اولين منزل

اول درجات حركات العارفين ما يسمونه هم الارادش و هو ما يعتری‏
المستبصر باليقين البرهانی او الساكن النفس الی العقد الايمانی من الرغبة
فی اعتلاق العروش الوثقی فيتحرك سره الی القدس لينال من روح الاتصال .
اولين منزل سير و سلوك عارفان آن چيزی است كه آنان آن را " اراده ة
می‏نامند و آن عبارت است از نوعی شوق و رغبت كه در اثر برهان يا تعبد و
ايمان در انسان برای چنگ زدن به دستگيره با استحكام حقيقت پديد می‏آيد ،
آنگاه روح و ضمير به جنبش می‏آيد تا به اتصال به حقيقت دست يابد .
برای بيان اولين منزل سير و سلوك كه از يك نظر همه عرفان بالقوه در
آن موجود است ناچاريم اندكی توضيح بدهيم .
عرفا اولا به اصلی معتقدند كه با اين جمله بيان می‏كنند :
النهايات هی الرجوع الی البدايات .
پايانها بازگشت به آغازها است .
بديهی است كه اگر بخواهد نهايت عين بدايت باشد دو فرض ممكن است .
يكی اينكه حركت روی خط مستقيم باشد و شی‏ء متحرك پس از آنكه به نقطه‏
خاصی رسيد تغيير جهت دهد و عينا از همان راهی كه آمده است باز گردد .
در فلسفه ثابت شده است كه چنين تغيير جهتی مستلزم تخلل سكون است ولو
غير محسوس ، به علاوه اين دو حركت با يكديگر متضاد می‏باشند . فرض دوم‏
اين است كه حركت روی خط منحنی باشد كه همه فواصل آن خط با يك نقطه‏
معين برابر باشد . يعنی حركت روی قوس دايره