نتيجه ششم آن حالت گيرندگى صاف و ابلاغ دقيق واقعياتى كه بوسيله وحى براى پيامبر كشف ميشد ،

در نتيجه همين دستورات و سخت‏گيرى براى دقت درباره وحى بود كه قرآن از زبان پيامبر ميگويد :

وَ ما اَدْرى‏ ما يُفْعَلُ بى‏ وَ لا بِكُمْ اِنْ اَتَّبِعُ اِلاَّ ما يُوحى‏ اِلَىَّ ( آيه شماره 12 ) ( و من نميدانم چه ميشود بر من و شما ، من پيروى نميكنم مگر از آنچه كه بمن وحى ميشود ) با اين آيه و امثال آن روشن ميگردد كه نزول وحى به پيامبر و ابلاغ آن ، درست شبيه به جريان آب زلال منبع يك رودخانه كاملا تميز و پاك از آلودگيها و قرار گرفتن آن در اختيار انسانها بوده است .