حسن بصری عملا جزء گروهی بوده است كه بعدها نام متصوفه يافتند . بعدا
بعضی از آن حكايات را به مناسبت نقل خواهيم كرد . حسن بصری ايرانی الاصل‏
است .
ب . مالك بن دينال . اين مرد اهل بصره است ، از كسانی بوده است كه‏
كار زهد و ترك لذت را به افراط كشانده است . داستانها از او در اين‏
جهت نقل می‏شود . وی در سال 131 هجری در گذشته است .
ج . ابراهيم ادهم . اهل بلخ است . داستان معروفی دارد شبيه داستان‏
معروف بودا . گويند در ابتدا پادشاه بلخ بود و جرياناتی رخ داد كه تائب‏
شده و در سلسله اهل تصوف قرار گرفت .
عرفا برای وی اهميت زياد قائلند . در مثنوی داستان جالبی برای او
آورده است . ابراهيم در حدود سال 161 هجری در گذشته است .
د . رابعه عدويه . اين زن مصری الاصل و يا بصری الاصل و از اعاجيب‏
روزگار است ، و چون چهارمين دختر خانواده‏اش بود " رابعه " ناميده شد
. رابعه عدويه غير از رابعه شاميه است كه او هم از عرفا است و معاصر
جامی است و در قرن نهم می‏زيسته است . رابعه عدويه كلماتی بلند و اشعاری‏
در اوج عرفان و حالاتی عجيب دارد . داستانی درباره عيادت حسن بصری و
مالك بن دينال و يك نفر ديگر از او نقل می‏شود كه جالب است . رابعه در
حدود 135 يا 136 در گذشته است و بعضی گفته‏اند و فاتش در 180 يا 185
بوده است .