next page

fehrest page

back page
جامعه و سياست در اسلام

اسلام مي‏ خواهد, مسلمانان در ساية رحمت و رأفت و قوانين حكيمانه و عادلانه‏ اش, سروري, پيشوايي, بزرگي و عظمت يافته, رهبريِ ملت‏ها را در دست گيرند. و براي تحقّق اين مهم آنان را امر فرموده كه با يكديگر وحدت و يكپارچگي وبرادري داشته در راه تشكيل امتِ واحده گام بر دارند, و نيز ايشان را از تفرقه و از هم گسستن منع

 فرموده است.

مسلمانان نيز , دستورات اسلام مبني بر يگانگي و برادري و امت واحده را گردن نهاده از تفرقه و جدايي خودداري مي‏ كردند. و بدين ترتيب همان ‏گونه كه اسلام براي آنان مي‏ خواست سروري جهان و رهبري ملت‏ها  را در دست داشتند, در حالي كه امروزه پس از آن ‏كه مسلمانان اوامر اسلام در اين زمينه را واگذاشته و بر عكس گِرد مَنهيّات دين گشتند؛ زير دست و دنباله رو, ستم كش و ظلم پذير, بيچاره و آواره, و خوارتر و نگون‏بخت تر از بردگان شده‏ اند, و اين سزاي روي برتافتن مسلمانان از تعاليم  مترقي اسلام است.

پس همان طور كه گفته شد مسلمانان صدر اسلام, مقررات اسلامي را مو به مو اجرا مي‏ كردند و اين آية قرآن را سر لوحة كار خويش قرار مي‏دادند كه مي‏فرمايد: (و إن هذه أُمتكم أمة واحدة و أنا ربكم فاتقون)1 و بر اين اساس بود كه نه از تفاوت‏هاي قومي و قبيله‏اي خبري بود و نه از مرزهاي جغرافيايي و درگيري‏ هاي مرزي, گرچه مسلمانان در گسترة سرزمين‏هاي اسلامي, حكومت‏ هاي متعددي داشتند2 امّا متصرّفات متعدد آنان بر اساس يك حكومتِ مركزي اداره مي‏ شد, و لذا مسلمانان با آزادي كامل در پهنة سرزمين اسلامي سفر مي‏ كردند و به آساني ازدياري به ديار ديگر مي رفتند بي‏ آن‏كه نياز به گذرنامه و خروجي و أمثال آن داشته باشند.

1. و در حقيقت اين امتِ شماست كه امتي يگانه و يكپارچه است, و من پروردگار شمايم,  پس از من پروا داريد. سورة مؤمنون, آية 52.

2. مانند حكومتِ عثمانيان در تركيه , صفويان و قاجار در ايران, در دوران اخير

next page

fehrest page

back page