خدايا كوههاى ما شكافته شده

خطبه‏اى است كه امام « ع » آن را هنگام طلب باران ايراد كرده است . اين خطبه از خطبه‏هائى است كه سرشار از عاطفه و محبت و فروتنى در برابر آفريدگار جهان و عظمت وجود است :

خدايا كوههاى ما شكافته و زمينهاى ما گرد آلود شده و چهارپايان ما تشنه و در خوابگاهايشان سرگردانند و مانند ناله‏ى مادران بر فرزندانشان ، ناله مى‏كنند و از آمد و رفت در چراگاهها و اشتياق به آبگيرها خسته شده‏اند . خدايا به ناله‏ى ناله كنندگان و اشتياق آرزومندان رحم كن خدايا به سرگردانى چهارپايان در گذرگاهها و به ناله‏ى آنها بر درب خوابگاههايشان رحم كن خدايا هنگامى بسوى تو بيرون آمديم كه شترهاى لاغر قحطى به ما روى آورده و ابرهائيكه احتمال باران داشتند با ما مخالفت نموده‏اند . تو اميد اندوهگين هستى و خواسته‏ى درخواست كننده را تأمين مى‏كنى : در اين هنگام كه مردم نا اميد شده و ابرها نباريده و چهارپايان نابود شده‏اند ترا مى‏خوانيم كه

[ 279 ]

ما را به اعمال و گناهانمان مؤاخذه نكنى و بوسيله ابر پر باران و بهار پر بركت و گياه زيبا و شگفت انگيز ، رحمتت را بر ما گسترش دهى ،

باران درشت قطره‏اى كه بوسيله آن آنچه مرده است زنده نمائى و آنچه از بين رفته است بازگردانى .

خدايا از تو درخواست آب مى‏كنيم ، آبى كه زنده كننده ، كامل ،

فراوان ، پاك ، پر بركت ، گوارا ، گياه آور و سيراب كننده باشد كه گياهش رشد كند و شاخه‏اش ميوه دهد و برگش سبز و خرم باشد تا بدين وسيله بندگان ناتوان خود را نيرو بخشى و شهرهاى مرده‏ات را زنده گردانى . خدايا آبى از تو مى‏خواهيم كه به سبب آن زمينهاى مرتفع ما پرگياه شود و در زمينهاى گود ما جارى گردد و نواحى حاصلخيز و ميوه‏هاى ما فراوان گردد و چهارپايان ما زنده بمانند و مردم دور دست بهره ببرند و حومه ما از بركتهاى گسترده تو استفاده كنند