سند

اين كلمات در هيچ يك از منابع سنّى و شيعه يافت نشده است ، ليكن سيد عبد الزهراء الحسينى مى‏گويد ( مصادر نهج البلاغه و اسانيده ، ج 2 ، ص 56 ) كه برقى ( ف .

در قرن سوّم ) در كتاب « مصابيح الظلم » از كتابهاى « محاسن » ، ( ج 1 ، ص 262 ) به سند خود از قول حكم بن عيينة داستانى را نقل مى‏كند كه مضمون آن با سخنان امير المؤمنين ، و با جريانى كه سيّد رضىّ در نهج البلاغه نقل كرده است ، مطابق مى‏باشد . به هر حال منبع و عبارات اين روايت با روايت سيّد در نهج البلاغه تفاوت دارد ، و اين امر خود گوياى حقيقت در نقل سيّد رضىّ است .