ترجمه

« همواره منشأ فتنه و فساد ، پيروى از خواهشهاى نفسانى و دستوراتى است كه بر خلاف شريعت ابداع شده تا با كتاب خدا مخالفت شود . در اين مخالفت گروهى از گروهى ديگر ، كه همان دستورات ابداعى و نوآورى در دين بود ، پيروى كردند . چون احكام خدا ، با دستورات گمراه كننده ابداعى آميخته شود تشخيص حق از باطل دشوار مى‏شود . آرى اگر باطل از آميختگى با حق ، جدا مى‏شد ،

پوشيده نمى‏ماند ، و اگر حق از لباس مشكوك باطل در مى‏آمد ، زبان بدگويان از عيب‏جويى باز مى‏ايستاد ، دليل پوشيده ماندن حق اين است كه مشتى از باطل را

[ 286 ]

گرفته با مشتى از حق در آميخته‏اند ، بدين هنگام شيطان بر دوستانش مسلّط شده آنان را فريب مى‏دهد . امّا كسانى كه از جانب خدا برايشان خوبى و نيكى پيش‏بينى شده است ، فريب شيطان را نخورده ، آميختگى حق با باطل موجب گمراهى آنان نگشته ، و رستگار مى‏شوند »