اين باور باعث مى شود كه :
1 - فرد رفتار خوبى با ديگران داشته باشدو ديگران هم نسبت به او نظر خوبى
داشته باشند و بدين صورت ، دوستان زيادى پيدا مى كند.
2 - فرد سعى مى كند نسبت به ديگران محتاطانه
عمل كند و با دقت در انجام كار به طور صحيح تلاش مى نمايد.
|
1 - اين باور باعث مى شود شخص دايما سعى داشته باشد مطابق
ميل ديگران عمل كند تا آنان را راضى نگهدارد.
2 - به انجام كارهايى كه واقعا به آنها مايل نيست اقدام نمايد.
3 - عدم ابراز عقيده در صورتى كه ديگرى ناراحت بشود، اثر ديگر اين باور است .
4 - نسبت به انجام كارها ترديد و دلهره دارد؛ زيرا نمى تواند حدس بزند كه موجب
ناراحتى ديگرى مى شود يا نه .
5 - از كار با كسانى كه وى را دوست ندارند دورى مى گزيند.
6 - بداخلاقى و رفتارهاى عصبى ديگران راناشى از نوع برخورد خود تلقى مى كند.
7به جاى مقابله بادشمنيهاى ديگران به تحقير خود مى پردازد و خود را بى ارزش مى
داند.
8 - پيوسته نگران است كه ديگران درباره من چگونه مى انديشند؟
9 - قادر نيست آنچه را كه فكر مى كند درست نيست آن را بيان كند؛ زيرا
احتمال مى دهد سبب رابطه دوستانه اش با ديگران بشود.
10 - در هنگام كار در پيش ديگران ، اضطراب او را فرا مى گيرد؛ زيرا نمى داند مورد
پسند ديگران قرار مى گيرد يا نه و در نتيجه از كار هم لذت نمى برد
|