صاحب مجمع البيان كه از لحاظ شكافتن معانی لغتها در ميان مفسران بی
نظير و در ميان غير مفسران كم نظير است در ذيل آيه 14 سوره احزاب آنجا
كه لغت را معنی میكند میگويد :
" و العوره كل شیء يتخوف منه فی ثغر او حرب . و مكان معور و دار
معوره اذا لم تكن حريزه " يعنی عورت به هر چيز آسيبپذير كه مورد
نگرانی است گفته میشود ، از قبيل نقاط سرحدی و يا يك امر مربوط به جنگ
. مكان معور و خانه معور يعنی خانهای كه استحكام ندارد و آسيبپذير است
.
پس معلوم میشود اين تعبير فقهی مشتمل بر نوعی تحقير نمیباشد . به زن
از آن جهت " عورت " گفته میشود كه مانند خانهای بیحصار است و آسيب
پذير میباشد و بايد در حصار پوشش قرار گيرد .
اكنون برويم بر سر نقل اقوال فقهاء . علامه در تذكره الفقهاء ، كتاب
الصلاه میفرمايد :
" جميع بدن زن عورت است جز چهره ، به اجماع جميع علماء در جميع
شهرها ، جز ابوبكر بن عبدالرحمن بن هشام كه تمام بدن زن را عورت دانسته
است و سخن او به حكم اجماع مردود است . از نظر علماء ما ( شيعه ) دو
دست تا مچ نيز مانند چهره است و عورت نيست . مالك بن انس و شافعی و
اوزاعی و سفيان ثوری در اين جهت با علماء شيعه هم عقيدهاند زيرا ابن
عباس در تفسير سخن خدا : " « و لا يبدين زينتهن الا ما ظهر منها »" وجه
و كفين را توأما جزء استثناء شمرده است . اما به عقيده احمد حنبل و داود
ظاهری كفين بايد پوشيده شود . و سخن ابن عباس كافی است در رد سخن آنها
" .
علامه بعد سخن خود را درباره قدمين ادامه میدهد كه آيا
|