شرح

بايد توجّه داشت كه امام ( ع ) در آغاز به نفرت از دو كس اشاره مى‏كند با اين بيان كه آنها از مغضوب‏ترين مردم نزد خدا هستند و چون اراده و محبّت خدا به چيزى ، به اين معنى است كه خداوند مى‏داند آن چيز مطابق نظام كلى و تام و كامل جهان است ، بنابراين كراهت خدا از چيزى و ناخوش داشتن آن وقتى است كه خدا مى‏داند آن شئ بر ضدّ مصلحت جهان و خارج از نظام آن مى‏باشد .

[ 619 ]

بنابراين خشم خدا نسبت به آن دو مرد آگاهى خداوند به افعال و اقوال آنهاست كه از مصلحت بدور است .