مردم نزد ما برابرند

على « ع » درباره گروهى از مردم مدينه كه به معاويه پيوستند ، به سهل بن حنيف انصارى ، فرماندار خود در مدينه چنين نوشته است :

پس از سپاس و درود ، به من خبر رسيده كه گروهى از نزد تو بطور پنهانى بسوى معاويه مى‏شتابند . تو بخاطر از دست رفتن آنان و محروم شدن از كمكشان افسرده مباش . همين بس كه آنها گمراه باشند و تو از ناحيه آنان درمان شوى [ 1 ] . اين گروه ، عدالت را شناختند و آن را

[ 1 ] منظور امام « ع » اين است كه فرار اين گروه ، در دلالت داشتن بر گمراهى آنان كافى است ، و ضلالت در ساختمان اجتماع درد شديدى محسوب مى‏شود و فرار كردن اين جمعيت گمراه ، باعث درمان اجتماع از اين درد مى‏باشد .

[ 197 ]

ديدند و شنيدند و بخاطر سپردند و دانستند كه مردم نزد ما در حق برابرند ، در عين حال بسوى خودپرستى گريختند ، خدا آنان را از رحمتش دور گرداند سوگند بخدا آنها از ستم فرار نكردند و به عدل و داد نپيوستند