به ترس و وحشت مبتلا مى‏سازند

قسمتى از خطبه زيبائى است كه امام « ع » در ضمن آن درباره دنيا سخن مى‏گويد :

ساكن آن كوچ كننده و مقيم آن جدا شونده است . مانند بادهاى سختى كه كشتى را در ميان امواج كوه پيكر دريا مى‏شكند ، اهل خود را به جنبش در مى‏آورد . در نتيجه بعضى از مردم غرق مى‏گردند و برخى رهائى يافته در دل موجها دست و پا مى‏زنند و بادها با دامن خود آنان را به حركت درآورده و به ترس و وحشت مبتلا مى‏سازند [ 2 ] پس

[ 1 ] اگر روز بميرند براى آن شبى نمى‏شناسند و اگر شب بميرند براى آن روزى نمى‏شناسند .

[ 2 ] يعنى هنگام شكستن كشتى برخى از مردم نابود مى‏شوند و بعضى زنده مى‏مانند

[ 276 ]

كسيكه غرق شد دريافت او ممكن نيست و كسيكه نجات يافت بسوى هلاكت رهسپار مى‏گردد .