظاهره جامه است .
اساسا نظر ابن مسعود قابل توجيه نيست ، زيرا جامه‏ای كه خود بخود آشكار
است جامه رواست نه جامه زير ، و در اين صورت معنی ندارد كه گفته شود
زنان زينتهای خود را آشكار نكنند مگر جامه رو را . جامه رو قابل پوشاندن‏
نيست تا استثنا شود ، بر خلاف چيزهائی كه در كلمات ابن عباس و ضحاك و
عطا است و در روايات شيعه اماميه آمده است . اينها اموری است كه قابل‏
اين هست كه دستور پوشانيدن يا نپوشانيدن آنها داده شود .
به هر حال اين روايات می‏فهماند كه برای زن پوشانيدن چهره و دستها تا
مچ واجب نيست ، حتی آشكار بودن آرايشهای عادی و معمولی كه در اين‏
قسمتها وجود دارد نظير سرمه و خضاب كه معمولا زن از آنها خالی نيست و
پاك كردن آنها يك عمل فوق العاده به شمار می‏رود نيز مانعی ندارد .
اين مطلب را توضيح می‏دهيم كه ما اين مسأله را از نظر خودمان بيان‏
می‏كنيم و استنباط خودمان را ذكر می‏نمائيم ، و اما هر يك از آقايان و
خانمها از هر كس كه تقليد می‏كنند عملا بايد تابع فتوای مرجع تقليد خودشان‏
باشند . آنچه ما می‏گوئيم با فتوای بعضی از مراجع تقليد تطبيق می‏كند و
ممكن است با فتوای بعضی ديگر تطبيق نكند ( هر چند فتوای مخالفی وجود
ندارد ، هر چه هست به اصطلاح احتياط است نه فتوای صريح ) . غرض ما از
اين بحث اين است كه شما با متون اسلام از نزديك آشنا شويد و به منطق‏