18 ، 19 ، . 20 قلب ، روح ، سر
عرفا در مورد روان انسان گاهی " نفس " تعبير میكنند و گاهی " قلب " و گاهی " روح " و گاهی " سر " . تا وقتی كه روان انسان اسير و محكوم شهوات است " نفس " ناميده میشود ، آنگاه كه میرسد كه محل معارف الهی قرار میگيرد " قلب " ناميده میشود ، آنگاه كه محبت الهی در او طلوع میكند " روح " خوانده میشود ، و آنگاه كه به مرحله شهود میرسد " سر " ناميده میشود . البته عرفا به مرتبه بالاتر از " سر ة نيز قائلند كه آنها را " خفی " و " اخفی " مینامند .