پاورقی : . 1 رساله قشيريه ص . 33
سازد . بسياری از خود عرفا نيز ملامتيگری را محكوم میكنند .
مقصود اين است كه روش ملامتگری كه در ميان بعضی از عرفا معمول بوده
سبب شده كه آنها تعمد خاصی در ارائه ضد مقاصد و ضد منويات و ضد اهداف
خود داشته باشند ، و اين كار فهم مقاصد آنها را مشكلتر میسازد .
ابوالقاسم قشيری كه از پيشوايان اهل عرفان است در رساله " قشيريه ة
تصريح میكند كه عرفا تعمد دارند در ابهامگوئی ، زيرا نمیخواهند افراد غير
وارد از اطوار و حالات و مقاصد آنها آگاه شوند ، زيرا برای غير وارد قابل
فهم و درك نيست ( 1 ) .
اصطلاحات عرفا نيز زياد است . برخی مربوط است به عرفان نظری يعنی به
جهان بينی عرفانی و تفسيری كه عرفان از هستی مینمايد . اين اصطلاحات ،
شبيه اصطلاحات فلاسفه است و مستحدث است . محی الدين عربی پدر همه يا
بيشتر اين اصطلاحات است و فهم آنها هم بسيار دشوار است . از قبيل :
فيض اقدس ، فيض مقدس ، وجود منبسط حق مخلوق به ، حضرات خمس ، مقام
احديث ، مقام و احديت ، مقام غيب الغيوب و امثال اينها .
برخی ديگر مربوط است به عرفان عملی ، يعنی به مراحل سير و سلوك
عرفانی . اين اصطلاحات قهرا بيشتر مربوط به انسان است ، شبيه مفاهيم
روانشناسی يا اخلاقی است و در حقيقت نوعی خاص روانشناسی است ، آن هم
روانشناسی تجربی . به عقيده عرفا فلاسفه يا روانشناسان يا علمای دينشناسی
يا جامعه شناسان كه عملا وارد اين واديها نشدهاند و اين اطوار نفس را از
نزديك مشاهده و
پاورقی : . 1 رساله قشيريه ص . 33 |