تخلل سكون در حركات راجعه
يك مسأله ديگری از قديم ، تقريبا از قرن سوم و چهارم ، از زمان ثابت بن قره و اينها مطرح بوده ، كه آيا اگر ما جسمی را روی خط مستقيم به حركت در بياوريم ، و بعد آن جسم بخواهد برگردد ، مثل سنگی كه به هوا انداخته میشود ، آيا جسم در اينگونه موارد ، رفت و برگشت آن به هم متصل است ؟ يعنی هيچ سكونی ولو خيلی كوتاه كه حتی با ثانيه و دهم ثانيه هم قابل اندازه گيری نباشد بين دو حركت فاصله نمیشود ؟ يا اينكه يك لحظه هر چند خيلی كوتاه سكون پيدا میشود ؟ عدهای معتقد بودند كه تخلل سكون صورت نمیگيرد و يك حركت واحد است ، ولی اين شخص واحد حركت از نظر مبدأ و منتهی همهاش يك جور نيست ، نيمی از آن مبدأ و منتهائی دارد و نيم ديگر مبدأ و منتهای ديگر . طبق اين نظر مبدأ و منتهی مشخص حركت نيست . در آينده بحث خيلی خوبی داريم ، راجع به اينكه مشخص حركت چيست ؟ چه چيز است كه شخص حركت را تغيير میدهد و دو حركت میكند ؟ بعضیها معتقدند كه مبدأ و منتهی مشخص حركت است ، و تعدد مبدأ و منتهی سبب تعدد حركت است . ناچار اصحاب اين رأی ، قائل هستند كه در حركات راجعه ، در لحظه برگشت سكونی پيدا میشود و بعد حركت آغاز میشود . عدهای ديگر قائل به تخلل سكون نيستند . خود مرحوم آخوند قائل به تخلل سكون هست ، و آنها هم ايرادهای خيلی مهمی به تخلل سكون دارند . يكی از ايرادها اين است كه : لازمه قول به تخلل سكون اين است كه مثلا اگر ما يك جسم فوق العاده سنگينی داشته باشيم كه از بالا دارد به سوی پائين میآيد ، و يك سنگ ريزهای را به سوی آن پرتاب كنيم ، اين سنگ ريزه قهرا به آن اصابت میكند و