آنگاه به جوان فرمود : حالت خود را حفظ كن كه از تو سلب نشود .
جوان گفت : دعا كن خداوند مرا شهادت روزی فرمايد . طولی نكشيد كه‏
غزوه‏ای پيش آمده و جوان شركت كرد و شهيد شد .
زندگی و حالات و كلمات و مناجاتهای رسول اكرم سرشار از شور و هيجان‏
معنوی و الهی و مملو از اشارات عرفانی است . دعاهای رسول اكرم فراوان‏
مورد استشهاد و استناد عرفا قرار گرفته است .
اميرالمؤمنين علی عليه‏السلام كه اكثريت قريب به اتفاق اهل عرفان و
تصوف سلسله‏های خود را به ايشان می‏رسانند ، كلماتش الهام بخش معنويت و
معرفت است . ما به دو قسمت كه در نهج البلاغه مسطور است اشاره می‏كنيم.
در خطبه 220 می‏فرمايد :
« ان الله سبحانه و تعالی جعل الذكر جلاء للقلوب تسمع به بعد الوفرش و
تبصر به بعد العشوش و تنقاد به بعد المعاندش و ما برح لله عزت آلاوه فی‏
البرهة بعد البرهة و فی ازمان الفترات عباد ناجاهم فی فكرهم و كلمهم فی‏
ذات عقولهم » .
همانا خداوند متعال ياد خود را مايه صفا و جلای دلها قرار داده است .
بدين وسيله پس از سنگينی ، شنوا و پس از شبكوری ، بينا و پس از سركشی‏
مطيع می‏گردند . همواره در هر زمان و در دوره فترتها خدا را مردانی بوده‏
است كه در انديشه‏های آنها را با آنها راز می‏گفته است و در خردشان با
آنها سخن می‏گفته است .
در خطبه 218 درباره اهل الله می‏فرمايد :
« قد احيی عقله و امات نفسه حتی دق جليله و لطف غليظه و برق له لامع‏
كثير البرق فابان له الطريق و سلك به السبيل و تدافعته الابواب »