سند

اين سخن ، بخشى از گفتگوى امير المؤمنين عليه السّلام با خوارج در روز جنگ نهروان است كه بيشتر مورّخان ، با مختصر اختلافى آن را نقل كرده‏اند ، از جمله :

1 زبير بن بكّار ( ف . 256 ه . ق . ) در « الموفقيّات » ، حديث 181 ، ج 16 ،

ص 325 ، ط 1 ( نهج السعادة ، ج 2 ، ص 394 ، خطبه 269 ) .

2 ابن قتيبه دينورى ( ف . 276 ه . ق . ) در « الامامة و السياسة » ج 1 ، ص 127 .

3 احمد بن يحيى بلاذرى ( ف . 279 ه . ق . ) در « انساب الأشراف » ج 2 ، ص 369 و 381 .

4 ابو العبّاس المبرّد ( ف . 6 يا 285 ه . ق . ) در « الكامل » ج 2 ، ص 141 .

5 ابو جعفر طبرى ( ف . 310 ه . ق . ) در « تاريخ الرسل » ج 6 ، ذيل حوادث سال 37 ص 3378 .