هرگز از دشمن انتقام نگيريد

قسمتى از نامه‏اى است كه على « ع » به عبد الله بن عباس فرماندار خود در بصره نوشته است . قبيله‏ى بنى تميم چون در حادثه جمل با طلحه و زبير بودند عبد الله بن عباس بر آنان سخت گرفت و

[ 185 ]

بسيارى از آنان را از خود دور كرد . اين عمل براى على « ع » كه قلب عظميش از انتقام بيزار بود بزرگ تلقى شد ، از اين رو به عبد الله بن عباس نامه‏اى نوشت و او را سرزنش نمود و از اين عمل جلوگيرى كرد و حقيقتى را كه ما امروز نسبت به آن تجاهل ميكنيم بيان فرمود ، آن حقيقت اينكه : رئيس حكومت نيز نسبت به كارهاى مأمورين خود كه بر مردم گماشته شده‏اند مسئوليت دارد . فرمود :

مردم بصره را با احسان و نيكوئى شادگردان و گره ترس را از دلهايشان باز كن به من خبر رسيده است كه با بنى تميم بداخلاقى و خشونت مى‏كنى ، اى ابو العباس خدا ترا رحمت كند در نيكى و بدى كه بر دست و زبانت جارى مى‏شود مدارا كن [ 1 ] زيرا ما هر دو در اين جهت با هم شريك هستيم و چنان كن كه گمان نيكوى من بتو باشد و انديشه من درباره تو سست نگردد

[ 1 ] امام « ع » مى‏خواهد به او دستور دهد كه در تمام گفته‏ها و كارهاى خوب و بد تحقيق كند و هرگز شتاب ننمايد ، زيرا وى فرماندار و نماينده او است و بايد در كارها با يكديگر شريك باشند .

[ 186 ]