براهين حادث ذاتی بودن عالم
يكی به يك معنا از راه برهان انی و ديگری از راه برهان لمی .برهان انی
يكی از اين راه كه میگويند حدوث زمانی به آن معنی كه يك شیء حادث شود بدون هيچ سابقهای ( سابقه زمانی يا سابقه مادی ) و اين كه يك شیء از لا شیء مطلق شروع شود ، اين را يك امر محال میدانند . بلكه طبق اصلی كه در گذشته خوانديم " كل حادث مسبوق بقوه و ماده تحملها " و در جای ديگر میگويند " كل حادث مسبوق بماده و مده " . در واقع مفاد اين دو اصل اين است كه هر حادثی استعداد حدوثش قبل از خودش وجود داشته است و همچنين يك مادهای كه حامل استعداد آن است ، آن هم قبل از حدوث آن شیء وجود داشته است و قهرا زمانی قبل از زمان حدوثش هم وجود داشته است . اين را يك اصل كلی میدانند . پس در واقع هر حادثی در عالم - چه كل عالم را در نظر بگيريد و چه جزء آن را - اينطور نيست كه مسبوق به