زنده میشويد. واقعا وقتی ما میخوابيم صد درصد تمام فعاليتهای حياتی ما از
دست نمیرود ولی قسمت عمدهای از فعاليتهای حياتی ما از دست میرود و از
جمله آن حافظه و حتی آن منيت ما از دست میرود ، ما ديگر آن فرد سابق
نيستيم اما وقتی آن خستگی در رفت و فعل و انفعالهای داخلی انجام شد بعد
بيدار میشويم ، بيدار كه میشويم شخصيتمان را دوباره به دست میآوريم .
خواب يك تعطيل نسبی حيات و از جمله منيت است ، خودمان را گم میكنيم
و وقتی بيدار میشويم ، همان زبان كه قبلا نمیتوانست حرف بزند، همان چشم
كه قبلا نمیتوانست ببيند ، همان فكر كه قبلا نمیتوانست كار كند و همان
حافظه كه تعطيل و خاموش شده بود دو مرتبه تر و تازه سر جايش میآيد. پس
هيچ اشكالی ندارد كه نظير قيامت را ما در اينجا به يك نسبت كوچكی
مشاهده كرده باشيم .
|