5 رابطه مالكيت مطلقه

بديهى است كه مقصود از اين رابطه ، مالكيت عرفى و حقوقى نيست كه

-----------
( 1 ) العنكبوت آيه 19 .

-----------
( 2 ) البقرة آيه 117 .

-----------
( 3 ) المائدة آيه 18 .

[ 72 ]

عبارت است از قرار گرفتن يك موضوع ( مملوك ) در حوزه اختيار انسان ( مالك ) از نظر تصرفات و نقل و انتقال و اتلاف مملوك كه مورد امضاى قراردادهاى اجتماعى است .

مملوكيت يك عنوان اعتبارى است كه از قراردادهاى زندگى دسته جمعى بوجود مى‏آيد و قابل دفاع و قابل ترتّب آثار ديگر مى‏گردد . همچنين مالكيت خداوندى از نوع اختصاصات ملكى طبيعى هم نيست كه ميان موضوعات عينى و خواصّ آنها برقرار مى‏شود ، مانند شكر و شيرينى آن ، انسان و توالد و تناسل او . . . بلكه مالكيت خداوندى يكى از صفات او است كه قرار گرفتن موجودات را از نظر هستى و نيستى و بقاء و قوانين حاكم بر حركت و سكون در اختيار مطلق خداوندى بيان مى‏كند .

اگر بخواهيم تشبيهى براى توضيح اجمالى اين رابطه بيان كنيم ، شايد رابطه نيروى عقل آدمى با معقول و تعقل او بى‏مناسبت نباشد . يا با يك مسامحه لازم مانند رابطه اختصاص « من » انسانى با خويشتن ميباشد كه ميگوئيم : « من اختيار خودم را دارا هستم » .