فرموده است : و لا لفيتم دنياكم هذه ازهد عندى من عطفة عنز

اين جمله عطف به جمله ما قبل است و از آن فهميده مى‏شود كه امام ( ع ) طالب دنيا بوده و دنيا در نزد آن حضرت ارزشى داشته است ولى نه به خاطر خود دنيا و طمع در خلافت به دليل خلافت ، بلكه براى نظام بخشيدن به خلق و اجراى امورشان بر قانون عدالت ، همان گونه كه خداوند از علما براى اجراى اين امور پيمان گرفته است چنان كه حضرت اشاره فرمود .

كلام امام ( ع ) به صورت قضيّه شرطيّه متّصله آمده است . بدين توضيح كه اگر حضور حاضران نبود و كسى بر ياورى حق قيام نمى‏كرد ، و خداوند از علما بر انكار منكرات ، با داشتن قدرت ، پيمان نمى‏گرفت خلافت را چنان كه اوّل رها كردم اكنون نيز كنار مى‏گذاشتم در آن صورت مى‏ديديد كه دنياى شما در نزد من به اندازه آب بينى بز هم ارزش نداشت .