به شمار می‏رود تا اسحاق بن ابی‏سهل بن نوبخت و پسرش اسماعيل بن اسحاق بن‏
ابی‏سهل ابن نوبخت و پسر ديگرش علی بن اسحاق و نواده‏اش ابوسهل اسماعيل‏
بن علی بن اسحاق بن ابی‏سهل بن نوبخت كه او را شيخ المتكلمين در شيعه‏
لقب داده‏اند و حسن بن موسی نوبختی خواهرزاده اسماعيل بن علی وعده‏ای ديگر
از اين خاندان همه از متكلمين شيعه‏اند .
ابن قبه رازی در قرن سوم و ابوعلی بن مسكويه حكيم و طبيب معروف اسلامی‏
صاحب كتاب " طهارش الاعراق " نيز از متكلمين شيعه در اوايل قرن پنجم‏
است .
متكلمين شيعه فراوانند . خواجه نصيرالدين طوسی فيلسوف و رياضيدان‏
معروف صاحب كتاب " تجريد الاعتقاد " و علامه حلی فقيه معروف و شارح‏
" تجريد الاعتقاد " از متكلمان معروف قرن هفتم می‏باشند .
خواجه نصير الدين طوسی كه خود حكيم و فيلسوفی متبحر است با تأليف‏
كتاب ، " تجريد الاعتقاد " محكمترين متن كلامی را آفريد . پس از ة
تجريد " هر متكلمی اعم از شيعه و سنی كه آمده است به اين متن توجه‏
داشته است . خواجه نصيرالدين تا حد زيادی كلام را از سبك حكمت جدلی به‏
سبك حكمت برهانی نزديك كرد . ولی در دوره‏های بعدتر كلام تقريبا سبك‏
جدلی خود را به كلی از دست داد ، همه پيرو حكمت برهانی شدند و در
حقيقت " كلام " استقلال خود را در مقابل " فلسفه " از دست داد .
فلاسفه شيعی متأخر از خواجه مسائل لازم كلامی را در فلسفه مطرح كردند و با
سبك و متود فلسفی آنها را تجزيه و تحليل