دسته دوّم كسانى هستند كه دنيا را مى‏خواهند ، ولى نه ، توان به دست آوردن آن را دارند و نه براى تحصيل آن چاره‏جويى مى‏كنند .

اين گروه همان افرادى هستند

[ 1 ] شارح قبلا يادآور شدند كه يكى از معناهاى واژه حطام خشك است .

[ 145 ]

كه حضرت با اين عبارت بدانها اشاره مى‏كند : و منهم لا يمنعه من الفساد . . . « برخى مردم را جز حقارت نفس ، و عدم قاطعيّت و كمبود مال ، از فساد و تباهكارى باز نمى‏دارد . » امام ( ع ) لفظ « كلالة حدّه » را كنايه از شخصى آورده است كه در امور صراحت لازم را ندارد ، و در انجام كارها ناتوان است .

روشن است آن كه هدف او دنيا نيست و از خداوند روگردان باشد ، اگر موانع ياد شده ( حقارت نفس عدم قاطعيت كمى مال ) را بر سر راه نداشته باشد و دنيا را بتواند به دست آورد ، جز در جهت فساد و تباهى ، تلاشى نخواهد داشت .