و احتبلكم المقدار

فراز ديگر عبارت امير المؤمنين ( ع ) كه حكم الهى شما را گرفتار كرده است استعاره زيبايى است ، در محيط و مسلّط بودن قدر الهى كه از قضاى خداوندى و حكم آسمانى مايه مى‏گيرد ، مانند دام صياد كه هرگاه بر پرنده‏اى فرو افتد توان فرار از آن را ندارد .

سپس فرموده‏اند : « من شما را از اين حكميّت نهى كردم ولى شما از هواى نفستان پيروى كرديد . » اين عبارت امام ( ع ) اقامه دليلى عليه خوارج نهروان است ،

بدين شرح كه ، اگر پذيرش حكميّت حق و لازم نبود چرا مانند مخالفان گناهكار ،

با اصرار آن را خواستيد ، و گفته مرا كه از حكميّت بر حذر مى‏داشتم ، نپذيرفتيد ، تا مجبور شدم به خواست شما گردن نهم و نظر خود را با نظرتان وفق دهم و اگر وقوع و تحقّق‏پذيرى حكميّت حق بود چرا پس از عهد كردن و پيمان بستن ، در پذيرفتن آن با من مخالفت مى‏كنيد . بنابر اين در هر دو صورت شما گناهكار هستيد .