محدوديت همت‏ها و هشيارى‏هاى آدميان

بار ديگر تأكيد مى‏شود كه نيروهاى عقلانى و احساسى در هر عظمت و امتيازى كه باشد و هشيارى و حدس و قدرت استدلال آدمى هر اندازه هم كه گسترده و نافذ باشد ، چون با وسايل مبتنى بر كميّت‏ها و كيفيت‏هاى گرفته از قلمرو حسّ و طبيعت صورت مى‏گيرد ، لذا توانايى راهيابى بآن مقام الهى را نخواهد داشت .

اين هم يك قانون كلّى است كه تا موضوعى در ديدگاه آدمى برنهاده نشود نه براى رسيدن به آن ، بعنوان هدف مى‏كوشد و نه درصدد آگاهى و هشيارى درباره آن برمى‏آيد .

از طرف ديگر با برنهاده شدن موضوع در ديدگاه آدمى ، همان موضوع با كميت‏ها و كيفيت‏ها و خصوصيات ذهنى محدود مى‏گردد . با نظر به اين دو قانون معرفت ، شناخت ما هرگز احاطه بآن موجود برين نخواهد داشت .

[ 30 ]

6 ، 7 ، 8 الّذي ليس لصفته حدّ محدود و لا نعت موجود و لا وقت معدود و لا اجل ممدود [ 1 ] ( صفات ذات پاكش به مقياسات و حدود برنيايد و هيچ ترسيم و تصوير مشخّصش نسازد . اوصاف جلال و جمالش فراسوى زمان است و ماوراى برهه‏هاى معدود و مدّت‏هاى محدود ) .