پاورقی : 1 - سوره بقره ، آيه . 255
نيست . بايد بين اين دو تا باشد . نمیشود بگوئی من فعلا خوابم میآيد ،
ديشب بيداری كشيدهام ، الان يك ساعت به طلوع صبح مانده ، خدا كه خواب
و بيداری ندارد ، مگر خدا در بين الطلوعين ( العياذ بالله ) لباس
رسمیاش را میپوشد و آماده قبول كردن نمازها میشود ! برای خدا كه تمام
ساعات و همه لحظات علی السويه است : « لا تاخذه سنة و لا نوم »( 1 ) .
من شب بيدار خوبی كشيدهام ، خيلی خوابم میآيد ، میخواهم نيمساعت زودتر
نمازم را بخوانم ! انضباط وقت را بايد بشناسی ، جز در وقت خودش در
وقت ديگر نبايد نماز بخوانی . آيا از نظر خدا فرق میكند كه اين وقت يا
آن وقت باشد ؟ نه ، از نظر تو فرق میكند ، تو بايد با اين نماز تربيت
شوی . اگر شب تا دوی نيمه شب هم بيدار بودی ، بايد بين الطلوعين بيدار
شوی و نمازت را بخوانی و نماز ظهر و عصر هم همينطور است ، قبل از وقت
قبول نيست ، بعد از وقت هم قبول نيست . مغرب و عشا هم همينطور است .
میگوئيد نماز عبادت است ، خدا پرستی به اين مسائل مربوط است . اسلام
بين عبادت و پرستش و مسائل ديگر جدائی قائل نيست . [ ممكن است كسی
بگويد ] من نماز میخوانم ولی در حال نماز میخواهم بگريم . مصيبتی دارم
ناراحتی ای دارم میخواهم يك گريهای هم وسط نماز بكنم ، يا بياد قضيهای
میافتم ، يك چيزی میبينم میخندم ، چيزی نيست ! خير نماز مظهر ضبط
احساسات است . در حال نماز كه رو به يك نقطه میايستی بايد رو به همان
نقطه باشی ، نه به اين طرف بر گردی نه به آن طرف و نه به
پاورقی : 1 - سوره بقره ، آيه . 255 |