قوله عليه السلام : ثمّ علّق فى جوّها فلكها

پس از آن كه امام ( ع ) اشاره به كيفيت تركيب ستارگان كرد حال با بيان اين عبارت اشاره به جايگاه استقرار ستارگان كرده مى‏فرمايد : هر يك در فضاى فلك خود آويخته هستند .

اگر بپرسى كه امام ( ع ) ابتدا فرموده بود ، كه ستارگان و سيّارات معلق نيستند و در اين عبارت مى‏فرمايد در جو فضاى فلك شان آويخته‏اند معناى اين دو كلام را چگونه توجيه مى‏كنيد ؟

در پاسخ مى‏گوييم : تعليق و وابستگى امرى نسبى است به اعتبارى مى‏توان گفت معلّق و وابسته‏اند ، و به اعتبارى مى‏شود گفت وابسته نيستند . در عبارت اوّل كه فرمود وابسته نيستند ، منظور اين است كه به جسم ديگرى در ما فوق خود ، وابستگى ندارند . و مقصود از وابستگى در عبارت دوّم اين است كه در فضا به قدرت و اراده خداوند معلّق و وابسته هستند . ميان اين دو كلام تناقض و منافاتى نيست .

و فلك اسم جنس است براى هر جسم مدوّرى كه بر آن اين نام صدق كند .