18 ، 19 ، . 20 قلب ، روح ، سر

عرفا در مورد روان انسان گاهی " نفس " تعبير می‏كنند و گاهی " قلب‏
" و گاهی " روح " و گاهی " سر " . تا وقتی كه روان انسان اسير و
محكوم شهوات است " نفس " ناميده می‏شود ، آنگاه كه می‏رسد كه محل‏
معارف الهی قرار می‏گيرد " قلب " ناميده می‏شود ، آنگاه كه محبت الهی‏
در او طلوع می‏كند " روح " خوانده می‏شود ، و آنگاه كه به مرحله شهود
می‏رسد " سر " ناميده می‏شود . البته عرفا به مرتبه بالاتر از " سر ة
نيز قائلند كه آنها را " خفی " و " اخفی " می‏نامند .