ماه يك سلول واحد در شكم مادر به جايی میرسد كه صاحب چشم و گوش و دست
و قلب و ريتين و جوارح و . . . میشود و اين را خلاف آنچه بنده عرض كرده
بودم تلقی فرمودند ، در صورتی كه همان است . ملاحظه كنيد در عرض نه ماه
اول ، انسان چقدر انسان رشد میكند ؟ بعد نه ماهی كه از سال چهلم تا چهل
بعلاوه نه ماه طول میكشد ، چقدر انسان رشد میكند ؟ اصلا قابل مقايسه نيست
. در نه ماه اول ، پيشروی و رشد موجود تقريبا بینهايت است ، يعنی اگر
تشكيلات و قوت و نيرويی كه بعد از نه ماه پيدا كرده به آنچه روز اول
انعقاد نطفه داشته تقسيم كنيم ، نسبت بینهايت است اما هر قدر جلو
بياييم اين نسبت كمتر میشود . فرض بفرماييد بچهای كه به دنيا میآيد ،
رشد او بعد از نه ماه شايد مثلا صد برابر بچه تازه متولد است ، وقتی هجده
ماهه شد ، اگر رشد او را بر حالت نه ماهگیاش تقسيم كنيم ، شايد ده
برابر شود . همين طور هر چه جلو میرويم نسبت كمتر میشود و مثلا از چهل
سال به آن طرف اين نسبت ، مثبت نيست ، مدتی تقريبا ثابت است ، بعد
منفی میشود . انرژی مؤثر همين است ، يعنی انرژی قابل استفاده ، انرژیای
كه میتواند كاری بكند .
انسان از زمان تك سلولی تا وقتی كه به مرگ میرسد ، در آن نهاد تشكيل
و تركيبش طوری است كه میتواند انرژی مؤثر بيشتری ايجاد كند تا وقتی كه
بزرگ شود . البته در اينجا رشد هست ، تكامل هست يعنی كمال ايجاد میشود
و اعجاز هم هست . اعجازش اين است كه در همان تشكيل هست ، خداوند يا
خالق ( به قول ما ) چنان امكاناتی و چنان تركيباتی گذاشته كه او میتواند
بعدا صاحب عقل و هوش و ذكاوت و استعداد و ابتكار و همه اينها شود .
اين هنر اوست ، مثل گلولهای كه تيراندازی پرتاب میكند و فرض كنيد يك
تيهو را در فضا میزند ، اين بستگی دارد كه او چه زاويهای گرفته و چه
نيرويی به اين گلوله داده كه توانسته است اين تيهو را بزند . تمام اين
كمال و رشد و پيشرفت و ترقيات فوق العادهای كه در يك موجود زنده خصوصا
انسان میبينيم ، معلول و مخلوق آن تركيب اوليه است و از نظر پيشرفت و
آثاری كه نتيجه داده ، البته كمال و رشد و ترقی است ، اما از نظر آن
حسابی كه مبنای الزام به قبول فرضيه عنصر سوم است ( كه آن مسأله آنتروپی
است ) خير . آنتروپی دائما در حال ترقی است ، همان طوری كه مثال عرض
كردم : انسان در حالت جنينی طوری است كه میتواند در عرض يك روز اين
قدر جلو برود و كار كند ، وقتی كه بزرگ شد و بالاتر آمد ، آن انرژی
مؤثرش كمتر میشود ، انرژیای كه میتواند خلاقيت و سازندگی داشته باشد ،
در حال تنزل است و رو به مرگ میرود و همان طور كه عرض كردم كلامی از
حضرت امير هست كه شما از همان روز تولد به طرف مرگ میرويد . اين صد
درصد صحيح است .
|