چه مقدس و با ارزش است اين قانون‏گرايى و تكيه بر اصل در زندگى ،

بشرط آنكه براى نابود كردن اصل و قانون بكار نرود .

بلى ، دعايى براى تطهير داريم ( خدايا ، مرا از پليدى‏ها پاك فرما ) دعاى ديگرى

[ 250 ]

هم براى استنشاق در موقع وضوء ( خداوندا ، مرا از بوى بهشتى بهره‏مند فرما ) ، يك آدم احمقى دعاى تطهير را در موقع استنشاق مى‏خواند :

آن يكى در وقت استنجا بگفت
كه مرا با بوى جنت دار جفت

گفت شيخى خوب ورد آورده‏اى
ليك سوراخ دعا گم كرده‏اى

ضرورت يك زندگى هدف‏دار و هشيارانه تكيه بر اصل و قانون است .

تبهكاران اين پديده مقدس و ضرورى را هم براى از بين بردن هشيارى و هدف زندگى بكار مى‏برند « در ميان آن‏ها هشياران ديگرى هستند كه همه ابعاد حوادث را مى‏بينند و با اينكه مى‏توانند آنها را براى پيروزى خويشتن مورد بهره بهردارى قرار بدهند ، ولى پاسخ مثبت به هدف تكاملى زندگى را با اهميت‏تر از پاسخ مثبت به خودخواهى مى‏دانند . » على بن ابيطالب ( ع ) در رديف اول اين هشياران قرار گرفته است . او دستورات وجدان را كه قطب‏نماى بسيار حسّاس دستورات الهى است ، از كار نمى‏اندازد ، تا كشتى وجودش در اقيانوس زندگى در گردابهاى تمايلات خود خواهانه غرق شود .