كرد زيرا : اولا كلمه " خمار " به كار رفته نه كلمه " جلباب " . خمار
روسری كوچك است و جلباب روسری بزرگ . روسری كوچك را نمی‏توان آن‏
اندازه جلو كشيد و مانند پرده آويزان كرد به طوری كه چهره و دور گردن و
گريبان و سينه را بپوشاند و در عين حال سر و پشت گردن و موها - كه معمولا
در آن زمان بلند بوده است - پوشيده بماند .
ثانيا آيه می‏فرمايد با همان روسريها كه داريد چنين عملی انجام دهيد .
بديهی است اگر آن روسريها را بدان شكل روی چهره می‏آويختند ، جلو پای خود
را به هيچ وجه نمی‏ديدند و راه رفتن برايشان غير ممكن بود . آن روسريها
قبلا " مشبك " و " توری " ساخته نشده بود كه برای اين منظور مفيد
باشد . اگر منظور اين بود كه لزوما روسريها از پيش رو آويخته شود دستور
می‏رسيد كه روسريهائی تهيه كنيد غير از اين روسريهای موجود كه بتوانيد هم‏
چهره را بپوشانيد و هم راه برويد .
ثالثا تركيب ماده " ضرب " و كلمه " علی " مفيد مفهوم آويختن‏
نيست . چنانكه قبلا گفتيم و از اهل فن لغت و ادب عرب نقل كرديم ،
تركيب " ضرب " با " علی " فقط مفيد اين معنی است كه فلان چيز را بر
روی فلان شی‏ء مانند حائلی قرار داد . مثلا معنی جمله " « فضربنا علی‏
آذانهم »" اينست كه بر روی گوشهای اينها حائلی قرار داديم . عليهذا
مفهوم " « و ليضربن بخمرهن علی جيوبهن »" اينست كه با روسريها بر روی‏
سينه و گريبان حائلی قرار دهيد . پس وقتی در مقام تحديد و بيان حدود
پوشش است و می‏فرمايد با روسريها بر روی گريبانها و سينه‏ها حائلی قرار
دهيد و