پاورقی : 1 - سوره آل عمران ، آيه . 103
عمده ، آن رابطهای است كه ميان بنده و خدا ، ميان ما وجهان غيب بر قرار
میشود . دين از يك طرف مارا وادار میكند به عمل و كوشش و به تعبير
اميرالمؤمنين به خدمت ، و از طرف ديگر میگويد پيوندها و رابطههايی
معنوی ميان غيب واينجا هست . تو دعا كن ، تو بخواه ، تواستمداد كن ، از
يك راه نهانی كه خودت نمیدانی ، به هدف و نتيجه میرسی . میگويد صدقه
بده ، از يك راه نهانی كه تو نمیدانی رفع بلا ميكند . دعا كن ، كه البته
شرايطی دارد ، اگر دعا با آن شرايط صورت بگير ، از خداوند در كارها
الهام بخواه ، بعد میبينی در موقع معين ، سر بزنگاه ، خدا به قلب تو
الهامی كرد . از غيب به تو مدد میرسد . البته مدد غيبی شرايطی دارد ،
معنايش اين نيست كه ما توی خانه مان بنشينيم و بگوئيم : ای غيب بيا به
من مدد بده . نه ، مدد غيبی ، قانون و شرايط دارد . پس ، عمدهاينست كه
ما ايمان به غيب و ايمان به مددهای غيبی در يك شرايط معين داشته باشيم
. اصلا وحی ، خود مدد غيبی است ولی در مقياس اجتماع بشر . آنجا كه ديگر
پای علم بشر ، پای عقل بشر ، پای فعاليت بشر نمیرسد ، آنجا كه ديگر پای
حس نمیرسد ، پای عقل و فكر نمیرسد ، خداوند به وسيله يك عده به نام
پيامبران ، بشر را هدايت و راهنمايی میكند ، از غيب مدد میرساند . آنجا
كه جای عجز و ناتوانی بشر است ، ديگر بشر فعاليت خودش را كرده ، است
، كار خودش را انجام داده است ، ناتوان است و در قدرت او نيست ، جای
مدد غيبی است . قرن درباره پيغمبر اكرم میفرمايد : « و اذكروا نعمة الله
عليكم اذ كنتم اعداء فالف بين قلوبكم ، فاصبحتم بنعمته اخوانا و كنتم
علی شفا حفرش من النار فانقذكم منها »( 1 ) ای
پاورقی : 1 - سوره آل عمران ، آيه . 103 |