" الجلباب خمار المرأه الذی يغطی رأسها و وجهها اذا خرجت لحاجة .
يعنی جلباب عبارت است از روسری ای كه در موقع خروج از منزل به كار
برده می‏شود و سر و صورت را با آن می‏پوشانند " .
ولی ضمن تفسير آيه می‏گويد :
" ای قل لهولاء فليسترن موضع الجيب بالجلباب و هو الملائة التی تشتمل‏
بها المرأه يعنی مقصود اينست كه با روپوشی كه زن به خود می‏گيرد محل‏
گريبان را بپوشاند " .
بعد می‏گويد :
" و گفته شده است كه جلباب همان چارقد است و مقصود آيه اينست كه‏
زنان آزاد در وقت بيرون رفتن پيشانيها و سرها را بپوشانند " .
چنانكه ملاحظه می‏فرمائيد معنی جلباب از نظر مفسران چندان روشن نيست .
آنچه صحيحتر به نظر می‏رسد اينست كه در اصل لغت ، كلمه جلباب شامل هر
جامه وسيع می‏شده است ، ولی غالبا در مورد روسريهائی كه از چارقد بزرگتر
و از ردا كوچكتر بوده است به كار می‏رفته است . ضمنا معلوم می‏شود دو نوع‏
روسری برای زنان معمول بوده است : يك نوع روسريهای كوچك كه آنها را
خمار يا مقنعه می‏ناميده‏اند و معمولا در داخل خانه از آنها استفاده‏
می‏كرده‏اند . نوع ديگر روسريهای بزرگ كه مخصوص خارج منزل بوده است .
اين معنی با رواياتی كه در آنها لفظ جلباب ذكر شده است نيز سازگار است‏
، مانند روايت عبيدالله حلبی كه در تفسير آيه 61 سوره نور نقل كرديم .
مضمونش اين بود كه در مورد زنان سالخورده جايز است خمار و جلباب را
كنار بگذارند و نگاه به موی آنها مانعی ندارد . از اين جمله فهميده می‏شود
كه