كه از متون عالی عرفان به شمار می‏رود . لاهيجی به طوری كه در مقدمه كتابش‏
می‏نويسد در سال 877 آغاز به تأليف كرده است . تاريخ دقيق وفاتش معلوم‏
نيست ، ظاهرا قبل از سال 900 بوده است .
ه . نورالدين عبدالرحمن جامی . عرب نژاد است و نسب به محمد بن حسن‏
شيبانی فقيه معروف قرن دوم هجری می‏برد . جامی شاعری توانا بوده است .
او را آخرين شاعر بزرگ عرفانی زبان فارسی می‏دانند .
در ابتدا " دشتی " تخلص می‏كرده است ، ولی چون در ولايت جام از
توابع مشهد متولد شده و مريد احمد جامی ( ژنده پيل ) هم بوده است ،
تغيير تخلص داده و به جامی متخلص شده است . می‏گويد :
مولدم جام و رشحه قلمم
جرعه جام شيخ الاسلامی است ( 1 )
زين سبب در جريده اشعار
به دو معنی تخلصم جامی است
جامی در رشته‏های مختلف : نحو ، صرف ، فقه ، اصول ، منطق ، فلسفه ،
عرفان تحصيلات عالی داشته و كتب زيادی تأليف كرده است . از آنجمله‏
است شرح فصوص الحكم محی الدين ، شرح لمعات فخرالدين عراقی ، شرح تائيه‏
ابن فارض ، شرح قصيده برده در مدح حضرت رسول ( ص ) ، شرح قصيده ميميه‏
فرزدق در مدح حضرت علی بن الحسين ( ع ) ، لوايح ، بهارستان كه به روش‏
گلستان سعدی است ، نفحات الانس در شرح احوال عرفا .

پاورقی :
. 1 احمد جامی ، شيخ الاسلام لقب داشته است .