و يجمع به الفيئ . . . القوى

بيت المال بوسيله امير جمع‏آورى ، دشمنان سركوب و راهها أمن . . . مى‏شود .

ضمير در تمام افعال به امير بمعناى مطلق باز مى‏گردد ، زيرا تمام اين فوايد از بركت وجود امير حاصل مى‏شود ، چه نيكوكار باشد ، چه بدكار ، تأييد اين ادّعا اين است : تمام مردم اتّفاق نظر داشتند كه خلفاى بنى اميّه به استثناى دو ، يا سه نفرشان از قبيل عثمان و عمر بن عبد العزيز فاجر بودند ، در عين حال بوسيله آنها بيت المال جمع‏آورى ، سرزمينها فتح و از مرزهاى اسلام پاسدارى و راهها امن شده بود . نيرومند را در برابر حقّ ضعيف ، بازخواست مى‏كردند ، و ستمگرى آنها به انجام اين امور ضررى نمى‏زد .