خدا در آيين وهابيت
تأليف : سيد محمود عظيمى
‹ صفحه 2 ›
‹ صفحه 3 ›
بسم الله الرحمن الرحيم
‹ صفحه 5 ›
الحمد لله رب العالمين و صلى الله على نبينا
محمد وآله الطاهرين قال الله تبارك و تعالى : " وإن هذه أمتكم امة واحدة وأنا
ربكم فاعبدون " سوره أنبياء آيه : 92 ( اينست امت شما امت واحده و من
پروردگار شمايم ، تنها مرا بپرستيد ) از نعمتهاى بزرگ مسلمانان اينستكه خداى آنان
احد و واحد و پيامبرشان صلى الله عليه وآله اشرف و خاتم پيامبران و اعتقادات و
توحيدشان احسن و افضل و بهترين اعتقادات و امتشان امت واحد است . وحدت مسلمانان
ضرورت قرآن و سنت است ، شعار حقيقى اسلام است ، لذا ما منادى وحدت و لزوم اتحاد
امت اسلام بوده و هستيم و در راه تحقق آن با جان و دل مىكوشيم ، خصوصا در عصر حاضر
كه كفر با تمام وجود كمر به نابودى اسلام و مسلمين بسته است . اما متأسفانه گروه
كوچكى در دل بعضى از ممالك اسلام
‹ صفحه 6 ›
مرموزانه وجود گرفت و رشد كرد و بر عليه
شيعه و ديگر فرق . . . خدا در آئين وهابيت خدا در آئين وهابيت . . . مسلمين ، يعنى
اكثريت قاطع مسلمانان قد علم كرده ، همگى را مشرك و كافر و خارج از دين خواندند .
و متقابلا خود را پرچمدار اسلام و توحيد معرفى نموده در حالى كه شرائط موحد واقعى
را نداشته ، بلكه مقام و منزلت الهى را بگونه اى ناهنجار تنزل داده اند . به همين
خاطر ناگزيريم براى روش شدن اذهان عزيزان مسلمان قدرى پرده را بالا زده و كوس
رسوايى اعتقادات و تصورات و اوهام باطله آنان را به صدا در آوريم تا همه بدانند
عقائد آنها در باره خداوند متعال چيست و چگونه است . تا آنكه هم امت اسلام از
دسايس و وساوس اين حزب و اقليت معلوم الهوية مطلع گردند و هم آنكه شايد فريب
خوردگان آنان دست از تكفير مسلمين برداشته و به جانب حق روى نمايند و تفرقه و
اهانت و اسائه ادب به ساحت قدس اعتقادات پاك و الهى مسلمين را رها كنند . وظيفه هر
عالم مسلمانى ايجاب مىكند براى رفع بدعتها و گمراهيها قيام كرده و با تمام قوا در
مقابل بدعت و بدعتگزاران ايستاده و از حريم اعتقادات حقه اسلامى دفاع نمايد .
‹ صفحه 7 ›
( اذا ظهرت البدع فعلى العالم ان يظهر علمه
والا فعليه لعنة الله ) ( هنگامى كه بدعتها بروز مى كنند ، عالم بايد علم خود را
آشكار نمايد ، و اگر نه لعنت خداوند بر او باد . ) آنچه كه در اين جزوه آمده قطره
اى از درياى كتب بزرگان و علماء آنها نظير ابن تيميه و ابن باز و البانى است كه
محققين و حق جويان مى توانند با مراجعه به كتاب آنان صدق گفتار ما را در يابند .
در صورت تمايل آماده ارائه مطالب و حقايق بيشتر به عزيزان خواننده و ديگر برادران
و خواهران مسلمان مى باشيم . " والذين جاهدوا فينا لنهدينهم سبلنا "
والحمد لله رب العالمين و ما توفيقى الا بالله العلى العظيم سيد محمود عظيمى
‹ صفحه 8 ›
خداى وهابىها ، جسمى مادى حاملان عرش الهى ،
حيوانات - قال ابن بطوطة في رحلته : ص 90 ( وكان بدمشق من كبار الفقهاء الحنابلة
تقي الدين بن تيمية كبير الشام يتكلم في الفنون إلا أن في عقله شيئا . . وكنت إذ
ذاك بدمشق فحضرته يوم الجمعة وهو يعظ الناس على منبر الجامع ويذكرهم ، فكان من
جملة كلامه أن قال : إن الله ينزل الى سماء الدنيا كنزولي هذا ، ونزل ربعة من ربع
المنبر ! ! فعارضه فقيه مالكي يعرف بابن الزهراء وأنكر ماتكلم به ، فقامت العامة
الى هذا الفقيه وضربوه بالأيدي والنعال ضربا كثيرا ، حتى سقطت عمامته ! ) .
سفرنامه ابن بطوطه : ص 90 تقى الدين بن تيميه يكى از بزرگان فقهاء حنبلىها در شام
بود كه در فنون مختلف سررشته داشت ، اما كمى ناقص العقل بود . . . روز جمعه اى در
دمشق در مجلس او حاضر شدم ، روى منبر مردم را موعظه مى كرد . يكى از سخنانش
‹ صفحه 9 ›
اين بود : خدا از آسمان مانند پائين آمدن من
از منبر پائين مى آيد ، سپس چند پله از منبر پائين آمد . فقيهى مالكى مذهب بنام ،
ابن الزهراء به او اعتراض كرد ، و منكر ادعاى او شد ، اما مردم هجوم آورده و او را
با مشت و لگد چنان كوبيدند كه عمامه از سرش افتاد . ( ابن بطوطه سنى بوده و سفرنامه
او در نزد سنيها نيز بطور كلى پذيرفته است . البته علماء ديگر سنى نظير ابن حجر در
كتاب الدرر الكامنه ، همين مطلب را از ابن تيميه نقل كرده اند . . . به نقل از كشف
الارتياب ص : 380 ) - قال السقاف في شرح العقيدة الطحاوية : ص 358 ( المجسمة هم
المشبهة أنفسهم وهم الذين يتخيلون بأن الله تعالى جسم على شكل ما من الأشكال ،
وغالبهم يتصورونه ويتخيلونه على صورة رجل جالس على كرسي عظيم وهو كرسي الملك .
والذي يدل على ذلك عباراتهم التي يرددونها في كتبهم التي يتكلمون فيها عن مسائل
التوحيد والاعتقاد . و كتاب ( السنة ) المنسوب لابن الامام أحمد من أوضح
‹ صفحه 10 ›
الأدلة والشواهد على ذلك ! وبعضهم يكابر
ويجادل بالباطل فيقول بأنه لا يتصور الله تعالى مثل ما ذكرنا عنهم ! وهم غير
صادقين في تلك المكابرة والمجادلة العقيمة ، ومؤلفاتهم وكلماتهم وفلتات ألسنتهم
وما يسرونه لكثير من أتباعهم وغير ذلك من الأمور الظاهرة ، دلالات ظاهرة تحكم بصدق
دعوانا عليهم ! ومن أوضح الأمثلة على ذلك أيضا أن المجسمة والمشبهة يثبتون لله
تعالى أعضاء يسمونها صفات كاليد ، والأصابع ، والوجه ، والساق ، والقدم ، والرجل ،
والعين ، والجنب ، والحقو ، والجلوس ، والحركة ، والحد ، والجهة ، وغير ذلك من
صفات المحدثات والأجسام كما تقدم ! ) - شرح عقيده طحاويه سقاف : ص 358 مجسمه همان
مشبهه هستند كه خيال مى كنند خداوند جسم بوده و داراى شكل و شمايل مى باشد . غالب
آنان تصور مى كنند خداوند مردى استكه بر صندلى بزرگى نشسته است . كتابها و مطالبى
را كه در كتب اعتقادى و توحيدى خود گفته اند دليل اين مدعا است . كتاب ، السنة ،
پسر امام
‹ صفحه 11 ›
احمد بن حنبل بهترين دليل و شاهد ماست . اما
بعضى از آنها با بحث و جدل باطل و بىفايده حاضر به قبول اين مطلب نيستند . اما
دروغ مى گويند . زيرا كتابها و گفتارها و مطالب سرى و مخفيانه‌اى را كه براى
پيروان خود گفته اند ، قويترين ادله بر صدق ادعاى ما ورد گفتار آنان مى باشد . يكى
از روشنترين ادله ما اينست كه مجسمه و مشبهه معتقدند كه خداوند اعضاء و جوارحى
مانند : دست و پا و انگشت و ساق و چشم ، پهلو و نشستن و برخاستن و جا و مكان و جهت
و . . . نظير ديگر اجسام و مخلوقات دارد . خداى وهابيان به شكل آدم است - قال ابن
باز في فتاويه : ج 4 ص 226 سؤال : ورد حديث عن النبي صلى الله عليه و سلم ينهى فيه
عن تقبيح الوجه وأن الله سبحانه خلق آدم على صورته ؟ . جواب : الحديث ثابت عن
النبي صلى الله عليه وسلم أنه قال : إذا ضرب أحدكم فليتق الوجه ، فإن الله خلق آدم
على صورته . وفي لفظ آخر : على صورة الرحمن ! !
‹ صفحه 12 ›
-
فتاواى ابن بازج : 4 ص 226 سؤال
: در روايت از پيامبر صلى الله عليه ( وآله ) و سلم آمده كه صورت كسى را زشت نخوانيد
، زيرا خداوند سبحان انسان را به صورت خودش خلق كرده است ؟ جواب : اين حديث از
پيامبر صلى الله عليه ( وآله ) و سلم ثابت است : هر كسى را كه مى زنيد ، مواظب
صورتش باشيد ، زيرا خداوند آدم را به شكل خودش آفريده است . در روايت ديگر آمده :
خداوند انسان را به صورت ، رحمان ، خلق كرده است . ( قضيه روايت " خلق الله
آدم على صورته " بر طبق روايات ما شيعيان اينستكه پيامبر صلى الله عليه وآله
ديد دو نفر در حال مشاجره بوده و به يكديگر فحش و ناسزا مى گويند . يكى از آن دو
به ديگرى گفت : خداوند صورت زشت تو را لعنت كند . رسول خدا صلى الله عليه وآله به
او فرمود : صورت او را زشت مخوان كه خداوند صورت آدم عليه السلام را به شكل او خلق
كرده است ( يعنى فحش به صورت او فحش به صورت حضرت آدم عليه السلام است ) . بسيارى
از علماء سنى با ما شيعيان موافق بوده و روايت را همين گونه معنا
‹ صفحه 13 ›
كرده اند . به نظر مى آيد اين تفسير را از ائمه اهل
البيت عليهم السلام گرفته باشند ) . خداى وهابىها جوانى است كه نعلينى از طلا
مىپوشد - وقد صحح محدثهم الالباني حديث أم الطفيل في تعليقته على سنة ابن أبي عاصم
برقم ( 471 ) وهو : أنها سمعت رسول الله صلى الله عليه و سلم يذكر أنه رأى ربه عز
وجل في المنام في أحسن صورة : شابا ، موفرا ، رجلاه في خضرة ، عليه نعلان من ذهب ،
على وجهه فراش من ذهب ! ! البانى محدث وهابىها حديث ام الطفيل را صحيح دانسته و در
پاورقى بر سنت ابن ابى عاصم شماره ( 471 ) مى نويسد : ام طفيل شنيد كه رسول خدا
صلى الله عليه ( وآله ) و سلم فرمود : خدا را در خواب ديدم بسيار زيبا ، جوانى بود
داراى
‹ صفحه 14 ›
موهاى بلند ، در سبزه زارى ايستاده نعلينى
از طلا به پا و تورى از طلا به صورت داشت ! ! خداوند بر روى عرش نشسته و عرش قدرى
از خدا بزرگتر است - قال الديلمي في فردوس الاخبار : ج 1 ص 219
ابن عمر : إن الله عز وجل ملء عرشه يفضل منه كما يدور العرش
أربعة أصابع بأصابع الرحمن عز وجل . - فردوس الاخبار ديلمى : ج 1 ص 219 ابن عمر مى
گويد : خداوند عزوجل عرش را پر كرده بطورى كه عرش به مقدار چهار انگشت خدا ، از
خدا بزرگتر است ! ! - وقال ابن عبد ربه في العقد الفريد : ج 6 ص 208 ومن حديث عبد
الله بن عمر قال : العرش مطوق بحية ، والوحي ينزل في السلاسل ! !
‹ صفحه 15 ›
عقد
الفريد ابن عبد ربه ج 6 ص 208 در حديث عبد الله بن عمر آمده : مارى بدور عرش
پيچيده و وحى به صورت زنجير نازل مىشود ! ! - وقال الطبري في تفسيره : ج 3 ص 7 وسع
كرسيه السموات والارض . . . عن أبي موسى : قال : الكرسي موضع القدمين . وعن السدي
: والكرسي بين يدي العرش ، وهو موضع قدميه . . . عن عبد الله بن خليفة أتت امرأة
النبي فقالت : أدع الله أن يدخلني الجنة . . ثم قال صلى الله عليه و سلم : ان
كرسيه وسع السموات والأرض وإنه ليقعد عليه فما يفضل منه مقدار أربع أصابع ! ! -
تفسير طبرى : ج 3 ص 7 " وسع كرسيه السموات والارض . . . " از ابو موسى
روايت شده : كرسى محل پاهاى خداست . از سدى روايت شده : كرسى در مقابل عرش و محل
پاهاى
‹ صفحه 16
›
خداست . عبد الله بن خليفه مى گويد : زنى نزد پيامبر
آمد وعرضكرد : از خدا بخواه مرا بهشتى كند . . . حضرت صلى الله عليه ( وآله ) و
سلم فرمود : . . . كرسى خدا تمام آسمان و زمين را در بر گرفته و خدا بر روى آن
نشسته بطورى كه مقدار چهار انگشت از خدا بزرگتر است . عرش خدا بر دوش حيوانات -
قال الدميري في حياة الحيوان : ج 2 ص 428 عن عروة بن الزبير رضي الله عنه قال :
حملة العرش أحدهم على صورة إنسان ، والثاني على صورة ثور ، والثالث على صورة نسر ،
والرابع على صورة أسد ! ! - حياة الحيوان دميرى : ج 2 ص 428 عروة بن زبير مى گويد
: حاملين عرش خدا چهار نفرند : يكى به صورت انسان ، يكى به صورت گاو نر ، ديگرى به
صورت باز شكارى ، و چهارمى به صورت شير ! ! ‹ صفحه 17 › - وقال الجاحظ في كتاب
الحيوان : ج 6 ص 221 ويدل على ذلك تصديق النبي صلى الله عليه و سلم لأمية بن أبي
الصلت حين أنشدوه : رجل وثور تحت رجل يمينه * والنسر للاخرى وليث مرصد - كتاب
الحيوان جاحظ ج : 6 ص 221 ( حاملين عرش خدا حيواناتند ) شاهد آن اشعار امية بن ابي
صلت است كه پيامبر صلى الله عليه ( وآله ) و سلم آن را تصديق نمود : مرد و گاو نرى
زير پاى راست خداست * و باز شكارى و شير درنده اى زير پاى ديگر اوست - وقال في
الهامش : وفي الاصابة 549 عن ابن عباس أن النبي صلى الله عليه وسلم أنشد هذا البيت
فقال : صدق ، هكذا صفة حملة العرش . وفي العقد الفريد عن ابن عباس قال : أنشدت
النبي صلى
‹ صفحه 18
›
الله
عليه وسلم أبياتا لامية بن الصلت يذكر فيها حملة العرش وهي : رجل وثور تحت رجل
يمينه * والنسر للاخرى وليث مرصد والشمس تطلع كل آخر ليلة * فجرا وتصبح لونها
يتوقد تأبى فما تطلع لهم في وقتها * إلا معذبة والا تجلد فتبسم النبي صلى الله
عليه و سلم كالمصدق له ! ! و در حاشيه آن آمده : و در ، الاصابه ، ص 549 از ابن
عباس روايت شده : براى پيامبر صلى الله عليه ( وآله ) و سلم اين اشعار را خواند ،
فرمود : راست مى گويد . واقعا حاملين عرش خدا اين گونه اند . و در عقد الفريد از
ابن عباس روايت مىكند : اشعار امية بن صلت را در توصيف حاملين عرش خدا خواندم . پس
از تمام شدن اشعار حضرت تبسمى فرمود : گويا اشعار را تصديق نمود .
‹ صفحه 19 ›
- وقال
الطبري في تفسيره : ج 1 ص 118 عن شعيب الجبائي قال : في كتاب الله الملائكة حملة
العرش لكل ملك منهم وجه إنسان وثور وأسد ، فإذا حركوا أجنحتهم فذلك البرق ! ! -
تفسير طبرى : ج 1 ص 118 شعيب جبائى مى گويد : در كتاب خدا آمده كه حاملين عرش
ملائكه اند كه شكل انسان و گاو و شير را دارند ، هنگامى كه بالهاى خود را تكان مى
دهند برق توليد مىشود . - وقال ابن ماجة في صحيحه : ج 1 ص 69 حدثنا محمد بن يحيى
ثنا محمد بن الصباح ثنا الوليد بن أبي ثور الهمداني عن سماك عن عبد الله بن عميرة
عن الأحنف بن قيس عن العباس بن عبد المطلب قال : كنت بالبطحاء في عصابة وفيهم رسول
الله صلى الله عليه وسلم فمرت به سحابة فنظر اليها فقال ما تسمون هذه ؟ قالوا
السحاب ، قال والمزن ، قالوا والمزن ، قال والعنان ، قال أبو بكر قالوا والعنان ،
قال كم ترون بينكم وبين السماء ؟ قالوا لا
‹ صفحه 20 ›
ندري ، قال فإن بينكم وبينها إما واحدا أو
اثنين أو ثلاثا وسبعين سنة ، والسماء فوقها كذلك حتى عد سبع سماوات ، ثم فوق
السماء السابعة بحر بين أعلاه وأسفله كما بين سماء الى سماء ، ثم فوق ذلك ثمانية
أوعال بين أظلافهن وركبهن كما بين سماء الى سماء ، ثم على ظهورهن العرش بين أعلاه
وأسفله كما بين سماء الى سماء ثم ، الله فوق ذلك تبارك وتعالى ! ! ورواه أبو داود
في صحيحه : ج 2 ص 418 والحاكم في المستدرك : ج 2 ص 288 وقال صحيح ورواه في : ج 2 ص
378 وقال صحيح على شرط مسلم ورواه في : ص 501 والديلمي في فردوس الاخبار : ج 5 ص
130 والسيوطي في الدر المنثور : ج 1 ص 43 وأحمد وغيرهم ! ! - صحيح ابن ماجه : ج 1
ص 69 محمد بن يحيى . . . . از احنف بن قيس بن عباس بن عبد المطلب روايت مىكند :
گروهى به همراه رسول خدا صلى الله عليه ( وآله ) و سلم در ، بطحاء ، بيرون مدينه
بوديم ، ابرى در آسمان ظاهر شد ، حضرت فرمود : نام آن چيست ؟ گفتند :
‹ صفحه 21 ›
ابر ، فرمود : مزن ، و عنان ، هم ناميده
مىشود . سپس پرسيد : بين شما و آسمان چقدر فاصله است ؟ گفتند : نمى دانيم . فرمود
: حدود هفتاد و يك تا هفتاد و سه سال فاصله است . و بالاى آن آسمان ديگرى با همين
فاصله تا هفت آسمان و بالاى آن هفت آسمان دريايى است كه بين بالا و پايين آن همين
مقدار فاصله است . بالاى آنها هشت گوزن است كه بين زانو تا سم آنها نيز همين مقدار
فاصله ( هفتاد و يك تا هفتاد و سه سال ) است عرش بر پشت آنها قرار دارد كه بين
پائين و بالاى عرش همين مقدار فاصله ، و خداوند بالاى آن عرش است . همين روايت را
ابو داود در صحيح خود ج 2 ص 418 و حاكم در مستدرك ج 2 ص 288 وج 2 ص 378 وص 501
وديلمى در فردوس الاخبار ج 5 ص 130 و سيوطى در الدر المنثور ج 1 ص 43 و . . . نقل
كرده اند . ( محمد بن عبد الوهاب مؤسس مذهب وهابيت در پايان كتاب توحيد خود حديث
فوق را صحيح شمرده و آن را پذيرفته است . )
‹ صفحه 22 ›
- وقال الشيخ حسن السقاف في هامش كتاب - دفع
شبه التشبيه بأكف التنزيه - لابن الجوزى ص 259 : قلت : وقد بين بطلان هذا الحديث
الامام المحدث الكوثري في مقالة خاصة مطبوعة ضمن كتابه ( المقالات ) ص 308 سماها :
( أسطورة الأوعال ) فلتراجع فإنها مهمة جدا . وكذا أبطله الإمام المحدث عبد الله
بن الصديق الغماري وذكر بطلان متنه في كتابه في سبيل التوفيق فقال : ( وبينت بطلان
حديث الأوعال بأن اسناده ضعيف ومعناه منكر ) شيخ حسن سقاف در پاورقى كتاب ، دفع
شبه التشبيه بأكف التنزيه ، ابن جوزى ص 259 مى نويسد : محدث كوثرى در مقاله اى
بنام ، افسانه ء گوزنها ، در كتاب المقالات ص 308 بطلان اين روايت را ثابت كرده است
. همچنين محدث عبد الله بن صديق غمارى بطلان اين روايت را بيان كرده ، و در كتاب ،
سبيل التوفيق ، متن روايت را نيز باطل دانسته است . مى نويسد : بطلان حديث گوزنها
را بيان كرديم ، زيرا كه هم سند آن ضعيف است و هم معناى آن عجيب و غريب و باطل .
‹ صفحه 23 ›
همه بدن خداى وهابىها از بين مى رود جز
صورتش - قال الالباني في فتاويه : ص 522 و 523 سؤال : يا شيخ . . لي عدة أسئلة . .
ولكن قبل أن أبدأ أقول أنا بالأمس قد ذكرت مسألة أو غفلت عن ذكر هذه المسألة ، وهي
عندما قلت أن الامام البخاري ترجم في صحيحه عن معنى قوله تعالى ( كل شئ هالك إلا
وجهه ) قال إلا ملكه . . . أنا طبعا أردت أن أبين هذا مخافة أن أقع في كلام عن
الإمام البخاري . الالباني : نعم جزاك الله خيرا . . السائل : أنت سمعت مني الشك
في أن يقول البخاري هذه الكلمة . . لأنه . . ( ويبقى وجه ربك ذو الجلال والاكرام )
أي ملكه . . الالباني : يا أخي هذا لا يقوله مسلم مؤمن ! ! - فتاوى البانى : ص 522
و 523 سؤال : قبل از شروع سؤالات ، ديروز مسأله اى را از بخارى نقل كردم ، كه در
معناى آيه شريفه " كل شئ هالك الا
‹ صفحه 24 ›
وجهه " ( همه چيز فانى شدنى است جز وجه
الله ) گفته : فقط ملك خدا باقى ماندنى است . ولى اكنون شك پيدا كرده ام كه آيا
بخارى چنين چيزى گفته يا نه . حال شما نظر خود را بگوييد . البانى : برادر من هيچ
مسلمان مؤمنى چنين نمى گويد . ( البانى مى گويد : هر گز بخارى نمى گويد كه مراد از
وجه الله ، ملك خداست ، يعنى همه چيز از بين رفتنى است جز ملك خدا ، بلكه هيچ
مسلمان مؤمنى چنين نمى گويد ، زيرا مراد آيه شريفه اينست كه همه چيز از بين رفتنى
است فقط صورت خدا باقى مى ماند . يعنى حتى تمام بدن خدا هم از بين خواهد رفت جز
صورتش . آقاى ناصر الدين البانى از علماء دمشق كه مرجع وهابىها در حديث بوده و
گاهى او را امير المؤمنين در حديث خوانده‌اند . نسبت به خداوند و شأن و منزلت الهى
تعصب و غيرتى نداشته و از آنجا كه معتقد است تأويل آيات خلاف و حرام است مى گويد
همه چيز حتى تمامى بدن خدا از بين رفتى است جز صورت خدا . و آيه " كل شئ هالك
الا وجهه " را بدون تأويل همين گونه معنا كرده ‹ صفحه 25 › است اما از آنجا
كه بخارى در صحيح خود ج 9 ص 17 آيه را تأويل كرده و گفته معناى آيه اينستكه همه
چيز از بين رفتنى است جز ملك خداوند . آقاى البانى به غيرتش بر خورده و تأويل
بخارى را انكار كرده و مى گويد : بخارى چنين چيزى نگفته است ، بلكه هيچ مسلمان
مؤمنى چنين چيزى نمى گويد . نتيجتا معناى سخن البانى بعنوان اسوه و الگوى وهابىها
اينستكه مسلمان مؤمن بايد اعتقاد داشته باشد : همه چيز حتى تمامى بدن خداوند از
بين خواهد رفت و فقط صورت خداست كه باقى خواهد ماند . ) آقايان وهابيها عقيده خود
را به خداوند از كجا گرفته اند ؟ ! - قال الجرجاني في شرح المواقف : ج 8 ص 19
المقصد الأول : أنه تعالى ليس في جهة من الجهات ولا في مكان من الأمكنة ، وخالف
فيه المشبهة وخصصوه بجهة
‹ صفحه 26 ›
الفوق اتفاقا ثم اختلفوا فيما بينهم ، فذهب
أبو عبد الله محمد بن كرام الى أن كونه في الجهة ككون الأجسام فيها وهو أن يكون
بحيث يشار اليه أنه ههنا أو هناك قال : وهو مماس للصفحة العليا من العرش ويجوز
عليه الحركة والانتقال وتبدل الجهات . وعليه اليهود حتى قالوا : العرش يئط من تحته
أطيط الرحل الجديد تحت الركب الثقيل ، وقالوا إنه يفضل على العرش من كل جهة أربعة
أصابع ، وزاد بعض المشبهة كمضر وكهمس وأحمد الهجيمي أن المخلصين من المؤمنين
يعانقونه في الدنيا والآخرة ! ! - شرح المواقف جرجانى : ج 8 ص 9 مقصد اول : خداوند
متعال در هيچ يك از جهات و در هيچ مكانى نيست ، اما مشبهه با ما مخالفند و مى
گويند : خداوند در بالا است ، و در اين امر اتفاق دارند . اما در فوق بودن خدا
باهم اختلاف دارند ، ابو عبد الله محمد بن كرام مى گويد : خداوند مانند اجسام ديگر
در جهت قرار دارد ، بطوريكه مى
‹ صفحه 27 ›
توان به او اشاره كرد ، كه در اينجاست ، يا
در آنجاست . و خدا مماس با قسمت فوقانى عرش است و داراى حركت و انتقال و جابجايى
مى باشد . يهوديان همچنين مى گويند ، حتى قائلند كه عرش از سنگينى خدا ناله مىكند
و بالاتر آنكه خداوند به مقدار چهار انگشت از هر طرف از عرش بزرگتر است . بعضى از
مشبهه مانند ، مضر ، كهمس ، احمد هجيمى مى گويند : مخلصين مؤمن در دنيا و آخرت با
خدا معانقه مى كنند ! !
2 - وقال الطبري في تفسيره : ج 25 ص 6 حدثنا
محمد بن منصور الطوسى قا : ثنا حسين بن محمد عن أبي معشر عن محمد بن قيس قال : جاء
رجل إلى كعب فقال : يا كعب ، أين ربنا ؟ فقال له الناس : دق الله تعالى ، أفتسأل
عن هذا ؟ فقال كعب : دعوه فإن يك عالما ازداد وإن يك جاهلا تعلم . سألت : أين ربنا
؟ وهو على العرش متكى واضع إحدى ‹ صفحه 28 › رجليه على الاخرى . . . ومسافة هذه
الارض التى أنت عليها خمسمائة سنة ومن الارض إلى الارض مسيرة خمسمائة سنة وكثافتها
خمسمائة سنة حتى تم سبع ارضين . ثم من الارض إلى السماء مسيرة خمسمائة سنة
وكثافتها خمسمائة سنة ، والله على العرش متكى ثم تفطر السماوات . ثم قال كعب :
اقرأو إن شئتم " تكاد السموات يتفطرن من فوقهن الآية . . . . تفسير طبرى : ج
25 ص 6 محمد بن منصور طبرى از حسين بن محمد از ابو مشعر از محمد بن قيس روايت
مىكند : شخصى نزد كعب الاحبار ( روحانى يهودى مسلمان نما كه مورد اطمينان راويان
سنى است ) آمد و پرسيد : خداى ما كجاست ؟ مردم به او گفتند : خدا بالاتر از
اينهاست ، اين چه سئوالى استكه مى كنى ؟ كعب گفت : رهايش كنيد ، اگر عالم باشد ،
علمش بيشتر مىشود و اگر جاهل باشد ، ياد مىگيرد . مى پرسى خدايمان كجاست ؟ خداوند
بر روى عرش تكيه داده و يك پايش را روى پاى ديگر انداخته است .
‹ صفحه 29 ›
زمينى را كه بر روى آن هستى ، مقدار آن
پانصد سال است و از اين زمين تا زمين ديگر مسير پانصد سال و حجم آن هم پانصد سال ،
تا آنكه هفت زمين تمام شود و سپس از زمين تا آسمان هم مسير پانصد سال است و حجم آن
هم پانصد سال و خداوند هم بر عرش تكيه داده ، اينستكه آسمانها از سنگينىاش در حال
تركيدن است . اگر بخواهيد مىتوانيد آيه را اين گونه بخوانيد " تكاد السموات
يتفطرن من فوقهن . . . " تا آخر آيه . . . . ( توضيح : خداوند متعالى مى
فرمايد : " تكاد السموات يتفطرن من فوقهن والملئكة يسبحون بحمد ربهم
ويستغفرون لمن في الارض ألا إن الله هو الغفور الرحيم ، سوره شورى ، آيه : 5 (
نزديك است آسمانها از بالا منفجر شوند و ملائكه مشغول تسبيح پروردگارشان و استغفار
براى اهل زمين اند . آگاه باشيد كه خداوند آمرزنده مهربان است ) مراد كعب الاحبار
اين است كه اين آيه شريفه را دليل بگيرد كه تركيدن و انفجار آسمانها از بالا به
خاطر سنگينى خداوند است . آيا واقعا نسبت دادن چنين مطالب زشت و ناهنجار و مزخرفى
را به قرآن مجيد ، كلام مبارك خداوند و اعجاز رسول الله صلى
‹ صفحه 30 ›
الله عليه وآله خيانت و جنايت نيست ؟ ! در
حالى كه آيه شريفه دلالتى بر مطلب كعب ندارد ، بلكه براى شكافتن و انفجار آسمانها
و گسترده شدن آنها هزاران دليل علمى وجود دارد كه اختر شناسان از دير باز تاكنون
از طرق علمى اسرار بسيار زياد و عجيبى را از عوالم آسمانها و كهكشانها و علل
انفجارات سماوى كشف كرده‌اند . هدف كعب الاحبار اين است كه فرهنگ يهوديت و عقيده
تجسيم يعنى جسم دانستن خدا را پخش و نشر كند ، حتى اگر مخالف فطرت بشرى باشد .
چنان كه در روايت ديديم مردم به آن شخص اعتراض كردند كه اين چه سئوالى استكه مى
كنى ؟ خداوند بالاتر از اينهاست . بله ، هدف كعب تحريف آيات قرآن است ، اما
متأسفانه جناب خليفه عمر و پس از او معاويه تمام زمينه‌هاى لازم را براى او فراهم
آورده و چنان به او ميدان دادند كه مرجع مسلمانان در اسلام شد . اما چه مى توان
كرد كه نفوذ فرهنگ يهوديت توسط كعب الاحبار يهودى و امثال او و تحت تأثير قرار
گرفتن راويان جاهل و نادان و بعضا مغرض بهتر از اين نتيجه نمى دهد ! ! )
‹ صفحه 31 ›
- و روى البخاري في صحيحه : ج 6 ص 33 : . .
. عن عبد الله رضي الله عنه قال جاء حبر من الأحبار الى رسول الله صلى الله عليه
وسلم فقال : يا محمد إنا نجد أن الله يجعل السماوات على إصبع والأرضين على إصبع
والشجر على إصبع والماء والثرى على إصبع وسائر الخلائق على إصبع فيقول : أنا الملك
، فضحك النبي صلى الله عليه وسلم حتى بدت نواجذه تصديقا لقول الحبر ! ! ثم قرأ
رسول الله صلى الله عليه وسلم وما قدروا الله حق قدره ! ! - صحيح بخارى : ج 6 ص 33
از عبد الله روايت شده : يكى از احبار ( يهودى ) نزد رسول خدا صلى الله عليه (
وآله ) و سلم آمد و گفت : يا محمد ( صلى الله عليه وآله ) ما مى گوئيم خداوند
آسمانها را بر يك انگشت و زمينها را بر يك انگشت و درختان را بر يك انگشت و آب و
خاك را بر يك انگشت و ديگر مخلوقات را بر يك انگشت نگهداشته و مى گويد : أنا الملك
( پادشاه منم ) . پيامبر صلى الله عليه ( وآله ) و سلم از حرف او بعنوان تصديق
كلام او خنده‌اش گرفت ، بطوريكه دندانهاى حضرت نمايان شد . سپس
‹ صفحه 32 ›
اين آيه را قرائت فرمود : " و ما قدرو
الله حق قدره " ( خدا را آنگونه كه بايد نشناختند ) . - وقال الشيخ محمد عبد
الوهاب في كتاب التوحيد تصحيح الشيخ محمد سالم محيسن ص 225 عن ابن مسعود رضي الله
عنه قال ( جاء حبر من الأحبار إلى رسول الله صلى الله عليه وسلم فقال : يا محمد
إنا نجد الله يجعل السموات على إصبع والأرضين على إصبع والماء على إصبع والثرى على
إصبع وسائر الخلق على إصبع فيقول أنا الملك فضحك النبي صلى الله عليه وسلم حتى بدت
نواجذه تصديقا لقول الحبر ثم قرأ " وما قدروا الله حق قدره والأرض جميعا
قبضته يوم القيامة " الآية . وفي رواية لمسلم ( والجبال والشجر على إصبع ثم
يهزهن فيقول أنا الملك أنا الله ) وفى رواية للبخاري ( يجعل السموات على إصبع
والماء والثرى على إصبع وسائر الخلق على إصبع ) أخرجاه ولمسلم عن ابن عمر مرفوعا (
يطوى الله السموات يوم القيامة ثم يأخذهن بيده اليمنى ثم يقول أنا الملك أين
الجبارون أين المتكبرون ثم يطوى الأرضين السبع ثم يأخذهن بشماله ثم يقول أين
‹ صفحه 33 ›
الجبارون أين المتكبرون ) وروى عن ابن عباس
قال : ما السموات في كف الرحمن إلا كخردلة في يد أحدكم . وقال ابن جرير حدثنى يونس
عن ابن وهب قال : قال ابن زيد حدثني أبي قال : قال رسول الله صلى الله عليه وسلم
ما السموات السبع في الكرسى إلا كدراهم سبعة القيت في ترس قال : قال أبو ذر رضي
الله عنه سمعت رسول الله صلى الله عليه وسلم يقول ( ما الكرسي في العرش إلا كحلقة
من حديد ألقيت بين ظهري فلاة من الأرض ) . وعن ابن مسعود قال بين السماء الدنيا
والتي تليها خمسائة عام وبين كل سماء خمس مائة عام وبين السماء السابعة والكرسي
خمسمائة عام وبين الكرسي والماء خمسمائة عام والعرش فوق الماء والله فوق العرش
لايخفى عليه شئ من أعمالكم ) أخرجه ابن مهدي عن حماد ابن سلمة عن عاصم عن زر عن
عبد الله ورواه بنحوه المسعودي عن عاصم عن أبي وائل عن عبد الله قاله الحافظ
الذهبي رحمه الله تعالى قال وله طرق وعن العباس بن عبد المطلب رضي الله عنه قال :
قال رسول الله صلى الله عليه وسلم ( هل تدرون كم بين السماء
‹ صفحه 34 ›
والأرض ؟ قلنا : الله ورسوله أعلم . قال :
بينهما مسيرة خمسمائة سنة ومن كل سماء إلى سماء مسيرة خمسمائة سنة وكثف كل سماء
خمسمائة سنة وبين السماء السابعة والعرش بحر بين أسفله وأعلاه كما بين السماء
والله فوق ذلك وليس يخفى عليه شئ من أعمال بني آدم ) أخرجه أبو داود وغيره . فيه
مسائل : الاولى تفسير قوله : والأرض جميعا قبضته يوم القيامة .
الثانية : أن هذه العلوم وأمثالها باقية عند اليهود الذين في
زمنه صلى الله عليه وسلم لم ينكروها ولم يتأولوها . الثالثة : أن الحبر لما ذكر
ذلك للنبي صلى الله عليه وسلم صدقه ونزل القرآن بتقرير ذلك ! الرابعة : وقوع الضحك
الكثير من رسول الله صلى الله عليه وسلم عنده لما ذكر الحبر هذا العلم العظيم .
الخامسة : التصريح بذكر اليدين وأن السموات في اليد اليمنى والأرضين في الأخرى .
السادسة : التصريح بتسميتها الشمال . السابعة : ذكر الجبارين والمتكبرين عند ذلك .
الثامنة : قوله كخردلة في كف أحدهم .
‹ صفحه 35 ›
التاسعة : عظمة الكرسي بالنسبة الى السموات
. العاشرة : عظمة العرش بالنسبة الى الكرسي . الحادية عشرة : أن العرش غير الكرسي
والماء . الثانية عشرة : كم بين كل سماء الى سماء . الثالثة عشرة : كم بين السماء
السابعة والكرسي . الرابعة عشرة : كم بين الكرسي والماء . الخامسة عشرة : أن العرش
فوق الماء . السادسة عشرة : أن الله فوق العرش . السابعة عشرة : كم بين السماء
والارض . الثامنة عشرة : كثف كل سماء خمسمائة سنة . التاسعة عشرة : أن البحر الذي
فوق السموات بين أسفله وأعلاه مسيرة خمسمائة سنة . ( محمد بن عبد الوهاب مؤسس
وهابيت در پايان كتاب توحيد خود فصل مخصوصى را منعقد كرده و در آنجا تعدادى از
روايات تجسيم ( جسم بودن خداوند ) را آورده و آنها را صحيح شمرده و پذيرفته است ،
و ايمان به آنها را واجب ورد و انكار آنها را كفر دانسته است . از جمله اين
‹ صفحه 36 ›
روايات همان روايت گوزنها است كه عرش خدا را
بر دوش دارند . و روايت ديگر آن روايت ذيل است كه آقاى عبد الوهاب اعتقاد به آن را
واجب شمرده است . و نتايجى را كه از روايت استنتاج نموده همه را پذيرفته است . ) -
كتاب توحيد محمد بن عبد الوهاب : ص 225 تصحيح شيخ محمد سالم محيسن استاد الازهر
مصر ابن مسعود مى گويد : يكى از علماى يهود نزد رسول خدا صلى الله عليه ( وآله ) و
سلم آمد و گفت : يا محمد ( صلى الله عليه وآله ) ما معتقديم خداوند آسمانها را بر
يك انگشت و زمينها را بر يك انگشت و آب را بر يك انگشت و خاك را بر يك انگشت و
ساير مخلوقات را بر يك انگشت نگه داشته و مى گويد : ملك و پادشاه منم . حضرت رسول
صلى الله عليه ( وآله ) و سلم به نشانه تصديق اعتقادات آن يهودى چنان خنديد كه
دندانهايش نمايان شد و اين آيه را قرائت فرمود : " و ما قدرو الله حق قدره
‹ صفحه 37 ›
والارض جميعا قبضته يوم القيامة " در
روايت مسلم آمده : " كوهها و درختان را بر يك انگشت نگه داشته سپس آنها را
تكان مىدهد و مى فرمايد : پادشاه منم ، الله منم . و در روايت بخارى آمده :
آسمانها را بر يك انگشت و آب و خاك را بر يك انگشت و ديگر مخلوقات را بر يك انگشت
نگه داشته است . و مسلم از ابن عمر روايت كرده : خداوند روز قيامت آسمانها را درهم
مىپيچد و به دست راستش مى گيرد . سپس مى فرمايد : پادشاه منم ، كجايند جبارين و
متكبرين ، سپس زمينها را هم درهم پيچيده و به دست چپش گرفته و مى فرمايد : پادشاه
منم ، كجايند . جبارين و متكبرين . از ابن عباس روايت شده : تمامى آسمانهاى
هفتگانه در دست خدا مانند دانه خردلى مى ماند در دست يكى از شما : ابن جرير از
يونس از ابن وهب از ابن زيد از پدرش روايت مىكند : رسول خدا صلى الله عليه ( وآله
) و سلم فرمود : آسمانهاى هفتگانه در مقابل ، كرسى ، مانند هفت درهم است در مقابل
سپر جنگى .
‹ صفحه 38 ›
ابوذر مى گويد : از رسول خدا صلى الله عليه
( وآله ) و سلم شنيدم فرمود : كرسى در مقابل عرش مانند حلقه اى است كه در وسط
بيابانى بيفتد . ابن مسعود مى گويد : بين آسمان دنيا و آسمان بعدى پانصد سال و بين
آن با آسمان ديگر پانصد سال و بين آسمان هفتم با كرسى پانصد سال و بين كرسى و آب
پانصد سال فاصله است و عرش بالاى آب و خدا هم بالاى عرش قرار دارد ، بطورى كه هيچ
عملى از اعمال شما از او مخفى نمى ماند . اين روايت را ابن مهدى از حماد بن سلمه
از عاصم از زر از عبد الله روايت كرده است . نظير اين روايت را مسعودى از عاصم از
ابو وائل از عبد الله روايت كرده است . حافظ ذهبى مى گويد : اين روايت طرق و اسناد
مختلفى دارد . عباس بن عبد المطلب مى گويد : رسول خدا صلى الله عليه ( وآله ) و
سلم فرمود : آيا مى دانيد بين آسمان و زمين
‹ صفحه 39 ›
چقدر فاصله است ؟ گفتيم : خدا و رسولش بهتر
مى دانند . فرمود : بين آنها مسير پانصد سال فاصله است ، همين مقدار هم بين هر
آسمانى با آسمان ديگر فاصله است . و حجم هر آسمانى به مقدار پانصد سال است و بين
آسمان هفتم و عرش دريايى است كه بين پائين و بالاى آن پانصد سال فاصله است و
خداوند بالاى آنها قرار دارد و هيچ عملى از اعمال بنى آدم از او مخفى نمى ماند .
اين روايت را ابو داود و ديگران روايت كرده اند . در روايت فوق نكاتى است :
1 - تفسير آيه " والارض جميعا قبضته يوم
القيامه " ( تمامى زمين روز قيامت در قبضه خدا خواهد بود )
2 - تمامى اين علوم و امثال آن تا زمان
يهوديان در عصر پيامبر صلى الله عليه ( وآله ) و سلم باقى بوده كه نه اين علوم را
انكار كردند و نه تأويل .
3 - پيامبر صلى الله عليه ( وآله ) و سلم
حرفهاى آن حبر ( روحانى يهودى ) را تصديق نمود ، و آيه قرآن را هم در تصديق او
قرائت فرمود .
‹ صفحه 40 ›
4 - خنده رضايت آميز رسول خدا صلى الله عليه
( وآله ) و سلم از آن همه علم گران قيمت و فراوان در نزد آن حبر ( يهودى )
5 - تصريح به داشتن دست براى خدا كه آسمانها
را در دست راستش و زمينها در دست ديگرش مى گيرد .
6 - تصريح به سمت چپ براى خدا .
7 - ذكر جبارين و متكبرين هنگام درهم پيچيدن
آسمان و زمين .
8 - فرمايش حضرت كه بودن دنيا در دست خداوند
مانند دانه خردلى در كف دست يكى از آنها است .
9 - عظمت و بزرگى كرسى نسبت به آسمانها .
10 - عظمت و بزرگى عرش نسبت به كرسى .
11 - اين كه عرش غير از كرسى و آب است .
12 - فاصله آسمانها از يكديگر .
13 - فاصله آسمان هفتم با كرسى .
14 - فاصلهء كرسى با آب .
15 - اين كه عرش بالاى آب قرار دارد .
‹ صفحه 41 ›
16 - اين كه خداوند بالاى عرش است .
17 - فاصله بين آسمان و زمين .
18 - حجم هر آسمان پانصد سال است .
19 - دريايى كه بالاى آسمانها است ، بين
پائين و بالاى آن مسير پانصد سال است . پايان كلام محمد بن عبد الوهاب ( اين است
نتائجى كه محمد بن عبد الوهاب بعنوان رهبر و مقتداى وهابىها از روايات فوق استنتاج
كرده و آنها را پذيرفته است پذيرفتن او يعنى پذيرفتن جميع وهابىها . نيك بخوانيد و
نيك تدبر كنيد و نيك قضاوت كنيد " الآن حصحص الحق " سوره يوسف : آيه 51
( الآن حق آشكار شد . ) در پايان براى توجه برادران عزيز مسلمان ذكر چند نكته لازم
و ضرورى است :
1 - طبق اعتقاد هر مسلمانى اصيل و اصلى ترين
ركن اعتقادى اسلام كه فارق بين مسلمان و غير مسلمان مى باشد ، توحيد خداوند تبارك
و تعالى است ، ( يعنى : توحيد در ذات ، توحيد در صفات ، توحيد در افعال ) كه هر چه
افراد در
‹ صفحه 42 ›
اين اعتقادات كاملتر شوند ، بيشتر به معرفت
و رضايت و رضوان الهى دست يافته و كمالات معنوى و روحى و نفسانى و انسانى و اخلاقى
آنان فزونتر مى گردد . هر مسلمانى مىداند كه گوهر و جوهره قرآن مجيد ، توحيد است ،
توحيد به معناى واقعى كلمه ، توحيد " الله نور السموات والارض " توحيد
" ليس كمثله شئ " توحيد " لا تدركه الابصار وهو يدرك الابصار توحيد
" وتوحيد " هو الاول والاخر والظاهر والباطن " كسانى كه خداوند را
با آن عظمت خاص خداوندى و الهىاش آن قدر پست و كوچك كرده كه او را جسم دانسته و
پنداشته‌اند بر روى عرشى نشسته كه بر دوش حيوانات عجيب و غريبى به شكل انسان و گاو
و شير و يا گوزنهاى عجيب الخلقه قرار دارد ، و پاهايش را بر روى يكديگر انداخته و
يا كفش طلا پوشيده و در سبزه‌زارها قدم مى زند . چگونه به خود حق مى دهند اكثريت
قاطع مسلمانان را به جرم اعتقاد نداشتن به چنين اباطيل و مزخرفاتى تكفير كرده و از
دين خارج بدانند ؟ ! !
2 - كسانى كه خداوند را با آن همه عظمت و
بزرگى
‹ صفحه 43 ›
كوچك كرده اند ، چگونه مى توانند به انبياء
الهى و اوصياء ايشان عليهم السلام اعتقاد پاك و سالم و راسخى داشته ، و مقامات
بلند آنان را درك نمايند . العياذ بالله خدائى كه چنين باشد ، پيامبرش چه خواهد
بود ! !
3 - چنان كه گذشت ، ديديم كه منشأ اعتقادات
وهابيت ، دين تحريف شده يهوديت است كه توسط كعب الاحبار يهودى و امثال او و تحت
تأثير قرار گرفتن بعضى از راويان منحرف وارد فرهنگ غنى اسلامى شد و با تمام تلاشى
كه ائمه معصومين از اهل بيت پيامبر صلوات الله عليهم اجمعين براى دفع آن نمودند ،
بازهم آثار شوم آن تاكنون باقى مانده ، كه در عصر حاضر توسط شخصى به نام محمد بن
عبد الوهاب رخ نموده است .
4 - متأسفانه پيروان مذهب مذكور نه تنها به
اشتباه خود اقرار و اعتراف نكرده اند ، بلكه اكثريت قريب به اتفاق مسلمانان را كه
اعتقادى به اباطيل و اوهام مذكور ندارند ، جسورانه تكفير كرده و از دين خارج
دانسته و كافر خوانده اند . و بالاتر آنكه داعيه رهبريت جوامع اسلامى را نيز داشته
‹ صفحه 44 ›
و دارند .
5 - جا دارد برادران مسلمان نصيحت دلسوزانه
مناديان حق را به گوش جان پذيرفته و در افكار و عقائد و روش كسانى كه خداوند را
مادى دانسته و عصمت انبياء و ائمه معصومين عليهم السلام و مقدسات مذهبى را بى باكانه
مورد هجوم قرار داده و همه را به باد تمسخر گرفته اند ، بيشتر تحقيق و تدبر كرده و
فريب ظواهر و قدرت و حشمت مادى آنان را نخورده ، و اعتقادات پاك خود را به خداوند
متعال و انبياء و ائمه اهل البيت عليهم السلام به ثمن پست و ناچيز آنان نفروشند ،
چرا كه روضه رضوان الهى اكبر و اعلاى از كل عالم و آنچه در آن است ، مى باشد .
ذره‌اى قرب و تقرب به درگاه مقدس خداوندى با دلى پاك و نيتى
خالى از شرك و ريا نه به اين جهان كه بر جميع عوالم مىارزد . خاكسارى به درگاه
احديت و تمسك به نواميس الهى و انبياء عظام و ائمه هداة عليهم السلام پادشاهى بر
عالم ملك و ملكوت است ، آنان كه مردم را از تقرب به انبياء و ائمه اهل البيت عليهم
السلام و زيارت مراقد شريفه آنان منع كرده
‹ صفحه 45 ›
و تخريب اماكن مقدسه و عتبات عاليات ( من
جمله مزار شريف پيامبر اسلام صلى الله عليه وآله را كه از دير باز آرزوى ويرانى آن
را داشته ، و به حمد الله از ترس مسلمانان هنوز موفق به انجام آن نشده ، و انشاء
الله نخواهند شد ) را شعار خود ساخته و زائرين قبور رسول خدا صلى الله عليه وآله و
اولاد طاهرينش عليهم السلام و شهداء و صلحاء را مشرك و بت پرست مى خوانند ، قطعا
قصدى جز بستن ابواب هدايت الهى نداشته و طريق آنها كه با فطرت پاك بشرى ناسازگار
است هر مسلمان مؤمن پاكدامنى را از آنان و عقائد و شعارهاى دروغينشان و صرف اموال
بىحد و حصرشان براى گمراهى مسلمانان ، منزجر و ناراحت مىكند و دل هر مؤمن غيرتمندى
را به درد مى آورد . لذا وظيفه هر مسلمانى ايجاب مىكند خود را از دام نيرنگهاى
آنان حفظ كرده و ديگران را نيز از خطر آنان بر حذر بدارد . 6 - از باب حسن ختام و
تيمن و تبرك ، قدرى از روايات شريفه نبى مكرم اسلام محمد مصطفى صلى الله عليه وآله
‹ صفحه 46 ›
و ائمه معصومين از اهل بيت پيامبر صلوات
الله عليهم اجمعين را نقل كرده ، تا هم اعتقاد حقه توحيد اسلام آشكار شده ، و هم
انحراف وهابيت و پيروان آنها و دورى آنان از حق و حقيقت روشن گردد . كتاب توحيد
صدوق : صفحه 398 حفص بن غياث قال : حدثنى خير الجعافر جعفر بن محمد قال : حدثنى
باقر علوم الاولين والاخرين محمد بن على ، قال : حدثنى سيد العابدين على بن الحسين
قال حدثنى سيد الشهداء الحسين بن على قال حدثنى سيد الاوصياء على بن ابي طالب
عليهم السلام قال : كان رسول الله صلى الله عليه وآله ذات يوم جالسا في مسجده اذ
دخل عليه رجل من اليهود فقال : يا محمد الى ما تدعو قال : الى شهادة ان لا اله الا
الله وانى رسول الله . قال : يا محمد ، اخبرنى عن هذا الرب الذى تدعو الى وحدانيته
وتزعم انك رسوله كيف هو ؟
‹ صفحه 47 ›
قال : يا يهودى ان ربى لا يوصف بالكيف لان
الكيف مخلوق وهو مكيفه . قال : فأين هو ؟ قال : ان ربى لا يوصف بالأين ، لان الأين
مخلوق وهو أينه قال : فهل رأيته يا محمد ؟ قال : انه لا يرى بالابصار ولا يدرك
بالاوهام . قال : فبأى شئ نعلم انه موجود ؟ قال : بآياته واعلامه . قال : فهل يحمل
العرش ، ام العرش يحمله ؟ فقال : يا يهودى ان ربى ليس بحال ولا محل . . . ( ترجمه
: حفص بن غياث از امام جعفر صادق از امام باقر از امام على بن الحسين زين العابدين
از سيد الشهداء حسين بن على از سيد الاوصياء على بن ابي طالب عليهم السلام روايت
مىكند : روزى رسول خدا صلى الله عليه وآله در مسجد نشسته بود كه شخصى يهودى نزد او
آمد و پرسيد : يا محمد : دعوت تو چيست ؟ فرمود : شهادت به لا إله الا الله و اين
كه من رسول الله هستم .
‹ صفحه 48 ›
پرسيد : خدائى كه مردم را به وحدانيت او مى
خوانى و ادعا مى كنى رسول او هستى ، چگونه است ؟ فرمود : اى يهودى خداى من چگونگى
و كيفيت ندارد ، بلكه كيفيت مخلوق اوست . پرسيد : خدايت كجاست ؟ فرمود : خداى من
مكان ندارد ، بلكه مكان مخلوق اوست . پرسيد : آيا خدايت را ديده اى ؟ فرمود : خدا
با چشم ديده نمى شود و در خيال نمى گنجد . پرسيد : پس از كجا بدانيم كه موجود است
؟ فرمود : از آيات و علاماتش . پرسيد : آيا او عرش را بر دوش دارد يا عرش او را
حمل مىكند ؟ فرمود : اى يهودى خداى من نه در جائى حلول مىكند و نه محلى دارد . . .
) اين روايت شريفه به صراحت اعلام دارد كه خداوند نه با چشم ديده مىشود و نه در
خيال و تصورات اشخاص مى آيد و نه بر عرش جاى دارد و هيچ گونه كيفيتى نداشته بلكه
خود
‹ صفحه 49 ›
خالق كيفيت و مكان و عرش و . . . مى باشد .
و خلاصه آنكه با صداى رسا تمامى ادعاهاى وهابيون را باطل كرده و تكذيب مى نمايد .
اصول كافى : ج 1 ص 85 كتاب التوحيد ، باب انه لا يعرف الابه ، حديث 2 عدة من
اصحابنا عن احمد بن محمد بن خالد عن على بن عقبة بن قيس بن سمعان بن ابى ربيحة
مولى رسول الله صلى الله عليه وآله قال : سئل امير المؤمنين عليه السلام : بم عرفت
ربك ؟ قال : بما عرفنى نفسه . قيل : وكيف عرفك نفسه ؟ قال : لايشبهه صورة ولا يحس
بالحواس ولا يقاس بالناس . . . . ( ترجمه : كلينى از عده اى از اصحاب و علماء شيعه
از . . . ابن ابى ربيحه غلام رسول خدا صلى الله عليه وآله روايت مىكند : از امير المؤمنين
على عليه السلام پرسيدند : خدايت را چگونه شناختى ؟ فرمود : آنگونه كه خودش معرفى
كرده است . پرسيدند : چگونه خودش را معرفى كرده است ؟ فرمود : به هيچ صورتى شبيه
نيست و با حواس درك نمى
‹ صفحه 50 ›
شود و با انسانها قابل قياس نيست . . . . )
دقت در اين روايت هم صريحا از خداوند متعال نفى صورت كرده و به طور عموم دلالت
مىكند كه حق متعال با هيچ حسى ، چشم يا غير چشم ، قابل ادراك نيست و اصلا قياس او
با انسان كه اشرف مخلوقات است غلط و نامعقول است تا چه رسد به موجودات پست تر از
انسان ! ! كتاب توحيد صدوق : ص 107 و 108 عن ابى عبد الله عن آبائه عليهم السلام
قال : مر النبى صلى الله عليه وآله و سلم على رجل وهو رافع بصره الى السماء يدعو ،
فقال له رسول الله صلى الله عليه وآله : غض بصرك فانه لن تراه . وقال : مر النبى
صلى الله عليه وآله وسلم على رجل رافع يديه الى السماء وهو يدعو ، فقال رسول الله
صلى الله عليه وآله : اقصر من يديك فانك لن تناله . ( ترجمه : امام صادق عليه
السلام از پدرانش عليهم السلام روايت مى فرمايد : رسول خدا صلى الله عليه وآله از
‹ صفحه 51 ›
جائى مى گذشت ، ديد شخصى چشمانش را به آسمان
دوخته و دعا مىكند ، حضرت به او فرمود : چشمانت را به زير انداز ، زيرا هر گز نمى
توانى او را ببينى . همچنين روايت مىكند : پيامبر صلى الله عليه وآله از جائى مى
گذشت ، ديد شخصى دستانش را به آسمان بلند كرده و دعا مىكند ، به او فرمود :
دستهايت را پائين تر بياور . چرا كه دستت هر گز به او نخواهد رسيد .
اصول كافى : ج 1 ص 82 كتاب التوحيد ، باب
اطلاق القول بانه شئ حديث 6 على بن ابراهيم عن ابيه عن العباس بن عمرو الفقيمى عن
هشام بن حكم عن ابي عبد الله عليه السلام انه قال للزنديق حين سأله ما هو ؟ قال :
هو شئ بخلاف الاشياء ارجع بقولى الى اثبات معنى وانه شئ بحقيقة الشيئية غير انه لا
جسم ولا صورة ولا يحس ولا يجس . فتقول انه سميع بصير قال : هو سميع بغير جارحة
وبصير بغير آلة . . . ( ترجمه : على بن ابراهيم . . . از هشام بن حكم روايت مىكند
: شخصى مادى و كافر از امام صادق عليه السلام پرسيد :
‹ صفحه 52 ›
خدا چيست ؟ فرمود : او چيزى است به خلاف
تمامى اشياء اينكه مى گويم چيزى است ، براى آنكه معناى ( وجود ) را برسانم ،
خداوند حقيقت شيئ بودن ( يعنى وجود ) را دارد ، جز آنكه جسم ندارد ، صورت ندارد با
حواس درك نمى شود و نمى توان او را در جائى جست . شخص مادى پرسيد : تو كه مى گوئى
خداوند شنوا و بيناست . فرمود : بله ، او مى شنود اما نه با گوش و مى بيند اما نه
بوسيله چشم .
كتاب توحيد صدوق : ص 176 ابراهيم بن ابى
محمود قال : قلت للرضا عليه السلام : يابن رسول الله ما تقول في الحديث الذى يرويه
الناس عن رسول الله صلى الله عليه وآله انه قال : ان الله تبارك وتعالى ينزل كل
ليلة الى السماء الدنيا فقال عليه السلام : لعن الله المحرفين الكلام عن مواضعه .
والله ما قال رسول الله صلى الله عليه وآله كذلك ، انما قال : ان الله تبارك
وتعالى ينزل ملكا الى السماء الدنيا كل ليلة في الثلث الاخير وليلة الجمعة في اول
الليل فيأمره فينادى : هل من سائل فأعطيه هل من تائب فأتوب
‹ صفحه 53 ›
عليه هل من مستغفر فأغفر له ، يا طالب الخير
أقبل ، يا طالب الشر أقصر . فلا يزال ينادى بهذا حتى يطلع الفجر ، فاذا طلع الفجر
عاد الى محله من ملكوت السماء . حدثني بذلك أبي عن جدي عن رسول الله صلى الله عليه
وآله . ( ترجمه : ابراهيم بن ابن محمود مى گويد : به امام رضا عليه السلام عرض
كردم : يابن رسول الله مردم حديثى از رسول خدا صلى الله عليه وآله نقل مى كنند كه
فرمود : خداوند هر شب به آسمان دنيا پائين مى آيد . نظر شما در باره اين حديث چيست
؟ فرمود : خداوند لعنت كند كسانى را كه حرفها را تحريف مى كنند . به خدا قسم رسول
خدا صلى الله عليه وآله چنين چيزى نفرمود ، بلكه فرمود : خداوند در ثلث آخر هر شب
و در شب جمعه از ابتداء شب ملكى را به آسمان دنيا مى فرستد و به او دستور مىدهد ،
ندا كند : آيا درخواست كننده اى هست تا خواسته‌اش را بر آورده كنم ؟ آيا توبه
كننده اى هست تا توبه‌اش را بپذيرم ؟ آيا استغفار كننده اى هست تا او را بيامرزم ؟
اى كسى كه بدنبال خير و اعمال نيك هستى بيشتر پيش رو ، و اى گنهكار و بد اعمال
ديگر دست
‹ صفحه 54 ›
بردار . اين ملك تا طلوع فجر مدام ندا مىدهد
سپس به جايگاهش در ملكوت آسمانها باز مى گردد . اين حديث را پدرم از جدم از رسول
خدا صلى الله عليه وآله برايم فرمود . ) چنان كه ملاحظه مىشود اين روايت صريحا
نزول خدا را به آسمان دنيا نفى مىكند ، و به صراحت اعلام مى دارد كه خداوند ملكى
را مى فرستد نه آنكه خودش پائين مى آيد . در حالى كه وهابىها معتقدند خداوند خودش
به آسمان دنيا پائين مى آيد و ندا مىدهد . چنان كه ابن بطوطه در سفر نامه خود نوشت
كه ابن تيميه مى گفت : خداوند مانند پائين آمدن من از منبر ، پائين مى آيد ! كمال
الدين صدوق ص : 231 عن ابي حمزة عن ابي جعفر عليه السلام : قال : قلت : في قول
الله عزوجل كل شئ هالك الا وجهه قال : يا فلان فيهلك كل شئ ويبقى وجه الله عزوجل
والله اعظم من ان يوصف ولكن معناها : كل شئ هالك الادينه . . . ( ترجمه : ابو حمزه
مى گويد : از امام باقر عليه السلام در باره آيه شريفه كل شئ هالك الا وجهه ( هر
چيزى نابود
‹ صفحه 55 ›
شدنى است جز وجه خدا ) پرسيدم ، فرمود :
فلانى ، بله همه چيز از بين خواهد رفت جز وجه خدا ، خداوند بزرگتر از آنست كه اين
گونه وصف شود ( يعنى برايش وجه و صورت تصور شود ) بلكه وجه و صورت خدا ، دين خداست
. . . ) احتجاج طبرسى ج 2 : ص 190 . . . . . قال : قلت يابن رسول الله ، فما الخبر
الذى رووه : ان ثواب لا إله الا لله ، النظر الى وجه الله فقال عليه السلام : يا
ابا الصلت ، فمن وصف الله بوجه كالوجوه فقد كفر ، ولكن وجه الله انبياءه ورسوله
وحججه عليهم صلوات الله . . . . . يا ابا الصلت الله تبارك وتعالى لا يوصف بمكان
ولا يدرك بالابصار والاوهام . ( ترجمه : ابا صلت مى گويد : به امام رضا عليه
السلام عرض كردم : يابن رسول الله معناى اين خبر چيست كه روايت مى كنند : ثواب
" لا إله الا الله " نگاه كردن به صورت خداست ؟ فرمود : اى ابا صلت هر
كس خدا را به هر صورتى توصيف كند مانند داشتن صورت ، كافر شده است ، وجه
‹ صفحه 56 ›
و صورت خدا ، انبياء و رسولان و حجج الهى
صلوات الله عليهم اجمعين هستند . . . . . اى ابا صلت ، خداوند تبارك و تعالى موصوف
به مكان نمى شود و هرگز با چشم و اوهام و تصورات درك نمى گردد . ) در اين روايت
براى وجه الله معناى ديگرى شده است . در روايت گذشته وجه الله ، دين خدا معنا شده
و در اين روايت وجه الله انبياء و حجج الهى معرفى شدند . مى توان گفت كه ، وجه
الله ، مظاهر مختلفى دارد كه در هر كجا موضوع خاص خودش را دارد كه بايد از طريق
مبينين واقعى قرآن يعنى پيامبر صلى الله عليه وآله و ائمه معصومين عليهم السلام
مشخص و معين گردد .
اصول كافى : ج 1 ص 82 كتاب التوحيد ، باب
اطلاق القول بأنه شئ ، حديث 2 محمد بن ابي عبد الله عن محمد بن اسماعيل عن الحسين
بن الحسن عن بكر بن صالح عن الحسين بن سعيد قال : سئل ابو جعفر الثاني عليه السلام
: يجوزان يقال لله أنه شئ قال : نعم : يخرجه من الحدين ، حد التعطيل وحد التشبيه
‹ صفحه 57 ›
( ترجمه : محمد بن ابى عبد الله . . . از
حسين بن سعيد روايت مىكند : از ابو جعفر امام جواد عليه السلام سؤال شد : آيا مى
توان به خدا شيئ ، اطلاق كرد ( يعنى گفت خدا چيزى است ) فرمود : بله ، به شرط آنكه
حد تعطيل و حد تشبيه براى خدا تصور نشود . ) حد تعطيل و حد تشبيه براى خداوند نقص
است ، هر چيزى كه خداوند را از چيزى غافل كرده يا بيكار و ناتوان كند و يا موجب
شباهت پروردگار به احدى از مخلوقات شود ، باطل است ، لذا اگر مراد از اينكه خدا
چيزى هست ، اين باشد كه مانند ديگر موجودات و مخلوقات است ، غلط است . اما اگر
مراد اين باشد كه خداوند موجود است به حقيقت وجود . و هيچ گونه نقص و شباهتى در او
وجود ندارد ، اين عقيده صحيح است . نظير روايات فوق در كتب روائى و تفسيرى و
اعتقادى شيعه به حدى زياد است كه مى توان به حقيقت از آنها كمال معرفت به حق متعال
و توحيد حقيقى را يافت و بر خلاف آنچه كوته نظران و گمراهان مىانديشند حضرت حق
وذات الهى برتر از هر چيزى و داراى حقيقت وجود ولا مكان ولا
‹ صفحه 58 ›
زمان بوده و هيچ گونه نقص و تشبيهى در ذات
مباركش راه نداشته و همچنان كه خودش فرموده ( ليس كمثله شئ ) و ( لا تدركه الابصار
وهو يدرك الابصار ) هست و بوده و خواهد بود . اميد است خوانندگان گرامى و ديگر
برادران و خواهران مسلمان با مراجعه به كتاب مجيد و سنت حقيقى نبوى و فرمايشات
ائمه معصومين از اهل بيت پيامبر صلوات الله عليهم اجمعين اعتقادات و معارف صحيحه
را بدست آورده و با دست يابى به چشمه زلال معرفت الهى فريب نيرنگ بازان و دسيسه
جويان و . . . . را نخورند و موجب سعادت خود و ديگران گردند سيد محمود عظيمى - قم