گروه پنجم آياتى است كه مردم را به توصيه حق بيكديگر دستور ميدهد .

اين گروه از آيات هم دلالت روشن بر اين دارد كه گرايش بر حق و اجراى آن ،

احتياج به تحريك و تعليم و تربيت دارد و حق چيزى نيست كه خود بخود بيايد و دست مردم را بگيرد و به اجبار آنانرا به تبلور دادن حق در حياتشان وادار بسازد . اگر در اين قاعده با اهميت دقت كنيم كه تبعيت از حق با هدف‏گيرى تكامل ، بدون آزادى و اختيار در انتخاب ، امكان‏پذير نيست . احتياج به تعليم

[ 60 ]

و تربيت و گذشتن از طوفانهاى هوى و هوس و اجتناب از تعدى و ستم و مبارزه با خودخواهى براى رسيدن به آزادى ، روشنتر از آن است كه نيازمند دليل بوده باشد .