اول : المغرور و اللّه من غرّرتموه

« به خدا سوگند فريب خورده آن است كه شما او را بفريبيد » مقصود حضرت از اين عبارت بدگويى و سرزنش آنان بر خلف وعده‏ها و امروز و فردا كردن‏ها به منظور فرار از جنگ بود . بنابر اين پس از آن همه پيمان‏شكنى در مورد پيكار با دشمنان اگر كسى به گفته آنان اعتماد كند ، به حقيقت فريب خورده است .

اگر در عبارت حضرت ، كلمه « المغرور » مبتدا و كلمه « من » خبر باشد ،

در اثبات غرور و فريب خوردگى گوياتر از عكس آن است كه « المغرور » خبر و « من » مبتدا باشد زيرا صورت اوّل انحصار در معنى را مى‏رساند و معناى عبارت چنين مى‏شود : فريب خوردگى مخصوص كسى است كه فريب كوفيان را بخورد .

اين معنى از اين كه « من » را مبتدا قرار دهيم فهميده نمى‏شود .