نتيجه هفتم هدايت خداوندى بوسيله قرآن راههاى صلح و صفا و خروج از ظلمات را به سوى نور ، هموار ميسازد

( آيه شماره 8 ) هيچ جاى ترديد نيست كه اگر نوع انسانى طعم آيه تساوى يك فرد از انسان را با همه انسانها نچشد و آنرا عملا سرمشق زندگى قرار ندهد ، نه روى صلح و صفا را خواهد ديد و نه از ظلمات حيوانى نجات پيدا خواهد كرد .

قرآن ميگويد :

اِنَّهُ مَنْ قَتَلَ نَفْساً بِغَيْرِ نَفْسٍ اَوْ فَسادٍ فىِ الْأَرْضِ فَكَأَنَّما قَتَلَ النَّاسَ

[ 17 ]

جَميعاً وَ مَنْ اَحْياها فَكَأَنَّما اَحْياَ النَّاسَ جَميعاً 1 ( هر كس يك فرد از انسان را بدون عنوان قصاص و بدون افساد در روى زمين بكشد ، مانند اينست كه همه انسانها را كشته است و اگر يك فرد از انسان را احياء كند ، مانند اينست كه همه انسانها را احياء نموده است ) .

آيا فكر ميكنيد كه در سرتاسر تاريخ انسانى با آن همه تلاش‏هاى فكرى و عضلانى ، مكتبى پيدا ميشود كه راه صلح و صفا و روشنائى سعادت‏بخش را بدون اصل فوق كه در قرآن آمده است ، هموار نمايد ؟ اگر چنين فكرى در سرداريد ، براى انسانها يك تاريخ ديگر بسازيد .