نيز می‏گويد : اين نام در اواخر قرن دوم هجری پيدا شده است . از روايتی‏
كه در كتاب المعيشة كافی ، جلد پنجم آمده است ظاهر می‏شود كه در زمان‏
امام صادق عليه‏السلام گروهی سفيان ثوری و عده‏ای ديگر در همان زمان يعنی در
نيمه اول قرن دوم هجری به اين نام خوانده می‏شده‏اند .
اگر ابوهاشم كوفی اولين كسی باشد كه به اين نام خوانده شده باشد واو
استاد سفيان ثوری متوفا در سال 161 هجری هم بوده است ، پس در نيمه اول‏
قرن دوم هجری اين نام معروف شده بوده است نه در اواخر قرن دوم (
آنچنانكه نيكولسون و ديگران گفته‏اند ) و ظاهرا شبهه‏ای نيست كه وجه تسميه‏
صوفيه به اين نام پشمينه پوشی آنها بوده است ( 1 ) .
صوفيه به دليل زهد و اعراض از دنيا از پوشيدن لباسهای نرم اجتناب‏
می‏كردند و مخصوصا لباسهای درشت پشمين می‏پوشيدند .
اما اينكه از چه وقت اين گروه خود را " عارف " خوانده‏اند باز اطلاع‏
دقيقی نداريم . قدر مسلم اين است و از كلماتی كه از سری سقطی متوفا در
243 هجری نقل شده است ( 2 ) معلوم می‏شود كه در قرن سوم هجری اين اصطلاح ،
شايع و رايج بوده است . ولی در كتاب " اللمع " ابونصر سراج طوسی كه‏
از متون معتبر عرفان و تصوف است جمله‏ای از سفيان ثوری نقل می‏كند كه‏
می‏رساند در حدود نيمه اول قرن دوم اين اصطلاح پيدا شده بوده است . (
اللمع ص 427 )
به هر حال در قرن اول هجری گروهی به نام صوفی وجود نداشته است ، اين‏
نام در قرن دوم پيدا شده است و ظاهرا در همين

پاورقی :
. 1 صوف = پشم .
. 2 تذكرش الاولياء شيخ عطار .