آنان از خانه و معاشرت با مردان بيگانه در خارج خانه برايشان مضر و
خطرناك است ، وارد كردن تو مرد بيگانه را بر او در داخل خانه و اجازه
معاشرت در داخل خانه نيز مضر و خطرناك است . اگر بتوانی كاری كنی كه
جز تو مرد ديگری را نشناسند چنين كن " .
اين يك توصيه اخلاقی است . علماء اسلام اين جمله را به شكل يك توصيه
اخلاقی تلقی كردهاند . اگر ما بوديم و چنين تعبيراتی ، بدون شك آنچه
استنباط میشد بيش از " توصيه اخلاقی " بود ، بلكه بيش از لزوم ستر وجه
و كفين بود ، آنچه استنباط میشد همان است كه ما از آن به حبس زن در
خانه تعبير كردهايم . ولی علت اينكه فقها به مضمون چنين جملهها فتوا
ندادهاند ادله قطعی ديگر از آيات و روايات و سيره معصومين برخلاف مفاد
ظاهر اين تعبيرات است ، و به اصطلاح ظاهر اين جملهها " معرض عنه "
اصحاب است . لهذا اين جملهها حمل به توصيه اخلاقی شده است و ارزش
اخلاقی دارد نه فقهی .
آنچه فقها از امثال اين جملهها استنباط كردهاند اين است كه اينگونه
جملهها ارشاد به حقيقتی روحی و روانی در روابط دو جنس است و شك نيست
كه حقيقتی را بيان میكند . رابطه زن و مرد اجنبی سخت خطرناك است .
گيلی است كه پيلان بر آن میلغزند .
آنچه اسلام لااقل به صورت يك امر اخلاقی توصيه میكند اينست كه تا حد
ممكن اجتماع مدنی غير مختلط باشد .
جامعه امروز زيانهای اجتماع مختلط را به چشم خود میبيند . چه لزومی
دارد كه زنان فعاليتهای خود را به اصطلاح
|