دليل چهارم

انسان‏ها چه بطور فردى و چه بشكل جمعى موقعى از حيات خود دست برمى‏دارند كه حقيقتى را مطلق‏تر و با ارزش‏تر از عالم هستى بدانند ،

زيرا هيچ عاقلى نمى‏تواند حيات را كه محصول عالى هستى است ، در مقابل ساير اجزاء و شئون هستى از دست بدهد ، در حقيقت معامله درباره حيات چنين صورت مى‏گيرد : « من كه محصول عالى هستى مى‏باشم ، بايستى خود را در مقابل حقيقتى بالاتر از عالم هستى از دست بدهم نه در مقابل جزئى از آن » .

اين حقيقت بالاتر از حيات شخصى ، يا ادامه وجود در ابديت است و يا حيات كلّى انسان‏ها كه حيات شخصى خود را جزئى از آن مى‏داند .