ذهن آنچه را كه در مقابلش هست منعكس میكند و بعد به نامتناهی تعميم
میدهد .
بحث اين جلسه درباره تفاوت پنجم آينه و ذهن است ، میخواهيم شناخت
منطقی تعقلی الهی - آن شناختی كه قرآن از آن به " آيه " تعبير میكند -
را بفهميم .
وقتی آينه ، - صورتها را منعكس میكند ، فقط خود آن صورتها منعكس
میشود ، اما وقتی ذهن صورتها را میبيند ، باز آن صورتها برای ذهن آينهای
میشود و در آن صورتها صورتهای ديگری را میبيند ، و باز در آن صورتهائی كه
در آن بعد قرار گرفته است احيانا صورتهای ديگری را میبيند . اين است كه
میگوئيم ذهن به منزله يك آينه سه بعدی است ( اگر اين تعبير ناقص نباشد
) ، اگر آينهها دو بعدی هستند ، ذهن سه بعدی است ، و اگر آينه سه بعد را
نشان میدهد ذهن چهار بعد را نشان میدهد ، نه تنها توسعه و تعميم میدهد ،
و نه تنها به طور افقی پيشروی میكند [ بلكه ] به طور عمودی و عمقی نيز
نفوذ مینمايد .
شناخت آيهای
اين نوع شناخت تعقلی همان است كه قرآن از آن تعبير به " آيه " كرده
است ، مانند اين آيه كه در قرآن آمده است : « و من اياته خلق السموات
و الارض و اختلاف السنتكم و الوانكم »( 1 ) و يا اين آيه شريفه : « و من
اياته ان خلق لكم من انفسكم ازواجا لتسكنوا اليها و جعل »
پاورقی :
. 1 سوره روم ، آيه . 22