و اين از نادانی ما است . اگر كسی به در خانه‏ای برود و صاحب خانه بگويد
من الان وقت ندارم شما را بپذيرم به او بر می‏خورد ، و چه بسا قهر كند و
هر جا بنشيند بگويد من رفتم به در منزل فلانی ، مرا راه نداد . اين هم يك‏
نادانی و جهالت است .
ما بايد دستور قرآن را در اين باره به كار ببنديم . به كار بستن اين‏
دستور ، تكلفات و ناراحتيهای زيادی را از ما دور می‏سازد . يك سلسله‏
دروغها و خلاف گوئی‏ها معلول همين رفتار نادرست و توقعهای نابجا است كه‏
در بين ما رائج می‏باشد .
شخصی بدون اطلاع قبلی ، در خانه شخص ديگری را می‏زند . صاحب خانه ميل‏
ندارد او را بپذيرد ، بسا هست كه كارهای لازمی دارد و آمدن اين شخص‏
مزاحمت است ، می‏گويد بگوئيد فلانی در خانه نيست . شخص وارد غالبا اين‏
دروغها را می‏فهمد . شخص وارد خلاف می‏كند كه بدون تعيين وقت قبلی توقع‏
دارد او را بپذيرند و صاحب خانه هم آن قدر شهامت و صراحت ندارد كه‏
بگويد معذرت می‏خواهم فعلا وقت ندارم بپذيرم ، و اگر بگويد وقت ندارم ،
باز آن شخص وارد آن قدر فهم ندارد كه عذر او را بپذيرد ، تا آخر عمر گله‏
می‏كند كه رفتم به در خانه فلان شخص و او مرا نپذيرفت .
اينست كه در اينگونه مواقع هم دروغ گفته می‏شود و هم رنجش پديد می‏آيد
. ولی اگر دستور قرآن رعايت شود نه دروغی گفته می‏شود و نه رنجشی پديد
می‏آيد . لهذا می‏فرمايد : " « ذلكم ازكی لكم » " يعنی اين روش كه به‏
شما ياد داديم برای شما پاكيزه‏تر است .