يك ساعت هم طول بكشد ، اصلا فكر نمیكنم كه من با اراده اين كلمات را
بيرون میآورم . آيا اين كلمات بدون اراده بيرون میآيد ؟ نه ، با اراده
تام و تمام بيرون میآيد ولی آنقدر اين ارادهها سريع اعمال و آنقدر اين
تصورات و تفكرات و تصديقهای قبلی برای گفتن ، سريع در ذهن من انجام
میگيرد كه خودم خيال میكنم كه فكر نمیكنم و حرف میزنم ، اراده نمیكنم و
حرف نمیزنم ، مثل يك ماشين خود كار صحبت میكنم . البته اينطور نيست ،
اشتباه است ( بعضی روانشناسها چنين گفتهاند و اشتباه كردهاند ) . انسان
در تفكرات و شناختهای خودش آنقدر عناصر معقول داخل میكند كه تا حد
زيادی عناصر محسوس در ميان عناصر معقول گم هستند . مسائل ديگری هست كه
در جلسات بعد عرض میكنم .
|