گر من از سرزنش مدعيان انديشم
|
شيوه مستی و رندی نرود از پيشم
|
زهدرندان نو آموخته راهی به دهی است من كه رسوای جهانم چه صلاح
انديشم
به میپرستی از آن نقش خود بر آب زدم كه تا خراب كنم نقش خود
پرستيدن
وقت آن شيرين قلندر خوش كه در اطوار سير ذكر تسبيح ملك در حلقه
زنار داشت
ولی حافظ در جای ديگر ، تظاهر به فسق را ( ملامتيگری ) مانند تظاهر به
تقدس ( رياكاری ) محكوم كرده است :
دلا دلالت خيرت كنم به راه نجات مكن به فسق مباهات و زهد هم مفروش
مولوی در دفاع از ملامتيان میگويد :
هين زبدنامان نبايد ننگ داشت
|
هوش بر اسرارشان بايد گماشت
|
ای بسا زر كه سيه تابش كنند
|
تا شود ايمن ز تاراج و گزند
|
از جمله مسائلی كه عرفا گفتهاند و فقها آنها را تخطئه كردهاند همين
مسأله است . فقه اسلامی همانطور كه ريا را محكوم میكند و آن را نوعی شرك
میداند ، ملامتيگری را نيز محكوم میكند و میگويد : مؤمن حق ندارد عرض و
شرافت اجتماعی خود را لكه دار