اولين منزل
اول درجات حركات العارفين ما يسمونه هم الارادش و هو ما يعتری المستبصر باليقين البرهانی او الساكن النفس الی العقد الايمانی من الرغبة فی اعتلاق العروش الوثقی فيتحرك سره الی القدس لينال من روح الاتصال . اولين منزل سير و سلوك عارفان آن چيزی است كه آنان آن را " اراده ة مینامند و آن عبارت است از نوعی شوق و رغبت كه در اثر برهان يا تعبد و ايمان در انسان برای چنگ زدن به دستگيره با استحكام حقيقت پديد میآيد ، آنگاه روح و ضمير به جنبش میآيد تا به اتصال به حقيقت دست يابد . برای بيان اولين منزل سير و سلوك كه از يك نظر همه عرفان بالقوه در آن موجود است ناچاريم اندكی توضيح بدهيم . عرفا اولا به اصلی معتقدند كه با اين جمله بيان میكنند : النهايات هی الرجوع الی البدايات . پايانها بازگشت به آغازها است . بديهی است كه اگر بخواهد نهايت عين بدايت باشد دو فرض ممكن است . يكی اينكه حركت روی خط مستقيم باشد و شیء متحرك پس از آنكه به نقطه خاصی رسيد تغيير جهت دهد و عينا از همان راهی كه آمده است باز گردد . در فلسفه ثابت شده است كه چنين تغيير جهتی مستلزم تخلل سكون است ولو غير محسوس ، به علاوه اين دو حركت با يكديگر متضاد میباشند . فرض دوم اين است كه حركت روی خط منحنی باشد كه همه فواصل آن خط با يك نقطه معين برابر باشد . يعنی حركت روی قوس دايره