و اين از نادانی ما است . اگر كسی به در خانهای برود و صاحب خانه بگويد
من الان وقت ندارم شما را بپذيرم به او بر میخورد ، و چه بسا قهر كند و
هر جا بنشيند بگويد من رفتم به در منزل فلانی ، مرا راه نداد . اين هم يك
نادانی و جهالت است .
ما بايد دستور قرآن را در اين باره به كار ببنديم . به كار بستن اين
دستور ، تكلفات و ناراحتيهای زيادی را از ما دور میسازد . يك سلسله
دروغها و خلاف گوئیها معلول همين رفتار نادرست و توقعهای نابجا است كه
در بين ما رائج میباشد .
شخصی بدون اطلاع قبلی ، در خانه شخص ديگری را میزند . صاحب خانه ميل
ندارد او را بپذيرد ، بسا هست كه كارهای لازمی دارد و آمدن اين شخص
مزاحمت است ، میگويد بگوئيد فلانی در خانه نيست . شخص وارد غالبا اين
دروغها را میفهمد . شخص وارد خلاف میكند كه بدون تعيين وقت قبلی توقع
دارد او را بپذيرند و صاحب خانه هم آن قدر شهامت و صراحت ندارد كه
بگويد معذرت میخواهم فعلا وقت ندارم بپذيرم ، و اگر بگويد وقت ندارم ،
باز آن شخص وارد آن قدر فهم ندارد كه عذر او را بپذيرد ، تا آخر عمر گله
میكند كه رفتم به در خانه فلان شخص و او مرا نپذيرفت .
اينست كه در اينگونه مواقع هم دروغ گفته میشود و هم رنجش پديد میآيد
. ولی اگر دستور قرآن رعايت شود نه دروغی گفته میشود و نه رنجشی پديد
میآيد . لهذا میفرمايد : " « ذلكم ازكی لكم » " يعنی اين روش كه به
شما ياد داديم برای شما پاكيزهتر است .
|