ركوع ، در سجود ، در حال دعا و در حال عبادت و مناجات ، « ركعا سجدا
عبادتش است ، « يبتغون فضلا من الله و رضوانا » دعايش است . البته‏
نمی‏خواهم ميان دعا و عبادت مرز قائل بشوم . دعا عبادت است و عبادت هم‏
دعا اما گاهی يك عمل صرفا دعای خالص است ، يعنی عبادتی است كه فقط
دعاست ولی عبادت ديگری دعا و غير دعا در آن مخلوط است مثل نماز ، و يا
عبادت ديگری اساسا دعا نيست مثل روزه .
« سيماهم فی وجوههم من اثر السجود » آنقدر عبادت می‏كنند كه آثار
عبادت ، آثار تقوی ، آثار خدا پرستی در و جناتش ، در چهره‏اش پيداست ،
هر كه به او نگاه بكند در وجودش خداشناسی و ياد خدا را می‏بيند ، او را
كه می‏بيند بياد خدا می‏افتد . در حديث است و شايد از رسول اكرم باشد كه‏
حواريين عيسی بن مريم از او سؤال كردند : « يا روح الله ! من نجالس ؟ »
ما با كی همنشينی كنيم ؟ فرمود : « من يذكركم الله رؤيته و يزيد فی علمكم‏
منطقه و يرغبكم فی الخير عمله » ( 1 ) . باكسی بنشينيد كه وقتی او را
می‏بينيد به ياد خدا بيفتيد . در سيمای او ، در و جناتش خدا ترسی و خدا
پرستی را بيابيد ، با آن كسی كه علاوه بر اين ، يزيد فی علمكم منطقه سخن‏
كه می‏گويد از سخنش استفاده می‏كنيد ، بر علم شما می‏افزايد . يرغبكم فی‏
الخير عمله وقتی به عملش نگاه می‏كنيد ، به كار خير تشويق می‏شويد . با
چنين كسانی نشست و برخاست كنيد .
در دنباله آيه می‏گويد : « ذلك مثلهم فی التورية و مثلهم فی الانجيل‏
كزرع اخرج شطئه فازره فاستغلط فاستوی علی سوقه »

پاورقی :
1 - اصول كافی‏ج 4 كتاب فضل العلم باب : مجالسة العلماء و صحبتهم .